"ΤΗΝ 6 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 1821 έπέρασεν ό Κολο κοτρώνης με τρεις συντρόφους του εις την Σκα ρδαμούλαν της Μάνης εις του Παναγιώτην Μού ρτσινον. Εκείθεν είσακούσθη με τους καπετα ναίους τής Μάνης και Μεσσηνίας, και συνέδεσαν αναμεταξύ των άδελφικάς φιλίας και έλησμόνησαν τά παλαιά των πάθη δια την έλευθερίαν τής πατρίδος. Όλον τον καιρόν έως νά έλθη ή προσδιορισμένη ημέρα εις αυτά έκαταγίνοντο. Τέλος έσυνάχθηκαν και έβγήκαν εις τάς 22 Μαρτίου16 εις τάς Καλάμας ό Π. Μαυρομιχάλης, οί Καπετανάκιδες, οί Κουμουνδουράκιδες, ό Π. Μούρτσινος, ό Αναγνωσταράς, ό Π. Κεφάλας, ό Νικήτας Σταματελόπουλος, ό Άρχ. Φλέσας, ό Μήτρος Πέτροβας κάί λοιποί καπεταναίοι με 2.500 στρατιώτας Μανιάτας και άλλους, όπου αμέσως έπαρεδόθηκαν οί Τούρκοι των Καλαμών εις τον Π. Μαυρομιχάλην. Αυτός ήτο τότε ό αρχηγός του κινήματος και έπειτα όπου και αν ευρίσκετο είχε πάντοτε την άρχηγίαν εις τους Μανιάτας.
Μετά ταύτα έκαμαν οί καπεταναίοι συμβούλων πώς νά εξαπλώσουν την επανάστασιν απεφασίσθη λοιπόν άλλοι νά υπάγουν νά πολιορκήσουν μαζύ μέ τους εντοπίους τά φρούρια τής Μεσσηνίας, Μεθώνην, Κορώνην κάί Νεόκαστρον, οί δέ γέροντες Π. Μαυρομιχάλης, Ιωάννης και Γεώργιος Καπετανάκιδες, ό Ν. Χριστέας, ό Π. Κυβέλος, ό Ιωάννης Κατσής ή Μαυρομιχάλης, ό Κυριακούλης Κουτράκος, ό Πατριαρχέας κάί άλλοι έμειναν εις τάς Καλάμας διά την εύταξίαν και έκαμαν την λεγομένην Γερουσίαν τών Καλαμών.
Την αυτήν ήμέραν έψάλη δοξολογία άπό τους Καλαματιανούς ιερείς εις τον ποταμόν κάί τότε οί άλλοι μεν επήγαν νά πολιορκήσουν τά φρούρια τής Μεσσηνίας, ό δε Κολοκοτρώνης μέ 300 Μανιάτας, τους οποίους έπήρεν άπό τον Μούρτσινον κάί άπό τον Π. Μαυρομιχάλην, ό Αναγνωσταράς, ό Άρχιμ. Φλέσας κάί ό Π. Κεφάλας έξεστράτευσαν την 24 Μαρτίου διά τά μεσόγεια τής Πελοποννήσου διά νά γενικεύσουν τήν επανάστασιν, και κατά τό χωρίον Σκάλα εις τον δρόμον έμαθον, ότι οί Τούρκοι του Φαναριού Ζαχαίοι, Μουτριζάνοι, Ζουρτσάνοι υπέρ τάς 4.000 ψυχάί προετοιμάζοντο νά υπάγουν εις τήν Τριπολιτσάν. Έχωρίσθη τότε άπό τον Άρχιμ. Φλέσαν και άπό τους λοιπούς, οί όποίοι έτράβηξαν διά τήν Άρκαδίαν διά νά γενικεύσουν και εις εκείνα τά μέρη τήν επανάστασιν, κάί εκείνος έτράβηξε κατά τό Λεοντάρι και τήν Καρύταιναν.
Καθώς έβλεπαν οί Έλληνες τάς σημαίας κάί τους στρατιώτας έσήμαιναν τών εκκλησιών τά σήμαντρα, και οί μεν ιερείς έβγαιναν ένδυμένοι τά ιερά άμφια κα μέ τό Εύαγγέλιον εις τάς χείρας, οί δέ χριστιανοί άνδρες, γυναίκες κα παιδία, έπαρακαλούσαν τον θεόν νά τους έδυναμώνη. Ό Αρχιμανδρίτης μάλιστα έφορούσε μίαν περικεφαλαίαν, και διά τούτο τον έκύτταζαν μέ πολλήν περιέργειαν οί άνθρωποι και τον έδέχοντο μέ μεγάλην ύποδοχήν. Είχε δέ και σημαιοφόρον ένα καλόγηρον θεώρατον, παπά Τούρταν όνομαζόμενον, ό όποίος έκράτει ένα μεγάλον σταυρόν υψηλά εις τά χέρια κα έπήγαινε πάντοτε μπροστά εις τό στράτευμα. Ό κόσμος έγίνετο τοίχοςκαι έκαμναν τον σταυρόν των καθώς έπέρνα ό καλόγηρος μέ τον σταυρόν."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου