ΤΟ ΠΛΙΑΤΣΙΚΟ ΤΗΣ ΤΡΟΠΟΛΙΤΣΑΣ
Η μοίρα θαρρείς οδηγούσε τους πολιορκημένους της Τριπολιτσάς προς την καταστροφή τους· οι διαπραγματεύσεις δεν μπορούσαν πια να ξαναρχίσουν την άλλη μέρα 5 Οκτωβρίου το μεσημέρι, μια βαθιά σιωπή βασίλευε στην πόλη και στο στρατόπεδο οι σημαντικώτεροι καπεταναίοι εγευμάτιζαν ήσυχα, όταν ακούστηκε ξαφνικά αυτή η κραυγή: «Έφοδος! Οι Έλληνες σκαρφαλώνουν στα τείχη». Βγήκαμε βιαστικά, μερικοί είχανε φτάσει κιόλας στο ύψωμα.
Ένας στρατιώτης του Κολοκοτρώνη, βλέποντας από το μικρό πυροβολείο που χτυπούσε τη βορεινή πύλη, ότι το τείχος δεν φυλαγότανε καλά σ' εκείνο το μέρος, ριψοκινδύνευσε να σκαρφαλώση απάνω, οι σύντροφοι του τον ακολούθησαν, και σε μια στιγμή όλος ο στρατός έτρεξε προς τα εκεί.
Στο αναμεταξύ οι Τούρκοι, ξυπνώντας από τη χαύνωσή τους, άρχισαν ζωηρό πυροβολισμό από το φρούριο κι από τους πύργους που έβλεπαν προς τη θέση των Σπαρτιατών αλλ' αυτοί, θυμωμένοι γιατί έβλεπαν τους στρατιώτες του Κολοκοτρώνη μέσα στην πόλη κιόλας και περιφρονώντας τον κίνδυνο, ώρμησαν μαζί μας απ' αυτή την πλευρά, κι εν ρυπή οφθαλμού κυριεύουμε τον σημαντικωτερο πύργο. Τα κανόνια στρέφονται προς το φρούριο, που το εξαναγκάζουμε να σιγήση· κι ο στρατός όλος ορμά από παντού σαν χείμαρρος.
Η άμυνα που δοκίμασαν ν' αντιτάξουν σε πολλά σπίτια μεγάλωσε περισσότερο τη λύσσα των στρατιωτών: Άρχισαν τότεαυτές οι σκηνές φρίκης που δεν θα προσπαθήσω να τις περιγράψω, αλλά που κάθε πολεμιστής μπορεί να τις φανταστή όταν αναλογιστή μια πόλη που κυριεύεται με επίθεση από στρατό απειθάρχητο που τον εξεγείρουν τα πάθη εκείνα που οδηγούνε τους ανθρώπους στις μεγαλύτερες βιαιοπραγίες, τα μίση τα πολεμικά και τα θρησκευτικά.
Δεν προσπαθώ να δικαιολογήσω τις αγριότητες που διεπράχθησαν σ' εκείνη την περίσταση. Μου έκαμε τέτοιαν εντύπωση αυτό το θέαμα, ώστε, μ' όλο που ξαναείδα αυτή την πόλη, ξαναγεννημένη από τα ερείπια της, και με περισσότερες ανέσεις ακόμα και διασκεδάσεις παρ' ό,τι προσφέρει η λοιπή Ελλάς, δεν τη θυμούμαι ποτέ χωρίς να σφιχτεί η καρδιά μου. Η πολιτεία αυτή παρουσιάζεται στη μνήμη μου πάντοτε σκεπασμένη μ' ένα ματοβαμμένο πέπλο.
Το κάστρο το κυριεύσαμε την άλλη μέρα.
Η κατάληψη της Τριπολιτσάς σκόρπισε στην Πελοπόννησο δώδεκα με δεκαπέντε χιλιάδες τουφέκια, ένα μεγάλο αριθμό σπαθιών, και μια τεράστια ποσότητα πιστολιών. Η σωτηρία της επαρχίας είχε εξασφαλιστή, και μπορούσαμε να διαθέσουμε άλλες δέκα χιλιάδες άντρες. Παρ' όλα αυτά τα πλεονεκτήματα, δεν εδρέψαμε τους καρπούς που περιμέναμε από ένα τέτοιο γεγονός. Το εθνικό ταμείο δεν επλούτησε ούτε μια πεντάρα οι περισσότεροι αρχηγοί κατέπεσαν στην κοινή γνώμη εξ αιτίας της απληστίας που έδειξαν ο στρατός ολόκληρος διασκορπίστηκε, γιατί καθένας πήγαινε να εξασφαλίση τη λεία του και ν' αναπαυθή, σάμπως το πάρσιμο αυτής της πολιτείας να ήταν ο μόνος τους σκοπός.
Voutier
«Memoires du Colonel Voutier sur la gueire actuelle des Grecs»
ΒΑΣΣΟΣ ΤΣΜΠΙΔΑΡΟΣ
ΤΟ 1821 ΧΩΡΙΣ ΔΑΦΝΕΣ ΚΑΙ ΣΤΕΦΑΝΑ
Η μοίρα θαρρείς οδηγούσε τους πολιορκημένους της Τριπολιτσάς προς την καταστροφή τους· οι διαπραγματεύσεις δεν μπορούσαν πια να ξαναρχίσουν την άλλη μέρα 5 Οκτωβρίου το μεσημέρι, μια βαθιά σιωπή βασίλευε στην πόλη και στο στρατόπεδο οι σημαντικώτεροι καπεταναίοι εγευμάτιζαν ήσυχα, όταν ακούστηκε ξαφνικά αυτή η κραυγή: «Έφοδος! Οι Έλληνες σκαρφαλώνουν στα τείχη». Βγήκαμε βιαστικά, μερικοί είχανε φτάσει κιόλας στο ύψωμα.
Ένας στρατιώτης του Κολοκοτρώνη, βλέποντας από το μικρό πυροβολείο που χτυπούσε τη βορεινή πύλη, ότι το τείχος δεν φυλαγότανε καλά σ' εκείνο το μέρος, ριψοκινδύνευσε να σκαρφαλώση απάνω, οι σύντροφοι του τον ακολούθησαν, και σε μια στιγμή όλος ο στρατός έτρεξε προς τα εκεί.
Στο αναμεταξύ οι Τούρκοι, ξυπνώντας από τη χαύνωσή τους, άρχισαν ζωηρό πυροβολισμό από το φρούριο κι από τους πύργους που έβλεπαν προς τη θέση των Σπαρτιατών αλλ' αυτοί, θυμωμένοι γιατί έβλεπαν τους στρατιώτες του Κολοκοτρώνη μέσα στην πόλη κιόλας και περιφρονώντας τον κίνδυνο, ώρμησαν μαζί μας απ' αυτή την πλευρά, κι εν ρυπή οφθαλμού κυριεύουμε τον σημαντικωτερο πύργο. Τα κανόνια στρέφονται προς το φρούριο, που το εξαναγκάζουμε να σιγήση· κι ο στρατός όλος ορμά από παντού σαν χείμαρρος.
Η άμυνα που δοκίμασαν ν' αντιτάξουν σε πολλά σπίτια μεγάλωσε περισσότερο τη λύσσα των στρατιωτών: Άρχισαν τότεαυτές οι σκηνές φρίκης που δεν θα προσπαθήσω να τις περιγράψω, αλλά που κάθε πολεμιστής μπορεί να τις φανταστή όταν αναλογιστή μια πόλη που κυριεύεται με επίθεση από στρατό απειθάρχητο που τον εξεγείρουν τα πάθη εκείνα που οδηγούνε τους ανθρώπους στις μεγαλύτερες βιαιοπραγίες, τα μίση τα πολεμικά και τα θρησκευτικά.
Δεν προσπαθώ να δικαιολογήσω τις αγριότητες που διεπράχθησαν σ' εκείνη την περίσταση. Μου έκαμε τέτοιαν εντύπωση αυτό το θέαμα, ώστε, μ' όλο που ξαναείδα αυτή την πόλη, ξαναγεννημένη από τα ερείπια της, και με περισσότερες ανέσεις ακόμα και διασκεδάσεις παρ' ό,τι προσφέρει η λοιπή Ελλάς, δεν τη θυμούμαι ποτέ χωρίς να σφιχτεί η καρδιά μου. Η πολιτεία αυτή παρουσιάζεται στη μνήμη μου πάντοτε σκεπασμένη μ' ένα ματοβαμμένο πέπλο.
Το κάστρο το κυριεύσαμε την άλλη μέρα.
Η κατάληψη της Τριπολιτσάς σκόρπισε στην Πελοπόννησο δώδεκα με δεκαπέντε χιλιάδες τουφέκια, ένα μεγάλο αριθμό σπαθιών, και μια τεράστια ποσότητα πιστολιών. Η σωτηρία της επαρχίας είχε εξασφαλιστή, και μπορούσαμε να διαθέσουμε άλλες δέκα χιλιάδες άντρες. Παρ' όλα αυτά τα πλεονεκτήματα, δεν εδρέψαμε τους καρπούς που περιμέναμε από ένα τέτοιο γεγονός. Το εθνικό ταμείο δεν επλούτησε ούτε μια πεντάρα οι περισσότεροι αρχηγοί κατέπεσαν στην κοινή γνώμη εξ αιτίας της απληστίας που έδειξαν ο στρατός ολόκληρος διασκορπίστηκε, γιατί καθένας πήγαινε να εξασφαλίση τη λεία του και ν' αναπαυθή, σάμπως το πάρσιμο αυτής της πολιτείας να ήταν ο μόνος τους σκοπός.
Voutier
«Memoires du Colonel Voutier sur la gueire actuelle des Grecs»
ΒΑΣΣΟΣ ΤΣΜΠΙΔΑΡΟΣ
ΤΟ 1821 ΧΩΡΙΣ ΔΑΦΝΕΣ ΚΑΙ ΣΤΕΦΑΝΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου