Επιτυχείς Επιχειρήσεις Των Ελληνικών 'Οπλων στη Δ. Ελλάδα.

Σώμα 2.οοο χιλ. ανδρών, υπό τον Μ. Μπότσαρην, 'Ισκον, Τσιόγκαν, Μακρήν, Καρατάσιον, Γάτσον, Βαρνακιώτην σπεύδει στην Πλάκα Σουλίου.

"Σκεπτόμενοι δέ άπεφασίσαμεν κοινή γνώμη νά καταλάβωμεν τό χωρίον Πέτα, άπέχον μίαν ώραν σχεδόν της 'Αρτας καί άλλο τόσον του Κομποτίου, διά νά όχυρωθώμεν έκεί. Άλλά τήν αυτήν ήμέραν έφθασαν έκτακτοι απεσταλμένοι άπό τό στρατόπεδον του Σουλίου ό είς κατόπιν το άλλου μέ γράμματα τών εκεί πολιορκούμενων Σουλιωτών προς τον Μάρκον Βότσαρην και λοιπούς αρχηγούς γράφοντες δτι επειδή και εύρίσκοντο στενώς πολιορκημένοι και υποφέρουν και σχεδόν κινδυνεύουν και δια να δοθή ένας αντιπερισπασμός εις τό έχθρικόν στρατόπεδον νά έλαφρώσουν και αυτοί όπωσούν, νά σταλώσιν δσον τό συντομώτερον τρεις χιλιάδες στρατεύματα υπό την διεύθυνσιν του Μάρκου όστις γνωρίζει τάς θέσεις έκείνας, νά καταλάβουν την Πλάκαν, θέσιν άπέχουσαν από τους πολιορκουμένους Σουλιώτας εξ περίπου ώρας μακράν, νά τους κτυπήσουν εκ συνθήματος, ίνα δυνηθούν νά τους διαλύσουν, ή νά ανοίξουν δρόμον βοηθούμενοι από αυτήν τήν έπικουρίαν, νά διασωθούν και αυτοί. Αμέσως λοιπόν έμποδίσθη ή εις Πέτα μετάθεσις του στρατοπέδου και απεφασίσθη δτι ό Βότσαρης, ό Ίσκος, ό Τσιόγκας, ό Μακρής, ό Καρατάσιος, ό Γάτσος, ό Βαρνακιώτης μέ δύο περίπου χιλιάδας στρατόν νά υπάγουν. Και άνεχώρησαν αυθημερόν μετά τήν δύσιν τοΰ ηλίου και τρέξαντες δλην έκείνην τήν νύκτα έφθασαν εκεί τήν πρωΐαν μετά τήν άνατολήν του ηλίου κεκοπιακότες εις τήν θέσιν της Πλάκας και ώχυρώθηκαν.

Μάχη Της Πλάκας. Η διά των Ξιφών Έξοδος.

Σύμπυξη των μαχητών στο Κομπότι.

Τήν αυτήν στιγμήν εδόθη ή είδησις εις τό όθωμανικόν στρατόπεδον, δτι ελληνικά στρατεύματα κατέλαβον τήν Πλάκαν και άφήσαντες τήν άνάλογον φρουράν κατά των Σουλιωτών έξεκίνησαν τήν επαύριον επτά περίπου χιλιάδες Όθωμανοί κατά των εις τήν Πλάκαν όχυρωθέντων και τους έπολιόρκησαν. Άλλά μή προφθάσαντες οί Έλληνες νά κάμουν δυνατά όχυρώματα μή προβλέψαντες εισέτι ουδέ τροφάς ουδέ νερόν ουδέ αρκετά πολεμοεφόδια έχοντες, άντέστησαν μ' δλα ταύτα τήν ήμέραν έκείνην και πολεμήσαντες άμυντικώς και γενναίως, άλλά τήν έπιούσαν έφθασαν και άλλα επικουρικά εχθρικά στρατεύματα και τους έστενοχώρησαν πανταχόθεν, ώστε άφού υπέφεραν τήν ήμέραν έκείνην δλην πολεμούντες καί πολεμούμενοι και μή δυνάμενοι πλέον νά άνθέξουν, άπεφάσισαν να υποχωρήσουν μετά την δύσιν του ηλίου εις τό σκότος από έν μέρος ολίγον κρημνώδες, δπου ήτον όλιγωτέρα ή δύναμις του έχθρού συγκεντρωμένη, νά διασχίσουν αυτήν να διασωθούν ωφελούμενοι και άπό τό σκότος• και ούτως ήκολούθησαν και αίφνης έπεσον κατ' αυτής με τά ξίφη εις τάς χείρας και πολεμήσαντες άπελπισμένως, έξήλθον αβλαβείς και τρέχοντες δλην τήν νύκταν έφθασαν τήν έπιούσαν εις τό Κομπότι, δπου ώς τότε έστρατοπεδεύαμεν. Έφονεύθηκαν εις τήν μάχην έκείνην τής Πλάκας ό αδελφός του Γάτσου και επτά στρατιώται, έπληγώθηκαν και 18 οίτινες διεσώθηκαν. Άλλά τήν μάχην αυτήν τήν έπλήρωσαν οί Τούρκοι ακριβά καθότι ένίκησαν μεν διά τάς άνω ρηθείσας αιτίας, άλλ' έφονεύθηκαν υπέρ τούς διακόσιους, και άλλοι τόσοι ίσως έπληγώθηκαν. Καί ούτως υπέστρεψαν πάλιν εις τήν κατά των Σουλιωτών πολιορκίαν.

Κατανομή και οργάνωση θέσεων Μάχης.

Τοποθετηθέντων δέ ημών εις τό Κομπότι, ώς είρηται, διενείμαμεν τάς θέσεις ποίαν νά καθέξη έκαστον σώμα καί περιστάσεως δοθείσης, έάν έλθουν οί εχθροί νά μάς πολεμήσουν, με ποίον τρόπον νά δίδη βοήθειαν τό έν σώμα εις τό άλλο. Έγώ μετά του Βαρνακιώτου (ό οποίος ύπεβλέπετο καί κατετρέχετο άπό τον Μαυροκορδάτον, επειδή ήτον άνθρωπος νοήμων, φρόνιμος καί δεν ήκολούθει τυφλοίς όμμασιν εις τάς θελήσεις του) κατελάβομεν τήν έκκλησίαν του Αγίου Γεωργίου, ή οποία είχε μικρόν τι περιτείχισμα καί εις τής οποίας τήν στέγην έκάμαμεν καί εις τά τέσσαρα μέρη ταμπούρια μέ τά κεραμίδια, ώχυρώσαμεν καί τό κωδωνοστάσιον εις τήν μέσην καί επάνω εις τήν καμπάναν καί έβάλαμεν είκοσι στρατιώτας, ώστε αυτά τά δύο υψηλά όχυρώματα έφύλαττον καί υπερασπίζοντο τό ήμισυν του χωρίου εκείνου. Έθέσαμεν καί εκατόν στρατιώτας εις τήν έρειπιωμένην μονήν τής Ευαγγελιστρίας άνωθεν του χωρίου, ώς θέσιν όχυράν. Ό Γιατράκος καί ό Βλαχόπουλος και άλλοι καπεταναραίοι κατέλαβον τρεις πύργους καί τινας δυνατάς οικίας εις τό επάνω μέρος του χωρίου. Ό Μαυροκορδάτος μέ τον Βότσαρην, Γριβαίους, Τσιόγκαν, Δημοτσέλιον καί άλλους μέ τό τακτικόν, τούς Φιλέλληνας, καί Κεφαλλήνας κατέλαβον την συνοικίαν (μαχαλάν) του Χαβέλα δλην καί ώχυρώθηκαν άπαντες καλώς, ώστε έν περιπτώσει αποκλεισμού νά πολεμήσωμεν άμυντικώς.

Τα υπό τον Στρατηγόν Δεληγιάννην Πελοποννησιακά Στρατεύματα

αμιλλώμενα εις ανδρείαν εκείνα των Ρουμελιωτών , τρέπουν εις φυγήν,

τας υπερτέρας δυνάμεις των εχθρών.

Εις την ΄Αρταν ήτον τότε ό Κιοταχής, ό Όμέρ Βρυώνης καί ό Αχμέτ πασιας Πλιάσιας μέ έπέκεινα των οκτώ χιλιάδων καί δύο χιλιάδας ή φρουρά' καί μαθόντες δτι εις τό Κομπότι έτοποθετήθησαν ελληνικά στρατεύματα δύο ώς έγγιστα ώρας άπέχον της 'Αρτας απεφάσισαν καί έκαμαν μιαν έπιδρομήν νά δοκιμάσουν καί τάς έδικάς των δυνάμεις καί τάς έδικάς μας καί εις τάς 7 Ιουνίου, άμα έφθάσαμεν έκεί, έξήλθον υπέρ τάς τρεις χιλιάδας εξ αυτών οί 1.000 ιππείς, καί φθάσαντες αντίκρυ του χωρίου διηρέθησαν εις δύο σώματα, οί μέν ιππείς νά κάμουν την άπόπειραν από τό μέρος του πεδίου, οί δέ πεζοί εις την δεξιάν πλευράν. Βλέποντες ήμείς τό κίνημα τούτο έξήλθομεν άπαντες έκ των όχυρωμάτων μη καταδεχθέντες νά πολεμήσωμεν άμυντικώς• έβαλεν αμέσως εκείνος ό ατρόμητος συνταγματάρχης Δάνιαν εις γραμμήν δλον τον τακτικόν στρατόν εις τό πεδίον αντίκρυ του ίππικού καί αμέσως διέταξε προσβολήν καί τούς έκτύπησε κατά μέτωπον, την αυτήν δέ στιγμήν, διετάξαμεν καί ήμείς προσβολήν καί τούς έκτυπήσαμεν συγχρόνως άπ' δλα τά μέρη μέ μεγάλον ένθουσιασμόν καί φιλοτιμίαν καί μετά δίωρον άντίστασιν τούς έτρέψαμεν εις φυγήν. Οί σημαιοφόροι καί καπεταναίοι μας άμιλλώντο μέ τούς τών Ρουμελιωτών, ποίος νά φανή άτρομητότερος τών άλλων καί προς καύχημα μου τό λέγω δτι δλον τό στρατιωτικόν μου σώμα έφιλοτιμήθη εις τοιούτον βαθμόν, ώστε προέτρεχον οί σημαιοφόροι μου καί οί καπεταναίοι μου υπέρ τά εκατόν βήματα εμπρός από τούς των Ρουμελιωτών. Ιδίως δε διεκρίθησαν δια τον άτρόμητον τρόπον τους ό έκ Λαγκαδιών καπετάνιος μου Δημητράκης Δημητρακόπουλος νυν μεγαλέμπορος εν Κωνσταντινουπόλει καί ό σημαιοφόρος Γεωργάκης Ρόγας καί αυτός Λαγκαδινός, ώστε κατεδίωκον τους Τούρκους ιππείς εις τό πεδίον πλέον της μιάς ώρας καί ούτως άπήλθον εις την 'Αρταν.

Απώλειες Λάφυρα

Έφονεύθηκαν έκ των Τούρκων υπέρ τούς έβδομήκοντα καί ό εξ 'Αρτης διάσημος Όθωμανός Νουρεντίνμπεης λεγόμενος, νέος εικοσιπενταετής του οποίου την κεφαλήν καί τον λαμπρόν ίππον μέ σέλαν καί ράκτια ασημένια τα επήραν οί είρημένοι εδικοί μου, τούς οποίους διέταξα καί τα υπήγον εις τον Μαυροκορδάτον, ώς διευθυντήν του στρατοπέδου, προς παράδειγμα τής πειθαρχίας καί ευταξίας• καί δια μεν την κεφαλήν τούς έδωκε πέντε χρυσούς Μαχμουτγιέδες, ήδη γρόσια 250, δια δε τον ίππον μέ τήν ίπποσκευήν του χίλια οκτακόσια γρόσια κατ' έκτίμησιν, τον όποιον ήγόρασεν ό Βλαχόπουλος. Έφονεύθηκαν δε καί δύο άλλοι επίσημοι Τούρκοι' έκ δέ τών εδικών μας Πελοποννησίων δύο έφονεύθηκαν καί τέσσαρες έπληγώθηκαν καί άλλοι τόσοι Ρουμελιώται.

Οι 'Ελληνες Νικούν τις υπέρτερες Εχθρικές Δυνάμεις.

Υποχρεώνουν τους Πασάδες να κλειστούν στην 'Αρτα.

Έπιστρέψαντες καί οί έκ Πλάκας αποχωρήσαντες οπλαρχηγοί περί τα τέλη Ιουνίου καί συσκεφθέντες μέ ποίον τρόπον ήδυνόμεθα καί τον έχθρόν να έκφοβίσωμεν καί να βλάψωμεν καί τήν Άκαρνανίαν καί τάς λοιπάς επαρχίας να έμψυχώσωμεν εις τον αγώνα καί εις τούς πάσχοντας αδελφούς μας Σουλιώτας νά δώσωμεν παρηγορίαν καί βοήθειαν, μάς ειδοποιούν αίφνης αί σκοπιαί δτι από τήν Άρταν γίνεται μεγάλον κίνημα έχθρικόν καθ' ημών καί δτι ή εμπροσθοφυλακή καί μέρος ιππικού πλησιάζει είς τό Κομπότι. Ήτοιμάσθημεν λοιπόν έν άκαρεί προς άντιπαρατάξιν, καί οί μεν έγνωμοδότουν νά δεχθώμεν τήν μάχην εντός τών όχυρωμάτων μας άμυντικώς, οί δέ νά έξέλθωμεν του χωρίου νά τούς πολεμήσωμεν εις τό πεδίον, καί διχογνωμίας επικρατούσης εισέτι, ό εχθρός έπλησίαζε. Δια νά μην φανώμεν δειλότεροι από την πρώτην μάχην καί υποθέσουν οί εχθροί ότι ή ήττα της Πλάκας μάς έτρόμαξεν, άπεφασίσαμεν οι περισσότεροι φιλοτιμούμενοι νά έξέλθωμεν δλοι καί νά προλάβωμεν νά πολεμήσωμεν έπιθετικώς• καί αμέσως έξήλθομεν εις τό άκρον του χωρίου καί εκεί συνεπλάκημεν μετά της εμπροσθοφυλακής του έχθρού, εύρομεν δέ μεγάλην καί δυνατήν άντίστασιν καί συγχρόνως έφθασε καί τό κέντρον καί κατόπιν ή οπισθοφυλακή καί ή μάχη στιγμή τή στιγμή άπεκαθίστατο έτι σοβαρωτέρα καί κανέν έκ των διαμαχομένων μερών δεν ύπεχωρούσε, άλλά μετά τεσσάρων ωρών έπιμονήν, τό κέντρον εις τό όποίον ήτον τό τακτικόν, οί Φιλέλληνες καί οί Κεφαλλήνες, διέταξεν προσβολήν καί συγχρόνως έφοδον. Τότε οί δύο εκείνοι ένδοξοι συνταγματάρχαι Δάνιαν καί Ταρέλλας ώρμησαν κατά τού ίππικού τού έχθρού καί εν άκαρεί τό έτρεψαν διά τής λόγχης εις φυγήν. Τούτο βλέποντες οί άτακτοι έφωνάξαμεν έν μια φωνή άπαντες οί οπλαρχηγοί τρέχοντες ξιφήρεις. Επάνω τους, μωρέ! τί τούς φυλάτε τούς μουρτάτας! Τούς έπήραμεν! καί έν ταύτω ώρμησαν άπαντες οί στρατιώται μεθ' ημών άπ' όλα τά μέρη καί τούς έτρέψαμεν εις τοιαύτην φυγήν, ώστε έτρεχον προς τήν Αρταν, ποίος νά σώση τον εαυτόν του, ημείς δέ τούς κατεδιώξαμεν έως πλησίον εις τον ποταμόν τής 'Αρτας μίαν και ήμισείαν ώραν σχεδόν, καί εισήλθον απελπισμένοι διά τήν άποτυχίαν τους. Κατά τάς πληροφορίας τάς οποίας έλάβομεν από τον Γώγον καί από άλλους Χριστιανούς έλθόντας από τήν 'Αρταν έφονεύθηκαν εις τήν μάχην έκείνην υπέρ τούς 150 καί περισσότεροι τούτων έπληγώθηκαν, έκ δέ τών Ελλήνων έφονεύθηκαν 3 τακτικοί, 1 Φιλέλλην, δύο Κεφαλλήνες, 5 Ρουμελιώται, 4 εδικοί μου, τρεις του Γιατράκου, τό όλον 18, και 20 ώς έγγιστα έπληγώθησαν, έφονεύθη και είς αξιωματικός, ακόλουθος του τακτικού στρατού, Σιαχίνης λεγόμενος, όστις έπασχε προ πολλού από ύποκόνδριαν και έτρεχεν εμπρός άπό δλους κατά των Τούρκων χωρίς νά αισθάνεσαι που υπάγει. Και ούτως έκερδίσαμεν και την νίκην έκείνην.

Ο Στρατηγός του 1821, Κανέλλος Δεληγιάννης, Διαψεύδει

Παραχαρακτικές Ιστορικές Ψευδολογίες Ιστοριογράφου.

Προσπαθούντες παντοιοτρόποως τινές των λεγομένων ιστοριογράφων νά παραμορφώσουν, ώς και αυτά τά ίδια πράγματα και τάς άποδεδειγμένας αληθείας με πλάσματα ανύπαρκτα της φαντασίας των ένεκα τοϋ αδυσώπητου προς ήμας πάθους των νά δυνηθούν νά μάς ενταφιάσουν εις την Ίστορίαν της πατρίδος, υποπίπτουν οί ίδιοι εις τον άνόσιον λάκκον του δόλου και του ψεύδους, τον όποίον σκάπτουν καθ' ημών, και λέγουν δτι, όταν οί Τούρκοι ήλθον εις τό Κομπότι την δευτέραν φοράν νά μάς πολεμήσουν, τέλη Ιουνίου, ό Γενναίος Κολοκοτρώνης, οι Γριβαίοι και άλλοι κατείχον την θέσιν του χωρίου Πέτα και άμα ήκουσαν τον κρότον των τουφεκιών παραλαβόντες και τους στρατιώτας του Γιατράκου, έτρεξαν εις βοήθειάν μας, και άντικρούσαντες τους Τούρκους τους έτρεψαν εις φυγήν και τους κατεξίωξαν μέ πολλήν βλάβην τους, και ότι έφονεύθη και είς αξιωματικός του Γενναίου, και ότι ό Ράγκος και ό Γρίβας άπήλθον εις την Λαγκάδαν, ό δε Γενναίος υπέστρεψεν εις του Πέτα και έκεί έλαβε διαταγήν άπό τον πατέρα του νά έπιστρέψη εις την Πελοπόνησον κτλ. κτλ.
Άναιδεστέραν και μοχθηροτέραν παραμόρφωσιν της αληθείας δεν ήδύνατο νά γράψη όχι μυθιστόρημα, άλλ' ούδ' αύτη ή Χαλιμά. Ό Γενναίος άνεχώρησεν άπό τό Μακρυνόρος μετά τάς αρχάς Μαΐου και έφθασε εις τάς Πάτρας μέ τά μουλάρια του. Ήμείς άνεχωρήσαμεν εκείθεν μετά του Μαυροκορδάτου και λοιπών, ώς είρηται, εις τάς 18 καν 19 Ιδίου και ύπαντήθημεν και όδόν. Αυτός κάτω από τό Μακρυνόρος δεν έπάτησεν ούδ' εν βήμα και μήτε τό Κομπότι γνωρίζει που κείται μήτε του Πέτα. Πώς μετά ένα και ήμισυν μήνα ευρέθη ώς εκ θαύματος εις του Πέτα και εις τό Κομπότι; Τούτο είναι άκατανόητον! Έγώ προκαλώ τον ίδιον Γενναίον, ώς τίμιον άνθρωπον, νά όμολογήση αν ύπήγε ποτέ εις τό Κομπότι και εις του Πέτα και άν ευρέθη εις τάς τότε μάχας και άν εις αύτάς έλαβε μέρος, ή άν είδε Τούρκον μέ τά ομμάτια του εις τήν διάρκειαν τής εις τό Μακρυνόρος διαμονής του. Επίσης προκαλώ και τούς Γριβαίους νά ομολογήσουν εάν ήτον μαζί μέ τον Γενναίον εις του Πέτα και άν ήλθον μαζί και συνεπολέμησαν εις τό Κομπότι. Επίσης προκαλώ και όλους τούς επιζώντας καπεταναραίους να ομολογήσουν γυμνήν τήν άλήθειαν και άν ό Γενναίος ευρέθη εις αύτάς τάς μάχας και συνεπολεμήσαμεν.
Δεν αίσχύνονται αυτοί οι άνθρωποι νά γράφουν διά τών άθλιεστάτων οργάνων τους τοιαύτα όνειροπολήματα ώς ίστορίαν τοιούτου έθνους και νά τά άναγινώσκουν και νά τά πιστεύσουν και οί ίδιοι και νά έναμβρύνωνται διά πράγματα, τά όποία ούτε καν έσυλλογίσθηκαν; Είναι άξιοι οίκτου, καθότι κατήντησαν μοχθηρότατοι!
Λέγουν επίσης ότι εις τό Κομπότι έμειναν οί Μισολογγίται, Άνατολικώται τίνες άπό τό σώμα του Μακρή και οί στρατιώται του Κανέλλου Δεληγιάννη και άλλοι εως 700. Και ακολούθως λέγουν πάλιν, ότι τό σώμα του Δεληγιάννη εις τό δάσος τής Λαγκάδας όμού μέ τον Μαυροκορδάτον αποσυρθέντος [και] έδιοικείτο υπό τών ανωτέρων αξιωματικών, του Πετροπούλου, Καραμεραίων και άλλων, αλλά δι' έμέ δεν λέγουν, πού ήμην! Αν λοιπόν οί στρατιώται μου ήτον εις τό Κομπότι, κατ' ορθόν λόγον έπρεπε νά ήμουν και έγώ εκεί, καθότι είχον επτακόσιους σχεδόν στρατιώτας, και οί στρατιώται άνευ του άρχηγού των δέν έμβαιναν είς τόν πόλεμον μέ τους μπουλουξήδες, και μάλιστα εις ξένον και άγνώριστον τόπον.
Λέγουν εισέτι δτι εις τό Κομπότι έμειναν διακόσιοι από τ' άλλα σώματα. 'Αρα έπρεπε νά είναι περισσότεροι των χιλίων! 'Αν οι στρατιώται μου ήτον είς τό δάσος της Λαγκάδας, ενώ τότε δέν λέγουν που ήμην! 'Ωστε εξάγεται κατ' αυτούς, ότι ήμην είς την Λαγκάδαν, άλλ' εκεί τί ήδύνατο νά κάμη εν σώμα έκ χιλίων έμπειροπολέμων μαχητών; 'Οσοι γνωρίζουν γραμματικήν και λογικήν και έχουν όπωσούν ίδέαν της ελληνικής διαλέκτου, βεβαίως δέν είναι δυνατόν νά εννοήσουν αυτήν τήν άσύρραπτον και άσυνάρτητον ίστορίαν! Πώς λοιπόν δύνανται νά εννοήσουν αυτό καί νά τό εξηγήσουν; Έάν ήτον είς τό Κομπότι, δέν ήτον δυνατόν νά ήτο αποσυρμένος καί είς τό δάσος της Λαγκάδας. Άν διωκείτο τό σώμα από τόν Πετρακόπουλον καί Καραμεραίους, δέν λέγει καν δι' έμέ που εύρισκόμην τότε;
Αναίσχυντοι συκοφάνται! Ό Πετρακόπουλος δέν μέ ήκολούθησε μήτε είς έκείνην τήν έκστρατείαν, μήτε είς την δευτέραν κατά τόν Νοέμβριον είς τό Μισολόγγι, καθότι ήτον ποτισμένος τό δηλητήριον του Γοβέρνου μιλιτάρε, μήτε τόν έμπιστευόμην νά τόν έχω μαζί μου άλλά τόν είχον άποβεβλημένον, καθώς τούτο τό γνωρίζει όλη ή επαρχία της Καρύταινας, καί ουδέποτε έδιοίκησεν αυτός σώμα στρατιωτικόν, άλλά τόν είχον μικρόν καπετανίσκον, καί καλυτέρους καί άξιωτέρους από αυτόν είχον άλλους τριάντα. Τους Καραμεραίους, τρεις αδελφούς, τους είχον ύπηρέτας μου υπομισθίους, ώς σωματοφύλακας, επειδή αυτοί δέν είχον ουδέ πατρίδα ούτε στρατιώτας ουτε βαθμόν τινα. Αξιωματικούς είχον τόν Μικέλην, τόν Κίντζιον, τόν Παπασταθούλην, τόν Δ. Δημητρακόπουλον, τόν Γ. Σπηλιόπουλον, τόν Π. Μπαλτήν, τόν Κανέλλον Νικήταν, τόν Καλότυχον, Λαγκαδινούς. Έπειτα καί τόν Τσιακαλογιάννην, άπό δέ τήν άλλην έπαρχίαν είχον τον Χρίστον του Στασινού, τον Γ. Στασινουλόπουλον, τον Γριβαγιάννην, τον Κοκοσούλην, τον Καπογιάννην, τον Μπράμον, τους δύο Καραλήδες, τον Άποσκίτην, τον Σοφιανόν Κορομάντζον, τον Θεοδωράκην Άσημακόπουλον, τον Σουλιμιώτην, τον Χρίστον Βαχλιώτην, τον Παπαπετρόπουλον, τον Δήμον Κερπινιώτην, τον Σκουριασμένον, τον Χρίστον Παναγούλιαν καί τινας άλλους τοιούτους. Και δσον προσπαθήσετε να παραμορφώσετε τήν άλήθειαν δια να στολισθήτε με ξένα καλλωπίσματα, να μολύνετε και να κιβδηλώσετε τήν άθάνατον ίστορίαν δεν θέλει δυνηθήτε καί κτίζετε επί της άμμου, έξιστορούντες τοιαύτα ληρήματα δια να προσβάλλετε (καθώς φαντάζεσθε) τήν υπόληψιν τών θεμελιωτών της Ελληνικής Παλιγγενεσίας, τών ευεργετών σας, καθότι όλοι οί Έλληνες σας γνωρίζουν, όποιοι είσθε προ τής Επαναστάσεως καί όποιοι κατηντήσατε ήδη δι' αυτών τών αισχρών καί άνοσίων μέσων, καί αί μυθολογίαι τών τυφλών οργάνων σας δεν είναι έπιδεκτικαί ουδεμιάς ανασκευής.
Τήν έπιούσαν δέ τής δευτέρας μάχης του Κομποτίου συνήχθημεν άπαντες οί οπλαρχηγοί εις τήν οίκίαν του Μαυροκορδάτου καί σκέψεως πολλής καί συζητήσεως γενομένης, άν πρέπει να μένωμεν έκεί ώχυρωμένοι δια πάσαν προσβολήν τού έχθρού ή νά άπέλθωμεν νά καταλάβωμεν τό χωρίον Πέτα, ένεκρίδη [δέ] δια τών περισσοτέρων οπλαρχηγών Ρουμελιωτών, εύλογον νά άπέλθη εις τήν ΄Αρταν ό Γώγος (ό όποίος ήτο προσκυνημένος με τό λεγόμενον καπάκι δήθεν καί ότι είχεν υποταγήν) νά ανταμώση τους έκεί φίλους του, νά έμπορέση μ' δσους τρόπους δυνηθή νά μάθη τούς σκοπούς καί τό σχέδιον διά τό καθ' ημών κίνημα τών Τούρκων καί άν υποπτεύωνται, δτι εμείς σκοπεύομεν νά καταλάβωμεν τού Πέτα καί τά λοιπά."

ΠΗΓΕΣ:

ΚΑΝΕΛΛΟΣ ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗΣ-ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ

ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΎΜΑΤΑ