Κατά τήν αυτήν έποχήν, έλθών ό Σπυρίδων Σπηλιωτόπουλος έκ Δημητσάνης (εμπορεύομενος προ χρόνων μετά του άδελφού του Νικολάου εις Ύδραν) εταίροι καί οί δύο καί ενθουσιασμένοι διά τήν άπελευθέρωσιν τής πατρίδος, παρακινημένοι δέ καί άπό τους Τομπάζηδες καί άλλους διά να κατασκευάσωσι βαρουτόμυλους είς Δημητσάναν νά ευρεθή αρκετή βαρούτη δια τον μελετώμενον σκοπόν, ηθέλησε μόνος του να κάμη αυτήν την έπιχείρησιν, αλλά νέος ών και μη εχων έπιρροήν και τοσαύτας σχέσεις εις την πατρίδα του και επειδή ό τότε προκριτώτερος και δυνατώτερος της πόλεως δια της επιρροής και τού πλούτου ήτον ό Αθανάσιος Αντωνόπουλος, αδελφός του Ιωσήφ Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης, όστις έφονεύθη από τον Σουλτάνον εις την Κωνσταντινούπολη μετά του άοιδίμου Πατριάρχου Γρηγορίου, του Δέρκων, Εφέσου και άλλων αρχιερέων, και γαμβρός έπ' αδελφή των Δεληγιανναίων και εταίρος, ώμίλησε μέ αυτόν έξαιτούμενος τήν συνδρομήν και προστασίαν του. Άλλ' αυτός βλέπων τό επιχείρημα σοβαρόν και έπικίνδυνον, τό διεκοίνωσεν εις ήμάς τους πέντε αδελφούς, ότι, αν λαμβάνωμεν και ήμείς μέρος, λαμβάνει και αυτός. Ήμείς τό διεκοινώσαμεν εις τον έν Τριπόλει διαμένοντα άδελφόν μας Θεοδωράκην, ως άναγκαιότατον μεν άλλ' έπικίνδυνον, και αυτός τό παρεδέχθη ευχαρίστως και συνυπακουσθείς μετά του Παπααλέξη μας άπήντησεν, ότι νά τό δεχθώμεν και όσον τό συντομώτερον νά τό βάλωμεν εις ένέργειαν μ' όσην δυνάμεθα προσοχήν και μυστικότητα. Και ούτως έσυμφωνήσαμεν και καταθέσας τά ήμίσυν έξοδα ό Αθανάσιος » ό γαμβρός μας Αντωνόπουλος, τά δ' άλλα ήμισυν οί Σπηλιωτόπουλοι, τό όλον πεντήκοντα ώς έγγιστα χιλιάδας γρόσια προκαταβολήν διά τήν μεταποίησιν των μύλων και διά τήν άγοράν υλης και εντός ολίγων ήμερών έτελείωσεν ή μηχανή και ήρχισε και έβγανεν βαρούτην άρκετήν. Άλλ' ένας Δημητσανίτης κακόβουλος, Κώστας Τζιανής λεγόμενος, κινούμενος ένεκα επιτόπιων παθών κατά του προεστώτου Αντωνοπούλου, ύπήγε και τό άνήγγειλεν μυστικώς ώς προδοσίαν είς τον Δραγομάνον Σταυράκην Ίωβίκην, έχθρόν του χριστιανισμού" αυτός δε ευρών τοιούτον προς αυτόν επιχείρημα έπιθυμητόν και άρμοδίαν τήν περίστασιν διά νά καταστρέψη τον Θεοδωράκην καί τον Παπααλέξην, προεστώτας γενικούς της Πελοποννήσου, μη συνάδοντας με τούς σκοπούς του, έπρόδωσεν αμέσως μυστικώς εις τον Καϊμακάμην την ύπόθεσιν, ότι οί Δεληγιάννηδες με τον Άντωνόπουλον κατασκευάζουν μπαρούτην εις Δημητσάναν, δια να κάμουν την Έπανάστασιν. Τούτο μαθόντες οί ειρημένοι από ένα Τούρκον πιστόν φίλον τους, νομίσαντα αυτόν ότι ήτον συκοφαντία, αμέσως διά τίνος πιστού επίτηδες απεσταλμένου μάς ειδοποίησε διά την προδοσίαν καί λαβόντες την είδησιν ταύτην, την αυτήν στιγμήν έβάλαμεν τούς ανάλογους μαστόρους καί έργάτας νυχθημερώς καί κατέστρεψαν τήν μηχανήν της βαρούτης, ώστε δεν έφαίνετο ουδέν σημείον καί συγχρόνως τούς άντακαταστήσαμεν άλευρομύλους, καί ήρχισαν καί άλεθον, ώς πρότερον. Ό Καϊμακάμης έδιόρισεν ευθύς ένα εκ των επισημότερων υπαλλήλων του μουμπασίρην καί άπήλθεν εις Καρύταιναν μέ διαταγήν αυστηράν καί συμπαραλαβών τον βοεβόδαν, τον καδήν καί τον πελούκμπασην έφθασαν τήν τρίτην ήμέραν είς τήν Δημητσάναν διά νά κάμουν αύστηράς έρευνας καί ανακρίσεις καί νά αναφέρουν. Είχομεν δε υπάγει προ μιάς ημέρας έκεί καί έγώ μετά τού αδελφού μου Πανάγου (γνωρίζοντος τήν τουρκικήν διάλεκτον) καί προδιεθέσαμεν τά πάντα. Φθάσαντες δε αυτούς καί άνταμωθέντες τούς έξηγήθημεν ότι ή μήνυσις αύτη είναι ψευδής καί ανύπαρκτος καί ό μηνυτής τήν έκαμεν ένεκα επιτόπιων παθών καί από πνεύμα φατριασμού καί εκδικήσεων, έχων πάθος προς τον προεστόν Άθ. Άντωνόπουλον καί Σπ. Σπηλιωτόπουλον, ευρών άρμοδίαν περίστασιν ένεκα των σπερμολογιών των ψευδαποστόλων του Άλήπασια διά νά τούς άφανίση, καί άλλα πολλά τούς είπομεν καί τούς έπείσαμεν ότι είναι συκοφαντία. Καί τον μεν μηνυτήν ήπείλησαν άπαντες οί πολίται, ότι, αν παρουσιασθή εις τούς απεσταλμένους της εξουσίας, έχουν άπόφασιν νά τον καύσουν μ' όλην την οικογένειάν του έγινεν άφαντος."
Πηγές:
Πηγές:
Κανέλλου Δεληγιάννη-Απομνημονεύματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου