Μάχη του Ανυφορήτου.
Ιδών ο Ουμέρ Πασάς το εις Ανυφορήτην στρατόπεδον απείργον την κοινωνίαν των Θηβών, επαπειλούν προς τούτοις και την ασφάλειαν της Ευβοίας, αποφάσισε να το κτυπήση με ικανήν δύναμιν και τόλμην, ώστε να τους εξώση εκείθεν και ενισχύση τας Θήβας' το στράτευμα του συνίστατο από χιλίους τριακόσιους τακτικούς και οκτακόσιους άτακτους Αλβανούς, των δε Ελλήνων από τετρακοσίους' κατά το λυκαυγές επαρουσιάσθη ο εχθρός αναβαίνων με βήμα ταχύ κατά του οχυρώματος' οι Έλληνες, μολονότι έπρεπε να προσέχωσι πάντοτε από τοιαύτα αναπόδραστα κινήματα του εχθρού, εκείνην την στιγμήν ευρέθησαν τόσον απρόσεκτοι, ώστε η παρρησία του επροξένησεν εις αυτούς δι' ολίγα λεπτά της ώρας αταξίαν και αμηχανίαν' ο στρατηγός Ν. Κριζιώτης, γνωστός κατά την ανδρείαν εις διαφόρους μάχας, τότε σχεδόν εδειλίασε και εκ τούτου προέκυψε και των στρατιωτών η σύγχυσις' επάνω εις την κρίσιμον ταύτην περίστασιν δύο αξιωματικοί εμψύχωσαν όλους τους Έλληνας με το σπάνιον παράδειγμα των, ο εκατόνταρχος Ψαροδήμος και ο πεντηκόνταρχος Νικόλαος Λιακόπουλος, αμφότεροι Ολύμπιοι· ο μεν πρώτος, κράξας μεγαλοφώνως τους Έλληνας να τον ακολουθήσουν, ώρμησε κατά των εχθρών, ο δεύτερος, ιδών τον σημαιοφόρον πλησιάσαντα εις το οχύρωμα, επήδησεν εκ του όχθου εις τους ώμους του, εφόνευσεν αυτόν και ήρπασε την σημαίαν' μολονότι επληγώθη κατά τε το στήθος και αριστερόν βραχίονα, δεν την άφησε' φιλοτιμηθέντες ταυτοχρόνως και οι λοιποί Έλληνες, εμιμήθησαν το παράδειγμα των το οποίον δεν εβράδυνε να βλάψη αισθαντικώτατα τον εχθρόν και μάλιστα το τακτικόν σώμα, ως μη αντιμαχόμενον ούτε εις επίπεδον τόπον, ούτε όπισθεν δένδρων και πετρών ην εύελπις ο πασάς να κερδίση την μάχην διά τε την προτέραν προθυμίαν και υπόσχεσιν των στρατιωτών του και διά την ακαριαίαν δειλίαν των Ελλήνων, κατήντησε μετ' ολίγον να μεταχειρισθή κολακείας, υποσχέσεις και απειλάς διά να τους εμψύχωση, αλλά δεν εδυνήθη' διότι μετά τριών ωρών πεισματώδη μάχην ετράπησαν εις φυγήν οι Οθωμανοί· ήθελ' υποφέρουν σημαντικοτέραν φθοράν, αν οι τακτικοί, αραιώσαντες το τάγμα των, δεν οπισθοπόδιζον πυροβολούντες αδιακόπως τους Έλληνας μέχρι των υπωρειών με τοιαύτη ν ανέλπιστον καταισχύνην επέστρεψεν ο πασάς εις την Εύβοιαν, απωλέσας τεσσαράκοντα επτά εκτός των πληγωμένων, των οποίων ο αριθμός δεν εγνωρίσθη, εκ δε των Ελλήνων τρεις, και πέντε ακινδύνως επληγώθησαν
Μάχη των Θηβών.
Η νίκη του Ανυφορήτου εμψύχωσεν το εις Θήβας Ελληνικόν στρατόπεδον τόσον, όσον εδειλίασε εκείνο των εναντίων, το οποίον εκινδύνευε να διαλυθή, αν ο αρχηγός του Τόλιος Λαζόπουλος ονομαζόμενος δεν το εμψύχωνε με απειλάς και στέρησιν των μισθών του' διότι έχαιρε την εύνοιαν και εμπιστοσύνην του πασά κατά δε την ενδεκάτην Ιουνίου επαρουσιάσθη εις τας Θήβας ο ανδρείος ίππαρχος Χατζή Χρήστος' έχων υπ' οδηγίαν του εκατόν τριάκοντα ιππείς, ανεχώρησεν εκ Ναυπάκτου με άκραν δυσαρέσκειαν του πληρεξουσίου, μη υποφέρων να βλέπη εις αργίαν το ιππικόν' η παρουσία του επροξένησεν ανέλπιστον φθοράν και τρόμον εις τους Τούρκους εξ αιτίας ταύτης' από την οποίαν οδόν εσυνείθιζον οι Έλληνες να πηγαινοέρχωνται εκ Θηβών εις Λιβαδείαν και Στεβενίκον, ήτον εκείνη της Πέτρας ασφαλεστέρα μη ούσα πεδινή' ο ίππαρχος κατέλαβε την δημόσιον και επίπεδον, ήτις διευθύνετο εις τα οθωμανικά οχυρώματα' νομίσαντες οι Οθωμανοί ταύτην την δύναμιν πεμπομένην εκ Θεσσαλίας εις επικουρίαν αυτών, εξελθόντες των οχυρωμάτων οι ιππείς, συμποσούμενοι ωσεί τριακόσιοι, επορεύοντο εις προϋπάντησιν' μόλις απείχον απ' αλλήλων εξήκοντα βήματα και αμέσως ώρμησεν ο ίππαρχος κατά των υπεναντίων' η απροσδόκητος ορμή τόσον τρόμον επροξένησεν εις αυτούς, ώστε παρευθύς ετράπησαν εις άτακτον οπισθοδρόμησιν' οι Έλληνες, διά να τους βλάψωσιν σημαντικότερα, τους εμπόδιζαν να πλησιάζωσιν εις τα οχυρώματά των, διώκοντες αυτούς δεξιόθεν προς το αριστερόν και ευρύχωρον μέρος του πεδίου, όπου τους εφόνευαν χωρίς να κτυπώνται οι ίδιοι από τα εκείνων οχυρώματα' τότε δη και αυτοί απηλπισθέντες εμεταχειρίσθησαν τα όπλα διά την ύπαρξίν των" ενώ ταύτα εγίνοντο, οι μετά του Στρατάρχου τα ενόμιζαν κατ' αρχάς ως στρατηγήματα των Οθωμανών' διότι εκτός ότι δεν είχαν προϋπάρχουσαν είδησιν περί της αφίξεως του ιππάρχου, εγνώριζαν προσέτι και την αντενέργειαν του πληρεξουσίου κατά του Στρατάρχου, πληροφορηθέντες δε δι' αγγελίας ενός ιππέως, ήρξαντο να μεγαλοφωνώσι και πυροβολώσι κατά το σύνηθες" διήρκησεν η ιππικομαχία υπέρ τας δύο ώρας, εν η εφονεύθησαν υπέρ τους εκατόν τριάκοντα, εσυλλήφθησαν ζώντες δεκαέξ' εκ των Ελλήνων επληγώθη καιρίως κατά την κοιλίαν Αθανάσιος τις Σαλαμίνιος, όστις και απέθανεν εις το Νοσοκομείον, έτερος, Σταύρος Ελευθερίου Αινίτης, έλαβε πληγάς τρεις, μίαν κατά κεφαλήν και δύο εις την αριστεράν χείρα, εσυλλήφθη ζων Ιωάννης τις Σέρβος, τον οποίον ηλευθέρωσαν δόντες αντ' εκείνου λύτρα τεσσάρας εκ των διαληφθέντων δεκαέξ Οθωμανών.
Η νίκη του Ανυφορήτου εμψύχωσεν το εις Θήβας Ελληνικόν στρατόπεδον τόσον, όσον εδειλίασε εκείνο των εναντίων, το οποίον εκινδύνευε να διαλυθή, αν ο αρχηγός του Τόλιος Λαζόπουλος ονομαζόμενος δεν το εμψύχωνε με απειλάς και στέρησιν των μισθών του' διότι έχαιρε την εύνοιαν και εμπιστοσύνην του πασά κατά δε την ενδεκάτην Ιουνίου επαρουσιάσθη εις τας Θήβας ο ανδρείος ίππαρχος Χατζή Χρήστος' έχων υπ' οδηγίαν του εκατόν τριάκοντα ιππείς, ανεχώρησεν εκ Ναυπάκτου με άκραν δυσαρέσκειαν του πληρεξουσίου, μη υποφέρων να βλέπη εις αργίαν το ιππικόν' η παρουσία του επροξένησεν ανέλπιστον φθοράν και τρόμον εις τους Τούρκους εξ αιτίας ταύτης' από την οποίαν οδόν εσυνείθιζον οι Έλληνες να πηγαινοέρχωνται εκ Θηβών εις Λιβαδείαν και Στεβενίκον, ήτον εκείνη της Πέτρας ασφαλεστέρα μη ούσα πεδινή' ο ίππαρχος κατέλαβε την δημόσιον και επίπεδον, ήτις διευθύνετο εις τα οθωμανικά οχυρώματα' νομίσαντες οι Οθωμανοί ταύτην την δύναμιν πεμπομένην εκ Θεσσαλίας εις επικουρίαν αυτών, εξελθόντες των οχυρωμάτων οι ιππείς, συμποσούμενοι ωσεί τριακόσιοι, επορεύοντο εις προϋπάντησιν' μόλις απείχον απ' αλλήλων εξήκοντα βήματα και αμέσως ώρμησεν ο ίππαρχος κατά των υπεναντίων' η απροσδόκητος ορμή τόσον τρόμον επροξένησεν εις αυτούς, ώστε παρευθύς ετράπησαν εις άτακτον οπισθοδρόμησιν' οι Έλληνες, διά να τους βλάψωσιν σημαντικότερα, τους εμπόδιζαν να πλησιάζωσιν εις τα οχυρώματά των, διώκοντες αυτούς δεξιόθεν προς το αριστερόν και ευρύχωρον μέρος του πεδίου, όπου τους εφόνευαν χωρίς να κτυπώνται οι ίδιοι από τα εκείνων οχυρώματα' τότε δη και αυτοί απηλπισθέντες εμεταχειρίσθησαν τα όπλα διά την ύπαρξίν των" ενώ ταύτα εγίνοντο, οι μετά του Στρατάρχου τα ενόμιζαν κατ' αρχάς ως στρατηγήματα των Οθωμανών' διότι εκτός ότι δεν είχαν προϋπάρχουσαν είδησιν περί της αφίξεως του ιππάρχου, εγνώριζαν προσέτι και την αντενέργειαν του πληρεξουσίου κατά του Στρατάρχου, πληροφορηθέντες δε δι' αγγελίας ενός ιππέως, ήρξαντο να μεγαλοφωνώσι και πυροβολώσι κατά το σύνηθες" διήρκησεν η ιππικομαχία υπέρ τας δύο ώρας, εν η εφονεύθησαν υπέρ τους εκατόν τριάκοντα, εσυλλήφθησαν ζώντες δεκαέξ' εκ των Ελλήνων επληγώθη καιρίως κατά την κοιλίαν Αθανάσιος τις Σαλαμίνιος, όστις και απέθανεν εις το Νοσοκομείον, έτερος, Σταύρος Ελευθερίου Αινίτης, έλαβε πληγάς τρεις, μίαν κατά κεφαλήν και δύο εις την αριστεράν χείρα, εσυλλήφθη ζων Ιωάννης τις Σέρβος, τον οποίον ηλευθέρωσαν δόντες αντ' εκείνου λύτρα τεσσάρας εκ των διαληφθέντων δεκαέξ Οθωμανών.
ΠΗΓΕΣ:
ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ ΠΕΡΡΑΙΒΟΥ
ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ ΠΟΛΕΜΙΚΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου