"Την αυτήν ήμέραν του Πάσχα έπέπεσαν και οί εν Ναυπλίω πολιορκούμενοι Τούρκοι εις τό έν "Αρια και Κατσίγκρι Έλ. στρατόπεδον, διοικούμενον από τον Στάϊκον Σταϊκόπουλον από Ζάτουναν και συγκείμενον εκ 1.000 περίπου στρατιωτών, και μετά μικράν τινα άντίστασιν, διά τό άπρόσεκτον και άπειροπόλεμον,
υπεχώρησαν πολεμούντες και διεσώθησαν. Έφονεύθηκαν εις αυτήν την συμπλοκήν 37 στρατιώται και ό ανδρείος εκείνος ηγούμενος της μονής τοΰ Αύγού, συνέλαβον δέ ζώντα και τον ατυχή Γεωργάκην Λεμπέσην Κρανιδιώτην όπλαρχηγόν και άπέθανεν είς τά τρομερά βασανιστήρια, άλλ' έφονεύθηκαν μ' όλα ταύτα και 56 Τούρκοι, άλλ' ύπέστρεψαν νικηταί.
Μετ' ολίγας ημέρας όμως έφθασεν εκεί ό Νικόλαος Σπηλιωτόπουλος, ό Μπότασης έκ Σπετσών και ό Παπαφλέσιας, και βλέποντες τήν διάλυσιν του στρατοπέδου άπό τήν πολιορκίαν του Ναυπλίου, και τήν παραλυσίαν, ένεκα τής πολυαρχίας, έσκέφθησαν και έσχημάτισαν μίαν τοπικήν διοίκησιν, τήν οποίαν ώνόμασαν Καγκελαρίαν (διά τό πρωτόπειρον) και διώρισαν αυτοί εαυτούς και αμέσως ενήργησαν τήν στρατολογίαν διά τήν πολιορκίαν του Ναυπλίου και άρχηγόν αυτής τον ίδιον Στάϊκον Σταϊκόπουλον έκ Ζάτουνας, άνδρα διακεκριμένον έπ' ανδρεία και ίκανότητι, ύποοπλαρχηγούς δέ υπ' αυτόν τον Κακάνην, τον Μεϊντήν, τον Νέζον και Δαγρέ Άργείους, και υπό τήν όδηγίαν του τους στρατιώτας τών επαρχιών Ναυπλίου, "Αργους, Τροιζηνίας και Έρμιονίδος• έδιώρισαν δέ και δια θαλάσσης τα πλοία τού Μπόταση καί της Μπουμπουλίνας καί έσχηματίσθη τακτική ή πολιορκία τού Ναυπλίου καί ή πολιτική διοίκησις τοΰ μέρους εκείνου. Ό Σπηλιωτόπουλος, γνωρίζων ότι είχομεν έλλειψιν μολύβδου εις τήν Δημητσάναν, ενθα κατεσκευάζοντο τά φουσέκια καί εκείθεν διενείμοντο εις όλας τάς επαρχίας της Πελοποννήσου, άπεστέγασε τό τζιαμί του "Αργους, τό όποιον ήτο σκεπασμένον μέ μόλυβδον, καί έφόρτωσεν 180 ζώα καί τό έστειλεν εις τήν Δημητσάναν, όπου είχομεν καί τό βαρούτι καί ήρχισαν καί έδεναν φουσέκια. "Εστειλεν εν μέρος εις τό έν Βερβαίνοις στρατόπεδον, επήραν όσον έχρειάζοντο οί Σπετσιώται καί οί Κρανιδιώται, όσον δέ έπερίσσευε δια νά μήν τό άρπάσουν οί μεν και δέ, τό έρριψεν εις εν πηγάδι, ώς άσφαλέστερον μέρος νά μήν διαρπαγή. Άλλά μετά τρεις μήνους τό οικειοποιήθη ό Νικηταράς ώς πατρικήν του κληρονομίαν καί όταν κατά τά τέλη Ιουλίου έλάβομεν ανάγκην νά τό μετακομίσωμεν εις τήν Δημητσάναν διά νά κάμωμεν φουσέκια, δεν τό άφηνε νά τό φορτώσουν καί διά νά μήν άκολουθήση καμμία δυσαρέσκεια καί ευρίσκουν αίτίαν νά παραπονούνται, έστείλαμεν τον Σπηλιωτόπουλον καί διά πολλών λογοτριβών του έδώσαμεν τρεις χιλιάδας γρόσια καί τό άγοράσαμεν καί τό μετεκομίσαμεν εις τήν Δημητσάναν. Αυτοί είναι οί πανηγυριζόμενοι ήρωες τού μοχθηρού Σπηλιάδη!"
Πηγές: (Κανέλλος Δεληγιάννης-Απομν.)
υπεχώρησαν πολεμούντες και διεσώθησαν. Έφονεύθηκαν εις αυτήν την συμπλοκήν 37 στρατιώται και ό ανδρείος εκείνος ηγούμενος της μονής τοΰ Αύγού, συνέλαβον δέ ζώντα και τον ατυχή Γεωργάκην Λεμπέσην Κρανιδιώτην όπλαρχηγόν και άπέθανεν είς τά τρομερά βασανιστήρια, άλλ' έφονεύθηκαν μ' όλα ταύτα και 56 Τούρκοι, άλλ' ύπέστρεψαν νικηταί.
Μετ' ολίγας ημέρας όμως έφθασεν εκεί ό Νικόλαος Σπηλιωτόπουλος, ό Μπότασης έκ Σπετσών και ό Παπαφλέσιας, και βλέποντες τήν διάλυσιν του στρατοπέδου άπό τήν πολιορκίαν του Ναυπλίου, και τήν παραλυσίαν, ένεκα τής πολυαρχίας, έσκέφθησαν και έσχημάτισαν μίαν τοπικήν διοίκησιν, τήν οποίαν ώνόμασαν Καγκελαρίαν (διά τό πρωτόπειρον) και διώρισαν αυτοί εαυτούς και αμέσως ενήργησαν τήν στρατολογίαν διά τήν πολιορκίαν του Ναυπλίου και άρχηγόν αυτής τον ίδιον Στάϊκον Σταϊκόπουλον έκ Ζάτουνας, άνδρα διακεκριμένον έπ' ανδρεία και ίκανότητι, ύποοπλαρχηγούς δέ υπ' αυτόν τον Κακάνην, τον Μεϊντήν, τον Νέζον και Δαγρέ Άργείους, και υπό τήν όδηγίαν του τους στρατιώτας τών επαρχιών Ναυπλίου, "Αργους, Τροιζηνίας και Έρμιονίδος• έδιώρισαν δέ και δια θαλάσσης τα πλοία τού Μπόταση καί της Μπουμπουλίνας καί έσχηματίσθη τακτική ή πολιορκία τού Ναυπλίου καί ή πολιτική διοίκησις τοΰ μέρους εκείνου. Ό Σπηλιωτόπουλος, γνωρίζων ότι είχομεν έλλειψιν μολύβδου εις τήν Δημητσάναν, ενθα κατεσκευάζοντο τά φουσέκια καί εκείθεν διενείμοντο εις όλας τάς επαρχίας της Πελοποννήσου, άπεστέγασε τό τζιαμί του "Αργους, τό όποιον ήτο σκεπασμένον μέ μόλυβδον, καί έφόρτωσεν 180 ζώα καί τό έστειλεν εις τήν Δημητσάναν, όπου είχομεν καί τό βαρούτι καί ήρχισαν καί έδεναν φουσέκια. "Εστειλεν εν μέρος εις τό έν Βερβαίνοις στρατόπεδον, επήραν όσον έχρειάζοντο οί Σπετσιώται καί οί Κρανιδιώται, όσον δέ έπερίσσευε δια νά μήν τό άρπάσουν οί μεν και δέ, τό έρριψεν εις εν πηγάδι, ώς άσφαλέστερον μέρος νά μήν διαρπαγή. Άλλά μετά τρεις μήνους τό οικειοποιήθη ό Νικηταράς ώς πατρικήν του κληρονομίαν καί όταν κατά τά τέλη Ιουλίου έλάβομεν ανάγκην νά τό μετακομίσωμεν εις τήν Δημητσάναν διά νά κάμωμεν φουσέκια, δεν τό άφηνε νά τό φορτώσουν καί διά νά μήν άκολουθήση καμμία δυσαρέσκεια καί ευρίσκουν αίτίαν νά παραπονούνται, έστείλαμεν τον Σπηλιωτόπουλον καί διά πολλών λογοτριβών του έδώσαμεν τρεις χιλιάδας γρόσια καί τό άγοράσαμεν καί τό μετεκομίσαμεν εις τήν Δημητσάναν. Αυτοί είναι οί πανηγυριζόμενοι ήρωες τού μοχθηρού Σπηλιάδη!"
Πηγές: (Κανέλλος Δεληγιάννης-Απομν.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου