"Οί έν Τριπολιτσά Τούρκοι άπελπισθέντες ώς έκ της εν Βαλτετσίω ήττας των, απεφάσισαν να δοκιμάσουν και έκ δευτέρου την τύχην των και κατά τάς 18 προς τάς 19 Μαΐου εκστρατεύουν διά νυκτός δέκα ώς έγγιστα χιλιάδες κατά των Βερβαίνων και Δολιανών, νά δυνηθούν νά κερδίσουν μικράν τινα νίκην νά εμψυχώσουν τους στρατιώτας των, οίτινες διηρέθησαν εις δύο σώματα , έξ χιλιάδες διά την Βέρβαιναν και τέσσαρες διά τά Δολιανά, και περί τά ξημερώματα έπολιόρκησαν αίφνης και τά δύο αυτά μέρη, οί αρχηγοί των οποίων ήτον ξένοιαστοι ένεκα της νίκης του Βαλτετσίου και τους εύρήκαν ανέτοιμους. Οί Έλληνες βλέποντες αυτήν τήν άνέλπιστον προσβολήν, οί μεν έν Βερβαίνοις ώχυρώθηκαν εις τάς οικίας, κατέλαβον και τον λοφίσκον εκείνον άνωθεν του χωρίου και τό δυνατόν έκείνο όχύρωμα, τό όποίον είχον κατεσκευάσει εις τό άκρον και ήρχισαν νά δέχωνται τάς προσβολάς και τάς εφόδους άμυντικώς δλην έκείνην τήν ήμέραν, χωρίς νά δυνηθούν οί εχθροί νά τους διαλύσουν ή νά τους δειλιάσουν, καθότι οί οπλαρχηγοί Αντωνάκης και Κωνσταντίνος Μαυρομιχάλαι, ό Νικολάκης Δεληγιάννης, οί Παναγιωτάκης και Γεωργάκης Γιατράκοι, ό Κουμουστιώτης, ό Δημήτρης Καραμάνος, ό Βαρβιτσιώτης περιεφέροντο άτρομήτως άπό όχύρωμα εις όχύρωμα και υπενθύμιζαν είς τους στρατιώτας τήν δόξαν του Βαλτετσίου και την άνανδρίαν των Τούρκων, ώστε περί τήν δύσιν του ηλίου ώρμησαν οί Έλληνες άπαντες κατά των Τούρκων και εν άκαρεί τους έτρεψαν εις άτακτον φυγήν, τους οποίους κατεδίωξαν έως τό χωρίον Κούβλι, ότε κατέλαβε τό σκότος της νυκτός. Οί δε είς τά Δολιανά όποοπλαρχηγοί των χωρίων Θ. Αντωνάκης, Α. Προεστάκης, Ηλίας Κωνσταντόπουλος, Μητρομάρας, Λιάπης, Λάμπρος Ριζιώτης, ευρεθέντες με έπέκεινα των επτακοσίων στρατιωτών, επίσης και αυτοί δια τό άπροσδόκητον έκλείσθησαν εις τάς δυνατωτέρας οικίας, κατέλαβον και τρία όχυρώματα έπί του υψώματος άνωθεν του χωρίου και ήρχισαν και άντέκρουον και αυτοί άτρομήτως τάς προσβολάς τών έχθρών, ένθυμίζοντες ακαταπαύστως είς τούς στρατιώτας τήν δόξαν τού Βαλτετσίου νά μήν καταδεχθούν και αυτοί να μείνουν κατώτεροι. Και δεν ήδυνήθησαν οί Τούρκοι νά τούς έβγάλουν άπό κανένα όχύρωμα ή νά τούς προξενήσουν μεγάλην βλάβην. Τήν έσπέραν έκείνην διερχόμενος και ό Νικήτας άπό τό χωρίον του Τουρκολέκα με οκτώ συγχωρίους του νά άπέλθη είς τό Άργος, διενυκτέρευεν έκεί (πρώτην φοράν όπου ήκούσθη ως στρατιωτικός)• έσηκώθη τό πρωΐ διά νά αναχωρήση και ένώ έπρογευμάτιζεν, εδόθη ή είδησις ότι έφθασαν οί Τούρκοι. Έμεινε και αυτός έκεί και έκλείσθη είς τήν αυτήν οικίαν και συνεπολέμει μετά τών λοιπών, άλλ' ουδέν άξιομνημόνευτον έπραξεν είς έκείνην τήν μάχην. Πολεμήσαντες λοιπόν οί άνω είρημένοι όλην έκείνην τήν ήμέραν θαρραλέως, περί τήν δύσιν του ηλίου ως έκ συνθήματος έξήλθον άπαντες των οικιών και όχυρωμάτων και έπέπεσαν κατά τών Τούρκων, τους έτρεψαν αμέσως εις άνανδρον φυγήν την αυτήν ώραν είς την οποίαν έτρεψαν καί τούς έν Βερβαίνοις. Τούς κατεδίωξαν ώραν ίκανήν και διεσώθηκαν έκ του σκότους, και ούτω καταδιωκόμενοι έφθασαν προς τά έξημερώματα είς την Τριπολιτσάν κακήν κακώς και απελπισμένοι έκ της αποτυχίας. Έφονεύθησαν έξ αυτών υπέρ τούς τριακόσιους καί περισσότεροι έπληγώθησαν. Τους επήραν τέσσαρα κανόνια του κάμπου με τάς άποσκευάς των, επτά σημαίας, δώδεκα φορτώματα πολεμοεφόδια καί τριάκοντα πέντε ίππους καί κάμποσα δπλα καί λάφυρα. Άπό δέ τούς Έλληνας έφονεύθηκαν εις αυτά τά δύο μέρη δέκα επτά καί δέκα εξ έπληγώθηκαν. Καί ούτως έτελείωσε καί ή δευτέρα απόπειρα καί δεν τούς έμενε πλέον άλλη έλπίς παρά ό ερχομός του Σιαλήχ Κιοσέ Μεχμέτ πασιά καί τού Όμέρ Βριώνη, τούς οποίους έπερίμενον νά εμψυχωθούν καί τότε νά δυνηθούν πάλιν νά κάμουν έπιδρομήν καί μάχην.
Κατά τάς 16 Μαΐου ήλθον άπαντες οί οπλαρχηγοί άπό τό Λεβίδι, Βέρβαιναν καί λοιπά άλλα μέρη είς τήν Πιάναν, νά μας συγχαρούν διά τήν νίκην καί νά συσκεφθώμεν διά νά έμπορέσωμεν νά ένωθώμεν όλα τά στρατιωτικά σώματα είς εν νά σχηματίσωμεν μίαν τακτικήν πολιορκίαν πλησίον της Τριπολιτσάς, καί πολλού λόγου γινομένου καί πολλής συζητήσεως ενεκρίθη παρά πάντων, ότι διά μιας άπαντες ώς έκ συνθήματος νά καταλάβωμεν διά νυκτός όλα τά στρατιωτικά σώματα (συμποσούμενα περίπου τών δέκα χιλιάδων) τά επάνω Τρίκορφα, τά όποία δεν φαίνονται άπό τήν Τριπολιτσάν, καί ήμερονυκτίως νά κατασκευάση εκαστον σώμα δυνατά όχυρώματα, νά δίδη βοήθειαν τό εν εις τό άλλο, νά έμβάσωμεν έκαστος μιας εβδομάδος τροφήν, νερόν καί πολεμοεφόδια καί αφού έξασφαλισθώμεν έκεί, τότε νά παρουσίασθώμεν όλα τά στρατιωτικά σώματα εις τον "Αγιον Κωνσταντίνον αντίκρυ της Τριπολιτσάς καί δια τριών πυροβολισμών να προκαλέσωμεν τούς Τούρκους εις μάχην περιπλέον δέ νά τούς προξενήσωμεν φρίκην. Την νύκταν λοιπόν εις τάς 21, ώς εκ συνθήματος έφθάσαμεν άπαντες εις τά Τρίκορφα, είργάσθημεν άδιακόπως όλην την ήμέραν καί όλην την νύκταν καί κατεσκευάσαμεν ακαταμάχητα όχυρώματα καί εις τάς 23 τό πρωί έπαρουσιάσθημεν αίφνης αντίκρυ της Τριπολιτσάς καί θέσαντες τούς στρατιώτας εις τρεις γραμμάς τούς διετάξαμεν νά πυροβολήσουν τρις κατά τάξιν, χωρίς νά πυροβολούν πολλοί εν ταυτώ καί χωρίς νά γίνη διακοπή διόλου εις τον πυροβολισμόν. Τούτο ίδόντες οί Τούρκοι αίφνης καί παρά πάσαν προσδοκίαν, έμειναν εμβρόντητοι καί τρέχοντες εκ τού τρόμου καί της φρίκης εις τάς επάλξεις του φρουρίου, άνδρες, γυναίκες καί παιδία, έθεωρούσαν τον κίνδυνον καί τήν καταστροφήν τους έκείνην τήν στιγμήν. Έπεριμείναμεν τρεις καί τεσσάρας ημέρας, νά εξέλθουν νά πολεμήσουν, άλλ' αυτοί δεν έφαίνοντο ούδ' είς τάς επάλξεις, ώστε ήναγκάσθημεν έκ της δειλίας των νά άφήσωμεν τά δυνατά έκείνα όχυρώματα, τά οποία έπλησίαζον είς τό πεδίον, είς τον "Αγιον Βλάσιον. Καί είς αυτό τό διάστημα έκατέβαινον οί στρατιώται εις τήν πεδιάδα καί εδιδον αιτίας είς τούς Τούρκους. Έξήρχοντο καί αυτοί πότε πολλοί καί πότε ολίγοι καί έγίνοντο δις καί τρις της εβδομάδος άφιμαχίαι τινές."
Κανέλλου Δεληγιάννη-Απομνημονεύματα.
Κατά τάς 16 Μαΐου ήλθον άπαντες οί οπλαρχηγοί άπό τό Λεβίδι, Βέρβαιναν καί λοιπά άλλα μέρη είς τήν Πιάναν, νά μας συγχαρούν διά τήν νίκην καί νά συσκεφθώμεν διά νά έμπορέσωμεν νά ένωθώμεν όλα τά στρατιωτικά σώματα είς εν νά σχηματίσωμεν μίαν τακτικήν πολιορκίαν πλησίον της Τριπολιτσάς, καί πολλού λόγου γινομένου καί πολλής συζητήσεως ενεκρίθη παρά πάντων, ότι διά μιας άπαντες ώς έκ συνθήματος νά καταλάβωμεν διά νυκτός όλα τά στρατιωτικά σώματα (συμποσούμενα περίπου τών δέκα χιλιάδων) τά επάνω Τρίκορφα, τά όποία δεν φαίνονται άπό τήν Τριπολιτσάν, καί ήμερονυκτίως νά κατασκευάση εκαστον σώμα δυνατά όχυρώματα, νά δίδη βοήθειαν τό εν εις τό άλλο, νά έμβάσωμεν έκαστος μιας εβδομάδος τροφήν, νερόν καί πολεμοεφόδια καί αφού έξασφαλισθώμεν έκεί, τότε νά παρουσίασθώμεν όλα τά στρατιωτικά σώματα εις τον "Αγιον Κωνσταντίνον αντίκρυ της Τριπολιτσάς καί δια τριών πυροβολισμών να προκαλέσωμεν τούς Τούρκους εις μάχην περιπλέον δέ νά τούς προξενήσωμεν φρίκην. Την νύκταν λοιπόν εις τάς 21, ώς εκ συνθήματος έφθάσαμεν άπαντες εις τά Τρίκορφα, είργάσθημεν άδιακόπως όλην την ήμέραν καί όλην την νύκταν καί κατεσκευάσαμεν ακαταμάχητα όχυρώματα καί εις τάς 23 τό πρωί έπαρουσιάσθημεν αίφνης αντίκρυ της Τριπολιτσάς καί θέσαντες τούς στρατιώτας εις τρεις γραμμάς τούς διετάξαμεν νά πυροβολήσουν τρις κατά τάξιν, χωρίς νά πυροβολούν πολλοί εν ταυτώ καί χωρίς νά γίνη διακοπή διόλου εις τον πυροβολισμόν. Τούτο ίδόντες οί Τούρκοι αίφνης καί παρά πάσαν προσδοκίαν, έμειναν εμβρόντητοι καί τρέχοντες εκ τού τρόμου καί της φρίκης εις τάς επάλξεις του φρουρίου, άνδρες, γυναίκες καί παιδία, έθεωρούσαν τον κίνδυνον καί τήν καταστροφήν τους έκείνην τήν στιγμήν. Έπεριμείναμεν τρεις καί τεσσάρας ημέρας, νά εξέλθουν νά πολεμήσουν, άλλ' αυτοί δεν έφαίνοντο ούδ' είς τάς επάλξεις, ώστε ήναγκάσθημεν έκ της δειλίας των νά άφήσωμεν τά δυνατά έκείνα όχυρώματα, τά οποία έπλησίαζον είς τό πεδίον, είς τον "Αγιον Βλάσιον. Καί είς αυτό τό διάστημα έκατέβαινον οί στρατιώται εις τήν πεδιάδα καί εδιδον αιτίας είς τούς Τούρκους. Έξήρχοντο καί αυτοί πότε πολλοί καί πότε ολίγοι καί έγίνοντο δις καί τρις της εβδομάδος άφιμαχίαι τινές."
Κανέλλου Δεληγιάννη-Απομνημονεύματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου