"Είναι αδιαφιλονίκητος αλήθεια ότι εγώ τον Θ. Κολοκοτρώνην δεν τον είδον πλέον από την στιγμήν έκείνην της ήττας μας εις Καρύταιναν, καθ' ην αυτός ό νομιζόμενος έμπειροπόλεμος έδωκε τό παράδειγμα της λιποταξίας. Άλλ' ουδέ εις τό Μέγα Σπήλαιον υπήγον, καθώς τούτο τό γνωρίζει όλη ή Πελοπόννησος και καθώς και όπισθεν εξέθεσα τό περιστατικόν αυτό της εποχής εκείνης και τό θεωρώ περιττόν νά απαντώ εις τοιούτων ανθρώπων εμπαθείς έρεσχελίας και αναιδή ψεύδη.
Λέγει προς τοις άλλοις ότι ό πατήρ τών Δεληγιανναίων κατεδίωξε τον πατέρα τού Πλαπούτα Κόλιαν και κατέκαυσε την οίκίαν του κτλ. "Ω!, πόσον άξιολύπητοι κατήντησαν αύτοι οί δείλαιοι και άθλιοι άνθρωποι! Τούτο είναι μοναδικόν άκουσμα εις την έπιζώσαν γενεάν, καθότι όλη ή Πελοπόννησος γνωρίζει, ότι τον Κόλιαν Πλαπούταν τον είχεν και ό πατέρας μας και ήμείς ανέκαθεν άνθρωπον εδικόν μας πισστόν και ειλικρινή, και τον έφυλάττομεν και αυτόν και τους υιούς του ωσάν τον εαυτόν μας άπό τάς έπιβουλάς τών Τούρκων. Πάντοτε τους είχομεν κάπους (ζωοφύλακες) ή μεταβατικούς διά νά ευρίσκωνται υπό ύπηρεσίαν διά νά μήν ευρίσκουν οί Τούρκοι αιτίας και τους καταδιώκουν και διά νά είναι πάντοτε ώπλισμένοι νά τους εχωμεν πλησίον μας διά πάσαν υποψίαν. Και τους τέσσαρας υιούς του και όλους τους συγγενείς του τους είχομεν γεωργούς εις τήν ίδιοκτησίαν μας εις τό Άναζίρι και έκαλλιεργούσαν τάς γαίας μας ιδιοχείρως δεκαπέντε ετη έως 1823 και έπορίζοντο τον έπιούσιον άρτον τών πολυμελών οικογενειών τους και νά τους εχωμεν πάντοτε προφυλαγμένους και είχομεν τόσην εμπιστοσύνην εις αυτούς, ώστε τους έπαίρναμεν μαζί μας ώπλισμένους και τους είχομεν πάντοτε εις τήν οικίαν μας ως ύπηρέτας και φύλακας και ουδέποτε άπέρασεν άπό τήν Ίδέαν μας νά βλάψωμεν αυτούς τούς ανθρώπους, άλλ' έφροντίζαμεν μάλλον νά τούς εύεργετώμεν και νά τούς προφυλάττωμεν μέχρι τέλους τών 1822."
Πηγές: Κανέλλος Δεληγιάννης-Απομνημονεύματα.(σ.249-250).
Λέγει προς τοις άλλοις ότι ό πατήρ τών Δεληγιανναίων κατεδίωξε τον πατέρα τού Πλαπούτα Κόλιαν και κατέκαυσε την οίκίαν του κτλ. "Ω!, πόσον άξιολύπητοι κατήντησαν αύτοι οί δείλαιοι και άθλιοι άνθρωποι! Τούτο είναι μοναδικόν άκουσμα εις την έπιζώσαν γενεάν, καθότι όλη ή Πελοπόννησος γνωρίζει, ότι τον Κόλιαν Πλαπούταν τον είχεν και ό πατέρας μας και ήμείς ανέκαθεν άνθρωπον εδικόν μας πισστόν και ειλικρινή, και τον έφυλάττομεν και αυτόν και τους υιούς του ωσάν τον εαυτόν μας άπό τάς έπιβουλάς τών Τούρκων. Πάντοτε τους είχομεν κάπους (ζωοφύλακες) ή μεταβατικούς διά νά ευρίσκωνται υπό ύπηρεσίαν διά νά μήν ευρίσκουν οί Τούρκοι αιτίας και τους καταδιώκουν και διά νά είναι πάντοτε ώπλισμένοι νά τους εχωμεν πλησίον μας διά πάσαν υποψίαν. Και τους τέσσαρας υιούς του και όλους τους συγγενείς του τους είχομεν γεωργούς εις τήν ίδιοκτησίαν μας εις τό Άναζίρι και έκαλλιεργούσαν τάς γαίας μας ιδιοχείρως δεκαπέντε ετη έως 1823 και έπορίζοντο τον έπιούσιον άρτον τών πολυμελών οικογενειών τους και νά τους εχωμεν πάντοτε προφυλαγμένους και είχομεν τόσην εμπιστοσύνην εις αυτούς, ώστε τους έπαίρναμεν μαζί μας ώπλισμένους και τους είχομεν πάντοτε εις τήν οικίαν μας ως ύπηρέτας και φύλακας και ουδέποτε άπέρασεν άπό τήν Ίδέαν μας νά βλάψωμεν αυτούς τούς ανθρώπους, άλλ' έφροντίζαμεν μάλλον νά τούς εύεργετώμεν και νά τούς προφυλάττωμεν μέχρι τέλους τών 1822."
Πηγές: Κανέλλος Δεληγιάννης-Απομνημονεύματα.(σ.249-250).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου