" Έστειλα καί εγώ ένα παλαιόν ύπηρέτην μας πιστόν με δέκα στρατιώτας και ένα κραβάτι, νά τον βάλουν καί νά τον φέρουν έξω. Φθάσαντες εις τό Σαράνι τον εύρον εις τον βυθισμόν. Τον έφώναξεν ό Χρυσάντης άπαξ, δίς καί πολλάκις καί μόλις ήνοιξε τους οφθαλμούς του καί τον είδε, τον λέγει; Σκλάβους σάς ήφεραν καί σας, Χουσάντη; Όχι, αφέντη! τον λέγει αυτός, αλλά ήλθομεν νά σέ πάρωμεν έξω μάς έστειλαν οι αδελφοί σου. Ανεσηκώθη ευθύς καί τους ερωτά,είναι καλά οί αδελφοί μου όλοι; Τον λέγουν, είναι πολύ καλά, καί είναι όλοι έξω καί σέ περιμένουν. Τον έβαλαν εις τό κραβάτι καί έφθασαν πλησίον εις την Πύλην τών Καλαβρύτων εκεί τον ήρώτησε πάλιν: Την επήραν την Τριπολιτσάν οί Χριστιανοί; Του λέγει αυτός: Την έπήραμεν, αφέντη, από τό πρωΐ. Τότε άφήσας ένα βαρύν άναστεναγμόν είπεν. Έ, τώρα άποθαίνω ευχαρίστως, καί εις την στιγμήν έξέψυξε.
Τοιούτον τέλος έλαβον αυτοί οί ένδοξοι καί έξοχοι άνδρες, οί πρωτουργοί καί θεμελιωταί τής Ελληνικής εθνεγερσίας, οί πρωταθληταί τών ελευθεριών τής πατρίδος, καί απωλέσθηκαν ένεκα τών αγρίων παθών καί τών αισχρών συμφερόντων καί υστερήθη ή πατρίς τοιούτους προμάχους. Η δε οικογένεια του Θ. Δεληγιάννη υστερείται έως σήμερον εισέτι ως και αυτά τά μέσα τής υπάρξεως! Τον έφεραν λοιπόν τεθνεώτα καί αμέσως οί δύο αδελφοί Άνάστος καί Κωνσταντάκης επήραν τον νεκρόν του κατά τάς 20 7/βρίου 1821 καί τον υπήγον εις την πατρίδα μας Λαγκάδια καί τον έθεσαν εις τον τάφον του πατρός μας. Εντός δέ δύο ημερών απεβίωσαν καί όλοι οί λοιποί. Και άπό μέν τους αρχιερείς έμειναν ζώντες ο τε Τριπόλεως Δανιήλ καί ό Μεσσήνης Ιωσήφ, άλλα βαρέως ασθενείς άπό τον τύφον. Άπό δέ τούς προύχοντας, ο Κοπανίτσας, ο Γιαννούλης Καραμάνος, ο Ιωάννης Τομαράς, ό Αντώνιος Καραπατάς. Εξήλθον καί ζώντες ό Ιωάννης Περούκας καί ο Γιαννάκης Βιλαέτης, πατήρ του Λυσάνδρου. Άλλ' ό μέν απέθανε καθ' οδόν είς τον Αχλαδόκαμπον, ό δέ εις τον Πύργον μετά 15 ημέρας. Τοιούτον τέλος έλαβον άπαντες οί πρωταθληταί καί μάρτυρες της Ελληνικής ανεξαρτησίας."
Κανέλλος Δεληγιάννης - Απομνημονεύματα.
Τοιούτον τέλος έλαβον αυτοί οί ένδοξοι καί έξοχοι άνδρες, οί πρωτουργοί καί θεμελιωταί τής Ελληνικής εθνεγερσίας, οί πρωταθληταί τών ελευθεριών τής πατρίδος, καί απωλέσθηκαν ένεκα τών αγρίων παθών καί τών αισχρών συμφερόντων καί υστερήθη ή πατρίς τοιούτους προμάχους. Η δε οικογένεια του Θ. Δεληγιάννη υστερείται έως σήμερον εισέτι ως και αυτά τά μέσα τής υπάρξεως! Τον έφεραν λοιπόν τεθνεώτα καί αμέσως οί δύο αδελφοί Άνάστος καί Κωνσταντάκης επήραν τον νεκρόν του κατά τάς 20 7/βρίου 1821 καί τον υπήγον εις την πατρίδα μας Λαγκάδια καί τον έθεσαν εις τον τάφον του πατρός μας. Εντός δέ δύο ημερών απεβίωσαν καί όλοι οί λοιποί. Και άπό μέν τους αρχιερείς έμειναν ζώντες ο τε Τριπόλεως Δανιήλ καί ό Μεσσήνης Ιωσήφ, άλλα βαρέως ασθενείς άπό τον τύφον. Άπό δέ τούς προύχοντας, ο Κοπανίτσας, ο Γιαννούλης Καραμάνος, ο Ιωάννης Τομαράς, ό Αντώνιος Καραπατάς. Εξήλθον καί ζώντες ό Ιωάννης Περούκας καί ο Γιαννάκης Βιλαέτης, πατήρ του Λυσάνδρου. Άλλ' ό μέν απέθανε καθ' οδόν είς τον Αχλαδόκαμπον, ό δέ εις τον Πύργον μετά 15 ημέρας. Τοιούτον τέλος έλαβον άπαντες οί πρωταθληταί καί μάρτυρες της Ελληνικής ανεξαρτησίας."
Κανέλλος Δεληγιάννης - Απομνημονεύματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου