Μετά τους λόγους τούτους ήσθάνθησαν οί Σουλιώται την άπάτην και το συμφέρον των όθεν και αμέσως έπαρακάλεσαν τον Περραιβόν να κάμη την απόκρισιν καθ' ον τρόπον γνωρίζει συμ φεροτέραν διά τό έθνος και υπόληψίν των, η οποία είναι ή έξής :
Επιστολή των Σουλιωτών προς τον άρχιστράτηγον Ιωαννίνων.
«Υψηλότατε Βεζίρ Μεχμέτ Χουρσίτ πασά»
» Τό ύψηλόν σου μπουγιουρδί ελάβομεν και τα μεν αυτώ γεγραμμένα καλώς έκαταλάβομεν ευχαριστούμεν δε τόο θεόν, ότι έγνωρίσατε καθαρά τα όσα άδικα μας έκαμεν ό προκάτοχός σας Ισμαήλ πασάς, ώστε καί δι' αυτήν τήν αίτίαν παρακινείσθε, φαίνεται, να μας δώσετε τήν συγχωρησίν καί είρήνην έκ μέρους του κραταιοτάτου Σουλτάνου, διά νά ζήσωμεν, ώς καί πρότερον, μέ τά ύποστατικά μας καί προνόμια.
Υψηλότατε πας άνθρωπος φυσικά άγαπά τήν ήσυχίαν καί είρήνην, άρκεί μόνον νά είναι καί τά δύο στερεά καί σωτήρια, καί όχι προσωρινά καί ολέθρια· διότι τά κινήματα σας δέν μας ασφαλίζουν τήν προβαλλομένην συγχώρησιν και είρήνην, ώς στερεά και σωτήρια πράγματα. Μήν άκούετε, Υψηλότατε, αυτούς τους φράγκους, οι οποίοι, σας λέγουν, ότι οί Έλληνες επαναστάτησαν κατά του Σουλτάνου. Το πράγμα δεν είναι καθώς αυτοί σας το παρασταίνουν, άλλά συνέβη τον ρηθησόμενον τρόπον. Οπόταν το οψηλόν Δεβλέτι ώργίσθη τον Άλή πασά διά τας κακάς του πράξεις, εκείνος, διά νά άποφύγη, ή τουλάχιστον σμικρύνη τν κατ' αυτού βασιλικήν όργήν, έπεμψεν αποστόλους εις το Αιγαίον πέλαγος, τον Μωρέαν και Ρούμελην να κηρύξουν, ότι το Δεβλέτι απεφάσισε να βάλη σπαθί εις τους 'Ελληνας, και ότι, αν θέλωσι την ζωήν των πρέπει να λάβωσιν όλοι τά όπλα νά ύπερασπισθώσι, και ότι θέλει τους είναι και αυτός βοηθός· έδώ ή πανουργία του εύρε σύμφωνον και συμβοηθόν την περίστασιν επειδή τα σύγχρονα κινήματα των πολυαρίθμων στρατευμάτων του Σουλτάνου κατά τε ξηράν και θάλασσαν έβίασαν τους Έλληνας να πιστεύσουν τους λόγους των αποστόλων του Άλή και ένταυτώ νά δράξουν τα όπλα να ύπερασπίσωσι τον εαυτόν των και τα γυναικόπαιδά των· ίδού λοιπόν συνέβη και είς αυτούς, καθώς και εις ήμας, ή ύπόθεσις, άγκαλά διαφορετικόν μεν το πράγμα, σύμφωνον δε κατά τήν έννοιαν με το ίδικόν μας. Όθεν δίκαιον είναι να δώσετε και είς αυτούς εκ μέρους του κραταιοτάτου Σουλτάνου τήν συγχώρησιν ειρήνην καί αμνηστείαν, χωρίς νά κινηθήτε κατ΄ αυτών με τα στρατεύματα· και όταν εκείνοι πρώτοι δεχθώσιν αυτά, τότε και ήμείς τα δεχόμεθα ώς δεύτεροι, επειδή πρώτοι εκείνοι ηπατήθησαν· άν λοιπόν τό πράγμα γίνη ούτως, ώς γράφομεν, τό όποίον είναι καί δίκαιον, τότε και είμεθα σύμφωνοι είς όσα μας προβάλλετε· τό εναντίον δέ, προκρίνομεν μυριάκις ν' άποθάνωμεν είς τήν αρχήν μέ τιμήν καί δόξαν, παρά να αμαυρώσωμεν το όνομά μας εις το τέλος με τό αίώνιον όνειδος τής προδοσίας.
ταύτα και σας προσκυνούμεν
Όλοι οι Σουλιώται
Μαΐου 1822 Σούλιον.
μεγάλοι καί μικροί.»
Πηγές: ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΕΡΡΑΙΒΟΣ-ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ
ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ
ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΑ
Εις τόσον βαθμόν συγχύσεως καί οργής κατήντησεν ό Χουρσίτ πασάς, όταν άνέγνωσε τήν άνέλπιστον απόκριση τών Σουλιωτών, ώστε άπορρίψας τήν πρώτην άπόφασιν της έκστρατείας δια την Πελοπόννησον, αμέσως έδωκε νέας διαταγάς είς τους αρχηγούς νά κινηθώσι κατά των Σουλιωτών, καί νά περάσωσιν όλους συν γυναιξί καί τέκνοις έν στόματι μαχαίρας· διότι ετόλμησαν νά τω γράψωσι μέ τέτοιον αυθάδη καί ύπερήφανον τρόπον, καί όχι ώς βασιλικοί καί υποκλινείς ραγιάδες· πολύ δε περισσότερον τόν έτάραττεν ή λέξις «'Ελληνες» της οποίας τήν έννοιαν αγνοών το πρώτον, πληροφορηθείς δέ, ούτε ήθελε πλέον νά τήν άκούση, ούτ' έτόλμησέ τις να την προφέρη έμπροσθέν του.
Τοιαύτην λοιπόν μεταβολήν πραγμάτων ίδόντες οί Σουλιώτες ετοίμαζον τά όπλα των· έγνωστοποίησαν όμως παρευθείς την απόφασιν τών Τούρκων καί εις τα πέριξ χωρία, διά νά καταφύγωσιν είς τό Σούλιον, πριν ό εχθρός καταπλακώση τά χωρία των, καί τούς αίχμαλωτίση, καί θυσιάση· οι δέ, μολονότι διετάχθησαν καί άπό τόν Χουρσίτ πασάν νά μείνωσιν είς τά ίδια, και δέν θέλει βλαφθώσιν άπό τό πλήθος τών στρατευμάτων,δεν ενε πιστεύθησαν όμως εις τούς λόγους του, άλλά μέ όλα κινητά καί κτήνη κατέφυγαν είς τό Σούλιον.
Χ. ΠΕΡΡΑΙΒΟΣ
Επιστολή των Σουλιωτών προς τον άρχιστράτηγον Ιωαννίνων.
«Υψηλότατε Βεζίρ Μεχμέτ Χουρσίτ πασά»
» Τό ύψηλόν σου μπουγιουρδί ελάβομεν και τα μεν αυτώ γεγραμμένα καλώς έκαταλάβομεν ευχαριστούμεν δε τόο θεόν, ότι έγνωρίσατε καθαρά τα όσα άδικα μας έκαμεν ό προκάτοχός σας Ισμαήλ πασάς, ώστε καί δι' αυτήν τήν αίτίαν παρακινείσθε, φαίνεται, να μας δώσετε τήν συγχωρησίν καί είρήνην έκ μέρους του κραταιοτάτου Σουλτάνου, διά νά ζήσωμεν, ώς καί πρότερον, μέ τά ύποστατικά μας καί προνόμια.
Υψηλότατε πας άνθρωπος φυσικά άγαπά τήν ήσυχίαν καί είρήνην, άρκεί μόνον νά είναι καί τά δύο στερεά καί σωτήρια, καί όχι προσωρινά καί ολέθρια· διότι τά κινήματα σας δέν μας ασφαλίζουν τήν προβαλλομένην συγχώρησιν και είρήνην, ώς στερεά και σωτήρια πράγματα. Μήν άκούετε, Υψηλότατε, αυτούς τους φράγκους, οι οποίοι, σας λέγουν, ότι οί Έλληνες επαναστάτησαν κατά του Σουλτάνου. Το πράγμα δεν είναι καθώς αυτοί σας το παρασταίνουν, άλλά συνέβη τον ρηθησόμενον τρόπον. Οπόταν το οψηλόν Δεβλέτι ώργίσθη τον Άλή πασά διά τας κακάς του πράξεις, εκείνος, διά νά άποφύγη, ή τουλάχιστον σμικρύνη τν κατ' αυτού βασιλικήν όργήν, έπεμψεν αποστόλους εις το Αιγαίον πέλαγος, τον Μωρέαν και Ρούμελην να κηρύξουν, ότι το Δεβλέτι απεφάσισε να βάλη σπαθί εις τους 'Ελληνας, και ότι, αν θέλωσι την ζωήν των πρέπει να λάβωσιν όλοι τά όπλα νά ύπερασπισθώσι, και ότι θέλει τους είναι και αυτός βοηθός· έδώ ή πανουργία του εύρε σύμφωνον και συμβοηθόν την περίστασιν επειδή τα σύγχρονα κινήματα των πολυαρίθμων στρατευμάτων του Σουλτάνου κατά τε ξηράν και θάλασσαν έβίασαν τους Έλληνας να πιστεύσουν τους λόγους των αποστόλων του Άλή και ένταυτώ νά δράξουν τα όπλα να ύπερασπίσωσι τον εαυτόν των και τα γυναικόπαιδά των· ίδού λοιπόν συνέβη και είς αυτούς, καθώς και εις ήμας, ή ύπόθεσις, άγκαλά διαφορετικόν μεν το πράγμα, σύμφωνον δε κατά τήν έννοιαν με το ίδικόν μας. Όθεν δίκαιον είναι να δώσετε και είς αυτούς εκ μέρους του κραταιοτάτου Σουλτάνου τήν συγχώρησιν ειρήνην καί αμνηστείαν, χωρίς νά κινηθήτε κατ΄ αυτών με τα στρατεύματα· και όταν εκείνοι πρώτοι δεχθώσιν αυτά, τότε και ήμείς τα δεχόμεθα ώς δεύτεροι, επειδή πρώτοι εκείνοι ηπατήθησαν· άν λοιπόν τό πράγμα γίνη ούτως, ώς γράφομεν, τό όποίον είναι καί δίκαιον, τότε και είμεθα σύμφωνοι είς όσα μας προβάλλετε· τό εναντίον δέ, προκρίνομεν μυριάκις ν' άποθάνωμεν είς τήν αρχήν μέ τιμήν καί δόξαν, παρά να αμαυρώσωμεν το όνομά μας εις το τέλος με τό αίώνιον όνειδος τής προδοσίας.
ταύτα και σας προσκυνούμεν
Όλοι οι Σουλιώται
Μαΐου 1822 Σούλιον.
μεγάλοι καί μικροί.»
Πηγές: ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΕΡΡΑΙΒΟΣ-ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ
ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ
ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΑ
Εις τόσον βαθμόν συγχύσεως καί οργής κατήντησεν ό Χουρσίτ πασάς, όταν άνέγνωσε τήν άνέλπιστον απόκριση τών Σουλιωτών, ώστε άπορρίψας τήν πρώτην άπόφασιν της έκστρατείας δια την Πελοπόννησον, αμέσως έδωκε νέας διαταγάς είς τους αρχηγούς νά κινηθώσι κατά των Σουλιωτών, καί νά περάσωσιν όλους συν γυναιξί καί τέκνοις έν στόματι μαχαίρας· διότι ετόλμησαν νά τω γράψωσι μέ τέτοιον αυθάδη καί ύπερήφανον τρόπον, καί όχι ώς βασιλικοί καί υποκλινείς ραγιάδες· πολύ δε περισσότερον τόν έτάραττεν ή λέξις «'Ελληνες» της οποίας τήν έννοιαν αγνοών το πρώτον, πληροφορηθείς δέ, ούτε ήθελε πλέον νά τήν άκούση, ούτ' έτόλμησέ τις να την προφέρη έμπροσθέν του.
Τοιαύτην λοιπόν μεταβολήν πραγμάτων ίδόντες οί Σουλιώτες ετοίμαζον τά όπλα των· έγνωστοποίησαν όμως παρευθείς την απόφασιν τών Τούρκων καί εις τα πέριξ χωρία, διά νά καταφύγωσιν είς τό Σούλιον, πριν ό εχθρός καταπλακώση τά χωρία των, καί τούς αίχμαλωτίση, καί θυσιάση· οι δέ, μολονότι διετάχθησαν καί άπό τόν Χουρσίτ πασάν νά μείνωσιν είς τά ίδια, και δέν θέλει βλαφθώσιν άπό τό πλήθος τών στρατευμάτων,δεν ενε πιστεύθησαν όμως εις τούς λόγους του, άλλά μέ όλα κινητά καί κτήνη κατέφυγαν είς τό Σούλιον.
Χ. ΠΕΡΡΑΙΒΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου