" Oi δέ Καπιτάνοι τών Ελληνικών πλοίων μαθόντες, ότι έτοιμάζετο ό εχθρικός στόλος νά έξέλθη από τά Δαρδανέλια και νά ένωθή μέ εκείνον όπου εύρίσκετο εις την Πρέβεζαν, απεφάσισαν νά αναχωρήσουν άπό τον Κορινθιακόν Κόλπον, επί προφάσει ότι δεν είχον τάς αναγκαίας τροφάς όθεν τή ιε' έφυγον, και έμειναν εντός του Κόλπου δύο Σπετζιώτικα και τρία Γαλαξιδιώτικα ώπλισμένα και περιέπλεον εις εκείνα τά μέρη. Ή φυγή τών πλοίων έτάραξε πολύ τους εις τά παράλια του Κορινθιακού Κόλπου Έλληνας, και μάλιστα τους Γαλαξι-διώτας. οίτινες έφοβέριζον νά έμβουν εις τά πλοία τονς συν γυναιξί και τέκνοις. καί νά αναχωρήσουν εκείθεν. μέ το νά μην έδύναντο μόνοι τους νά άνθέξονν εις τας ενδεχομένας προσβολάς του εχθρικού στόλου πλην ή χρος την πατριδα τους αγάπη δεν τους έσυγχώρησε να ακολουθήσουν έν τοιούτον.
Ό δε Χουρσίτ Πασάς, μαθών την έπανάστασιν των Ακαρνάνων και τών Αιτωλών και την κυρίευσιν του Βραχωρίου, απέστειλε τον Ισμαήλ Πασάν Πλιάσα και άλλους Μπουλουκπασάδες μέ 2.000 περίπου Αλβανούς, διά νά έμβουν εις τήν Άκαρνανίαν και νά υποτάξουν τά έκεί μέρη. Όθεν τή ιή έφθασαν εις τό Μακρυνόρος· άλλ' έκείνην τήν όχυράν θέσιν είχον προκαταλάβει οί Καπιτάνοι Γώγος Μπακόλας και Ανδρέας Καραΐσκου μέ 150 περίπου στρατιώτας Έλληνας. Έκεί συνεκροτήθη λοιπόν μάχη πεισματώδης, τών μεν εχθρών επιμενόντων εις τό νά κυριεύσουν τήν διάβασιν, τών δέ Ελλήνων έναντιουμένων, ωστε τέλος πάντων, άφού έφονεύθησαν 100 περίπου τών εχθρών έβιάσθησαν νά όπισθοδρομήσωσιν, οί δέ Έλληνες τροπαιούχοι τους κατεδίωξαν εις ίκανόν διάστημα. Άλλ' οί εχθροί, έχοντες σφοδράν έπιταγήν νά έμβωσιν εις τήν Άρκανανίαν και Αίτωλίαν, άφού έγιναν ικανός αριθμός, έδοκίμαζον και έξ άλλων μερών νά εισέλθουν. Όθεν συγχρόνως τότε έν σώμα έχθρικόν έφθασεν εις τό χωρίον λεγόμενον Αφτί, όπου εύρίσκετο ό Κ(απιτάν) Γιαννάκης Ράγκος μέ ολίγους στρατιώτας· έκεί συνεκροτήθη πόλεμος, και οί Έλληνες πολεμήσαντες γενναίως, έφόνευσάν τινας τών εχθρών, τους δέ λοιπούς έτρεψαν εις φυγήν. Τότε συνελήφθη αιχμάλωτος και ό Καπιτάν Πουλής (Κώστας), συμμαχών μετά τών εχθρών. Ταυτοχρόνως έλαβον τά όπλα και τά χωρία τών Τζουμέρκων και τά Κατζανοχώρια. Αλλά, μέ τό νά μήν είχον άλλοθεν πόθεν βοήθειαν, και μέ τό νά τους έλειπον πολλά αναγκαία, δεν έδυνύθησαν νά άνθέξουν και οί μεν χριστιανοί έφυγον εκείθεν έμβήκαν δέ οί έχθροί και τά έλεηλάτησαν καί τά κατέκαυσαν. Οί δέ Σουλιώται μετά τών λοιπών Καπιταναίων της Ρούμελης απεφάσισαν νά προκαταλάβουν όλας τάς στενάς θέσεις, διά νά εμποδίσουν τήν είσοδον τών εχθρών ε'ις εκείνα τά μέρη και ό μεν Κ(απιτάν) Μάρκος Μπότζαρης κατέλαβε τον 'Αγιον Δημήτριο ν, οί δέ Καπιτάν Γώγος (Μπακόλας), Μήτρος Κοτολίδας και Κωνσταντής Ράγκος κατέλαβαν τήν Πλάκα. Ο δέ Κ(απιτάν) Γιαννάκης Ράγκος τό Διπόταμον είς του Παπαστάθη."
Πηγές: Παλαιών Πατρών Γερμανός
Απομνημονεύματα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου