Ο Ελληνικός στόλος ματαιώνει τα Οθωμανικά
σχέδια παροχής βοηθείας του Ναυπλίου.
"Κατά τάς αρχάς 7βρίου μέ γράφουν οι Τουμπάζηδες από τήν 'Υδραν, συγχρόνως μέ ειδοποιεί καί ή Κυβέρνησις από τους Μύλους, δτι κατά τάς νεωτέρας πληροφορίας, τάς οποίας έλαβον έκείνην τήν στιγμήν άπό πηγάς αξιόπιστους, ό τουρκικός στόλος διετάχθη άπό τον Σουλτάνον νά διευθύνεται είς τον Άργολικόν κόλπον, νά έφοδιάση τό Ναύπλιον μέ τροφάς, νά αποβιβάση δε καί μέρος στρατευμάτων, δπου δυνηθή, καί νά είμεθα προσεκτικοί καί δτι έφθασε καί ό Ναύαρχος των Ψαρών μέ δεκαπέντε πλοία πολεμικά καί δύο ηφαίστεια καί ένώθη μέ τον της 'Υδρας καί Σπετσών διά νά τρέξουν προς άντιπαράταξιν του έχθρικού.
Τήν δυσάρεστον ταύτην άγγελίαν τήν έκοινοποίησα καί προς τους ύποοπλαρχηγούς καί καπεταναίους του στρατοπέδου καί συσκεφθέντες άπεφασίσαμεν νά είμεθα προσεκτικοί και είς πάσαν ένδεχομένην περίστασιν να λάβωμεν πάν σωστικόν μέτρον δια την πατρίδα.
Κατά τάς πέντε ιδίου είδομεν αίφνης τον εχθρικό στόλον παραπλέοντα μεταξύ Λεωνιδίου, 'Υδρας και Σπετσών, υπέρ τά εκατόν πλοία μικρά και μεγάλα, άλλά συγχρόνως άνεφάνησαν και τά Ύδραιοσπετσιώτικα και Ψαριανά υπέρ τά πεντήκοντα, διηρημένα εις δύο μοίρας προς άντιπαράταξιν, φέροντα μεθ' εαυτών και δώδεκα μπουρλότα. Άλλ' άμα ένεφανίσθηκαν αυτά, υποπτεύσας ό άρχιναύαρχος δτι θά τον προσβάλουν νά πυρπολήσουν τον στόλον, απεφάσισε νά κάμη πρώτον άπόπειράν τινα ναυμαχίας νά δοκιμάση την δύναμιν και ικανότητα τών Ελλήνων εις τό ναυμαχείν με τόσον μικρά εμπορικά πλοία απέναντι δίκροτων και τρίκροτων. Άντιπαρετάχθη είς ναυμαχίαν, άλλά βλέπων τον άτρόμητον τρόπον τών Ελλήνων και προβλέψας την καταστροφήν του, μετά τινα μικρόν έπίδειξιν ναυμαχίας, υπεχώρησε και εξήλθε του Αργολικού κόλπου, άλλά τά Ελληνικά μέ τά ηφαίστεια τον παρηκολούθουν κατά πόδιν, πλην δέν ήδυνήθησαν νά τον εύρουν είς κανέν στενόν μέρος νά τον καταπυρπολήσουν. Ευρισκόμενος ό στόλος είς τον Άργολικόν κόλπον ως είρηται και ίδών ότι δέν ήτον δυνατόν νά είσέλθη εις τό Ναύπλιον νά δώση τροφάς, έστειλεν εν πλοίον μέ Αύστριακήν σημαίαν, φορτωμένον μέ οκτώ χιλιάδες κοιλά σιτάρι και πολλά και διάφορα άλλα τρόφιμα και ένα Τούρκον Κρητικόν συνοδεύοντα τό φορτίον νά τό παραδώση, Μεχμέτ Τσαούση λεγόμενον. Άλλ' έχοντες οι Έλληνες τότε τό έπιθαλάσσιον φρούριον (Βούρτσι) είς την κυριότητα των, είχεν ή Κυβέρνησις εκεί και δύο μπουρλότα, έν Υδραϊκόν και εν Ταριανόν, διά πάσαν ένδεχομένην περίστασιν. Και ευρεθέν τό έν εις τά πανιά έκείνην τήν ώραν έτρεξε και συνέλαβε τό Αύστριακόν έως 10 ή 15 μίλια μακράν του Ναυπλίου. Και τό μέν φορτίον έκαμε λείαν, τον δέ Τούρκον μέ τά έγγραφα παρέδωκεν εις την Κυβέρνησιν. Εις δλον αυτό τό περιστατικόν της εισβολής καί εκβολής του εχθρικού στόλου, τής άντιπαρατάξεως του ελληνικού, τής συλλήψεως του Αυστριακού πλοίου μέ τάς τροφάς καί εις δσα άλλα ήκολουθησαν περιστατικά υπήρξαμεν αύτόπται θεαταί έως τάς 9 Σεπτεμβρίου, δτε διελύθη αυτή ή σκηνή καί μήτε περισσότερον τι ήκολουύθησε μήτε όλιγότερον. Ή Κυβέρνησις δμως έδειξε καί εις αυτήν τήν περίστασιν καί φρόνησιν καί άξιοπρέπειαν.
Αναφορά του Κανέλλου Δεληγιάννη στην
Τήν δυσάρεστον ταύτην άγγελίαν τήν έκοινοποίησα καί προς τους ύποοπλαρχηγούς καί καπεταναίους του στρατοπέδου καί συσκεφθέντες άπεφασίσαμεν νά είμεθα προσεκτικοί και είς πάσαν ένδεχομένην περίστασιν να λάβωμεν πάν σωστικόν μέτρον δια την πατρίδα.
Κατά τάς πέντε ιδίου είδομεν αίφνης τον εχθρικό στόλον παραπλέοντα μεταξύ Λεωνιδίου, 'Υδρας και Σπετσών, υπέρ τά εκατόν πλοία μικρά και μεγάλα, άλλά συγχρόνως άνεφάνησαν και τά Ύδραιοσπετσιώτικα και Ψαριανά υπέρ τά πεντήκοντα, διηρημένα εις δύο μοίρας προς άντιπαράταξιν, φέροντα μεθ' εαυτών και δώδεκα μπουρλότα. Άλλ' άμα ένεφανίσθηκαν αυτά, υποπτεύσας ό άρχιναύαρχος δτι θά τον προσβάλουν νά πυρπολήσουν τον στόλον, απεφάσισε νά κάμη πρώτον άπόπειράν τινα ναυμαχίας νά δοκιμάση την δύναμιν και ικανότητα τών Ελλήνων εις τό ναυμαχείν με τόσον μικρά εμπορικά πλοία απέναντι δίκροτων και τρίκροτων. Άντιπαρετάχθη είς ναυμαχίαν, άλλά βλέπων τον άτρόμητον τρόπον τών Ελλήνων και προβλέψας την καταστροφήν του, μετά τινα μικρόν έπίδειξιν ναυμαχίας, υπεχώρησε και εξήλθε του Αργολικού κόλπου, άλλά τά Ελληνικά μέ τά ηφαίστεια τον παρηκολούθουν κατά πόδιν, πλην δέν ήδυνήθησαν νά τον εύρουν είς κανέν στενόν μέρος νά τον καταπυρπολήσουν. Ευρισκόμενος ό στόλος είς τον Άργολικόν κόλπον ως είρηται και ίδών ότι δέν ήτον δυνατόν νά είσέλθη εις τό Ναύπλιον νά δώση τροφάς, έστειλεν εν πλοίον μέ Αύστριακήν σημαίαν, φορτωμένον μέ οκτώ χιλιάδες κοιλά σιτάρι και πολλά και διάφορα άλλα τρόφιμα και ένα Τούρκον Κρητικόν συνοδεύοντα τό φορτίον νά τό παραδώση, Μεχμέτ Τσαούση λεγόμενον. Άλλ' έχοντες οι Έλληνες τότε τό έπιθαλάσσιον φρούριον (Βούρτσι) είς την κυριότητα των, είχεν ή Κυβέρνησις εκεί και δύο μπουρλότα, έν Υδραϊκόν και εν Ταριανόν, διά πάσαν ένδεχομένην περίστασιν. Και ευρεθέν τό έν εις τά πανιά έκείνην τήν ώραν έτρεξε και συνέλαβε τό Αύστριακόν έως 10 ή 15 μίλια μακράν του Ναυπλίου. Και τό μέν φορτίον έκαμε λείαν, τον δέ Τούρκον μέ τά έγγραφα παρέδωκεν εις την Κυβέρνησιν. Εις δλον αυτό τό περιστατικόν της εισβολής καί εκβολής του εχθρικού στόλου, τής άντιπαρατάξεως του ελληνικού, τής συλλήψεως του Αυστριακού πλοίου μέ τάς τροφάς καί εις δσα άλλα ήκολουθησαν περιστατικά υπήρξαμεν αύτόπται θεαταί έως τάς 9 Σεπτεμβρίου, δτε διελύθη αυτή ή σκηνή καί μήτε περισσότερον τι ήκολουύθησε μήτε όλιγότερον. Ή Κυβέρνησις δμως έδειξε καί εις αυτήν τήν περίστασιν καί φρόνησιν καί άξιοπρέπειαν.
Αναφορά του Κανέλλου Δεληγιάννη στην
πολιορκία του Ναυπλίου. Συνομιλίες αυτού
με εκπρόσωπο των πολιορκημένων.
Άλλ' ό απονενοημένος Ταρτούφος Σπηλιάδης, θέλων ώς καί εις αυτήν τήν περίστασιν να χύση τό ίοβόλον πάθος του εις τήν ψευδοχαλιμάν του κατ' είσήγησιν των πατρώνων του νομιζόντων ότι μέ τοιαύτας βωμολοχίας θα δυνηθούν να προσβάλουν καί να μηδενίσουν τήν βαρύτητα τής Δεληγιαννικής οικογενείας εις τήν ίστορίαν [καί] λέγει εις τήν σελίδα 426, 427 δτι.
«Επειδή ό Μαυρομιχάλης έζήτει Τούρκους νά άνταλλάξη τούς συλληφθέντας Μανιάτας κλπ. καί δτι ό Τσιώκρης, αφού συμπαρέλαβε καί τους μείναντες Μανιάτας μετά των Άργείων θέλει νά ένεδρεύση νά συλλαβή ζώντας έκ τών εξερχόμενων από τό Ναύπλιον, τότε κατήλθε καί ό Κανέλλος Δεληγιάννης με διακόσιους Καρυτινούς καί ομού μέ τον Τσώκρην ένεδρεύουσι, κτλ. καί μετά τήν μάχην τής ενέδρας εκείνης μετ' ολίγον συνήχθησαν αρκετοί Έλληνες καί έπολιόρκησαν πάλιν τό Ναύπλιον, άλλ' ό Κανέλλος Δεληγιάννης άνεχώρησεν όθεν είχεν έλθει κτλ.
Αλλά δεν λέγει ποίοι ήτον αυτοί οι συναχθέντες πολιορκηταί μετά τήν ίδικήν μου άναχώρησιν; Καί ό ίδιος ό αναίσχυντος αίσχύνεται μ' όλα ταύτα νά είπή ότι διέταξεν ό τότε παντοδύναμος αρχιστράτηγος ένα έκ τών υιών του, ή τον έξάδελφόν του Γιαννάκην Τασκούλιαν, ή τον άνεψιόν του τον 'Αποστόλην Κολοκοτρώνην άρχηγόν τής πολιορκίας;
'Οσον προσπαθούν αυτοί οί άθλιοι άνθρωποι νά παραμορφώνουν έμπαθώς τήν άλήθειαν, τόσον περισσότερον υποπίπτουν εις τον βόρβορον της κακοηθείας, του δόλου και του ψεύδους, καθότι δύνανται νά ομολογήσουν όλοι οί επιζώντες δτι εις τήν έποχήν έκείνην ήτον αρχηγός των στρατιωτών της πόλεως του 'Αργους, ό ατρόμητος εκείνος Άνδρ. Μεϊντής ύπό τον Κάββαν και υπ' αυτόν ό Πάνος Παπανικόλας, των δέ χωρίων ό Δάγρες, Κακάνης και Νέζος. Μετά παρέλευσιν καιρού άνεφάνη μικρός τις μπουλουξής και ό Τσώκρης και μετά τον ενδοξον θάνατον του Μεϊντή, τον άνέδειξεν ό Κολοκοτρώνης άρχηγόν μόνου του 'Αργους διά της βίας, ώς όπαδόν του. Και άνεφάνη τοιούτος μόνον και πρώτην φοράν εις τήν πτώσιν του Ναυπλίου, διά τήν λαφυραγωγίαν. Εις δέ τήν πολιορκίαν του Ναυπλίου, έστάθη πάντοτε αρχηγός ό Στάϊκος Σταϊκόπουλος από τήν Ζάτουναν, από τήν πρώτην ήμέραν της επαναστάσεως μέχρι της αλώσεως αύτού, τό όποίον αυτό γνωρίζουν ολοι οί Έλληνες και ουδείς δύναται νά τό άρνηθή έκτός της Κολοκοτρωναϊκής συμμορίας, επειδή ό Στάϊκος δεν άνήκε ποτέ εις αυτήν την μερίδα, μήτε συνεμερίζετο τήν διαγωγήν τους, καθότι ήτον στρατιώτης μαχητής και άξιος αρχηγός.
'Οσον δέ δι' έμέ δτι διέμεινα εις τήν πολιορκίαν του Ναυπλίου μετά των αδελφών μου μέ έπέκεινα των χιλίων στρατιωτών πάντοτε από τάς αρχάς Αυγούστου έως τάς αρχάς Νοεμβρίου ακλόνητος έκεί δι' ιδίων μου εξόδων και εκείθεν μετέβημεν μετά τών αδελφών μου εις τό Μισολόγγι, τό γνωρίζει δλη ή Πελοπόννησος και δέν έχω ανάγκην ουδεμίας ανασκευής τών έρεσχελιών τών τοιούτων τυφλών και ασυνειδήτων οργάνων τους.
Άφού, ώς είρηται, οί έν Ναυπλίω πολιορκούμενοι Τούρκοι είδον ιδίοις όφθαλμοίς και έβεβαιώθηκαν από διαφόρους Αυστριακούς, Ιταλούς και Γάλλους, δτι τοιούτος κολοσσαίος στόλος δέν ήδυνήθη νά εισχώρηση εκεί νά τούς δώση μικράν τίνα παρηγορίαν και νά τους έμβάση ουδέ μιας εβδομάδος τροφήν, μετά παρέλευσιν μιας εβδομάδος από την άναχώρησιν του στόλου, άπελπισθέντες από την στενωτάτην πολιορκίαν ξηράς και θαλάσσης, έφώναξαν μίαν των ήμερών τον Στάϊκον, όχυρωμένον όντα αντίκρυ του Παλαμιδίου, νά δώση λόγον της τιμής του νά έβγη ένας έκ των αγάδων νά τον όμιλήση χωρίς νά τον κτυπήσουν. Ό Στάϊκος τούς άπήντησεν δτι προ τής εισβολής τού Δράμαλη, δτε ήτον αυτός αρχηγός τής πολιορκίας, τούς έκαμνε την χάριν και τούς έδιδε τοιαύτας αδείας, άλλ' ήδη (τούς λέγει), είναι αρχηγός ό Κανέλλος Δεληγιάννης και χωρίς τήν άδειάν του, δέν δύναμαι νά σάς υποσχεθώ.
Ήλθε λοιπόν και μέ άνήγγειλεν αυτήν τήν αίτησίν των και διά τής συγκαταθέσεως των λοιπών οπλαρχηγών τού είπον νά τούς απαντήση νά έβγη όποιος θέλει, μέ τήν παρατήρησιν δτι νά μήν όμιλήση κανένας άλλος μ' αυτόν και ούτως ήκολούθησε. Ό Τζιζδάρμπεης (φρούραρχος του Παλαμιδίου) ήτο συμπένθερος τού Μαχμούτ έφένδη, έγνωριζόμεθα προ χρόνων και είχομεν φιλίαν τινά. Ακούσας δτι εγώ ήμην ό αρχηγός τής πολιορκίας και θαρρών εις τήν φιλίαν μας, εύχαριστήθη πολύ και αμέσως εξήλθε' τον έφεραν εις τήν Νάριαν, όπου ήμην τοποθετημένος. Τον έδέχθην περιποιητικώς, τον ήρώτησα διά τήν αίτίαν τής συνεντεύξεως και μέ είπεν δτι δλοι οί Τούρκοι του Ναυπλίου έπιθυμούν νά παραδοθούν εις έμέ. Τον είπον δτι και εγώ έπεθυμούσα νά τούς φανώ συντελεστικός εις αυτήν τήν δεινήν περίστασίν των, άλλ' επειδή έχομεν Κυβέρνησιν και χωρίς τήν άδειαν αυτής δέν δυνάμεθα νά κάμωμεν ήμείς τίποτε, μήτε νά άποφασίσωμεν, και δτι είναι καλόν διά μέσου τών ομήρων τών οποίων έχουν εις Ναύπλιον, νά διαπραγματευθούν μέ τήν Κυβέρνησιν, και άλλα τοιαύτα τον ειπον παρόντων οπλαρχηγών τίνων. Και ούτως εισήλθε πάλιν εις τό Παλαμίδι νά συσκεφθούν και νά με φέρη άλλην άπάντησιν μέ ποίας συμφωνίας απαιτούν νά παραδοθούν διά νά ειδοποιήσω κάγώ τήν Κυβέρνησιν.
«Επειδή ό Μαυρομιχάλης έζήτει Τούρκους νά άνταλλάξη τούς συλληφθέντας Μανιάτας κλπ. καί δτι ό Τσιώκρης, αφού συμπαρέλαβε καί τους μείναντες Μανιάτας μετά των Άργείων θέλει νά ένεδρεύση νά συλλαβή ζώντας έκ τών εξερχόμενων από τό Ναύπλιον, τότε κατήλθε καί ό Κανέλλος Δεληγιάννης με διακόσιους Καρυτινούς καί ομού μέ τον Τσώκρην ένεδρεύουσι, κτλ. καί μετά τήν μάχην τής ενέδρας εκείνης μετ' ολίγον συνήχθησαν αρκετοί Έλληνες καί έπολιόρκησαν πάλιν τό Ναύπλιον, άλλ' ό Κανέλλος Δεληγιάννης άνεχώρησεν όθεν είχεν έλθει κτλ.
Αλλά δεν λέγει ποίοι ήτον αυτοί οι συναχθέντες πολιορκηταί μετά τήν ίδικήν μου άναχώρησιν; Καί ό ίδιος ό αναίσχυντος αίσχύνεται μ' όλα ταύτα νά είπή ότι διέταξεν ό τότε παντοδύναμος αρχιστράτηγος ένα έκ τών υιών του, ή τον έξάδελφόν του Γιαννάκην Τασκούλιαν, ή τον άνεψιόν του τον 'Αποστόλην Κολοκοτρώνην άρχηγόν τής πολιορκίας;
'Οσον προσπαθούν αυτοί οί άθλιοι άνθρωποι νά παραμορφώνουν έμπαθώς τήν άλήθειαν, τόσον περισσότερον υποπίπτουν εις τον βόρβορον της κακοηθείας, του δόλου και του ψεύδους, καθότι δύνανται νά ομολογήσουν όλοι οί επιζώντες δτι εις τήν έποχήν έκείνην ήτον αρχηγός των στρατιωτών της πόλεως του 'Αργους, ό ατρόμητος εκείνος Άνδρ. Μεϊντής ύπό τον Κάββαν και υπ' αυτόν ό Πάνος Παπανικόλας, των δέ χωρίων ό Δάγρες, Κακάνης και Νέζος. Μετά παρέλευσιν καιρού άνεφάνη μικρός τις μπουλουξής και ό Τσώκρης και μετά τον ενδοξον θάνατον του Μεϊντή, τον άνέδειξεν ό Κολοκοτρώνης άρχηγόν μόνου του 'Αργους διά της βίας, ώς όπαδόν του. Και άνεφάνη τοιούτος μόνον και πρώτην φοράν εις τήν πτώσιν του Ναυπλίου, διά τήν λαφυραγωγίαν. Εις δέ τήν πολιορκίαν του Ναυπλίου, έστάθη πάντοτε αρχηγός ό Στάϊκος Σταϊκόπουλος από τήν Ζάτουναν, από τήν πρώτην ήμέραν της επαναστάσεως μέχρι της αλώσεως αύτού, τό όποίον αυτό γνωρίζουν ολοι οί Έλληνες και ουδείς δύναται νά τό άρνηθή έκτός της Κολοκοτρωναϊκής συμμορίας, επειδή ό Στάϊκος δεν άνήκε ποτέ εις αυτήν την μερίδα, μήτε συνεμερίζετο τήν διαγωγήν τους, καθότι ήτον στρατιώτης μαχητής και άξιος αρχηγός.
'Οσον δέ δι' έμέ δτι διέμεινα εις τήν πολιορκίαν του Ναυπλίου μετά των αδελφών μου μέ έπέκεινα των χιλίων στρατιωτών πάντοτε από τάς αρχάς Αυγούστου έως τάς αρχάς Νοεμβρίου ακλόνητος έκεί δι' ιδίων μου εξόδων και εκείθεν μετέβημεν μετά τών αδελφών μου εις τό Μισολόγγι, τό γνωρίζει δλη ή Πελοπόννησος και δέν έχω ανάγκην ουδεμίας ανασκευής τών έρεσχελιών τών τοιούτων τυφλών και ασυνειδήτων οργάνων τους.
Άφού, ώς είρηται, οί έν Ναυπλίω πολιορκούμενοι Τούρκοι είδον ιδίοις όφθαλμοίς και έβεβαιώθηκαν από διαφόρους Αυστριακούς, Ιταλούς και Γάλλους, δτι τοιούτος κολοσσαίος στόλος δέν ήδυνήθη νά εισχώρηση εκεί νά τούς δώση μικράν τίνα παρηγορίαν και νά τους έμβάση ουδέ μιας εβδομάδος τροφήν, μετά παρέλευσιν μιας εβδομάδος από την άναχώρησιν του στόλου, άπελπισθέντες από την στενωτάτην πολιορκίαν ξηράς και θαλάσσης, έφώναξαν μίαν των ήμερών τον Στάϊκον, όχυρωμένον όντα αντίκρυ του Παλαμιδίου, νά δώση λόγον της τιμής του νά έβγη ένας έκ των αγάδων νά τον όμιλήση χωρίς νά τον κτυπήσουν. Ό Στάϊκος τούς άπήντησεν δτι προ τής εισβολής τού Δράμαλη, δτε ήτον αυτός αρχηγός τής πολιορκίας, τούς έκαμνε την χάριν και τούς έδιδε τοιαύτας αδείας, άλλ' ήδη (τούς λέγει), είναι αρχηγός ό Κανέλλος Δεληγιάννης και χωρίς τήν άδειάν του, δέν δύναμαι νά σάς υποσχεθώ.
Ήλθε λοιπόν και μέ άνήγγειλεν αυτήν τήν αίτησίν των και διά τής συγκαταθέσεως των λοιπών οπλαρχηγών τού είπον νά τούς απαντήση νά έβγη όποιος θέλει, μέ τήν παρατήρησιν δτι νά μήν όμιλήση κανένας άλλος μ' αυτόν και ούτως ήκολούθησε. Ό Τζιζδάρμπεης (φρούραρχος του Παλαμιδίου) ήτο συμπένθερος τού Μαχμούτ έφένδη, έγνωριζόμεθα προ χρόνων και είχομεν φιλίαν τινά. Ακούσας δτι εγώ ήμην ό αρχηγός τής πολιορκίας και θαρρών εις τήν φιλίαν μας, εύχαριστήθη πολύ και αμέσως εξήλθε' τον έφεραν εις τήν Νάριαν, όπου ήμην τοποθετημένος. Τον έδέχθην περιποιητικώς, τον ήρώτησα διά τήν αίτίαν τής συνεντεύξεως και μέ είπεν δτι δλοι οί Τούρκοι του Ναυπλίου έπιθυμούν νά παραδοθούν εις έμέ. Τον είπον δτι και εγώ έπεθυμούσα νά τούς φανώ συντελεστικός εις αυτήν τήν δεινήν περίστασίν των, άλλ' επειδή έχομεν Κυβέρνησιν και χωρίς τήν άδειαν αυτής δέν δυνάμεθα νά κάμωμεν ήμείς τίποτε, μήτε νά άποφασίσωμεν, και δτι είναι καλόν διά μέσου τών ομήρων τών οποίων έχουν εις Ναύπλιον, νά διαπραγματευθούν μέ τήν Κυβέρνησιν, και άλλα τοιαύτα τον ειπον παρόντων οπλαρχηγών τίνων. Και ούτως εισήλθε πάλιν εις τό Παλαμίδι νά συσκεφθούν και νά με φέρη άλλην άπάντησιν μέ ποίας συμφωνίας απαιτούν νά παραδοθούν διά νά ειδοποιήσω κάγώ τήν Κυβέρνησιν.
Η ηγεσία των πολιορκημένων του Ναυπλίου Ζητά
τη βοήθεια του Σερασκέρη Δράμαλη από την Κόρινθο.
Έγώ μ' δλα ταύτα έκαμα έκθεσιν εις τήν Κυβέρνησιν, ήτις μ' άπήντησεν δτι καλώς έπραξα, και δτι δταν έβγη πάλιν ό Τσιζδάρμπεης, νά ζητήσω εγγράφους τάς αιτήσεις των νά τής τάς στείλω διά νά γίνη τακτική ή διαπραγμάτευσις. Έπανελθών δέ ώς είρηται ό Τσιζδάρμπεης εις Ναύπλιον διεκοίνωσε τήν έπιούσαν εις τούς προκρίτους μπέηδες και αγάδες τά περί τής συνεντεύξεως μας, δσα ώμιλήσαμεν, και αυτοί ενέκριναν νά αναφέρουν δλα αυτά εις τον Άλή πασιάν, Άργείον, έλθόντα μετά του Δράμαλη και διωρισμένον άπό τον Σουλτάνον και άπό τον Χουρσίτ πασιάν Μουχαφούζην (πληρεξούσιον διοικητήν τού Ναυπλίου), καθότι άνευ τούτου δέν ήδύναντο νά κάμουν ούδεμίαν διαπραγμάτευσιν καί του οποίου τον υίόν Τεφήκμπεην καί τον Ζουλφικάρμπεην τούς είχον δώσει ομήρους εις τήν πρώτην διαπραγμάτευσιν, δταν έδωκαν καί τό έπιθαλάσσιον φρούριον, καί έλαβον ομήρους τον αρχιερέα Βρεσθένης, τον Παπαφλέσιαν, τον Πολυχρόνην Τζαννέτον, τον Βασιλάκην Χριστακόπουλον καί τον Γιαννάκην Βαρβάτην, μέ φρουρά πενήντα στρατιωτών ύπό τον Ρήγαν Καγιάν, προ τής εισβολής του Δράμαλη. Άλλ' ό Παπαφλέσιας καί ό Όρλάνδος (δστις ύπήγε νά καταλάβη μίαν λαμπράν οικίαν) ήπάτησαν τούς Τούρκους καί έδραπέτευσαν τήν ήμέραν τής εισβολής του Δράμαλη.
Άλλά κατ' έκείνην τήν έποχήν προτού φθάσω έγώ έκεί, ό Άλή πασιάς καί ό Σελήμ πασιάς πρώην Μουχαφούζης, βλέποντες τήν έλλειψιν τών τροφών, τήν άπελπισίαν τών Τούρκων καί τήν παραλυσίαν τών πολιορκητών, έκαμαν πάντα δυνατόν τρόπον καί έστειλαν ένα άξιον ταχύποδα εις τήν Κόρινθον καί έγραψαν εις τον Δράμαλην, δτι επειδή καί έχουν παντελή έλλειψιν τροφών νά τους στείλη αυτός καί άν εις προσδιωρισμένην ήμέραν δεν τούς προφθάση, είναι εις άπόγνωσιν, ώστε νά παραδοθούν εις τούς Έλληνας.
Άλλά κατ' έκείνην τήν έποχήν προτού φθάσω έγώ έκεί, ό Άλή πασιάς καί ό Σελήμ πασιάς πρώην Μουχαφούζης, βλέποντες τήν έλλειψιν τών τροφών, τήν άπελπισίαν τών Τούρκων καί τήν παραλυσίαν τών πολιορκητών, έκαμαν πάντα δυνατόν τρόπον καί έστειλαν ένα άξιον ταχύποδα εις τήν Κόρινθον καί έγραψαν εις τον Δράμαλην, δτι επειδή καί έχουν παντελή έλλειψιν τροφών νά τους στείλη αυτός καί άν εις προσδιωρισμένην ήμέραν δεν τούς προφθάση, είναι εις άπόγνωσιν, ώστε νά παραδοθούν εις τούς Έλληνας.
Αλλαγή της Δομής Διοικήσεως του
Γενικού Στρατοπέδου. (Σούλι).
Τό στρατόπεδον τοΰ αρχιστρατήγου ήτον κατ' έκείνας τάς ημέρας εις τελείαν παραλυσίαν, καί μόλις εύρίσκοντο εις τάς διαφόρους θέσεις δύο ήμισυ χιλιάδες στρατός, καθότι ό αρχιστράτηγος απήλθε πάλιν εις τήν Τριπολιτσάν μέ τούς σωματοφύλακας του, έχων μυρίας απαιτήσεις από τήν Γερουσίαν, χρημάτων, βαθμών καί άλλας, προσπαθών δε νά διάλυση καί τήν έθνικήν έκείνην Κυβέρνησιν νά μείνη μόνη ή υποχείριος προς αυτόν Γερουσία, ή οποία άκουσα έδιόρισε στρατηγόν τον Πλαπούταν, ενώ προ δύο σχεδόν μηνών τον είχε διορίσει διά τών απειλών του Κολοκοτρώνη χιλίαρχον μόλις διά νά αναπαύση τήν φιλοδοξίαν του. Συγχρόνως δέ έστειλε καί τον υιόν του τον Πάνον εις τό Σούλι Γενικόν άρχηγόν, άντιπρόσωπόν του εις τό Γ. Στρατόπεδον. Τούτο βλέποντες ό Γιατράκος, Πλαπούτας καί άλλοι, έτρεξαν καί αυτοί εις τήν Τριπολιτσάν διά νά άρπάσουν χρήματα καί βαθμούς καί τό στρατόπεδον κατήντησεν εις τελείαν παραλυσίαν, καθότι έτρεχον άπαντες, οπλαρχηγοί καί στρατιώται, εις τά διάφορα χωρία, τρώγοντες καί πίνοντες, μεθοκοπώντες καί διασκεδάζοντες.
Ο Δράμαλης αποστέλλει στο Ναύπλιο τη βοήθεια.
Δύο έξοδοι ενόπλων καλύπτουν τις Εφοδιοπομπές.
Ευρόντες λοιπόν άρμοδίαν τήν περίστασιν οι Τούρκοι έστειλαν τριακόσιους εκλεκτούς ιππείς καί υπέρ τά τριακόσια ζώα διά νυκτός είσήλθον άτουφέκιστοι εις τό Ναύπλιον κατά τάς 8 του Αυγούστου πριν φθάσω εγώ μετά του Καρατάσου. Μόνος δέ ό Στάϊκος ευρεθείς άνωθεν τής Τιρύνθου τοποθετημένος μέ 70 στρατιώτας, καίτοι πληγωμένος προ ολίγου εις τον πόδα, τούς έκτύπησε τήν πρωΐαν, αλλά διά τό ολίγον τής δυνάμεως δεν ήδυνήθη νά τούς βλάψη.
Τήν έπιούσαν νύκταν έξήλθον καί διά τής αυτής όδού άπήλθον εις τήν Κόρινθον ανεπηρέαστοι. Μετά δέ τρεις ήμέρας έξήλθον πάλιν από τήν Κόρινθον επτακόσιοι ιππείς και υπέρ τάς δύο χιλιάδας πεζοί, και έμβασαν εις τό Ναύπλιον υπέρ τά πεντακόσια φορτώματα τροφάς, ώστε μ' αύτάς έβάσταξεν ή πολιορκία του Ναυπλίου δύο μήνους περισσότερον.
Τήν έπιούσαν νύκταν έξήλθον καί διά τής αυτής όδού άπήλθον εις τήν Κόρινθον ανεπηρέαστοι. Μετά δέ τρεις ήμέρας έξήλθον πάλιν από τήν Κόρινθον επτακόσιοι ιππείς και υπέρ τάς δύο χιλιάδας πεζοί, και έμβασαν εις τό Ναύπλιον υπέρ τά πεντακόσια φορτώματα τροφάς, ώστε μ' αύτάς έβάσταξεν ή πολιορκία του Ναυπλίου δύο μήνους περισσότερον.
Ηρωϊκή Αντίσταση του Παπααρσένιου
Έφονεύθη δέ κατά τήν δευτέραν αυτήν των Τούρκων εις Ναύπλιον είσβολήν ό τω δντι τουρκοφάγος έκείνος Παπααρσένιος μετά του υίού του και 64 συντρόφων του, πολεμήσας μέ τους Τούρκους εις εν όχύρωμα άμυντικώς υπέρ τάς δύο ώρας μέ χίλιους πεντακόσιους και ουδείς ήδυνήθη ή ηθέλησε νά τω δώση συνδρομήν έκ των οπλαρχηγών άλλ' έσκορπίσθησαν άπαντες εις τά όρη. Ό δέ υιός του αρχιστρατήγου έμαθε τήν μάχην αυτήν άφού υπέστρεψαν οί Τούρκοι εις τήν Κόρινθον έμειναν δέ πλησίον του όχυρώματός του 82 πτώματα και ίσως περισσότερα επήραν οί Τούρκοι, αλλά έξ αυτών δέν έσώθη ουδέ είς.
'Οσα δέ έκτεταμένως αναφέρει περί τούτων ή Χαλιμά του τυφλού οργάνου του Σπηλιάδου, δτι ό Πάνος, ό Νικηταράς, ό Γενναίος, ό Τασκούλιας, ό Αποστόλης και οί λοιποί έπολέμησαν, ήνδραγάθησαν είς τό δείνα ή δείνα μέρος της Άργολιδοκορινθίας κτλ. είναι δλα ανύπαρκτα ψεύδη παχυλά και πλάσματα τής φαντασίας των, και προσπαθούν διά τοιούτων ληρημάτων νά καλύψουν τήν αίσχύνην τους, ή μάλλον ειπείν τάς αθλιότητας και παραφοράς του μεγαλεπήβολου αρχιστρατήγου και τήν άνανδρίαν τους.
'Οσα δέ έκτεταμένως αναφέρει περί τούτων ή Χαλιμά του τυφλού οργάνου του Σπηλιάδου, δτι ό Πάνος, ό Νικηταράς, ό Γενναίος, ό Τασκούλιας, ό Αποστόλης και οί λοιποί έπολέμησαν, ήνδραγάθησαν είς τό δείνα ή δείνα μέρος της Άργολιδοκορινθίας κτλ. είναι δλα ανύπαρκτα ψεύδη παχυλά και πλάσματα τής φαντασίας των, και προσπαθούν διά τοιούτων ληρημάτων νά καλύψουν τήν αίσχύνην τους, ή μάλλον ειπείν τάς αθλιότητας και παραφοράς του μεγαλεπήβολου αρχιστρατήγου και τήν άνανδρίαν τους.
Ο Θ. Κολοκοτρώνης Ανώτατος 'Αρχων της Πελοποννήσου.
Ως Αρχιστράτηγος αναλαμβάνει την Ευθύνη όλων των
στρατιωτικών και πολιτικών θεμάτων της Επαναστάσεως.
Αποθανόντος του Χουρστ πασά εις τήν Λάρισαν και του Δράμαλη εις τήν Κόρινθον, οί Τούρκοι τής Κορίνθου έμειναν είς παντελή άμηχανίαν και άκινησίαν είς όλο αυτό τό διάστημα, τό δέ Γενικόν στρατόπεδον του Σουλίου είς παραλυσίαν, καθότι ό αρχιστράτηγος κατήντησεν ακράτητος πλέον και άνέλαβεν επάνω του αυτοδικαίως δλα τά στρατιωτικά και πολιτικά τής Πελοποννήσου, αγόμενος και φερόμενος άπό τους κόλακάς του και πίπτων άπό λάθος εις λάθη, ώστε τήν μεν Γερουσίαν έξηνδραπόδισεν εις τον έσχατον βαθμόν και τήν έδέσμευσε τόσον, ώστε εις πάσαν διαταγήν ή έγγραφόν της έπρεπε να υπογράφη και αυτός, ώς αύτοχειροτόνητος δικτάτωρ, άλλως δέν είχεν ούδεμίαν ίσχύν. Ή δέ Κυβέρνησις, μή άνεχομένη αυτήν τήν έθνικήν ύβριν και έξόντωσιν, άνεχώρησεν άπό τον 'Αγιαννην (δπου ήτον τοποθετημένη πρό τίνων ήμερών, δια νά μή δύναται νά τήν έπηρεάζη και τήν καταφρονή μέ τάς καθημερινάς άλογους απαιτήσεις και άπειλάς του) και ύπήγεν εις τό Κρανίδι δπου μήτε νά τήν φοβερίση ήδύνατο, μήτε νά τήν υποχρεώση εις τάς θελήσεις του, δθεν και συνυπακούετο και εύκολώτερον μέ τάς ναυτικάς νήσους, ό δέ Κολοκοτρώνης άπήλθεν είς τήν Τριπολιτσάν και διέμενεν πάντοτε εκεί αύτοχειροτόνητος δικτάτωρ και κατήντησεν τήν άθλίαν έκείνην Γερουσίαν είς τοιαύτην κατάστασιν ώστε δια της αίσχροτέρας βίας υπέγραψαν άπαντες οί Γερουσιασταί άκοντες και εναντίον της συνειδήσεώς των εν συνωμοτικόν έγγραφον συμφωνητικόν, δι' ού έσυνδέοντο δεκαπέντε Γερουσιασταί με τον άρχιστράτηγόν τους νά διασώσουν δήθεν τήν πατρίδα άπό τον έχθρόν μέ κάμποσα ανόσια άρθρα, και έκαμαν δύο όμοια, τό έν κράτησεν ό αύτοχειροτόνητος δικτάτωρ τό δ' άλλο ή Γερουσία, και έδέσμευσεν άπανθρώπως έκείνην τήν άθλίαν Γερουσίαν ώστε άνευ της υπογραφής αύτού δέν είχεν Ίσχύν κανένα έγγραφον αυτής άπό τά μέσα του Όκτωβρίου 1822 έως το 1823 Απρίλιον, ότε συνήλθεν η Εθνική Συνέλευσις είς τά Άγιαννίτικα Καλύβια του 'Αστρους και διελύθησαν άπό αυτόν τον αύθαίρετον δεσμόν τά μέλη έκείνης της Γερουσίας, ώς έν τω οίκείω τόπω ρηθήσεται."
ΠΗΓΕΣ:
ΠΗΓΕΣ:
Κ. ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗΣ-ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ
ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΎΜΑΤΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου