Οι Μακεδόνες πρέσβεις, και το συνοδό εκστρατευτικό ένοπλο τμήμα Σιατιστέων, περιφέρονται «εις τους οδάδες της οικίας Κολοκοτρώνη». Συνάντηση με το Ν. Αναγνωσταρά και τριμελή επιτροπή Ρουμελιωτών και Αλβανών. Αυτή έφθασε στην Τρίπολη, για να διαπραγματευτεί «την έξοδο» την αναίμακτη και ασφαλή, των δισχιλίων Αλβανών (Φρουρά της Τριπολιτζάς).
«Ο άνδρας ούτως μ’ εφάνη τω όντι στρατιώτης αφελής ατάραχος και πολλά αδιάφορος από τα πλεονεκτήματα των άλλων οπλαρχηγών. εις το ανώγεον τριγύρηζαν τρεις ξένοι εξυπνώτεροι από ημάς πρόλαβαν και μας ερώτησαν πόθεν είμεθα και ποίοι ήμοιθα. τους απεκρίθημεν αρμοδίως αφ’ ου μας είπαν ότι ήσαν οι απεσταλμένοι από τους ρουμελιώτας και αλβανούς. να συμφωνήσουν την έξοδον των αλβανών. και ότι ο είς εξ αυτών ήτον ο Χρήστος αυτάδελφος του Κου Κωλέτη. εξηγηθέντες ως ρουμελιώται τα αισθήματά μας μας είπαν την καλήν κατάστασιν του Σουλιού την σύμποιαν των αλβανών και χριστιανών. αφ’ού δε άκουσαν ότι δεν επιτύχαμε ως προς τας απαιτήσεις μας μας συμβούλευσαν να μεταβούμε μαζί τους εις την Δυτικήν ελλάδα και όσα ζητούμε μας τα προμηθεύει».
Ο Ν.Κ.Κ., απορρίπτει την πρόταση συνεργασίας Ολυμπίων και Αλή Πασά. Με την απαντητική επιστολή και το διαβατήριο υπογραμμένα από το Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, αναχωρεί για τους Μύλους.
« ο αλή πασιάς καθώς και χρήματα αφ’ ου βεβαιωθεί την επανάστασιν εκείνων. η συμβολή των αν και ήτον καλή πλην δεν έβλεπα τόσον εύκολον την προμήθειαν αυτήν δια ξηράς και έπειτα τοιαύτη ιδέα δεν υπήρχεν εις τους ολυμπείους ούτε ήτον εις τας οδηγείας μας. την αρνήθημεν με τους ιδίους λόγους και ότι έχομεν ανάγκην μάλλον θαλασσινής βοηθείας παρά ξηράς. αποχαιρετειθέντες εχωρήσαμε μόνον με τούτο να ειδοποιήσουν την προετοιμασίαν μας εις εκείνα τα μέρη να ενθαρρυνθούν κ’ εκείνοι. Έπειτα συνομιλήσαντες με τον Γεροκολοκοτρώνην του ζητήσαμε την απάντησιν εις το γράμμα και έν διαβατήριον δια τον δρόμον μόνον τούτο το διαβατήριον υπερίσχυεν τότες εις τους δρόμους. λαβόντες το γράμμα την ιδίαν στιγμήν αναχωρήσαμε δια μύλους. Εις τον δρόμον απαντήσαμε χωριάτας εισερχομένους εις τριπολιτζάν. ο στρατιωτικός χαρακτήρ και το ένδυμά τους έβανεν εις αμφιβολλείαν αν ήμεθα χριστιανοί. Ποίον πρώτον να».
Την πορεία της αποστολής, από Τρίπολη προς Μύλους παρακολουθεί και ενοχλεί ένας πελοποννήσιος. Ο Ν.Κ.Κ., αναγκάζεται να τον απομακρύνει με σκληρή παρέμβασή του.
«δώσης απόκρισιν. όλοι μας παρατηρούσαν από τα νύχια έως εις το κεφάλι. από όλους ένας μάς πήρεν εις το κοντό και μας ακολουθούσεν συχνερωτώντας μας που είμασθον που πηγαίνομεν κτλ. φθάσαντες εις το χάνο της Βερζουβάς μας συμβούλευσεν ότι είναι ευθύτερος ο δρόμος από τον δρόμον του Γύρου παρά από το στενόν παρθένι… όλα αυτά μας έβαλαν εις υποψείαν και εφυλατωμασθον τρέχοντες το στενόν μαζή μας και αυτός. φθάσαντες εις την μέσην πλησίον του στενού όπου είναι ο πύργος εις έναν άμπλαν εστάθημεν να πιούμε νερό κουρασμένοι. τότες μας λέγει. εσείς οι ρουμελιώται είσθε καλοί ανθρώποι ημείς οι Μωραϊται είμασθε πονηροί. τον ερωτώ πως είναι αυτό. λέγει ‘’να εγώ τώρα αν θέλω σας γελώ. εγώ δεν υπόφερα τον κτύπησα με έν ξύλο και με πέτραις»
«Ο άνδρας ούτως μ’ εφάνη τω όντι στρατιώτης αφελής ατάραχος και πολλά αδιάφορος από τα πλεονεκτήματα των άλλων οπλαρχηγών. εις το ανώγεον τριγύρηζαν τρεις ξένοι εξυπνώτεροι από ημάς πρόλαβαν και μας ερώτησαν πόθεν είμεθα και ποίοι ήμοιθα. τους απεκρίθημεν αρμοδίως αφ’ ου μας είπαν ότι ήσαν οι απεσταλμένοι από τους ρουμελιώτας και αλβανούς. να συμφωνήσουν την έξοδον των αλβανών. και ότι ο είς εξ αυτών ήτον ο Χρήστος αυτάδελφος του Κου Κωλέτη. εξηγηθέντες ως ρουμελιώται τα αισθήματά μας μας είπαν την καλήν κατάστασιν του Σουλιού την σύμποιαν των αλβανών και χριστιανών. αφ’ού δε άκουσαν ότι δεν επιτύχαμε ως προς τας απαιτήσεις μας μας συμβούλευσαν να μεταβούμε μαζί τους εις την Δυτικήν ελλάδα και όσα ζητούμε μας τα προμηθεύει».
Ο Ν.Κ.Κ., απορρίπτει την πρόταση συνεργασίας Ολυμπίων και Αλή Πασά. Με την απαντητική επιστολή και το διαβατήριο υπογραμμένα από το Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, αναχωρεί για τους Μύλους.
« ο αλή πασιάς καθώς και χρήματα αφ’ ου βεβαιωθεί την επανάστασιν εκείνων. η συμβολή των αν και ήτον καλή πλην δεν έβλεπα τόσον εύκολον την προμήθειαν αυτήν δια ξηράς και έπειτα τοιαύτη ιδέα δεν υπήρχεν εις τους ολυμπείους ούτε ήτον εις τας οδηγείας μας. την αρνήθημεν με τους ιδίους λόγους και ότι έχομεν ανάγκην μάλλον θαλασσινής βοηθείας παρά ξηράς. αποχαιρετειθέντες εχωρήσαμε μόνον με τούτο να ειδοποιήσουν την προετοιμασίαν μας εις εκείνα τα μέρη να ενθαρρυνθούν κ’ εκείνοι. Έπειτα συνομιλήσαντες με τον Γεροκολοκοτρώνην του ζητήσαμε την απάντησιν εις το γράμμα και έν διαβατήριον δια τον δρόμον μόνον τούτο το διαβατήριον υπερίσχυεν τότες εις τους δρόμους. λαβόντες το γράμμα την ιδίαν στιγμήν αναχωρήσαμε δια μύλους. Εις τον δρόμον απαντήσαμε χωριάτας εισερχομένους εις τριπολιτζάν. ο στρατιωτικός χαρακτήρ και το ένδυμά τους έβανεν εις αμφιβολλείαν αν ήμεθα χριστιανοί. Ποίον πρώτον να».
Την πορεία της αποστολής, από Τρίπολη προς Μύλους παρακολουθεί και ενοχλεί ένας πελοποννήσιος. Ο Ν.Κ.Κ., αναγκάζεται να τον απομακρύνει με σκληρή παρέμβασή του.
«δώσης απόκρισιν. όλοι μας παρατηρούσαν από τα νύχια έως εις το κεφάλι. από όλους ένας μάς πήρεν εις το κοντό και μας ακολουθούσεν συχνερωτώντας μας που είμασθον που πηγαίνομεν κτλ. φθάσαντες εις το χάνο της Βερζουβάς μας συμβούλευσεν ότι είναι ευθύτερος ο δρόμος από τον δρόμον του Γύρου παρά από το στενόν παρθένι… όλα αυτά μας έβαλαν εις υποψείαν και εφυλατωμασθον τρέχοντες το στενόν μαζή μας και αυτός. φθάσαντες εις την μέσην πλησίον του στενού όπου είναι ο πύργος εις έναν άμπλαν εστάθημεν να πιούμε νερό κουρασμένοι. τότες μας λέγει. εσείς οι ρουμελιώται είσθε καλοί ανθρώποι ημείς οι Μωραϊται είμασθε πονηροί. τον ερωτώ πως είναι αυτό. λέγει ‘’να εγώ τώρα αν θέλω σας γελώ. εγώ δεν υπόφερα τον κτύπησα με έν ξύλο και με πέτραις»
Κινητοποίηση 2.000 ενόπλων, από παρακείμενο στρατόπεδο, εναντίον του 25μελούς εκστρατευτικού Μακεδονικού ένοπλου τμήματος. Αναγνώριση-κάθοδος εις Μύλους. Διανυκτέρευση σε γολέτα.
«αυτός τρέχοντας φθάνει εις τον αχλαδόκαμπον και λέγει ότι 25: τούρκοι αλβανοί ως ρωμαίοι διαβαίνουν και πηγαίνουν δια ναύπλιον. έως να φθάσωμεν εις την βρύσην εις το νατούλη. βλέπωμεν τρέχοντες κατόπι μας έως 2000 χιλ: εκαταλάβαμε εννοήσαμεν το κίνημα και ετοποθετίθημεν ήμασθον (όλοι έως 25) ούτως ο πρωτοκλήτωρας μας ερώτησεν τι είμασθε του αποκρίθημεν έλληνες. μας ζήτησεν ευθύς το διαβατήριον, το εδείξαμε και έμειναν όλοι με την όρεξιν των λαφύρων. μας εξηγήθη εκείνος ότι οι χωριάτες κοινοποίησαν εις το στρατόπεδον ότι 25 τούρκοι αλβανοί με πρόσχημα τραβούν να έμβουν εις ναύπλιον. και ότι σήκωσαν όλον το στρατόπεδον εις το ποδάρι. γνωρισθέντες έλληνες όλοι μαζί εκαταίβημεν εις μύλους. εμένα παλαμόδεραν τα ποδάρια μου αυνήθηστος πεζός και δεν τα όρισα. τα έβαλα εις θερμόν νερόν και ελάφρωσεν ο πόνος πλην να πατήσω δεν εδυνάμην. απεράσαντες την νύκταν εις την γολλέταν ήτις μας την αυγήν μας».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου