Ακολουθούν σκηνές που καταγράφει ο Ν.Κ.Κ. στην αλωμένη Τρίπολη.
Λόφοι λαφύρων. Οχλαγωγή.
«δεν άδειαζεν. εις τα οχυρώματα ως λόφοι εφαίνωντο τα διάφορα λάφυρα και αυτά ήτον δια τους στρατοπεδευμένους. πλησιάσαντες εις την πόρταν του φρουρίου είδον έως 50 σωρούς τούρκους φονευμένους, μαύρους άσπρους κάθε είδους. εμβάντες από μέσα εντός της πόρτας τι να ιδούμε: θόρυβους ταραχαίς φωναίς ως και αρπαγαίς αναμεταξύ των στρατιωτικών αγνώριστοι διαβαίνωντες περιεπλέχθημεν και μόλις εδυνήθημεν να σωθώμεν αβλαβής από την οχλαγωγία των διαφόρων στρατευμάτων και φιλονικειών περί λαφύρων΄εις τον δρόμον διαβαίνωντας έβλεπα εις τα παράθυρα των σπιτιών σημαίας εις άλλα με αγίους Γεωργίους (ζωγραφισμένες) με παναγίας με σταυρούς με αγίους Δημητρίους με αγίους νικολάους κατά την δόξαν του κάθε οπλαρχηγού των Ελλήνων και πετρομέναις ταις πόρταις΄ φύλαττον ο καθείς τα λάφυρά του»
Ανεύρεση της οικίας του Κολοκοτρώνη. Εμφάνιση των Μακεδόνων και επίδοση των επιστολών. Η μία προς αυτόν και η άλλη για τους προκρίτους. Έξοδος του Κολοκοτρώνη από την οικία και άφιξη του Πάνου.
«τους άλλους. να μην έμβουν άλλοι και τα κυριεύσουν. μία ώρα τριγυρίζωντες εις τους δρόμους μόλις εδυνήθημεν να εύρομεν την κατοικίαν του Κολοκοτρόνη και ποίον να ερωτήσης και να σε αποκριθούν πού κάθεται. μόλις το ηύραμε και σχίσαντες το πλήθος των χωρικών επαρουσιάσθημεν. Του είπαμε τον ερχομόν μας εξαφνίσθη ο Γέρων αφίνων τους ολυμπείους παλαιούς φίλους του. δεν του εδίδετο καιρός να μας εξετάση περισσότερον. Από τους χωριάτες δώσαμεν το ιδιαίτερον γράμμα προς αυτόν και τα των προκρίτων της πελοποννήσου και λαβών τα δύω μας είπεν να ησυχάσομε και βγήκεν έξω. Εκείνην την στιγμήν επίστρεφεν και ο Πάνος υιός του όστις μαζί με τον υψηλάντην ξεύγαλεν τους αλβανούς εις Πάτρας έως εις Βοστίτζαν με έναν σωρόν ζουρνάδες και τύμπανα έμπροσθεν και πλήθος χωρικών. εμβήκεν εις τον οδάν ενασπάσθημεν και αμέσως εξηγήθημεν αναμεταξύ μας».
Ο Ν.Κ.Κ. χαρακτηρίζει τον Πάνο Κολοκοτρώνη. Συνάντηση του Πάνου με τον πατέρα του. Απρεπής συμπεριφορά του Θ.Κ. Κρίση του Ν.Κ.Κ.
«Τα χαρακτηριστικά εκείνου του νέου δεν παρομοίαζον με του πατρός του το φέρσιμόν του ήτον πολλά ήσυχον και ατάραχον μ’ εφάνη και από την ομιλείαν αμέσως ότι δεν ήτον πεζός αλλά με γνώσεις και άνθρωπος του κόσμου. επίστρεψεν ο πατήρ του και ανταμώθησαν με πνεύμα ήσυχον εξηγήθη του δρόμου τας περιστάσεις και το ασφαλές εμβάρκο εις Βοστίτζαν διαβαίνοντας των αλβανών. ο πατήρ του τον ερώτησεν περί του υψηλάντου που επήγεν και αν του έδωσεν την άδειαν να χωρίση ο Πάνος. Ο πάνος επαρουσίασεν την άδειαν την οποίαν λαβών εις χείρας του λέγη «δεν σφουγκίζεις τον κώλον σου». Ο πάνος εσιώπησεν και εγώ άρχισα να συμπεραίνω εις ποίους ήλθα και τι βοήθειαν έμελλον να λάβω. πλην τι να κάμω, δεν είπα τίποτες να ιδώ τι τρέχει ενώ κηρύτουν αρχηγόν να τον περιφρονούν. κατά τούτο πλην επαραπονέθη πως δια τους στρατιώτας οσπήτια δεν άφησαν με λάφυρα. και απαιτούσεν και όλοι να τα σωρεύσουν εις έν μέρος να γίνη η διανομή τακτικά και αν είναι ο καθείς όπως δύναται να μεταχειρισθή την δύναμιν εν τοσούτω μετεχειρίσθη την δύναμιν και εις όποιον οίκον ή παλάτι εύρεν αδυνάτους τους εύγαλεν και έβανεν ειδικούς του».
Βραδινό τραπέζι. Μνήμες Κολοκοτρώνη για Ν. Τζιάρα και Όλυμπο. Στιχομυθία Μούρτζινου και Κολοκοτρώνη.
«Ήτον αρκετόν αυτό το διδόμενον να μας δώσει να καταλάβομε ότι τοιαύτη αρχή οίαν μας παρέστησαν και θαρρούσαμε να εύρομεν δεν υπάρχει. εβράδυασεν καθήσαμε εις το τραπέζι. ο Κολοκοτρώνης εις την συνομιλείαν μας με τα ποτήρια όλοι εις το χέρι άρχησεν να ενθυμήται τα λημέργια όπου έκαμαν μίαν φοράν με τον Μακαρίτην νίκον τζιάραν, ταις εξόδους της Κασάνδρας, τα καταφύγια των νησιών και όλα τα βάσανα όσα από την πρώτην Ηληκείαν του ετράβηξεν με τους ολυμπίους. ευθυμούντες με αυτά ιδού και ο Μούρτζινος Σπαρτιάτης χαρούμενος εμβαίνει εις το τραπέζι. μας σύστησεν και είπεν όσα απαιτούμε ευαρεστηθείς μας εσυγχάρη. πλην τον Κολοκοτρώνη τον συμβούλευσεν να προσέχη να μη του την παίξουν (δεν ηξεύραμε ποίοι) και να ενθυμηθεί όσα του είπεν και ακόμη αν δεν τον άκουγεν τι έμελλεν να πάθη- μόνον τούτο απεκρίθη ο Κολοκοτρώνης «άφησε τους κερατάδες και εγώ τους τεργιάζω μη σε μέλλει».
«δεν άδειαζεν. εις τα οχυρώματα ως λόφοι εφαίνωντο τα διάφορα λάφυρα και αυτά ήτον δια τους στρατοπεδευμένους. πλησιάσαντες εις την πόρταν του φρουρίου είδον έως 50 σωρούς τούρκους φονευμένους, μαύρους άσπρους κάθε είδους. εμβάντες από μέσα εντός της πόρτας τι να ιδούμε: θόρυβους ταραχαίς φωναίς ως και αρπαγαίς αναμεταξύ των στρατιωτικών αγνώριστοι διαβαίνωντες περιεπλέχθημεν και μόλις εδυνήθημεν να σωθώμεν αβλαβής από την οχλαγωγία των διαφόρων στρατευμάτων και φιλονικειών περί λαφύρων΄εις τον δρόμον διαβαίνωντας έβλεπα εις τα παράθυρα των σπιτιών σημαίας εις άλλα με αγίους Γεωργίους (ζωγραφισμένες) με παναγίας με σταυρούς με αγίους Δημητρίους με αγίους νικολάους κατά την δόξαν του κάθε οπλαρχηγού των Ελλήνων και πετρομέναις ταις πόρταις΄ φύλαττον ο καθείς τα λάφυρά του»
Ανεύρεση της οικίας του Κολοκοτρώνη. Εμφάνιση των Μακεδόνων και επίδοση των επιστολών. Η μία προς αυτόν και η άλλη για τους προκρίτους. Έξοδος του Κολοκοτρώνη από την οικία και άφιξη του Πάνου.
«τους άλλους. να μην έμβουν άλλοι και τα κυριεύσουν. μία ώρα τριγυρίζωντες εις τους δρόμους μόλις εδυνήθημεν να εύρομεν την κατοικίαν του Κολοκοτρόνη και ποίον να ερωτήσης και να σε αποκριθούν πού κάθεται. μόλις το ηύραμε και σχίσαντες το πλήθος των χωρικών επαρουσιάσθημεν. Του είπαμε τον ερχομόν μας εξαφνίσθη ο Γέρων αφίνων τους ολυμπείους παλαιούς φίλους του. δεν του εδίδετο καιρός να μας εξετάση περισσότερον. Από τους χωριάτες δώσαμεν το ιδιαίτερον γράμμα προς αυτόν και τα των προκρίτων της πελοποννήσου και λαβών τα δύω μας είπεν να ησυχάσομε και βγήκεν έξω. Εκείνην την στιγμήν επίστρεφεν και ο Πάνος υιός του όστις μαζί με τον υψηλάντην ξεύγαλεν τους αλβανούς εις Πάτρας έως εις Βοστίτζαν με έναν σωρόν ζουρνάδες και τύμπανα έμπροσθεν και πλήθος χωρικών. εμβήκεν εις τον οδάν ενασπάσθημεν και αμέσως εξηγήθημεν αναμεταξύ μας».
Ο Ν.Κ.Κ. χαρακτηρίζει τον Πάνο Κολοκοτρώνη. Συνάντηση του Πάνου με τον πατέρα του. Απρεπής συμπεριφορά του Θ.Κ. Κρίση του Ν.Κ.Κ.
«Τα χαρακτηριστικά εκείνου του νέου δεν παρομοίαζον με του πατρός του το φέρσιμόν του ήτον πολλά ήσυχον και ατάραχον μ’ εφάνη και από την ομιλείαν αμέσως ότι δεν ήτον πεζός αλλά με γνώσεις και άνθρωπος του κόσμου. επίστρεψεν ο πατήρ του και ανταμώθησαν με πνεύμα ήσυχον εξηγήθη του δρόμου τας περιστάσεις και το ασφαλές εμβάρκο εις Βοστίτζαν διαβαίνοντας των αλβανών. ο πατήρ του τον ερώτησεν περί του υψηλάντου που επήγεν και αν του έδωσεν την άδειαν να χωρίση ο Πάνος. Ο πάνος επαρουσίασεν την άδειαν την οποίαν λαβών εις χείρας του λέγη «δεν σφουγκίζεις τον κώλον σου». Ο πάνος εσιώπησεν και εγώ άρχισα να συμπεραίνω εις ποίους ήλθα και τι βοήθειαν έμελλον να λάβω. πλην τι να κάμω, δεν είπα τίποτες να ιδώ τι τρέχει ενώ κηρύτουν αρχηγόν να τον περιφρονούν. κατά τούτο πλην επαραπονέθη πως δια τους στρατιώτας οσπήτια δεν άφησαν με λάφυρα. και απαιτούσεν και όλοι να τα σωρεύσουν εις έν μέρος να γίνη η διανομή τακτικά και αν είναι ο καθείς όπως δύναται να μεταχειρισθή την δύναμιν εν τοσούτω μετεχειρίσθη την δύναμιν και εις όποιον οίκον ή παλάτι εύρεν αδυνάτους τους εύγαλεν και έβανεν ειδικούς του».
Βραδινό τραπέζι. Μνήμες Κολοκοτρώνη για Ν. Τζιάρα και Όλυμπο. Στιχομυθία Μούρτζινου και Κολοκοτρώνη.
«Ήτον αρκετόν αυτό το διδόμενον να μας δώσει να καταλάβομε ότι τοιαύτη αρχή οίαν μας παρέστησαν και θαρρούσαμε να εύρομεν δεν υπάρχει. εβράδυασεν καθήσαμε εις το τραπέζι. ο Κολοκοτρώνης εις την συνομιλείαν μας με τα ποτήρια όλοι εις το χέρι άρχησεν να ενθυμήται τα λημέργια όπου έκαμαν μίαν φοράν με τον Μακαρίτην νίκον τζιάραν, ταις εξόδους της Κασάνδρας, τα καταφύγια των νησιών και όλα τα βάσανα όσα από την πρώτην Ηληκείαν του ετράβηξεν με τους ολυμπίους. ευθυμούντες με αυτά ιδού και ο Μούρτζινος Σπαρτιάτης χαρούμενος εμβαίνει εις το τραπέζι. μας σύστησεν και είπεν όσα απαιτούμε ευαρεστηθείς μας εσυγχάρη. πλην τον Κολοκοτρώνη τον συμβούλευσεν να προσέχη να μη του την παίξουν (δεν ηξεύραμε ποίοι) και να ενθυμηθεί όσα του είπεν και ακόμη αν δεν τον άκουγεν τι έμελλεν να πάθη- μόνον τούτο απεκρίθη ο Κολοκοτρώνης «άφησε τους κερατάδες και εγώ τους τεργιάζω μη σε μέλλει».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου