Τά μέρη εις τον "Αγιον Άθανάσιον αντίκρυ. Μετά μεσημβρίαν της αυτής ημέρας έφθασαν καί οί έκ Στεμνίτσης διωρισμένοι καπεταναίοι Παναγιώτης Λάλας, Ροϊλαΐοι, Καλαφρέντζος καί Κ. Αλέξανδρος με έπέκεινα των πεντακοσίων Στεμνι-τσιώτων, Μουλατσιώτων καί έκ των χωρίων τοΰ Κάμπου καί κατέλαβον την γέφυραν της Καρύταινας, μέρος στενόν, καί θέσιν όχυράν.
Έν τω μεταξύ τούτων εις τάς 2 μ.μ. έφθασεν ή εμπροσθο¬φυλακή των Τούρκων εις τήν θέσιν του Αγίου Αθανασίου, καί αμέσως συνεκρούσθησαν πεισματωδώς με τους Μανιάτας, άλλα μ' όσας ορμάς έκαμαν κατ' αυτών δεν ήδυνήθησαν νά τους μετατοπίσουν. Συγχρόνως έφθασε καί δλον τό σώμα πεζικόν καί ίππικόν. Τους έρρίφθησαν με όρμήν καί άπελπισίαν άλλ' έπολέμησαν μέ τόσην καρτερίαν δύο ήμισυ περίπου ώρας, ώστε δεν ήδυνήθησαν οί Τούρκοι ν' άπεράσουν. Ό Θ. Κολοκοτρώνης άμα είδε τήν συμπλοκήν έκείνην άπήλθεν άνωθεν τοΰ όχυρώματος τών Μανιατών μέ τον ψυχογιόν του, ειπών προς τον Βοϊδήν καί Μπουκουβαλέαν, δτι απέρχεται έκεί νά βλέπη τά κινήματα τών έχθρών, νά μήν τους πάρουν τές πλάτες, νά τους είδοποιή πόθεν νά φυλάττωνται καί νά ρί¬πτουν τήν προσοχήν τους, άλλ' ίδών τήν όρμήν καί τήν άπελ¬πισίαν τών Τούρκων άνέβη παραπάνω εις εν τσιουμπάρι καί ήτο θεατής μακρόθεν της μάχης, χωρίς νά δυνηθή ούτε κάν νά τους ειδοποίηση. Οί Μανιάται άφοΰ άντέστησαν γενναίως τρεις σχεδόν ώρας πολεμούμενοι καί πολεμοΰντες, καί βλέ¬ποντες τήν άπελπισίαν τών Τούρκων καί ότι ήτον αδύνατον νά οπισθοδρομήσουν, (έπληγώθη βαρέως καί ό καπετάν Βοϊδής καί τέσσαρες άλλοι μπουλουκτσήδες του καί τίνες Μανιαάται), απεφάσισαν μετά τοΰ Μπουκουβαλέα νά ύποχωρήσουν πολεμούντες, νά τους αφήσουν τον δρόμον άνοικτόν να διέλθουν και νά τους κτυπήσουν την δεξιάν πτέρυγα κατά πλευράν μεχρισότου διέλθη τό περισσότερον μέρος και τότε άφού ένωθώσι μέ τον Τσαννέτον, Χριστόπουλον, νά τούς κτυ¬πήσουν από τά νώτα νά τούς βλάψουν πολύ, δσον δυνηθούν. Και ούτως έκαμαν την ύποχώρησιν και όχυρώθησαν άνωθεν τοΰ δρόμου εις ένα καταράχι πετρώδες, όπου δεν ήδύνατο νά τούς βλάφη τό ίππικόν τοΰ εχθρού και ούτω διεσώθησαν και όχι ότι έσωσαν τά φουσέκια και άπεσύρθησαν, καθώς γράφουν οί ασυνείδητοι ταρτούφοι ψευδοϊστοριογράφοι των. Εΐχον μά¬λιστα αρκετά πολεμοεφόδια και έπολέμησαν μ' αυτά τρεις έτι ημέρας εις τον άποκλεισμόν τών Τούρκων εις τό φρούριον της Καρυταίνης αλλά, θέλοντες νά δικαιολογήσουν τον Κολοκοτρώνην. Οι δέ Τούρκοι αφού άπέφυγον τον κίνδυνον εκείνον, έτρεξαν νά διέλθουν διά της γέφυρας εις τήν Καρύταιναν, άλλ' έκτυπήθησαν καρτερικώς άπό τούς κατοίκους τών κωμοπόλε¬ων και λοιπούς, οίτινες προκατέλαβον τήν θέσιν έκείνην και έστάθη αδύνατον νά έμπορέσουν νά προχωρήσουν ουδέ εν βήμα, καθότι τό ίππικόν τους δεν ήδύνατο έκεί νά τούς δώση τήν παραμικράν συνδρομήν όθεν βλέποντες ότι έπλησίαζεν ή νύξ και καταπολεμούντο άπ' δλα τά μέρη, ιδίως δέ άπό τον Γεωργάκην Πλαπούταν, όστις κατέλαβε τό αντίκρυ μέρος τοΰ ποταμού και τούς έκτυπούσεν οχυρωμένος κατά μέτωπον, και δεν είχον πόθεν ν' άπεράσουν τον ποταμόν και δεν ήδύναντο πλέον νά υπάγουν ούτε εμπρός ούτε οπίσω και άπελπισθέντες ώρμησαν άπαντες προς τον ποταμόν είς τήν θέσιν λεγομένην τοΰ Χαλούλαγα, πολεμούμενοι και άπό τά τέσσαρα μέρη έπε¬σαν είς τον ποταμόν. Έξήλθον τότε και οί Καρυτινοί Τούρκοι έως διακόσιοι και τούς έδωκαν μικράν τινα συνδρομήν, τούς ήνοιξαν τον δρόμον και ούτω μετά τό εσπέρας τής ημέρας εκείνης διεσώθηκαν φθάσαντες είς τό παλαιοφρούριον τής Καρυταίνης ήμιθανείς. Εφονεύθηκαν εις την διάρκειαν της μά¬χης της ημέρας εκείνης 3 Μανιάται και 13 έπληγώθηκαν, άπό δέ τούς Καρυτινούς καί Φαναρίτες Χριστιανούς 5 έφο¬νεύθηκαν και 16 έπληγώθηκαν. Από τούς Τούρκους δμως έφονεύθηκαν έως τό έμβασμά τους εις Καρύταιναν 176 καί 125 έπληγώθησαν. Έπνίγησαν καί εις τήν διάβασιν τοϋ πο¬ταμού έπέκεινα των 160, άνδρες, γυναίκες καί παιδία, κατά τάς αλάνθαστους πληροφορίας, τάς οποίας ελαβον τότε καί έπειτα άπό τούς Φαναρίτας Τούρκους καί άπό διαφόρους αυτόπτας Έλληνας.Πηγές: ΚΑΝΕΛΛΟΣ ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗΣ ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ. (209-211).
Έν τω μεταξύ τούτων εις τάς 2 μ.μ. έφθασεν ή εμπροσθο¬φυλακή των Τούρκων εις τήν θέσιν του Αγίου Αθανασίου, καί αμέσως συνεκρούσθησαν πεισματωδώς με τους Μανιάτας, άλλα μ' όσας ορμάς έκαμαν κατ' αυτών δεν ήδυνήθησαν νά τους μετατοπίσουν. Συγχρόνως έφθασε καί δλον τό σώμα πεζικόν καί ίππικόν. Τους έρρίφθησαν με όρμήν καί άπελπισίαν άλλ' έπολέμησαν μέ τόσην καρτερίαν δύο ήμισυ περίπου ώρας, ώστε δεν ήδυνήθησαν οί Τούρκοι ν' άπεράσουν. Ό Θ. Κολοκοτρώνης άμα είδε τήν συμπλοκήν έκείνην άπήλθεν άνωθεν τοΰ όχυρώματος τών Μανιατών μέ τον ψυχογιόν του, ειπών προς τον Βοϊδήν καί Μπουκουβαλέαν, δτι απέρχεται έκεί νά βλέπη τά κινήματα τών έχθρών, νά μήν τους πάρουν τές πλάτες, νά τους είδοποιή πόθεν νά φυλάττωνται καί νά ρί¬πτουν τήν προσοχήν τους, άλλ' ίδών τήν όρμήν καί τήν άπελ¬πισίαν τών Τούρκων άνέβη παραπάνω εις εν τσιουμπάρι καί ήτο θεατής μακρόθεν της μάχης, χωρίς νά δυνηθή ούτε κάν νά τους ειδοποίηση. Οί Μανιάται άφοΰ άντέστησαν γενναίως τρεις σχεδόν ώρας πολεμούμενοι καί πολεμοΰντες, καί βλέ¬ποντες τήν άπελπισίαν τών Τούρκων καί ότι ήτον αδύνατον νά οπισθοδρομήσουν, (έπληγώθη βαρέως καί ό καπετάν Βοϊδής καί τέσσαρες άλλοι μπουλουκτσήδες του καί τίνες Μανιαάται), απεφάσισαν μετά τοΰ Μπουκουβαλέα νά ύποχωρήσουν πολεμούντες, νά τους αφήσουν τον δρόμον άνοικτόν να διέλθουν και νά τους κτυπήσουν την δεξιάν πτέρυγα κατά πλευράν μεχρισότου διέλθη τό περισσότερον μέρος και τότε άφού ένωθώσι μέ τον Τσαννέτον, Χριστόπουλον, νά τούς κτυ¬πήσουν από τά νώτα νά τούς βλάψουν πολύ, δσον δυνηθούν. Και ούτως έκαμαν την ύποχώρησιν και όχυρώθησαν άνωθεν τοΰ δρόμου εις ένα καταράχι πετρώδες, όπου δεν ήδύνατο νά τούς βλάφη τό ίππικόν τοΰ εχθρού και ούτω διεσώθησαν και όχι ότι έσωσαν τά φουσέκια και άπεσύρθησαν, καθώς γράφουν οί ασυνείδητοι ταρτούφοι ψευδοϊστοριογράφοι των. Εΐχον μά¬λιστα αρκετά πολεμοεφόδια και έπολέμησαν μ' αυτά τρεις έτι ημέρας εις τον άποκλεισμόν τών Τούρκων εις τό φρούριον της Καρυταίνης αλλά, θέλοντες νά δικαιολογήσουν τον Κολοκοτρώνην. Οι δέ Τούρκοι αφού άπέφυγον τον κίνδυνον εκείνον, έτρεξαν νά διέλθουν διά της γέφυρας εις τήν Καρύταιναν, άλλ' έκτυπήθησαν καρτερικώς άπό τούς κατοίκους τών κωμοπόλε¬ων και λοιπούς, οίτινες προκατέλαβον τήν θέσιν έκείνην και έστάθη αδύνατον νά έμπορέσουν νά προχωρήσουν ουδέ εν βήμα, καθότι τό ίππικόν τους δεν ήδύνατο έκεί νά τούς δώση τήν παραμικράν συνδρομήν όθεν βλέποντες ότι έπλησίαζεν ή νύξ και καταπολεμούντο άπ' δλα τά μέρη, ιδίως δέ άπό τον Γεωργάκην Πλαπούταν, όστις κατέλαβε τό αντίκρυ μέρος τοΰ ποταμού και τούς έκτυπούσεν οχυρωμένος κατά μέτωπον, και δεν είχον πόθεν ν' άπεράσουν τον ποταμόν και δεν ήδύναντο πλέον νά υπάγουν ούτε εμπρός ούτε οπίσω και άπελπισθέντες ώρμησαν άπαντες προς τον ποταμόν είς τήν θέσιν λεγομένην τοΰ Χαλούλαγα, πολεμούμενοι και άπό τά τέσσαρα μέρη έπε¬σαν είς τον ποταμόν. Έξήλθον τότε και οί Καρυτινοί Τούρκοι έως διακόσιοι και τούς έδωκαν μικράν τινα συνδρομήν, τούς ήνοιξαν τον δρόμον και ούτω μετά τό εσπέρας τής ημέρας εκείνης διεσώθηκαν φθάσαντες είς τό παλαιοφρούριον τής Καρυταίνης ήμιθανείς. Εφονεύθηκαν εις την διάρκειαν της μά¬χης της ημέρας εκείνης 3 Μανιάται και 13 έπληγώθηκαν, άπό δέ τούς Καρυτινούς καί Φαναρίτες Χριστιανούς 5 έφο¬νεύθηκαν και 16 έπληγώθηκαν. Από τούς Τούρκους δμως έφονεύθηκαν έως τό έμβασμά τους εις Καρύταιναν 176 καί 125 έπληγώθησαν. Έπνίγησαν καί εις τήν διάβασιν τοϋ πο¬ταμού έπέκεινα των 160, άνδρες, γυναίκες καί παιδία, κατά τάς αλάνθαστους πληροφορίας, τάς οποίας ελαβον τότε καί έπειτα άπό τούς Φαναρίτας Τούρκους καί άπό διαφόρους αυτόπτας Έλληνας.Πηγές: ΚΑΝΕΛΛΟΣ ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗΣ ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ. (209-211).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου