"Αλλ' ο Στάικος αφού κατέλαβεν τοιούτον ακαταμάχη τον φρούριον το Παλαμήδι έγραψε αμέσως εις την Κυβέ ρνησιν, εξαποστείλας δύο ιππείς δια την χαροποιάν αυ τήν αγγελίαν, προτρέπων αυτήν ότι η ιδία να προφτάση όσον ένεστι τάχιον, ή ν' αποφασίση να στείλη ευθύς πληρεξούσιον αντιπρόσωπόν της να παραδοθώσι τα φρούρια αυτά εν ονόματι της Κυβερνήσεως του Έθνους, να μην συμβή καμμία αταξία και κατάχρησις. Συγχρόνως δε ειδοποίησεν από ανοησίαν του μάλλον και τον Κολοκοτρώνην, διατρίβοντα τότε εις το Σούλι, την χαροποιόν ταύτην αγγελίαν. Και άμα έλαβε αυτήν, ανεχώρησεν αυθωρεί και έφθασεν εις το Παλαμήδι προ της ανατολής του ηλίου και κατόπιν αυτού μετά δύο ώρας έφθασαν όλοι όσοι ευρίσκοντο εις την Αργολιδοκορινθίαν στρατιώται, υπέρ τας τρεις χιλιάδας. Και τότε ο μεν Κολοκοτρώνης έγινε κατακτητής, και κύριος του Παλαμηδίου, το δε Στάικον παραγκώνισε και εμηδένισεν, ώστε οι περί τον Κολοκοτρώνην σωματοφύλακες λεγόμενοι, αφού ήρπασαν όσα εις το Παλαμήδι όπλα και πράγματα τουρκικά, κατά διαταγήν αυτού, τα οποία είχεν συνάξει ο Στάικος και αναποταμιεύσει εις εν μέρος δια να τα παραδώση εις την Κυβέρνησιν, τακτικώς να διανεμηθώσι μαζύ με τα του Ναυπλίου, κατήντησαν να του αρπάσουν και τα εδικά του όπλα ότι δήθεν ήσαν τουρκικά. Εις τοιαύτην ανόσιον πράξιν καταντήσαντες ανήγγειλεν ο Στάικος εις τον Κολοκοτρώνην αυτήν την βανδαλικήν απανθρωπίαν και του απήντησεν ότι «καλά του έκαμαν του κερατά, διότι ήθελεν να προσκαλέση την ψευτοδιοίκησιν από το Κρανίδι να της παραδώση τοιαύτα φρούρια». Άμα λοιπόν έφτασεν εκεί, ως είρηται, αμέσως ήρχισεν την διαπραγμάτευσιν και αυθημερόν την ετελείωσε και παρεδόθηκαν όλα αυτά τα φρούρια δια συνθήκης επ' ονόματι του Κολοκοτρώνη χωρίς άδειαν της Κυβερνήσεως του Έθνους και μηδ' αυτής της υποχειρίου Πελοποννησιακής Γερουσίας, ήτις αφού έμαθε το τοιούτον ανοσιούργημα και δυσανασχετήσασα κατήντησεν εις τοιαύτην τόλμην, ώστε του έγραψε πικράς επιπλήξεις, αλλ' ολίγον εφρόντισε δι' αυτάς.
Όθεν γενόμενος κύριος κατακτητής του Ναυπλίου εσύναξαν όλα τα πλούτη των Τούρκων και τα μεν άχρηστα, οίον χαλκώματα, όπλα, σιδηρά, παλαιοστρώματα βρωμερά και ενδύματα, τα έθεσαν εις τα τζαμία προς φύλαξιν δήθεν, να γίνουν διανομή εις τους στρατιώτες, τα δε χρυσά, αργυρά, πολύτιμους λίθους, μαργαρίτας και όλα τα βαρύτιμα πράγματα, τα έθεσαν κατά μέρος, αυτός με τους υιούς του, ο Πλαπούτας, ο Νικηταράς, ο Τσιόκρης, οι Πετιμεζαίοι, ο Τασκούλιας, ο Αποστόλης και οι λοιποί κόλακες των και τα διένειμαν μεταξύ των και όσα έκλεψεν ο είς του άλλου κρυφίως και ήρπασαν, ώστε τα κατεβρόχθισαν όλα, ως ο Άδης αδικήσαντες και το Δημόσιον και τους απ' αρχής πολιορκητάς καθότι και τα συναχθέντα εις τα τζαμία, και αυτά τα έκλεψαν εκείνοι οίτινες εγνώριζον την τέχνην αυτήν και, όταν τα ήνοιξαν δεν ευρέθη σχεδόν τίποτα.
Του δε Στάικου, του αδελφού του και όλων των 350 στρατιωτών τους τους έβγαλαν μερίδιον εις μαλλιά, παλαιοστρώματα και παλαιά φορέματα τουρκικά βρωμερά τριών χιλιάδων γροσιών κατ' εκτίμησιν, δηλαδή προς οκτώ γρόσια εκάστου στρατιώτου, τα οποία ουδ' εκατεδέχθησαν να τα πάρουν μ' όλην την πτωχείαν τους."
Πηγές:1)ΚΑΝΕΛΛΟΣ ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗΣ-ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ
2)ΒΑΣΟΣ ΤΣΙΜΠΙΔΑΡΟΣ-ΤΟ 1821 ΧΩΡΙΣ ΔΑΦΝΕΣ ΚΑΙ ΣΤΕΦΑΝΑ.
ΚΛΕΨΙΕΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΕΪΚΕΣ (σελ. 53-54 )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου