Κατά τάς αρχάς Μαρτίου ήλθον είς την οίκίαν μας ό Γεωργάκης Κολιόπουλος και ό αδελφός του Δημήτρης νά ζητήσουν την συμβουλήν και την άδειάν μας διά νά στείλουν δύο οικείους των μυστικώς είς την Μάνην μέ γράμματα τους είς τον Κολοκοτρώνην, ώς συγγενείς (καθότι ό Δημήτρης έχει σύζυγον την έξαδέλφην του Θ. Κολοκοτρώνη), και παρεδέχθημεν ευχαρίστως την αίτησίν των και του έγράψαμεν και ήμείς οί δύο καν οί τρεις αδελφοί ένα καν δύο γράμματα (μαθόντες ότι είχεν έλθει πρό τίνος καιρού εις την Σκαρδαμούλαν και ήτον έκεί κρυμμένος) και τον έσυγχαιρόμεθα φιλικώς δια τον εκεί έρχομόν του και τον έγράφομεν ότι έχομεν πολλήν εύχαρίστησιν και έπιθυμίαν να έλθη είς την έπαρχίαν μας νά συναγωνισθώμεν υπέρ της πατρίδος και ότι έχομεν πολλήν εύχαρίστησιν και έπιθυμίαν νά έλθη είς την έπαρχίαν μας νά συναγωνισθώμεν υπέρ της πατρίδος και ότι έχομεν έτοιμα τά πάντα και νά είναι καί αυτός έτοιμος εις την πρώτην φωνήν μας, και άλλας τοιαύτας περιποιητικάς φράσεις τον έλέγαμεν προς παρηγορίαν του.Υπήγον δέ αυτά τά γράμματα (καθόσον ενθυμούμαι) ό Λιάκος καί ό Πανούσιας Παλουμπαίοι καί τους παρηγγείλαμεν νά τον πληροφορήσουν και προφορικώς περί τών αγαθών προς αυτόν διαθέσεών μας. Τούτο ένομίσαμεν φιλικόν καί ιερόν χρέος νά προσκαλέσωμεν είς τον αγώνα, ού μόνον τον Κολοκοτρώνην, άλλ' όλους τους ορθοδόξους χριστιανούς, όσοι ήτον μακράν της πατρίδος καί εξόριστοι. Οί απεσταλμένοι τον εύρον είς την Σκαρδαμούλαν καί τότε έδωκαν τά γράμματά μας.
ΕΙχον γράψει (ώς άνω είρηται) προς τον Παπατσώνην καί Πετρόμπεην ότι άμα υπάγουν είς την Καλαμάταν καί ξεσχισθή τό προσωπείον νά στείλουν ένα καλόν καπετάνιον τους μέ 200 ή 300 στρατιώτας Μανιάτας νά ανέβουν είς τον κάμπον της Καρύταινας καί Λεονταρίου, νά εμψυχώσουν τους εκεί κατοίκους όντας άψυχους έκ του οθωμανικού ζυγού καί απειροπόλεμους. Έδιόρισαν λοιπόν (μετά τήν τελετήν) τον καπετάν Βοϊδήν (δστις έπεσεν ενδόξως πολεμών μετά του Παπαφλέσια είς τήν έν Μανιάκι κατά τών Αράβων μάχην 1825 Μάϊον) μέ 150 συντρόφους του καί τον Μπουκουβαλέαν μέ 60 καν εβδομήντα νά ξεκινήσουν διά τάς επαρχίας Λεονταρίου καί Καρύταινας, άλλά μη γνωρίζοντες οι είρημένοι τον τόπον καί τάς θέσεις, άλλ' ουδέ τους ανθρώπους, έζήτησαν ένα όδηγόν. Ό γέρων Μούρτζινος έπρότεινε νά ύπάγη ό Κολοκοτρώνης, τον όποίον έφερεν από την Σκαρδαμούλαν με ενα ψυχογιόν του, ως καταγόμενον από εκείνα τα μέρη και γνωρίζοντα καλώς και τον τόπον και τους ανθρώπους. Τον ανήγγειλαν αυτόν τον διορισμόν του, άλλ' άπήντησεν οτι δεν εχει ούτε ίππον ουτε έξοδα και υπάρχων εις αυτήν την κατάστασιν δεν δύναται νά άκολουθήση. Αλλά ό Παπατσώνης του έπρόσφερεν αμέσως ενα καλόν ίππον με τήν ίπποσκευήν του και εκατόν ρουμπιέδες χρυσούς. Του έδωκαν και οί αδελφοί του Πετρόμπεη άλλος πέντε και άλλος δέκα τάλληρα, ώστε μή δυνηθείς ν' άποφύγη αυτόν τον διορισμόν απεφάσισε και άνεχώρησαν αμέσως μετά των άνω ειρημένων και έφθασαν τό εσπέρας εις τό χωρίον Σκάλαν της Μεσσηνίας, και εις τάς 25 ανέβηκαν εις τό χωρίον Δεδέμπεη του κάμπου της Καρύταινας διά των Δερβενίων.
Τήν αυτήν δε ήμέραν έκαμε και εις του Μισθρά τή αυτήν τελετήν ό Παναγιώτης Κρεββατάς με τους λοιπούς συμπολίτας και συνεπαρχιώτας του. Επίσης και εις τό Άργος ό ιατρός Κάββας, ό Στάϊκος Σταϊκόπουλος, ό Μεϊντής, Νέζος, Κακάνης και λοιποί. Όμοίως και εις τον Άγιον Πέτρον ό Κοντάκης, οί Ζαφειρόπουλοι, οί Άκουροι και λοιποί. Και τελευταίον όλαι αί έπαρχίαι της Πελοποννήσου και έγενικεύθη ό αγών εις όλας τάς τάξεις των Πελοποννησίων μέχρι 25 των Μαρτίου, ώστε καθιερώθη αυτή ή έθνοσωτήριος ήμέρα του Ευαγγελισμού, ως ημέρα της παλιγγενεσίας όλων των ορθοδόξων Ελλήνων.
Πηγές: Απομνημονεύματα Κανέλλου Δεληγιάννη (203-205).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου