"Στο σημείο που είχαν φτάσει τα πράγματα στη Μάνη, αλλά και στην άλλη Πελοπόννησο, δεν επέτρεπαν αναβολή της Επαναστάσεως. Οι Τούρκοι είχαν τις πληροφορίες τους και θα παίρνανε τα μέτρα τους. 0 Χουρσίτ θα φρόντιζε για την ασφάλεια της Τριπόλεως στέλνοντας στρατό και σύντομα θα γύριζε και ο ίδιος με το σύνολο του στρατού του, αφού η αντίσταση του Αλή Πασά φαινότανε πως φτάνει στο τέλος της. Η κάθοδος του Χουρσίτ θα δημιουργούσε ανυπέρβλητες δυσκολίες στην εξέγερση των Ελλήνων.
Εν τω μεταξύ ο Α. Υψηλάντης για τους γνωστούς λόγους κήρυξε την Επανάσταση στη Μολδοβλαχία, με τις τραγικές συνέπειες. Από την τραγωδία της καταστροφής εκείνης δεν λείψανε οι Μανιάτες. Από επιστολή που σώθηκε στο Αρχείο Τζανετάκη μαθαίνομε ενδιαφέροντα πράγματα για τα γεγονότα εκείνα και για τη συμμετοχή των Μανιατών:
«Την Ευγενία σου καπετάν Γεωργάκη ασπάζομαι. Την σήμερον πήρα τό γράμμα τής αφεντιάς σου καί μέ ευχαρίστησε ή καλή σας υγεία σας. Είδα νά γράφης γιά τό πρίτζιπα καί νά μ' εξουσιάζης νά νιτεριαστώ γιά λόγου σου μέ τήν αφεντιά του· αυτά μηνεύονται γιά τό πολυκαιρινό πού μου γράφεις, άλλέως μάθε ότι φωτιά χιούθη στή φυλή μας καί χάθημε. Οί Μόσκοβοι πατήσανε τίς ύποσκέσες τους καί κάμασι ψυχαδερφοσύνη μέ τους απίστους. Τό λοιπόν τίς προάλλες, ό Υψηλότατος πρίντζιπάς μας θ' άγροικηθή από τήν αφεντιά σου, σήκωσε παντιέρα καί ξέγραψε τή πόρτα από τή Βασιλεύουσα καί από τήν Ελλαδική γρεκιά. Άπό τό κάμωμα τοΰ πρίντζιπα, πολύ κακοφανισμός του Σουλτάνου καί του Όφφικιάλουνε καί λοβοφέρσιμο καί κινήσασι λεφούσια νά πιούσι γρεκικό αίμα καί νά μας έρημάξουσι. Κάνασι γραφή καί στό Μόσκοβι· τίς πρό άλλες βαρέθημε στή Βλαχία· κείνοι μερμήγκια·· μας φάγασι· τά παιδιά του ίερού όρδίου ξεκληρήθηνα·· τά πλειότερα χαντακωμένα καί ψυχομαχητό καί αγκομαχητό· πόνος καρδιάς. Ό κπ. Γεωργάκης καί κπ. Θανάσης χάθηκαν. Τόν κπ. Φαρμάκη τόν έφάγασι μέ χωσία τοΰ ποσκέθηνα λευτεριά· πίστεψε, βγήκε καί τόν έφάγασι άτιμα. Χάθηνα στό στέκο του τόπου καί ό Αναγνώστηςό Μπεηζαντάκος Παναγιωτάκης. Τρεις λαβωμιές στό κεφάλι ό δάσκαλος. Βολίμι στη γκαρδιά ό Θοδωρής Ξαρχάκος, καί λαβώθηνα ό κπ. Τζωρτζάκης Γρηγοριάνος από τό ίερό ορδί του πρίντζιπα. Λαβώθη μέ βολίμι πέρα περού στά νεφρά κατάψαχνα καί έναι στά ρούχα. Ό Καβαλιεράκης τόν έκοψε ζαλωτά μέχρι τό σταυρί γιατήτανε άμετασάλοτος. Ό καλόγερας του 'βαλε αλοιφή καί πάει καλλιώτερα ή λαβωμιά. Ά δεν τόν έσήκωνε ό Κωσταντής, πήγαινε μαγκουφιασμένος. Οί λυσσιάρηδες άπιστοι σκιούζανε τους λαβωμένους καί πατούσασι στά κορμιά τους. Κατάκαψέ τους Άγιε Χριστέ μέ φωτιά καί πύρι. Ό Παπαχρήστος είχενε φαγωμένους πολλούς κι ενα όφφικιάλο- λαβώθη ξόπετσα. Ό Δημητράκης Ντερεβάκος λαβώθη. Τόν έφέραμε κουβαλητά μέ τό Γιώργη Θωμιάκο· δέ βάσταξε, ξεψύχησε όχτές· μούγκριζε από τά κοψίματα·· τόν έθάψαμε. Είχε βολίμια δύο στή κιουλιά καί τό 'να έπιασε μπόχα. Του 'βαλε ό καλόγερας φασκιά- μαζεύτηνα χαημός σκουλίκια, δέ σώθη, έκάηνα τά σωτικά του. Μ' άφησε μία μπιστόλα, δύο άσημοπάτρονα κ' ενα χατζάρι τούρκικο νάν τά δώκω στό(ρφανό) του γιά νάν τονέ δικιώση. Ό Δημητράκης Καπετανάκος βάρεσε, βαρέθη βερέμικα, έφαγε Τουρκόπαπα, βαρέθη άπό γύφτο Όβραο. Ό πρίντζιπας μέχρις τελευταία ώρμήνευε, απέ έγινε άοικος, λέει ό Καλόγερας πάει στό Μόσκοβι, ένας λαβωμένος τοΰ όρδίου λέει πάει στή Φράντζα. Οί Μόσκοβοι εναι κερατάδες, ξέκαρδοι, αντίχριστοι καί θά πληρώσουνε τές ζευγαρωτές ατιμίες τους. Αυτά αδελφέ καί άμποτες βολευτούνε οί λαβωμένοι, ερχόμαστε. Ταύτα μένω. Τή φαμελιά σας προσκυνώ
Της εύγενίας σου δούλος
Τζαννέτος Κυβελάκος.
Από "Αγιον Γεώργιον Ιουλίου 2, 1821». "
ΑΝΑΡΓΥΡΟΥ Γ. ΚΟΥΤΣΙΛΙΕΡΗ
ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΜΑΝΗΣ
Εν τω μεταξύ ο Α. Υψηλάντης για τους γνωστούς λόγους κήρυξε την Επανάσταση στη Μολδοβλαχία, με τις τραγικές συνέπειες. Από την τραγωδία της καταστροφής εκείνης δεν λείψανε οι Μανιάτες. Από επιστολή που σώθηκε στο Αρχείο Τζανετάκη μαθαίνομε ενδιαφέροντα πράγματα για τα γεγονότα εκείνα και για τη συμμετοχή των Μανιατών:
«Την Ευγενία σου καπετάν Γεωργάκη ασπάζομαι. Την σήμερον πήρα τό γράμμα τής αφεντιάς σου καί μέ ευχαρίστησε ή καλή σας υγεία σας. Είδα νά γράφης γιά τό πρίτζιπα καί νά μ' εξουσιάζης νά νιτεριαστώ γιά λόγου σου μέ τήν αφεντιά του· αυτά μηνεύονται γιά τό πολυκαιρινό πού μου γράφεις, άλλέως μάθε ότι φωτιά χιούθη στή φυλή μας καί χάθημε. Οί Μόσκοβοι πατήσανε τίς ύποσκέσες τους καί κάμασι ψυχαδερφοσύνη μέ τους απίστους. Τό λοιπόν τίς προάλλες, ό Υψηλότατος πρίντζιπάς μας θ' άγροικηθή από τήν αφεντιά σου, σήκωσε παντιέρα καί ξέγραψε τή πόρτα από τή Βασιλεύουσα καί από τήν Ελλαδική γρεκιά. Άπό τό κάμωμα τοΰ πρίντζιπα, πολύ κακοφανισμός του Σουλτάνου καί του Όφφικιάλουνε καί λοβοφέρσιμο καί κινήσασι λεφούσια νά πιούσι γρεκικό αίμα καί νά μας έρημάξουσι. Κάνασι γραφή καί στό Μόσκοβι· τίς πρό άλλες βαρέθημε στή Βλαχία· κείνοι μερμήγκια·· μας φάγασι· τά παιδιά του ίερού όρδίου ξεκληρήθηνα·· τά πλειότερα χαντακωμένα καί ψυχομαχητό καί αγκομαχητό· πόνος καρδιάς. Ό κπ. Γεωργάκης καί κπ. Θανάσης χάθηκαν. Τόν κπ. Φαρμάκη τόν έφάγασι μέ χωσία τοΰ ποσκέθηνα λευτεριά· πίστεψε, βγήκε καί τόν έφάγασι άτιμα. Χάθηνα στό στέκο του τόπου καί ό Αναγνώστηςό Μπεηζαντάκος Παναγιωτάκης. Τρεις λαβωμιές στό κεφάλι ό δάσκαλος. Βολίμι στη γκαρδιά ό Θοδωρής Ξαρχάκος, καί λαβώθηνα ό κπ. Τζωρτζάκης Γρηγοριάνος από τό ίερό ορδί του πρίντζιπα. Λαβώθη μέ βολίμι πέρα περού στά νεφρά κατάψαχνα καί έναι στά ρούχα. Ό Καβαλιεράκης τόν έκοψε ζαλωτά μέχρι τό σταυρί γιατήτανε άμετασάλοτος. Ό καλόγερας του 'βαλε αλοιφή καί πάει καλλιώτερα ή λαβωμιά. Ά δεν τόν έσήκωνε ό Κωσταντής, πήγαινε μαγκουφιασμένος. Οί λυσσιάρηδες άπιστοι σκιούζανε τους λαβωμένους καί πατούσασι στά κορμιά τους. Κατάκαψέ τους Άγιε Χριστέ μέ φωτιά καί πύρι. Ό Παπαχρήστος είχενε φαγωμένους πολλούς κι ενα όφφικιάλο- λαβώθη ξόπετσα. Ό Δημητράκης Ντερεβάκος λαβώθη. Τόν έφέραμε κουβαλητά μέ τό Γιώργη Θωμιάκο· δέ βάσταξε, ξεψύχησε όχτές· μούγκριζε από τά κοψίματα·· τόν έθάψαμε. Είχε βολίμια δύο στή κιουλιά καί τό 'να έπιασε μπόχα. Του 'βαλε ό καλόγερας φασκιά- μαζεύτηνα χαημός σκουλίκια, δέ σώθη, έκάηνα τά σωτικά του. Μ' άφησε μία μπιστόλα, δύο άσημοπάτρονα κ' ενα χατζάρι τούρκικο νάν τά δώκω στό(ρφανό) του γιά νάν τονέ δικιώση. Ό Δημητράκης Καπετανάκος βάρεσε, βαρέθη βερέμικα, έφαγε Τουρκόπαπα, βαρέθη άπό γύφτο Όβραο. Ό πρίντζιπας μέχρις τελευταία ώρμήνευε, απέ έγινε άοικος, λέει ό Καλόγερας πάει στό Μόσκοβι, ένας λαβωμένος τοΰ όρδίου λέει πάει στή Φράντζα. Οί Μόσκοβοι εναι κερατάδες, ξέκαρδοι, αντίχριστοι καί θά πληρώσουνε τές ζευγαρωτές ατιμίες τους. Αυτά αδελφέ καί άμποτες βολευτούνε οί λαβωμένοι, ερχόμαστε. Ταύτα μένω. Τή φαμελιά σας προσκυνώ
Της εύγενίας σου δούλος
Τζαννέτος Κυβελάκος.
Από "Αγιον Γεώργιον Ιουλίου 2, 1821». "
ΑΝΑΡΓΥΡΟΥ Γ. ΚΟΥΤΣΙΛΙΕΡΗ
ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΜΑΝΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου