Επιστολή Οπλαρχηγών στο Συντάκτη των Ελληνικών Χρονικών.

Κύριε Συντάκτα των Ελληνικών χρονικών.

Κανέν άλλο αίτιον δέν μας παρακινεί νά είπωμεν ολίγα τινά κατά των εφημερίδων σου, είμή, ο προς τήν πατρίδα ένθερμος ζήλος μας, όστις ούτε κολακείαν μεταχειρίζεται, ούτ΄ υποφέρει βλέπων ύβριζομένην άναιδώς τήν άλήθειαν. Εις τάς εφημερίδας σου δέν βλέπει τις, παρά λόγους γελοιώδεις, ψευδείς, και βαρβαροϋβριστικούς· οί γελοιώδεις είναι εκείνοι, δι' ών επαινείς μέ τίτλους παχείς άτομα τινα χαμερπή, ύπουλα και φιλότουρκα· δέν ήξεύρομεν όμως, άπό φιλίαν κινούμενος, ή άπό άγνοιαν τά επαινείς· αν το πρώτον, φαίνεται όμοφρονείς, ει δέ το δεύτερον, εξαίρετα θά προκόψη ή Ελλάς έχουσα τοιούτους κριτάς· όσας ειδήσεις κηρύττεις περί Ελλήνων και 'Οθωμανών, πολεμικάς, και πολιτικάς όλαι σχεδόν είναι ή ίδικά σου, ή αργών ανθρώπων πλάσματα· πας φρόνιμος άνθρω­πος, δσον μακράν της ΄Ελλάδος καν διατριβή, άκούων τά τοιαύτα δέν τά πιστεύει ποτέ· δσον δέ προς τους εις τήν ΄Ελλάδα διατρίβοντας Έλ­ληνας, τόσην ύπόληψιν έχουαιν, δσην αί άραβικαί μυθολογίαι της λεγο­μένης Χαλεμάς· δέν ήκούσαμεν ακόμη ανθρώπους νά έκφράζωνται καί πρός αυτούς σχεδόν τούς εχθρούς των μέ τοιούτους βαρβαροϋβριστικούς λόγους, οίους σύ επισωρεύεις και άποσφενδόνίζεις κατά ατόμων, χω­ρίς τινός κρίσεως καί αποδείξεως· άλλ' άκοή μόνη, ή άληθέστερον ειπείν, κακία κατασυρόμενος, κηρύττεις αυτά άντάρτας, φατριαστάς, άντι διοικητάς, άντιπατριώτας, Τουρκολάτρας, προδότας καί τά παρόμοια· μήν εύ·χαριστούμενος εις όλα ταύτα, συμβουλεύεις πρός τούτοις τήν Διοίκησιν νά εξαλείψη ριζόθεν δλους τούς κατά σέ τοιούτους, καί όσους ακόμη τολμήσουν νά μνημονεύσωσι τά ονόματά των. Πόσην χρείαν ήθελεν έχωσιν ό Διονύσιος της Σικελίας, ό Νέρων της Ρώμης, ή ή ίερά έξέτασις της Ισπανίας, ενός τοιούτου υποκειμένου, άν υπήρχεν εις τήν έποχήν των. Σύ άφ' ενός ομολογείς τήν Διοίκη σιν σεβασμίαν, δικαίαν, καί φιλόστοργον μητέρα· άφ' ετέρου δέ τήν παρακινείς νά φανή άδι κος καί σκληρά Μητρυιά πρός τά γνήσια τέκνα της· δέν είχες, κύριε Συντάκτα, άλλο είδος συμ βουλής νά προτείνης είς τήν Διοίκησιν διά νά περιποιηται τά τέκνα της ώς αληθής μήτηρ ; καί ποίαι μητέρες άραγε άνέθρεψαν καλά τέκνα ; όσαι τά έμεταχειρίσθησαν μέ σκληρότητα, ύβρι τας καί ξυλοκοπισμούς, ή όσαι μέ ήμερότητα, καταλλήλους συμβουλάς καί ηθικά παραδείγμα τα; δέν ήξεύρεις, ότι, ύβριζόμενος ένας αθώος, καί μή εύρίσκων αμέσως ίκανοποίησιν, παραπο νείται, επομένως δέ απελπίζεται, καί απελπισθείς κινείται είς τό κακόν ; στοχάζεσαι ίσως, ότι υβρίζεις Σωκράτας Άριστείδας καί Φωκίωνας, ώστε ν' άδιαψορώσιν είς τάς φλυα­ρίας σου; οί Έλληνες κατά τό μάλλον καί ήττον πανταχού έθριάμβευσαν κατά τών έχθρών, άλλ' άφ' ής ώρας ήρχισες σύ νά υβρίζης καί συ­κοφαντής αυτούς, έπαινής δέ τούς ύπουλους καί άνανδρους, έκτοτε έψυχράνθη ό πρός τήν πατρίδα ζήλος των, καί έσμικρύνθη ή πρός τά κοινά συμφέροντα προθυμία των. Διότι, ύποπτευόμενοι τάς τοιαύτας συκοφαν­τίας, άδιαφορούσιν είς όσα ή πατρίς σήμερον έχει χρείαν μεγίστην διά τήν σωτηρίαν της· παύσε έπαινών εις τό έξης άτομα άνανδρα καί ψο­φοδεή, τά όποία, ένω οί ανδρείοι καί απτόητοι όπλαρχηγοί μάχονται επιμόνως κατά τών εχθρών της πατρίδος, εκείνα καταφεύνουσιν είς τάς κοιλάδας, δάση καί κορυφάς τών βουνών καί, εί μέν νικήσωσιν οί πιστοί πατριώται, προλαμβάνουσιν εκείνοι τήν ευκαιρίαν, γράφοντες πανταχού ότι αυτοί μόνοι ήνδραγάθησαν άν δένικηθώσιν, ότι αυτοί μόνοι έσώθησαν διά πολλών κινδύνων κρίνοντες περιττόν νά είπωμεν πλειότερα, σέ παρακαλούμεν τέλος πάντων, καί σέ συμβουλεύομεν να ακολουθής είς τό εξής τούς δύο τούτους κανόνας, πρώτον, νά ζητής εις όλα τήν άλήθειαν δεύτερον, νά περιορίζεσαι είς μόνα τά ωφέλιμα."

28 Ιουλίου 1824.
Οί κατά τό στρατόπεδον
Άμπλιανης οπλαρχηγοί καί αξιωματικοί».

Πηγές:

Χ.ΠΕΡΡΑΙΒΟΣ-ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ

ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ-ΠΟΛΕΜΙΚΑ