"Στις 17 Μαρτίου 1821, ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης κήρυξε την επανάσταση στη Αρεόπολη και στις 23 Μαρτίου, επικεφαλής σώματος δυο χιλιάδων Μανιατών, μπήκε και κατέλαβε την Καλαμάτα, ενώ ο βοεβόδας Σουλεϊμάν Αρναούτογλου και η τουρκική φρουρά παραδόθηκαν άνευ όρων.
Στις 25 Μαρτίου συγκροτήθηκε η «Μεσσηνιακή Γερουσία» ή «Μεσσηνιακή Σύγκλητος», η πρώτη διοικητική οργάνωση του επαναστατημένου Ελληνισμού, η οποία και έστειλε την Ιστορική προκήρυξη στις αυλές της Ευρώπης. Η Γερουσία αυτή, στην οποία συμμετείχαν εκτός από τον πρόεδρο Μαυρομιχάλη, δώδεκα ακόμη γνωστοί αγωνιστές, απηύθυνε προκήρυξη προς τις ευρωπαϊκές αυλές, στην οποία, αφού εξέθετε τους λόγους που οδήγησαν στην Επανάσταση, κατέληγε με τη φράση: «Η Ελλάς, εκ της οποίας και υμείς εφωτίσθητε, απαιτεί όσον τάχος την φιλάνθρωπον συνδρομήν και δια χρημάτων και δια όπλων και δια συμβουλής, της οποίας εσμέν ευέλπιδες ότι θέλομε ν’ αξιωθή και ημείς θέλομεν σας ομολογεί άκραν υποχρέωσιν και εν καιρώ θέλομεν δείξει και εμπράκτως την υπέρ της συνδρομής σας ευγνωμοσύνην μας». Προκήρυξη επίσης απηύθυνε ο Μαυρομιχάλης ως πρόεδρος της Μεσσηνιακής Γερουσίας και προς τους Αμερικανούς, η οποία με τη φροντίδα του Αδαμαντίου Κοραή, μεταφρασμένη στην αγγλική γλώσσα, στάλθηκε στο φιλέλληνα καθηγητή του Χάρβαρντ Έντουαρντ Έβερεττ και δημοσιεύτηκε στις αμερικανικές εφημερίδες.
Δυο μήνες αργότερα, το τελευταίο δεκαήμερο του Μαΐου, συνήλθαν στη μονή Καλτετζών, στα σύνορα Λακωνίας και Αρκαδίας, ηγετικές προσωπικότητες της Πελοποννήσου, που ίδρυσαν την «Πελοποννησιακή Γερουσία». Στη συνέλευση αυτή πρόεδρος εκλέχτηκε ο Μαυρομιχάλης. Στην Α’ Εθνική Συνέλευση στην Επίδαυρο (Δεκ. 1821) ο Μαυρομιχάλης εκλέχτηκε αντιπρόεδρος του Βουλευτικού και ως το τέλος του Αγώνα κατέλαβε σημαντικά αξιώματα στην πολιτική διοίκηση. Συγκεκριμένα, υπήρξε πρόεδρος της Β’ Εθνικής Συνέλευσης (1823), πρόεδρος του Βουλευτικού (1823), πρόεδρος του Εκτελεστικού (1823), μέλος της Διοικητικής Επιτροπής της Ελλάδος (1826) κ.ά.
Στρατιωτική Δράση-Νίκησε τον Ιμπραήμ-Κράτησε τη Μάνη ΕΛΕΥΘΕΡΗ.
Η στρατιωτική δράση του Πετρόμπεη υπήρξε επίσης αξιόλογη. Πήρε μέρος στη πολιορκία της Τριπολιτσάς, όπου έστησε το στρατόπεδό του στη μεσημβρινή πλευρά του κάστρου, «εις απόστασιν βολής τυφεκίου», στις επιχειρήσεις για την απόκρουση του Δράμαλη το καλοκαίρι του 1822, όπου και βρίσκουμε τον Πετρόμπεη να κρατάει τους Μύλους και τέλος, η άλωση του κάστρου του Άργους. Το Νοέμβριο του 1822 στη διάρκεια της πρώτης πολιορκίας του Μεσολογγίου, ο Πετρόμπεης, μαζί με τον Α. Ζαΐμη, τον Κ. Δελιγιάννη και τον Α. Λόντο, αποβιβάστηκε με 500 ένοπλους Μανιάτες στο Δραγαμέστο, για να αποκόψει το δρόμο επικοινωνίας του εχθρού, κατέλαβε την Κατοχή και διέλυσε τα τουρκικά σώματα που στρατοπέδευαν στις όχθες του Αχελώου. Μετά τη λύση της πολιορκίας ξαναγύρισε στο Μοριά και πήρε μέρος στην Εθνοσυνέλευση του Άστρους, που τον εξέλεξε μέλος του Νομοτελεστικού. Ακολούθησαν οι εμφύλιοι πόλεμοι στο Μοριά, όπου ο Πετρόμπεης δεν έλαβε μέρος και προσπάθησε να συμφιλιώσει τους αντιμαχόμενους.
Κατά την εισβολή του Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο ο Πετρόμπεης, μολονότι ψυχικά τραυματισμένος από το θάνατο στις πολεμικές επιχειρήσεις των γιων του, Ηλία Μαυρομιχάλη στα Στύρα της Εύβοιας και Ιωάννη στο Νεόκαστρο, καθώς και του αδελφού του Κυριακούλη Μαυρομιχάλη στη Σπλάντζα της Ηπείρου, οργάνωσε την άμυνα της Μάνης και απέτρεψε την κατάληψή της από τους Τουρκοαιγυπτίους."
Στις 25 Μαρτίου συγκροτήθηκε η «Μεσσηνιακή Γερουσία» ή «Μεσσηνιακή Σύγκλητος», η πρώτη διοικητική οργάνωση του επαναστατημένου Ελληνισμού, η οποία και έστειλε την Ιστορική προκήρυξη στις αυλές της Ευρώπης. Η Γερουσία αυτή, στην οποία συμμετείχαν εκτός από τον πρόεδρο Μαυρομιχάλη, δώδεκα ακόμη γνωστοί αγωνιστές, απηύθυνε προκήρυξη προς τις ευρωπαϊκές αυλές, στην οποία, αφού εξέθετε τους λόγους που οδήγησαν στην Επανάσταση, κατέληγε με τη φράση: «Η Ελλάς, εκ της οποίας και υμείς εφωτίσθητε, απαιτεί όσον τάχος την φιλάνθρωπον συνδρομήν και δια χρημάτων και δια όπλων και δια συμβουλής, της οποίας εσμέν ευέλπιδες ότι θέλομε ν’ αξιωθή και ημείς θέλομεν σας ομολογεί άκραν υποχρέωσιν και εν καιρώ θέλομεν δείξει και εμπράκτως την υπέρ της συνδρομής σας ευγνωμοσύνην μας». Προκήρυξη επίσης απηύθυνε ο Μαυρομιχάλης ως πρόεδρος της Μεσσηνιακής Γερουσίας και προς τους Αμερικανούς, η οποία με τη φροντίδα του Αδαμαντίου Κοραή, μεταφρασμένη στην αγγλική γλώσσα, στάλθηκε στο φιλέλληνα καθηγητή του Χάρβαρντ Έντουαρντ Έβερεττ και δημοσιεύτηκε στις αμερικανικές εφημερίδες.
Δυο μήνες αργότερα, το τελευταίο δεκαήμερο του Μαΐου, συνήλθαν στη μονή Καλτετζών, στα σύνορα Λακωνίας και Αρκαδίας, ηγετικές προσωπικότητες της Πελοποννήσου, που ίδρυσαν την «Πελοποννησιακή Γερουσία». Στη συνέλευση αυτή πρόεδρος εκλέχτηκε ο Μαυρομιχάλης. Στην Α’ Εθνική Συνέλευση στην Επίδαυρο (Δεκ. 1821) ο Μαυρομιχάλης εκλέχτηκε αντιπρόεδρος του Βουλευτικού και ως το τέλος του Αγώνα κατέλαβε σημαντικά αξιώματα στην πολιτική διοίκηση. Συγκεκριμένα, υπήρξε πρόεδρος της Β’ Εθνικής Συνέλευσης (1823), πρόεδρος του Βουλευτικού (1823), πρόεδρος του Εκτελεστικού (1823), μέλος της Διοικητικής Επιτροπής της Ελλάδος (1826) κ.ά.
Στρατιωτική Δράση-Νίκησε τον Ιμπραήμ-Κράτησε τη Μάνη ΕΛΕΥΘΕΡΗ.
Η στρατιωτική δράση του Πετρόμπεη υπήρξε επίσης αξιόλογη. Πήρε μέρος στη πολιορκία της Τριπολιτσάς, όπου έστησε το στρατόπεδό του στη μεσημβρινή πλευρά του κάστρου, «εις απόστασιν βολής τυφεκίου», στις επιχειρήσεις για την απόκρουση του Δράμαλη το καλοκαίρι του 1822, όπου και βρίσκουμε τον Πετρόμπεη να κρατάει τους Μύλους και τέλος, η άλωση του κάστρου του Άργους. Το Νοέμβριο του 1822 στη διάρκεια της πρώτης πολιορκίας του Μεσολογγίου, ο Πετρόμπεης, μαζί με τον Α. Ζαΐμη, τον Κ. Δελιγιάννη και τον Α. Λόντο, αποβιβάστηκε με 500 ένοπλους Μανιάτες στο Δραγαμέστο, για να αποκόψει το δρόμο επικοινωνίας του εχθρού, κατέλαβε την Κατοχή και διέλυσε τα τουρκικά σώματα που στρατοπέδευαν στις όχθες του Αχελώου. Μετά τη λύση της πολιορκίας ξαναγύρισε στο Μοριά και πήρε μέρος στην Εθνοσυνέλευση του Άστρους, που τον εξέλεξε μέλος του Νομοτελεστικού. Ακολούθησαν οι εμφύλιοι πόλεμοι στο Μοριά, όπου ο Πετρόμπεης δεν έλαβε μέρος και προσπάθησε να συμφιλιώσει τους αντιμαχόμενους.
Κατά την εισβολή του Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο ο Πετρόμπεης, μολονότι ψυχικά τραυματισμένος από το θάνατο στις πολεμικές επιχειρήσεις των γιων του, Ηλία Μαυρομιχάλη στα Στύρα της Εύβοιας και Ιωάννη στο Νεόκαστρο, καθώς και του αδελφού του Κυριακούλη Μαυρομιχάλη στη Σπλάντζα της Ηπείρου, οργάνωσε την άμυνα της Μάνης και απέτρεψε την κατάληψή της από τους Τουρκοαιγυπτίους."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου