Στη δύναμη από 1200 πολεμιστές Μακεδόνες -οι περισσότεροι κατάγονταν από τη Χαλκιδική- που με διαταγή της Κυβέρνησης στάλθηκε στα Ψαρά να συμπολεμήσει με τους Ψαριανούς για την προστασία της νήσου, που απειλούνταν με απόβαση τουρκικών αγημάτων, στους επικεφαλής οπλιτάρχες ήταν και ο Σιατιστινός Νάνος Τουρούντζιας. Οι Μακεδόνες πολεμιστές υπήρξαν τα ηρωικότερα θύματα της αυτοθυσίας στα Ψαρά. Κατείχαν το φρούριο και πολέμησαν γενναία εναντίον των 10.000 Αλβανών και Τούρκων και αφού έχασαν κάθε ελπίδα για σωτηρία, έθεσαν πυρ στην πυριτιδαποθήκη του φρουρίου. 600 περίπου απ’ αυτούς ανατινάχθηκαν στον αέρα με τους επιδραμόντες εχθρούς. Το ολοκαύτωμα των Μακεδόνων στην ηρωική νήσο αποτελεί παράδειγμα μεγαλειώδους αυταπάρνησης και αυτοθυσίας του Μακεδονικού Ελληνισμού κατά τον Αγώνα υπέρ της Ανεξαρτησίας. Και η Σιάτιστα, έδωσε το μερίδιό της, στον Ι. Αγώνα.
Ο Ναύαρχος Σαχτούρης μαρτυρεί για τη γενναιότητα και την αυτοθυσία των Μακεδόνων υπερασπιστών των Ψαρών: «…Ημέρα Παρασκευή 20 Ιουνίου έφθασεν ο εχθρικός στόλος εις τα Ψαρά. Εις την Τάμπιαν την καλουμένην του Αδάμη Σπηλιά, εις ταύτην την ρετιράτα εσκοτώθη ο Κόττας… Άλλος πόλεμος έγινεν εις τους πρόποδας του βουνού όπου κείται άνω της πολιτείας όπου έκειντο τρεις μύλοι. Εκεί ευρίσκοντο σχεδόν 500 Ψαριανοί, (Μακεδόνες) και ξένοι ούτοι εκράτησαν ολίγον την ορμήν του εχθρού, αλλ’ η πληθύς των εχθρών έκαμε τους ολίγους να τραβηχτούν κατά το Παλαιόκαστρον όπου ήτο το μεγάλο κανονοστάσιον. Τότε όλοι οι Ψαριανοί απηλπίσθησαν και έτρεξαν εις τα πλοία. Οι Μακεδόνες όμως όχι, αλλ’ εκλείφθησαν με τινας άλλους ξένους και σχεδόν 10 έως 12 Ψαριανοί μέσα εις το κανονοστάσιον. Τρεις φορές όρμησαν οι Τούρκοι κατ’ αυτών δια να τους κυριεύσουν εξ εφόδου και τρεις επέστρεψαν άπρακτοι με μεγαλώτατον χαμόν, δώδεκα χιλιάδες λέγουσι εξεβαρκαρίσθησαν επάνω εις την νήσον εκ των εχθρικών στρατευμάτων και όλοι ερρίφθησαν κατ’ αυτών. Τα 2/3 των Μακεδόνων ήτον ήδη σκοτωμένοι όταν αποφάσισαν ν’ αφήσουν τους Τούρκους να έμβουν μέσα και τότε βάζοντες φωτία εις ταις μίναις επήρε μόνον η μία και εσκεπάσθησαν υπέρ τας 4 χιλιάδες Τούρκοι καθώς και αυτοί οι ίδιοι με τας γυναίκας και παιδιά τους. Τοιούτον ηρωικόν τέλος έδωκαν οι γενναίοι…».
Ο Ναύαρχος Σαχτούρης μαρτυρεί για τη γενναιότητα και την αυτοθυσία των Μακεδόνων υπερασπιστών των Ψαρών: «…Ημέρα Παρασκευή 20 Ιουνίου έφθασεν ο εχθρικός στόλος εις τα Ψαρά. Εις την Τάμπιαν την καλουμένην του Αδάμη Σπηλιά, εις ταύτην την ρετιράτα εσκοτώθη ο Κόττας… Άλλος πόλεμος έγινεν εις τους πρόποδας του βουνού όπου κείται άνω της πολιτείας όπου έκειντο τρεις μύλοι. Εκεί ευρίσκοντο σχεδόν 500 Ψαριανοί, (Μακεδόνες) και ξένοι ούτοι εκράτησαν ολίγον την ορμήν του εχθρού, αλλ’ η πληθύς των εχθρών έκαμε τους ολίγους να τραβηχτούν κατά το Παλαιόκαστρον όπου ήτο το μεγάλο κανονοστάσιον. Τότε όλοι οι Ψαριανοί απηλπίσθησαν και έτρεξαν εις τα πλοία. Οι Μακεδόνες όμως όχι, αλλ’ εκλείφθησαν με τινας άλλους ξένους και σχεδόν 10 έως 12 Ψαριανοί μέσα εις το κανονοστάσιον. Τρεις φορές όρμησαν οι Τούρκοι κατ’ αυτών δια να τους κυριεύσουν εξ εφόδου και τρεις επέστρεψαν άπρακτοι με μεγαλώτατον χαμόν, δώδεκα χιλιάδες λέγουσι εξεβαρκαρίσθησαν επάνω εις την νήσον εκ των εχθρικών στρατευμάτων και όλοι ερρίφθησαν κατ’ αυτών. Τα 2/3 των Μακεδόνων ήτον ήδη σκοτωμένοι όταν αποφάσισαν ν’ αφήσουν τους Τούρκους να έμβουν μέσα και τότε βάζοντες φωτία εις ταις μίναις επήρε μόνον η μία και εσκεπάσθησαν υπέρ τας 4 χιλιάδες Τούρκοι καθώς και αυτοί οι ίδιοι με τας γυναίκας και παιδιά τους. Τοιούτον ηρωικόν τέλος έδωκαν οι γενναίοι…».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου