Ο ΚΛΗΡΟΣ
" Ό Ελληνικός κλήρος ήτο προορισμένος άνωθεν διά νά εύρεθή τόσον φιλόπατρις καί νά σώση όλόκληρον τό Έθνος· διότι άμα ή Βυζαντινή Αυτοκρατορία έχάθη, ό κλήρος εδέχθη τήν κηδεμονίαν έθνους απροστάτευτου, και μή έχοντος άλλο στήριγμα καί άλλην παρηγορίαν, ειμή μόνον τήν θρησκείαν. Ό κλήρος έσυμβούλευε και ένουθέτει τό άπηλπισμένον Έθνος τήν καρτερίαν καί τήν ύπομονήν. Ό λαός είς τήν θρησκείαν του εύρισκε τήν άνάπαυσίν του, υποφέρων όλα τά δεινά τής τυραννίας μαζύ μέ τον κλήρον του. Κατά δέ τήν έπανάστασιν πρώτος ό κλήρος έφάνη είς τον αγώνα μέ τον σταυρόν καί μέ τήν σπάθην είς τάς χείρας διά νά σώση τό πλανημένον ποίμνιον καί όδηγήση αυτό είς τήν έλευθερίαν του φυσικώς πολιτικώς, καί θρησκευτικώς· αυτός έφύλαξε τά γράμματα καί την γλώσσαν. Ή δέ φιλονεικία τών κληρικών, ή οποία η ήτο μόνον εντός του πατριαρχείου, δέν άπέβλεπεν είς άλλο τίποτε, παρά μόνον περί του ποίος νά γίνη πατριάρχης. Αυτή ή φιλοτιμία έφερεν όλην τήν κίνησιν και όλην τήν ταραχήν καί τήν ραδιουργίαν. Ή δέ ραδιουργία πρώτον έκινείτο ύπό τών Φαναριωτών, διότι αύτοί έπιθυμούντες νά καθήση είς τον πατριαρχικόν θρόνον ιδικός των κληρικός, ανακάτευαν είς τήν πάλην ταύτην καί τους Τούρκους, καί αυτόν τον Σουλτάνον ακόμη. Είναι αληθές, ότι ευρέθησαν άνθρωποι μοχθηροί, οί όποιοι έκάθησαν είς τον θρόνον του πατριάρχου, άλλ' όμως κανείς και άπό αυτούς έξω του εθνικού κύκλου δέν έβάδισε. Τίς δέ δύναται νά κατηγορήση τοιούτον θεόπεμπτον κλήρον; Καί όμως μετά τήν άλλαγήν τής Τουρκικής δυναστείας ό,τι θέλει κανείς λέγει και γράφει κατά αδυνάτων ανθρώπων. Οί εχθροί π.χ. του Ελληνικού Έθνους και τής θρησκείας του είπαν πολλά εναντίον του, καί προσέτι, ότι οί Έλληνες μοναχοί έτάραξαν τον κόσμον, τον όποίον είχαν άρνηθή' άλλά σφάλλουν μεγάλως είς τούτο, διότι θέλουν τον μοναχόν νά μή έχη αίσθημα ανθρώπου καί άγάπην είς τήν πατρίδα του, άν και τό ιερόν Εύαγγέλιον ρητώς διδάσκει, ότι ό μοναχός χρεωστεί νά θυσιάση τήν ζωήν του διά τήν σωτηρίαν ενός καί μόνον άνθρωπου, πολλώ δέ μάλλον διά τήν ύπαρξιν καί την σωτηρίαν ολοκλήρου του Έθνους του."
Πηγές: Φωτάκου Απομνημονεύματα
" Ό Ελληνικός κλήρος ήτο προορισμένος άνωθεν διά νά εύρεθή τόσον φιλόπατρις καί νά σώση όλόκληρον τό Έθνος· διότι άμα ή Βυζαντινή Αυτοκρατορία έχάθη, ό κλήρος εδέχθη τήν κηδεμονίαν έθνους απροστάτευτου, και μή έχοντος άλλο στήριγμα καί άλλην παρηγορίαν, ειμή μόνον τήν θρησκείαν. Ό κλήρος έσυμβούλευε και ένουθέτει τό άπηλπισμένον Έθνος τήν καρτερίαν καί τήν ύπομονήν. Ό λαός είς τήν θρησκείαν του εύρισκε τήν άνάπαυσίν του, υποφέρων όλα τά δεινά τής τυραννίας μαζύ μέ τον κλήρον του. Κατά δέ τήν έπανάστασιν πρώτος ό κλήρος έφάνη είς τον αγώνα μέ τον σταυρόν καί μέ τήν σπάθην είς τάς χείρας διά νά σώση τό πλανημένον ποίμνιον καί όδηγήση αυτό είς τήν έλευθερίαν του φυσικώς πολιτικώς, καί θρησκευτικώς· αυτός έφύλαξε τά γράμματα καί την γλώσσαν. Ή δέ φιλονεικία τών κληρικών, ή οποία η ήτο μόνον εντός του πατριαρχείου, δέν άπέβλεπεν είς άλλο τίποτε, παρά μόνον περί του ποίος νά γίνη πατριάρχης. Αυτή ή φιλοτιμία έφερεν όλην τήν κίνησιν και όλην τήν ταραχήν καί τήν ραδιουργίαν. Ή δέ ραδιουργία πρώτον έκινείτο ύπό τών Φαναριωτών, διότι αύτοί έπιθυμούντες νά καθήση είς τον πατριαρχικόν θρόνον ιδικός των κληρικός, ανακάτευαν είς τήν πάλην ταύτην καί τους Τούρκους, καί αυτόν τον Σουλτάνον ακόμη. Είναι αληθές, ότι ευρέθησαν άνθρωποι μοχθηροί, οί όποιοι έκάθησαν είς τον θρόνον του πατριάρχου, άλλ' όμως κανείς και άπό αυτούς έξω του εθνικού κύκλου δέν έβάδισε. Τίς δέ δύναται νά κατηγορήση τοιούτον θεόπεμπτον κλήρον; Καί όμως μετά τήν άλλαγήν τής Τουρκικής δυναστείας ό,τι θέλει κανείς λέγει και γράφει κατά αδυνάτων ανθρώπων. Οί εχθροί π.χ. του Ελληνικού Έθνους και τής θρησκείας του είπαν πολλά εναντίον του, καί προσέτι, ότι οί Έλληνες μοναχοί έτάραξαν τον κόσμον, τον όποίον είχαν άρνηθή' άλλά σφάλλουν μεγάλως είς τούτο, διότι θέλουν τον μοναχόν νά μή έχη αίσθημα ανθρώπου καί άγάπην είς τήν πατρίδα του, άν και τό ιερόν Εύαγγέλιον ρητώς διδάσκει, ότι ό μοναχός χρεωστεί νά θυσιάση τήν ζωήν του διά τήν σωτηρίαν ενός καί μόνον άνθρωπου, πολλώ δέ μάλλον διά τήν ύπαρξιν καί την σωτηρίαν ολοκλήρου του Έθνους του."
Πηγές: Φωτάκου Απομνημονεύματα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου