Άφιξις του Κυβερνήτου Καποδίστρια.- Βαθμός Στραταρχίας του Υψηλάντη.- Και οργανισμός του στρατιωτικού.
Φθάσας ο Κυβερνήτης εις την Ελλάδα, την έκτην Ιανουαρίου 1828, δεχθείς τα ηνία της Διοικήσεως, άρχισε να σχηματίζη το εσωτερικόν' οι Έλληνες, απηυδισμένοι από τας πολυχρονίους εσωτερικάς και εξωτερικάς τάραχάς και δεινά των πολέμων, τρέφοντες και σταθεράς ελπίδας εις την αξιότητά του και πατρικήν κηδεμονίαν, υπετάχθησαν μ' όλην την ευχαρίστησιν, βέβαιοι όντες ότι η βάσις της Διοικήσεως του μέλλει να είναι η αλήθεια και η δικαιοσύνη, διά τα οποία εδίψα η Ελλάς' αφού εσχημάτισε το εσωτερικόν, καταργήσας το βουλευτικόν και αντ' αυτού ονομάσας άλλο Πανελλήνιον, έστρεψε την προσοχήν του και εις το πολεμικόν, τιμήσας τον Πρίγκιπα Δημήτριον Υψηλάντη με βαθμόν Στρατάρχου εις όλα τα κατά ξηράν Ελληνικά όπλα, διατάξας αυτόν να κάμη νέον οργανισμόν, όστις είναι ο εφεξής.
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ
Ο Κυβερνήτης της Ελ/Λδος
Επειδή είναι ανάγκη να έμβουν χωρίς αναβολήν εις κίνησιν τα στρατεύματα, διά να φυλάττεται η δυνατή τάξις εις το στρατιωτικόν διά την επιτυχίαν των πολεμικών εργασιών, και διά να μην αδικήται ο στρατιωτικός, όστις κάνει τα χρέη του προς την πατρίδα
Προσωρινώς διατάττει
α. Τα αεικίνητα στρατιωτικά σώματα θέλουν σχηματισθή εις χιλιαρχίας ως ακολούθως.
Εκάστη χιλιαρχία συγκροτείται από χίλιους εκατόν είκοσι άνδρας' δηλαδή, από ένα χιλίαρχον, δύο πεντακοσιάρχους υποκειμένους εις τον χιλίαρχον, δέκα εκατοντάρχους υποκειμένους ανά πέντε εις τους πεντακοσιάρχους, είκοσι πεντηκοντάρχους υποκειμένους ανά δύο εις τους εκατοντάρχους, σαράντα εικοσιπεντάρχους, υποκειμένους ανά δύο εις τους πεντηκοντάρχους, ογδοήκο-ντα τους δωδεκάρχους, υποκειμένους ανά δύο εις τους εικοσιπεντάρχους, εκατόν εζήκοντα πεντάρχους, υποκειμένους ανά δύο εις δωδεκάρχους, οκτακόσιους στρατιώτας, υποκειμένους ανά πέντε εις τους πεντάρχους ένα υπασπιστήν, ένα γραμματέα, ένα ιερέα, ένα ιατρόν, ένα ταμίαν και ένα φροντιστήν, δύο σημαιοφόρους και δύο σαλπιστάς. ή τυμπανιστάς, από ένα εις εκάστην πεντακοσιαρχίαν.
β. Οι στρατιωτικοί θέλουσι λαμβάνει ψωμί, σιτηρέσιον, και μηνιαίον μισθόν.
Ο χιλίαρχος, μερίδες ψωμί 8, σιτηρέσιον καθημερινόν γρόσια 8, μηνιαίον
μισθόν γρ. 260.
ο πεντακοσίαρχος Μερ.
5 Σ.γρ.
5 Μισ. γρ.
150
ο εκατόνταρχος «
3
2
100
ο πεντηκόνταρχος «
2
1,20
75
ο εικοσιπένταρχος «
2
1
50
ο σημαιοφόρος «
2
1
40
ο δωδέκαρχος «
1 'Λ
25παρ.
35
ο πένταρχος «
1 'Δ
20»
30
ο στρατιώτης «
1
15»
25
ο υπασπιστής βαθμού
εικοσιπεντάρχου «
2
2
50
ο γραμματεύς βαθμού
εκατοντάρχου «3 3 100
ο ιερεύς «2 2 50
ο ιατρός «3 3 150ο ταμίας βαθμού
πεντηκοντάρχον « 2 3 75
ο φροντιστής ωσαύτως « 2 3 75
ο τυμπανιστής «2 1 50
Η μερίς του ψωμίου θέλει είναι δράμια τριακόσια.
Το ψωμίον και σιτηρέσιον θέλει δίδονται καθ' εκάστην, ο δε μισθός κατά τριμηνίαν.
γ. Οι βαθμοί των μεν πεντάρχων και δεκάρχων δίδονται από τον χιλίαρχον, οι δε ανώτεροι βαθμοί από την Κυβέρνησιν, προβαλλόμενοι από τον αρχηγόν της εκστρατείας.
δ. Ο χιλίαρχος και οι υπ' αυτόν όλοι αξιωματικοί είναι εις χρέος να επιθεωρώσι τους υπό την οδηγίαν των στρατιώτας, και κάθε εβδομάδα χρεωστούν να παρουσιάζουν εις τον ανώτερόν των ονομαστικόν κατάλογον των υπό την οδηγίαν των.
ε. Κανείς δεν ημπορεί να περάση από μίαν χιλιαρχίαν εις άλλην, ούτε είναι δεκτός, εκτός, αν ο στρατιώτης έχη έγγραφον την άδειαν παρά του χιλιάρχου του.
στ. Κανείς, είτε αξιωματικός, είτε στρατιώτης, δεν ημπορεί να λείψη από την χιλιαρχίαν του, χωρίς έγγραφον άδειαν του Αρχηγού του.
ζ. Οι στρατιωτικοί υποβάλλονται εις τον ακόλουθον όρκον.
«Ορκίζομαι εις το όνομα της Αγίας και Αδιαιρέτου Τριάδος να χύσω και την υστερνήν σταλαγματίαν του αίματος μου, υπερασπιζόμενος εναντίον των εχθρών την ιεράν ημών ορθόδοξον πίστιν, και την ελευθερίαν της κοινής πατρίδος, και υποστηρίζων τους νόμους της.
Ορκίζομαι να υποτάσσωμαι εις τας διαταγάς του Εξοχωτάτου Κυβερνήτου, και των αρχηγών, υπό την οδηγίαν των οποίων ήθελε με διορίση.
Ορκίζομαι να μη πράξω ουδέ μίαν βλάβην εναντίον των συμπολιτών μου, των ομοπίστων μου, και κανενός άλλου ανθρώπου. Ορκίζομαι να μη φονεύσω, να μη κλέψω, να μην αρπάξω, και να μη δείρω.
Ορκίζομαι να μη φύγω άνευ αδείας του αρχηγού της εκστρατείας, ουδέ να παραβώ εις το παραμικρόν τον ιερόν τούτον όρκον, και να υπόκειμαι εις όλην την αυστηρότητα των στρατιωτικών νόμων».
η. Ο όρκος ούτος θέλει γίνεται επί του Ιερού Ευαγγελίου, παρόντων ιερέων, και έμπροσθεν του Κυβερνήτου, και εις έλλειψιν αυτού, έμπροσθεν του ανωτέρω Αρχηγού, από όλους εν γένει τους στρατιωτικούς.
θ. Όποιος στρατιωτικός λιποτακτήση από την θέσιν, εις την οποίαν ήθελε διορισθή, ο μεν αξιωματικός καταβιβάζεται του βαθμού του, και εμβαίνει εις την τάξιν του απλού στρατιώτου, ο δε στρατιώτης μέχρι του δωδεκάρχου καταδικάζεται να δουλεύη ως εργάτης άοπλος εις τας υπηρεσίας του στρατοπέδου και χωρίς μισθόν, ειμή μόνον με ψωμί, από ένα μήνα, έως ένα χρόνον, κατά το σφάλμα του.
ι. Όποιος στρατιωτικός ευρεθή ένοχος προδοσίας ή κατάσκοπος, καταδικάζεται εις θάνατον.
ια'. Όποιος αξιωματικός αρπάση, κλέψη ή προξενήση φθοράν, ή ζημίαν εις κατοικίας, ή εις κτήματα των κατοίκων του τόπου, όπου διατρίβει, ή διαβαίνει, ή οδήγηση τους υπ' αυτόν στρατιώτας εις παρόμοια, ή βλάψη ανθρώπους, χάνει τον βαθμόν του, γίνεται απλούς στρατιώτης, υποχρεούμενος να πλήρωση και την ζημίαν, την οποίαν επροξένησεν, ο δε απλούς στρατιώτης, αν υποπέση εις τα ίδια σφάλματα, ξαρματώνεται έμπροσθεν του χιλιάρχου του, καταδικάζεται ν' αποδώση το πράγμα, ή την τιμήν του πράγματος, και να δουλεύση ως εργάτης εις το στρατόπεδον με μόνον ψωμί.
ιβ'. Ο φονεύς καταδικάζεται εις θάνατον.
ιγ'. Όποιος στρατιωτικός βιάση γυναίκα καταδικάζεται εις φυλακήν από τρεις μήνας έως ένα χρόνον, και εις χρηματικήν ποινήν από εκατόν γρόσια έως εξακόσια' αν είναι κόρη, εις διπλασίαν ποινήν σωματικήν και χρηματικήν και αν εκ της βίας ταύτης ακολουθήση και θάνατος εις την γυναίκαν, καταδικάζεται εις θάνατον.
ιδ'. Όποιος στρατιωτικός αποδειχθή ότι ηύξησεν εις τον κατάλογον τον πραγματικόν αριθμόν των στρατιωτών του, ή αποδειχθή, ότι ηδίκησε κανέναν από τους υπό την οδηγίαν του, γίνεται έκπτωτος του βαθμού του, και καταδικάζεται ν' αποδώση όσα δολίως έλαβε και κατεκράτησε.
ιε'. Ο στρατιωτικός, όστις δεν υπακούση εις οιανδήποτε προσταγήν του αρχηγού του, αν είναι αξιωματικός χάνει τον βαθμόν του, αν είναι στρατιώτης δουλεύει εις τας κοινός του στρατοπέδου υπηρεσίας αναλόγως της παρακοής του.
ιστ'. Όποιος στρατιωτικός σηκώση χείρα, και ατιμάση τον ανωτερόν του, καταδικάζεται εις φυλακήν έως εξ μήνας, κατά τον βαθμόν του ανωτέρου του.
ιζ'. Όσοι στρατιωτικοί, ή από γηρατειά, ή από ασθένειαν χρονικήν, ή από βαρείας πληγάς, μη δυνάμενοι πλέον να εξακολουθήσωσι την δούλευσιν, βιασθώσι να παραιτηθώσι, θέλουσι λαμβάνει τον μισθόν των μόνον όσοι δε αποθάνωσι, και αφήσωσι χήρας και ορφανά, θέλει δίδεται το ήμισυ του μισθού των εις την οικογένειάν των' η χάρις αύτη τόσον διά τους παραιτούμενους, όσον και διά τας χήρας και ορφανά, θέλει λαμβάνει αύξησιν αναλόγως με τον καιρόν, και με τας εκδουλεύσεις των.
ιη'. Εκτός των χρηματικών δωρεών, προβιβασμών, και τιμών, αι οποίαι δίδονται εις την ανδρείαν και πειθαρχίαν των στρατιωτικών, θέλει ανταμείβονται προς τούτοις όσοι στρατιωτικοί φερόμενοι τιμίως, και απέχοντες από κάθε κατάχρησιν της τιμής, ασφαλείας, και ιδιοκτησίας των πολιτών, ελκύσωσι την κοινήν υπόληψιν, και ιδιαιτέρως την εμπιστοσύνην, και αγάπην των εγκατοίκων της επαρχίας, της πόλεως, και του χωρίου εις το οποίον ευρεθώσιν, ή περάσωσιν.
ιθ'. Ο Στρατάρχης χρεωστεί να κάμη έμπροσθεν του Κυβερνήτου τον ακόλουθον όρκον.
Όρκος του Στρατάρχου.
«Ορκίζομαι εις το όνομα της Αγίας και Αδιαιρέτου Τριάδος να χύσω και την υστερινήν ρανίδα του αίματος μου, υπερασπιζόμενος εναντίον των εχθρών την ιεράν ημών ορθόδοξον πίστιν και την ελευθερίαν της πατρίδος μου, και υποστηρίζων τους νόμους της.Ορκίζομαι να υποτάσσωμαι εις τας διαταγάς του Εξοχωτάτου Κυβερνήτου.
Ορκίζομαι μήτε να συγχωρήσω, μήτε να λάβω μέρος εις κανενός είδους κατάχρησιν, και να διατηρήσω την δυνατήν ευταξίαν εις τα υπό την οδηγίαν μου στρατεύματα' αν δε παραβώ εις το παραμικρόν τον ιερόν τούτον όρκον, να υπόκειμαι εις όλην την αυστηρότητα των στρατιωτικών νόμων».
κ. Η παρούσα διάταξις θεμελιούται εις τας βάσεις του όσον ούπω εκδοθησομένου στρατιωτικού οργανισμού, όστις θέλει ισχύει προσωρινώς μέχρι της συστηθησομένης Εθνοσυνελεύσως.
Εν Αιγίνη τη 7 Φεβρουαρίου 1828.
Ο Κυβερνήτης I. Α. Καποδίστριας Ο Γραμματεύς της Επικρατείας Σ. Τρικούπης
Διά την ασφάλειαν, ευταξίαν και ευνομίαν της πατρίδος, το στρατιωτικόν εθυσίασεν ικανήν φυλοτιμίαν' εκτός τούτου, απεφάσισε να κάμη νέας θυσίας εις την Στερεάν Ελλάδα διά την ελευθέρωσίν της, τρέφον πάντοτε σταθεράς ελπίδας εις τας υποσχέσεις του Κυβερνήτου, ότι μέλλει ν' ανταμείψη τους αγώνας του, καθ' όσον η κατάστασις της Ελλάδος συγχωρέσει' εσχηματίσθησαν εν τοσούτο εις την Τροιζήνα τέσσαρες χιλιαρχίαι, την πρώτην οδήγει ο Κίτσος Τζαβέλλας, την δευτέραν ο Χριστόδουλος Χατζή Πέτρου Θετταλός, την τρίτην ο Ιωάννης Στράτος Ακαρνάνας, την τετάρτην ο Διαμαντής Ζέρβας Σουλιώτης' ταύτας παραλαβών ο Στρατάρχης διεβη εις Μέγαρα, όπου εσχημάτισε και άλλας πέντε εκ διαλειμμάτων, διορίσας χιλιάρχους τον Νικόλαον Κριζώτην Ευβοέα, τον Βάσον Μαυροβουνιώτην, τον Τόλιον Λάζον Ολύμπιον, τον Γεώργιον Δυοβουνιώτην και τον Διονύσιον Μορφόπουλον Ιθακήσιον' ούτοι πάντες μετά των αξιωματικών και στρατιωτών πνέοντες εκδίκησιν κατά των Τούρκων, ανανέωσαν τον πρώτον ενθουσιασμόν της Επαναστάσεως, ανυπόμονοι όντες να στρατεύσωσι διά την ξηράν' αλλά τα φρονήματα και οι σκοποί των πολεμικών δεν ήσαν, φαίνεται, σύμφωνα με τα βουλεύματα του Κυβερνήτου, καθώς τα πράγματα αυτά καθ' εαυτά θέλουσν μας το αποδείξει επομένως' μολοντούτο δεν ηγανάκτουν τόσον κατά του Κυβερνήτου, όσον κατά του Υπουργού του πολέμου, καταχρωμένου τας διατάξεις του στρατιωτικού διοργανισμού. Κατά την εποχήν ταύτην διέταξεν ο Κυβερνήτης τον Κίτσον Τζαβέλλαν να στράτευση με την χιλιαρχίαν του διά το Λιδορίκι και διώξη εκείθεν τους εις εκείνας τας επαρχίας εισβαλόντας Τουρκαλβανούς' η δύναμίς του δεν ήτον βέβαια ικανή να εκτεθή εις τοιούτον κίνδυνον' πρώτον, διότι έμβαινεν εις το κέντρον των εχθρών και ην υποκείμενος να πολιορκισθή από τα εις την Ανατολικήν και Δυτικήν Ελλάδα και Θεσσαλίαν επιπολάζοντα Οθωμανικά στρατεύματα δεύτερον, μακράν ων του γενικού στρατοπέδου, δυσκόλως ελάμβανεν επικουρίαν εις ανάγκην κατεπείγουσαν' υπήκουσε μολαταύτα και αμέσως εκτέλεσε την διαταγήν προθυμότατα κανείς δεν επίστευεν αισίαν έκβασιν της εκστρατείας ταύτης, αλλά η ανδρεία, η δραστηριότης, η φρόνησις και το εμπειροπόλεμον του Τζαβέλλα, σύμφωνα με τους υπό την οδηγίαν του αξιωματικούς και στρατιώτας, εκατόρθωσαν να αποβάλωσι διά των όπλων από πολλάς επαρχίας τους Τουρκαλβανούς, ματαιώσωσι ταυτοχρόνως και τας συνδραμούσας επικουρίας' η μετά εικοσιτρείς ημέρας εκστράτευσις της τρίτης χιλιαρχίας και συσσωμάτωσις αυτής μετά της πρώτης συνετέλεσε να καθαρίσωσι διόλου τας επαρχίας από την λύμην των Τουρκαλβανών.
Μετά οκτώ μηνών εν Μεγάροις διατριβήν του στρατοπέδου και συνεχείς παρακλήσεις αυτού προς τον Κυβερνήτην, μόλις εξεδόθη διαταγή προς τον Στρατάρχην να στράτευση διά την Ανατολικήν Ελλάδα με τρεις μόνον χιλιαρχίας, των χιλιάρχων Γεωργίου Δυοβουνιώτου, Βάσου Μαυροβουνιώτου και Διονυσίου Μορφοπούλου' εκτός τούτων και με άλλους πεντακόσιους της φρουράς του, της οποίας αρχηγός ην ο Νικόλαος Στράτος' δεν ήτον ικανή η δύναμις αύτη να ελευθέρωση την Ανατολικήν Ελλάδα, κατακυριευμένην ούσαν και υποδεδουλωμένην από τριπλάσιον αριθμόν Τούρκων, εκτός δε τούτου, η Θεσσαλία και Εύβοια, ανάγκης επειγούσης, έπεμπον ακώλυτος νέας δυνάμεις εις όλας τας θέσεις' η ανδρεία, η ευτολμία και τα στρατηγικά του επιχειρήματα συνετέλεσαν να την ελευθέρωση μ' ολίγους κινδύνους, μολονότι,
Φθάσας ο Κυβερνήτης εις την Ελλάδα, την έκτην Ιανουαρίου 1828, δεχθείς τα ηνία της Διοικήσεως, άρχισε να σχηματίζη το εσωτερικόν' οι Έλληνες, απηυδισμένοι από τας πολυχρονίους εσωτερικάς και εξωτερικάς τάραχάς και δεινά των πολέμων, τρέφοντες και σταθεράς ελπίδας εις την αξιότητά του και πατρικήν κηδεμονίαν, υπετάχθησαν μ' όλην την ευχαρίστησιν, βέβαιοι όντες ότι η βάσις της Διοικήσεως του μέλλει να είναι η αλήθεια και η δικαιοσύνη, διά τα οποία εδίψα η Ελλάς' αφού εσχημάτισε το εσωτερικόν, καταργήσας το βουλευτικόν και αντ' αυτού ονομάσας άλλο Πανελλήνιον, έστρεψε την προσοχήν του και εις το πολεμικόν, τιμήσας τον Πρίγκιπα Δημήτριον Υψηλάντη με βαθμόν Στρατάρχου εις όλα τα κατά ξηράν Ελληνικά όπλα, διατάξας αυτόν να κάμη νέον οργανισμόν, όστις είναι ο εφεξής.
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ
Ο Κυβερνήτης της Ελ/Λδος
Επειδή είναι ανάγκη να έμβουν χωρίς αναβολήν εις κίνησιν τα στρατεύματα, διά να φυλάττεται η δυνατή τάξις εις το στρατιωτικόν διά την επιτυχίαν των πολεμικών εργασιών, και διά να μην αδικήται ο στρατιωτικός, όστις κάνει τα χρέη του προς την πατρίδα
Προσωρινώς διατάττει
α. Τα αεικίνητα στρατιωτικά σώματα θέλουν σχηματισθή εις χιλιαρχίας ως ακολούθως.
Εκάστη χιλιαρχία συγκροτείται από χίλιους εκατόν είκοσι άνδρας' δηλαδή, από ένα χιλίαρχον, δύο πεντακοσιάρχους υποκειμένους εις τον χιλίαρχον, δέκα εκατοντάρχους υποκειμένους ανά πέντε εις τους πεντακοσιάρχους, είκοσι πεντηκοντάρχους υποκειμένους ανά δύο εις τους εκατοντάρχους, σαράντα εικοσιπεντάρχους, υποκειμένους ανά δύο εις τους πεντηκοντάρχους, ογδοήκο-ντα τους δωδεκάρχους, υποκειμένους ανά δύο εις τους εικοσιπεντάρχους, εκατόν εζήκοντα πεντάρχους, υποκειμένους ανά δύο εις δωδεκάρχους, οκτακόσιους στρατιώτας, υποκειμένους ανά πέντε εις τους πεντάρχους ένα υπασπιστήν, ένα γραμματέα, ένα ιερέα, ένα ιατρόν, ένα ταμίαν και ένα φροντιστήν, δύο σημαιοφόρους και δύο σαλπιστάς. ή τυμπανιστάς, από ένα εις εκάστην πεντακοσιαρχίαν.
β. Οι στρατιωτικοί θέλουσι λαμβάνει ψωμί, σιτηρέσιον, και μηνιαίον μισθόν.
Ο χιλίαρχος, μερίδες ψωμί 8, σιτηρέσιον καθημερινόν γρόσια 8, μηνιαίον
μισθόν γρ. 260.
ο πεντακοσίαρχος Μερ.
5 Σ.γρ.
5 Μισ. γρ.
150
ο εκατόνταρχος «
3
2
100
ο πεντηκόνταρχος «
2
1,20
75
ο εικοσιπένταρχος «
2
1
50
ο σημαιοφόρος «
2
1
40
ο δωδέκαρχος «
1 'Λ
25παρ.
35
ο πένταρχος «
1 'Δ
20»
30
ο στρατιώτης «
1
15»
25
ο υπασπιστής βαθμού
εικοσιπεντάρχου «
2
2
50
ο γραμματεύς βαθμού
εκατοντάρχου «3 3 100
ο ιερεύς «2 2 50
ο ιατρός «3 3 150ο ταμίας βαθμού
πεντηκοντάρχον « 2 3 75
ο φροντιστής ωσαύτως « 2 3 75
ο τυμπανιστής «2 1 50
Η μερίς του ψωμίου θέλει είναι δράμια τριακόσια.
Το ψωμίον και σιτηρέσιον θέλει δίδονται καθ' εκάστην, ο δε μισθός κατά τριμηνίαν.
γ. Οι βαθμοί των μεν πεντάρχων και δεκάρχων δίδονται από τον χιλίαρχον, οι δε ανώτεροι βαθμοί από την Κυβέρνησιν, προβαλλόμενοι από τον αρχηγόν της εκστρατείας.
δ. Ο χιλίαρχος και οι υπ' αυτόν όλοι αξιωματικοί είναι εις χρέος να επιθεωρώσι τους υπό την οδηγίαν των στρατιώτας, και κάθε εβδομάδα χρεωστούν να παρουσιάζουν εις τον ανώτερόν των ονομαστικόν κατάλογον των υπό την οδηγίαν των.
ε. Κανείς δεν ημπορεί να περάση από μίαν χιλιαρχίαν εις άλλην, ούτε είναι δεκτός, εκτός, αν ο στρατιώτης έχη έγγραφον την άδειαν παρά του χιλιάρχου του.
στ. Κανείς, είτε αξιωματικός, είτε στρατιώτης, δεν ημπορεί να λείψη από την χιλιαρχίαν του, χωρίς έγγραφον άδειαν του Αρχηγού του.
ζ. Οι στρατιωτικοί υποβάλλονται εις τον ακόλουθον όρκον.
«Ορκίζομαι εις το όνομα της Αγίας και Αδιαιρέτου Τριάδος να χύσω και την υστερνήν σταλαγματίαν του αίματος μου, υπερασπιζόμενος εναντίον των εχθρών την ιεράν ημών ορθόδοξον πίστιν, και την ελευθερίαν της κοινής πατρίδος, και υποστηρίζων τους νόμους της.
Ορκίζομαι να υποτάσσωμαι εις τας διαταγάς του Εξοχωτάτου Κυβερνήτου, και των αρχηγών, υπό την οδηγίαν των οποίων ήθελε με διορίση.
Ορκίζομαι να μη πράξω ουδέ μίαν βλάβην εναντίον των συμπολιτών μου, των ομοπίστων μου, και κανενός άλλου ανθρώπου. Ορκίζομαι να μη φονεύσω, να μη κλέψω, να μην αρπάξω, και να μη δείρω.
Ορκίζομαι να μη φύγω άνευ αδείας του αρχηγού της εκστρατείας, ουδέ να παραβώ εις το παραμικρόν τον ιερόν τούτον όρκον, και να υπόκειμαι εις όλην την αυστηρότητα των στρατιωτικών νόμων».
η. Ο όρκος ούτος θέλει γίνεται επί του Ιερού Ευαγγελίου, παρόντων ιερέων, και έμπροσθεν του Κυβερνήτου, και εις έλλειψιν αυτού, έμπροσθεν του ανωτέρω Αρχηγού, από όλους εν γένει τους στρατιωτικούς.
θ. Όποιος στρατιωτικός λιποτακτήση από την θέσιν, εις την οποίαν ήθελε διορισθή, ο μεν αξιωματικός καταβιβάζεται του βαθμού του, και εμβαίνει εις την τάξιν του απλού στρατιώτου, ο δε στρατιώτης μέχρι του δωδεκάρχου καταδικάζεται να δουλεύη ως εργάτης άοπλος εις τας υπηρεσίας του στρατοπέδου και χωρίς μισθόν, ειμή μόνον με ψωμί, από ένα μήνα, έως ένα χρόνον, κατά το σφάλμα του.
ι. Όποιος στρατιωτικός ευρεθή ένοχος προδοσίας ή κατάσκοπος, καταδικάζεται εις θάνατον.
ια'. Όποιος αξιωματικός αρπάση, κλέψη ή προξενήση φθοράν, ή ζημίαν εις κατοικίας, ή εις κτήματα των κατοίκων του τόπου, όπου διατρίβει, ή διαβαίνει, ή οδήγηση τους υπ' αυτόν στρατιώτας εις παρόμοια, ή βλάψη ανθρώπους, χάνει τον βαθμόν του, γίνεται απλούς στρατιώτης, υποχρεούμενος να πλήρωση και την ζημίαν, την οποίαν επροξένησεν, ο δε απλούς στρατιώτης, αν υποπέση εις τα ίδια σφάλματα, ξαρματώνεται έμπροσθεν του χιλιάρχου του, καταδικάζεται ν' αποδώση το πράγμα, ή την τιμήν του πράγματος, και να δουλεύση ως εργάτης εις το στρατόπεδον με μόνον ψωμί.
ιβ'. Ο φονεύς καταδικάζεται εις θάνατον.
ιγ'. Όποιος στρατιωτικός βιάση γυναίκα καταδικάζεται εις φυλακήν από τρεις μήνας έως ένα χρόνον, και εις χρηματικήν ποινήν από εκατόν γρόσια έως εξακόσια' αν είναι κόρη, εις διπλασίαν ποινήν σωματικήν και χρηματικήν και αν εκ της βίας ταύτης ακολουθήση και θάνατος εις την γυναίκαν, καταδικάζεται εις θάνατον.
ιδ'. Όποιος στρατιωτικός αποδειχθή ότι ηύξησεν εις τον κατάλογον τον πραγματικόν αριθμόν των στρατιωτών του, ή αποδειχθή, ότι ηδίκησε κανέναν από τους υπό την οδηγίαν του, γίνεται έκπτωτος του βαθμού του, και καταδικάζεται ν' αποδώση όσα δολίως έλαβε και κατεκράτησε.
ιε'. Ο στρατιωτικός, όστις δεν υπακούση εις οιανδήποτε προσταγήν του αρχηγού του, αν είναι αξιωματικός χάνει τον βαθμόν του, αν είναι στρατιώτης δουλεύει εις τας κοινός του στρατοπέδου υπηρεσίας αναλόγως της παρακοής του.
ιστ'. Όποιος στρατιωτικός σηκώση χείρα, και ατιμάση τον ανωτερόν του, καταδικάζεται εις φυλακήν έως εξ μήνας, κατά τον βαθμόν του ανωτέρου του.
ιζ'. Όσοι στρατιωτικοί, ή από γηρατειά, ή από ασθένειαν χρονικήν, ή από βαρείας πληγάς, μη δυνάμενοι πλέον να εξακολουθήσωσι την δούλευσιν, βιασθώσι να παραιτηθώσι, θέλουσι λαμβάνει τον μισθόν των μόνον όσοι δε αποθάνωσι, και αφήσωσι χήρας και ορφανά, θέλει δίδεται το ήμισυ του μισθού των εις την οικογένειάν των' η χάρις αύτη τόσον διά τους παραιτούμενους, όσον και διά τας χήρας και ορφανά, θέλει λαμβάνει αύξησιν αναλόγως με τον καιρόν, και με τας εκδουλεύσεις των.
ιη'. Εκτός των χρηματικών δωρεών, προβιβασμών, και τιμών, αι οποίαι δίδονται εις την ανδρείαν και πειθαρχίαν των στρατιωτικών, θέλει ανταμείβονται προς τούτοις όσοι στρατιωτικοί φερόμενοι τιμίως, και απέχοντες από κάθε κατάχρησιν της τιμής, ασφαλείας, και ιδιοκτησίας των πολιτών, ελκύσωσι την κοινήν υπόληψιν, και ιδιαιτέρως την εμπιστοσύνην, και αγάπην των εγκατοίκων της επαρχίας, της πόλεως, και του χωρίου εις το οποίον ευρεθώσιν, ή περάσωσιν.
ιθ'. Ο Στρατάρχης χρεωστεί να κάμη έμπροσθεν του Κυβερνήτου τον ακόλουθον όρκον.
Όρκος του Στρατάρχου.
«Ορκίζομαι εις το όνομα της Αγίας και Αδιαιρέτου Τριάδος να χύσω και την υστερινήν ρανίδα του αίματος μου, υπερασπιζόμενος εναντίον των εχθρών την ιεράν ημών ορθόδοξον πίστιν και την ελευθερίαν της πατρίδος μου, και υποστηρίζων τους νόμους της.Ορκίζομαι να υποτάσσωμαι εις τας διαταγάς του Εξοχωτάτου Κυβερνήτου.
Ορκίζομαι μήτε να συγχωρήσω, μήτε να λάβω μέρος εις κανενός είδους κατάχρησιν, και να διατηρήσω την δυνατήν ευταξίαν εις τα υπό την οδηγίαν μου στρατεύματα' αν δε παραβώ εις το παραμικρόν τον ιερόν τούτον όρκον, να υπόκειμαι εις όλην την αυστηρότητα των στρατιωτικών νόμων».
κ. Η παρούσα διάταξις θεμελιούται εις τας βάσεις του όσον ούπω εκδοθησομένου στρατιωτικού οργανισμού, όστις θέλει ισχύει προσωρινώς μέχρι της συστηθησομένης Εθνοσυνελεύσως.
Εν Αιγίνη τη 7 Φεβρουαρίου 1828.
Ο Κυβερνήτης I. Α. Καποδίστριας Ο Γραμματεύς της Επικρατείας Σ. Τρικούπης
Διά την ασφάλειαν, ευταξίαν και ευνομίαν της πατρίδος, το στρατιωτικόν εθυσίασεν ικανήν φυλοτιμίαν' εκτός τούτου, απεφάσισε να κάμη νέας θυσίας εις την Στερεάν Ελλάδα διά την ελευθέρωσίν της, τρέφον πάντοτε σταθεράς ελπίδας εις τας υποσχέσεις του Κυβερνήτου, ότι μέλλει ν' ανταμείψη τους αγώνας του, καθ' όσον η κατάστασις της Ελλάδος συγχωρέσει' εσχηματίσθησαν εν τοσούτο εις την Τροιζήνα τέσσαρες χιλιαρχίαι, την πρώτην οδήγει ο Κίτσος Τζαβέλλας, την δευτέραν ο Χριστόδουλος Χατζή Πέτρου Θετταλός, την τρίτην ο Ιωάννης Στράτος Ακαρνάνας, την τετάρτην ο Διαμαντής Ζέρβας Σουλιώτης' ταύτας παραλαβών ο Στρατάρχης διεβη εις Μέγαρα, όπου εσχημάτισε και άλλας πέντε εκ διαλειμμάτων, διορίσας χιλιάρχους τον Νικόλαον Κριζώτην Ευβοέα, τον Βάσον Μαυροβουνιώτην, τον Τόλιον Λάζον Ολύμπιον, τον Γεώργιον Δυοβουνιώτην και τον Διονύσιον Μορφόπουλον Ιθακήσιον' ούτοι πάντες μετά των αξιωματικών και στρατιωτών πνέοντες εκδίκησιν κατά των Τούρκων, ανανέωσαν τον πρώτον ενθουσιασμόν της Επαναστάσεως, ανυπόμονοι όντες να στρατεύσωσι διά την ξηράν' αλλά τα φρονήματα και οι σκοποί των πολεμικών δεν ήσαν, φαίνεται, σύμφωνα με τα βουλεύματα του Κυβερνήτου, καθώς τα πράγματα αυτά καθ' εαυτά θέλουσν μας το αποδείξει επομένως' μολοντούτο δεν ηγανάκτουν τόσον κατά του Κυβερνήτου, όσον κατά του Υπουργού του πολέμου, καταχρωμένου τας διατάξεις του στρατιωτικού διοργανισμού. Κατά την εποχήν ταύτην διέταξεν ο Κυβερνήτης τον Κίτσον Τζαβέλλαν να στράτευση με την χιλιαρχίαν του διά το Λιδορίκι και διώξη εκείθεν τους εις εκείνας τας επαρχίας εισβαλόντας Τουρκαλβανούς' η δύναμίς του δεν ήτον βέβαια ικανή να εκτεθή εις τοιούτον κίνδυνον' πρώτον, διότι έμβαινεν εις το κέντρον των εχθρών και ην υποκείμενος να πολιορκισθή από τα εις την Ανατολικήν και Δυτικήν Ελλάδα και Θεσσαλίαν επιπολάζοντα Οθωμανικά στρατεύματα δεύτερον, μακράν ων του γενικού στρατοπέδου, δυσκόλως ελάμβανεν επικουρίαν εις ανάγκην κατεπείγουσαν' υπήκουσε μολαταύτα και αμέσως εκτέλεσε την διαταγήν προθυμότατα κανείς δεν επίστευεν αισίαν έκβασιν της εκστρατείας ταύτης, αλλά η ανδρεία, η δραστηριότης, η φρόνησις και το εμπειροπόλεμον του Τζαβέλλα, σύμφωνα με τους υπό την οδηγίαν του αξιωματικούς και στρατιώτας, εκατόρθωσαν να αποβάλωσι διά των όπλων από πολλάς επαρχίας τους Τουρκαλβανούς, ματαιώσωσι ταυτοχρόνως και τας συνδραμούσας επικουρίας' η μετά εικοσιτρείς ημέρας εκστράτευσις της τρίτης χιλιαρχίας και συσσωμάτωσις αυτής μετά της πρώτης συνετέλεσε να καθαρίσωσι διόλου τας επαρχίας από την λύμην των Τουρκαλβανών.
Μετά οκτώ μηνών εν Μεγάροις διατριβήν του στρατοπέδου και συνεχείς παρακλήσεις αυτού προς τον Κυβερνήτην, μόλις εξεδόθη διαταγή προς τον Στρατάρχην να στράτευση διά την Ανατολικήν Ελλάδα με τρεις μόνον χιλιαρχίας, των χιλιάρχων Γεωργίου Δυοβουνιώτου, Βάσου Μαυροβουνιώτου και Διονυσίου Μορφοπούλου' εκτός τούτων και με άλλους πεντακόσιους της φρουράς του, της οποίας αρχηγός ην ο Νικόλαος Στράτος' δεν ήτον ικανή η δύναμις αύτη να ελευθέρωση την Ανατολικήν Ελλάδα, κατακυριευμένην ούσαν και υποδεδουλωμένην από τριπλάσιον αριθμόν Τούρκων, εκτός δε τούτου, η Θεσσαλία και Εύβοια, ανάγκης επειγούσης, έπεμπον ακώλυτος νέας δυνάμεις εις όλας τας θέσεις' η ανδρεία, η ευτολμία και τα στρατηγικά του επιχειρήματα συνετέλεσαν να την ελευθέρωση μ' ολίγους κινδύνους, μολονότι,
εσυνοδεύοντο με συνεχείς εσωτερικάς αντενεργείας.
Πηγές:
Πηγές:
ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΕΡΡΑΙΒΟΣ-ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ
ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ ΠΟΛΕΜΙΚΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου