Εθνική Συνέλευση-Πολιτειακός Διοργανισμός-Επίσημος Προκήρυξη Αυτονομίας και Ανεξαρτησίας της Ελλάδος.

"Εθνική Συνέλευση-Θεσμική πολιτειακή οργάνωση

Δεν είναι έργον έδικόν μου νά έκτανθώ εις τάς λεπτομερείας των διαφόρων συμβάντων, όσα προέκυψαν εις τό διάστημα τής έποχής εκείνης, εις τά διάφορα αντικείμενα των διαφόρων τμημάτων, επαρχιών καί ατόμων, καθότι άλλοι διάφοροι άνδρες, φιλαλήθεις, πεπαιδευμένοι καί αμερόληπτοι θέλουν γράψει τά πολιτικά συμβάντα καί αί έπερχόμεναι γενεαί δύνανται νά διακρίνουν την άλήθειαν καί νά γνωρίσουν την γνησίαν ίστορίαν των αθανάτων προγόνων των καί νά μη πιστεύουν εις τάς εμπαθείς έρεσχελίας καί μυθιστορήματα απονενοημένων τινών οργάνων τυφλών τών τυχοδιωκτών. Έγκατασταθείσης και παγιωθείσης, ώς είρηται, της Εθνικής Συνελεύσεως και μεινάσης ήσύχου και ανεπηρεάστου, ήρχισε τάς εργασίας της και δια της τακτικής και φρονίμου όδού έτελείωσεν άπαντας τους διοργανισμούς τής Βουλής, τής Γερουσίας, του Αρείου Πάγου και των λοιπών τμηματικών άρχών και άπεφάσισεν έκάστου σώματος τα καθήκοντα και τήν δικαιοδοσίαν. Καθιέρωσε τον πολιτικόν χάρτην του Συντάγματος και δια προκηρύξεως της επισήμου διεσάλπισεν εις όλον τον έσω και έξω κόσμον τήν αύτονομίαν καί άνεξαρτησίαν τής Ελλάδος, 1822 Ιανουαρίου πρώτην... 'Ωρισεν ότι ή Βουλή σύγκειται έκ πληρεξουσίων έκλελεγμένων παραστατών από τάς διαφόρους επαρχίας τής επαναστατημένης Ελλάδος, όσαι έλαβον μέρος εις τον Έθνικόν αγώνα, ήτις θέλει είναι ενιαύσιος, μέ άπροσδιόριστον αριθμόν μεχρισότου έκδοθή περί τούτου ό νόμος τής εκλογής• τό Έκτελεστικόν νά σύγκειται έκ πέντε μελών, εκλεγομένων εκτός τών μελών τής Βουλής, τό όποίον νά διορίζη οκτώ Υπουργούς καί όλους τους υπαλλήλους τής Κυβερνήσεως, καί αυτό ένιαύσιον. 'Ωρισεν ότι τό Δικαστικόν θέλει είναι άνεξάρτητον από τάς δύο άλλας δυνάμεις καί τήν 15 το ιδίου μηνός έδιόρισεν τά μέλη του Εκτελεστικού παμψηφεί: τον Άλέξανδρον Μαυροκορδάτον Πρόεδρον (δια ποίους λόγους έδιόρισεν αυτόν τον οντα άγνωστον ώς τότε εις τήν Ελλάδα, έν τω οίκείω τόπω ρηθήσεται) καί μέλη• τον Θάνον Κανακάρην, Άντιπρόεδρον, τον Άναγνώστην Δεληγιάννην, τον Ίωάννην Όρλάνδον, καί τον Ίωάννην Λογοθέτην έκ Λεβαδείας' καί τήν αυτήν ήμέραν έξέδοτο καί άλλην προκήρυξιν ή Συνέλευσις, έκτεταμένην, τήν οποίαν παραλείπω, ώς υπάρχουσαν πάγκοινον εις όλα τά αρχεία τής Ελλάδος. Τήν αυτήν ήμέραν έδιόρισε τό Έκτελεστικόν τό υπουργείον του, τον Θεόδωρον Νέγρην Άρχιγραμματέα τής Επικρατείας καί υπουργόν τών Εξωτερικών, τών Πανούτσον Νοταράν υπουργόν τής Οικονομίας, τον Θεόδωρον Βλάσην ύπουργόν τής Δικαιοσύνης τον Άνδρούσης Ιωσήφ υπουργόν τής Θρησκείας, τον Λάμπρον Νάκον ύπουργόν τής Αστυνομίας, τον Νότην Βότσαρην ύπουργόν των Στρατιωτικών και τον Ίωάννην Κωλέττην ύπουργόν των Εσωτερικών (καί αυτόν δια τους ιδίους λόγους ώς ανωτέρω και θέλω έξηγηθή εν τω οίκείω τόπω), τον Μεταξάν τον Άνδρέαν της Αστυνομίας [δια τους αύτούς λόγους]. Την αυτήν ήμέραν έπροκήρυξε τό Έκτελεστικόν προς τό Πανελλήνιον, δτι ή Εθνική Συνέλευσις ένεπιστεύθη εις αυτό τήν έκτελεστικήν δύναμιν και τι έδιόρισεν οκτώ υπουργούς καί προσκαλεί τούς πάντας νά υπακούουν εις τούς νόμους του Κράτους καί νά πείθωνται εις τήν Κυβέρνησίν των. Καί μετά δύο ημέρας διελύθη ή Συνέλευσις.

Πρόεδρος βουλής

Ή Συνέλευσις αύτη έδιόρισε προσωρινόν άντιπρόεδρον της Βουλής τον Πετρόμπεην Μαυρομιχάλην 15 Ιανουαρίου 1822 καί Γραμματέα Γενικόν αυτής τον Ίω. Σκανδαλίδην. Καί κατά τήν 21 ιδίου διετάχθη ό Κολοκοτρώνης διαμένων εις Κόρινθον μετά του Υψηλάντη από τό Βουλευτικόν καί Έκτελεστικόν νά έκστρατεύσουν με τούς λοιπούς οπλαρχηγούς δια τήν Χέρσον Ελλάδα, άλλά προφασισθείς δεν ύπήκουσε.

Η Βουλή

Ή Βουλή έδιόρισε Πρόεδρόν της τον Δημήτριον Ύψηλάντην διά δύο λόγους τον μεν διά νά ούδετερώση τήν ύπερτάτην έξουσίαν τοϋ Μαυροκορδάτου ώς Προέδρου του Εκτελεστικού, τον δέ διά νά αναπαύση τήν δοξομανίαν του, νά τον απσπάση άπό τούς κακόβουλους συμβούλους καί κόλακάς του, τούς άπάτριδας, τούς τυχοδιώκτας καί αναρχικούς φθορείς τής πατρίδος. Άλλ' αυτός ούκ ήβουλήθη συνιέναι, απαντούσε τήν ήγεμονίαν κληρονομικήν, ώς όσποδάρος. Μ' όλα ταύτα παρεδέχθη τήν προεδρίαν καί κατά τάς 30 Ιανουαρίου, άμα μετετέθη όλη ή Κυβέρνησις εις τήν Κόρινθον έσυνεδρίασεν εις τήν Βουλήν. Τότε έδιόρισε ή Βουλή άντιπρόεδρον αυτής τον Σωτήριον Χαραλάμπην κατά τάς 29 Φεβρουαρίου. Τό δέ Έκτελεστικόν μετά τών 'Υπουργών καί τής Βουλής άπήλθον εις τήν Κόρινθον δπου ήρχισαν τάς εργασίας των. Κωλυομένου δέ το Νότη Βότζαρη, ώς έπασχολουμένου εις τον πόλεμον του Σουλίου, έδιόρισαν ύπουργόν του Πολέμου τον Πετρόμπεην άλλα μή παραδεχθείς αυτός ανάθεσαν και αυτό προσωρινώς εις τον Κωλέττην.

Το Εκτελεστικό

Έπετάχυνε τό Έκτελεστικόν την εις Κόρινθον μετάβασίν του, διότι ήγγιζεν ή πτώσις τοΰ φρουρίου, και φθάσαν έκεί, την έπιούσαν παρεδόθη εις την Κυβέρνησιν τούς μεν Αλβανούς παρέδωκαν εις τον Πέτρον Μαρκέζην να τους μεταβιβάση ασφαλώς εις την 'Αμφισσαν (Σάλωνα), άλλ' ό Κολοκοτρώνης, συνυπακουσθείς μέ τον Πανοριάν δια να μοιράσουν τά λάφυρα, τού έγραψε και τούς έφόνευσαν όλους• οί δέ εντόπιοι έμειναν εις τήν Κόρινθον και απωλέσθηκαν άπαντες. Έκ δέ τών λαφύρων της Ακροκορίνθου ώφελήθησαν πολλοί έκ τών πολιτικών και στρατιωτικών, και μικρόν τι έναπολειφθέν έξ αυτών μέρος, τό έλαβεν ή Κυβέρνησις, και τό έδωκεν εις τάς ναυτικάς νήσους προς έξοικονόμησιν τών μεγάλων απαιτήσεων, άς είχον.

Βουλή, Εκτελεστικό, Πελοπονησσιακή Γερουσία.-Γερουσία, 'Αρειος Πάγος.

Ή Πελοποννησιακή Γερουσία δια νά αναπαύση τήν δοξομανίαν και ματαιότητα του Υψηλάντη τον έδιόρισε Πρόεδρόν της, άλλά μή παραδεχθέντος αύτού έδιόρισε τον Έπίσκοπον Βρεσθένης και Άντιπρόεδρον τον Άσημάκην Φωτήλαν, και άλλα 24 μέλη αυτής, έκ τών 26 επαρχιών αυτής, ήτις άφού καθιερώθη άπό τήν Έθνικήν Συνέλευσιν και παρεδέχθη ώρισε και αυτή αμέσως διά κανονισμού ότι ή Πελοπόννησος θέλει έχει οκτώ στρατηγούς τούς οποίους άφου διά προτάσεώς της παραδεχθή ή Εθνική Κυβέρνησις νά τούς διορίζη, και εν καιρώ κατεπειγούσης ανάγκης νά διορίζη μέ τον αυτόν τρόπον και ένα άρχιστράτηγον, νά μήν δύνανται δμως αυτός νά έκστρατεύη άνευ άδειας και διαταγής τής Εθνικής Κυβερνήσεως και της Πελοποννησιακής Γερουσίας, μήτε νά κινήται αυθορμήτως έπ' ούδεμιά προφά-σει και περιστάσει διά κανέν μέρος. Έψήφισε δέ και εικοσι μέλη έκ τών έγκριτωτέρων τής Πελοποννήσου νά είναι μέλη τής Βουλής.
Άφού λοιπόν έτελείωσεν ή Συνέλευσις δλας τάς εργασίας της έπροκήρυξε τήν διάλυσίν της. Ή μεν Βουλή και τό Έκτελεστικόν μετά τής Πελοποννησιακής Γερουσίας άπήλθον εις τήν Κόρινθον περί τά τέλη Ιανουαρίου, ή δέ Γερουσία τής Δυτικής Ελλάδος και ό 'Αρειος Πάγος της Ανατολικής και αί έπιτροπαί των ναυτικών νήσων άπήλθεν εκάστη εις την πρωτεύουσαν τοϋ τμήματός της και μετ' ολίγας ημέρας μετετέθη και ή Πελοποννησιακή Γερουσία εις τήν Τριπολιτσάν και ήρχισαν άπασαι τάς εργασίας των κατά τά τέλη Ιανουαρίου 1822.


Εκστρατεία Δ. Υψηλάντη.

Κατά τάς 10 Φεβρουαρίου 1822, έδιορίσθη ό Υψηλάντης από τε τό Βουλευτικόν και τό Έκτελεστικόν νά έκστρατεύση διά τήν Άνατολικήν Ελλάδα έχων μαζί του και τον Νικήταν Σταματελόπουλον. Άλλ' επειδή και ό Υψηλάντης μη εχων πατρίδα δεν είχεν ούδ' ένα στρατιώτην, άλλ' ό Νικήτας είχε δέκα επτά Λεονταρίτες συγχωρίους του, οίτινες τον ήκολούθουν, έσύναξεν και εκ της πανσπερμίας άπάτριδάς τινας οίτινες έλιμοκτονούσαν εις τήν Κόρινθον (έως σαράντα) και με αυτόν τον κολοσσιαίον στρατόν, άνεχώρησεν ό Υψηλότατος Πρίγκιψ διά τήν Άνατολικήν Ελλάδα με τον στρατάρχην του. Διέταξε και ή Κυβέρνησις τούς Δερβενοχωρίτας νά τούς ακολουθήσουν έως 300. Άλλά μόλις τούς ήκολούθησαν έως 150, και άπήλθον εις τήν Άνατολικήν Ελλάδα και ήνώθησαν μετά του Όδυσσέως και λοιπών καπεταναίων του μέρους εκείνου. Έδωκεν ή Κυβέρνησις τού Πριγκιπος δέκα χιλιάδες γρόσια διά έξοδα τής εκστρατείας και τρείς του στρατάρχου Νικήτα.

Δημήτριος Υψηλάντης

Και ό μεν Υψηλάντης μή επιτυχών εκεί νά κάμη μεγάλον κόμμα διά νά κατορθώση τούς σκοπούς τής όσποδαρίας του, μήτε κανέν άξιομνημόνευτον κατόρθωμα μάχης ή νίκης τινός, ύπέστρεψε κατά τάς αρχάς Ιουνίου και ανέλαβε τήν Προεδρίαν τής Βουλής εις τό 'Αργος. Ό δε Νικήτας διέμενεν εκεί με τον δμοιόν του κατά τήν ψυχήν και τήν καρδίαν Όδυσσέα και άπαιτούσεν από τήν Κυβέρνησιν ακαταπαύστως να του στείλη Πελοποννησιακά στρατεύματα και χρήματα δια μισθούς, να κάμη και ένα άδελφόν του Νικόλαον λεγόμενον (ό όποιος έτρεχεν από χωρίον εις χωρίον μέ ενα σύντροφόν του και έψωμοζητούσε χωρίς νά ευρέθη ποτέ εις ούδεμίαν σμικράν μάχην) φρούραρχον τού Ναυπλίου, ενώ τό φρούριον αυτό κατείχετο από τους Τούρκους και μόλις μετά δέκα μήνους έπειτα άλώθη από τον άτρόμητον Στάϊκον δι' εφόδου.

Αγαλόπουλος

Διέταξεν ή Κυβέρνησις τον Άγαλόπουλον νά συνάξη όλους τους ευρισκομέ

νους εις 'Αργος ξένους, Ρουμελιώτας, έκ της Μικράς Ασίας, νησιώτας και άλλους, και νά τους στείλη εις την Άνατολικήν Ελλάδα μετά τά μέσα του Ιουνίου υπό όδηγίαν του Νικήτα, άλλ' άνευ χτημάτων, τροφών και πολεμοφοδίων. Ποίος ήκουε την Κυβέρνησιν ή τον Άγαλόπουλον; Mόνον οί προύχοντες ήτον εκείνοι, οίτινες έξεστράτευον μέ πολλούς στρατιώτας καθότι έξόδευον εξ ιδίως τους χρήματα, τροφάς, πολεμοεφόδια, τσαρούχια κτλ. κτλ.

Επιστολή Ζαΐμη προς Κανέλλο Δεληγιάννη

Κατά τάς αρχάς Φεβρουαρίου μέ γράφει ό Ζαΐμης δι' επίτηδες απεσταλμένου, δτι είς φίλος του έκ Ζακύνθου του γράφει μυστικώς δτι ό τουρκικός στόλος ενωμένος μέ τον Αίγυπτιακόν έφθασαν είς τά Μεσσηνιακά φρούρια και έφωδίασε μέ τροφάς και λοιπά αναγκαία και διευθύνεται είς τάς Πάτρας νά αποβιβάση και εκεί εις τά φρούρια μέ τροφάς νά αποβιβάση δέ και ενα πασιάν Χασάν πασιάν λεγόμενον ή παρά τοις Έλλησιν έπονομασθέντα Κακλαμάν πασιάν, μέ δέκα καν δώδεκα χιλιάδας στρατόν, τον όποιον έφερεν έκ της Μικράς Ασίας, και δτι νά γράψω του Παπατσώνη, του Κρεββατά και άλλων γειτνιαζόντων οπλαρχηγών, νά στρατολογήσωμεν αμέσως, και δσον τό συντομώτερον, νά προφθάσωμεν είς τάς Πάτρας νά προλάβωμεν την πρώτην όρμήν του έχθρού. Μέ έγραφε δέ δτι περί τούτου είδοποιήθη και ό Σισίνης, ό Κωνσταντής Πετιμεζάς και ό Λόντος, και ήρχισαν την στρατολογίαν νά προφθάσουν εγκαίρως.

Οι Πρόκριτοι στρατολογούν

Είδοποιήσας αμέσως τον Παπατσώνην, τον Κυριακούλην Μαυρομιχάλην, τον Κρεββατάν, τον Τζαννέτον και άλλους οπλαρχηγούς έβαλα κάγώ εις πλήρη ένέργειαν την στρατολογίαν εις τα τμήματα Λαγκαδιών, 'Ακοβας, Περαμεριάς και εις τό τμήμα Ήλιοδώρας (τό όποίον δν δυσαρεστημένον άπό τον Δημήτρην Πλαπούταν ένεκα των λάφυρων τής Τριπολιτσάς τα οποία τούς ήρπασεν εις την διανομήν την οποίαν έκαμαν είς τό Ζυγοβίστι δπου τα είχον συναγμένα και ένεκα το αθλίου τρόπου με τον όποιον τους μετεχειρίσθη άφο άπεβίωσεν ό αδελφός του ό Γεωργάκης είς τού Λάλα και εμεινεν αυτός κηδεμών τοϋ ανηλίκου τέκνου του Γιαννίκου) οίτινες δυσαρεστηθέντες, ως ειρηται, άπό αυτόν έσυμφώνησαν άπαντες οί πρόκριτοι τής Ήλιοδώρας και στρατολογήσαντες αυθορμήτως και συναχθέντες τετρακόσιοι ώς εγγιστα, ήνώθησαν μέ ημάς και έξηκολούθησαν υπό τήν όδηγίαν μου, και κατά τάς 9 Φεβρουαρίου έξεκινήσαμεν εκείθεν άπό τά δύο μικρότερα τμήματα χίλιοι επτακόσιοι ώς εγγιστα, έγώ και ό αδελφός μου Δημητράκης, διότι ό Νικολάκης ήσθένει βαρέως, και εις τάς 12 ιδίου, έφθάσαμεν είς τά Νεζερά, δπου εύρομεν τον Ζάΐμην και τον Λόντον μετά 1.500 ώς εγγιστα. Ή εκστρατεία μας αύτη έγένετο αυθόρμητος προτού μας ειδοποίηση ή Κυβέρνησις, καθότι ή προς ημάς διαταγή της ήτον γεγραμμένη τήν 13 Φεβρουαρρίου άπό τήν Κόρινθον, ήτις μάς διέταττε νά στρατολογήσωμεν είς τάς Πάτρας και αυτήν τήν έλάβαμεν μεθ' ημέρας είς τό στρατόπεδον των Πατρών.

Αρχηγός της Πολιορκίας των Πατρών ο Κολοκοτρώνης

Ή Κυβέρνησις αύτη προέθετο σκοπόν διά νά άπομακρύνη τον Κολοκοτρώνην άπό τήν Κόρινθον και τήν λοιπήν συντροφίαν τους, νά απομονώση τον Ύψηλάντην, νά ματαιωθούν τά έθνοκτόνα σχέδια τους, νά μείνη είς ήσυχίαν άπό τάς καθημερινάς όχλαγωγίας, τάς οποίας υπεκινούσαν, δια να ρίψη τήν προσοχήν της εις τούς διοργανισμούς τού Κράτους και εις τά λοιπά καθήκοντα της, διά νά αναπαύση δε και τήν ματαιότητα και φιλοδοξίαν τοΰ Κολοκοτρώνη απεφάσισε νά τον διορίση άρχηγόν της πολιορκίας τών Πατρών, μόνον διά τον τύπον, τό όποίον έπεθυμούσε νά γίνη και με τήν έδικήν μας συγκατάθεσιν, καθότι έγνώριζον τά μέλη αυτής, ότι άνευ τής συγκαταθέσεως ημών, ήτον αδύνατον νά γίνη, μήτε τήν ιδίαν έσύμφερε νά τό κάμη, επειδή και ήμείς υπήρχομεν τά μόνα υποστηρίγματα της.

Οι Πρόκριτοι ενημερώνονται για την πολιορκία των Πατρών

Απεφάσισε λοιπόν και έγραψε ήμιεπισήμως προς έμέ, προς τον Ζαΐμην, Λόντον και Σισίνην και Παπατσώνην και μάς παρίστανε τον κίνδυνον τής πατρίδος, και μας προέτρεπε παρακλητικώς νά τον δεχθώμεν μόνον διά τάς περιστάσεις έκείνας. Έστειλε δε και επίτηδες ανθρώπους τής εμπιστοσύνης της νά μάς ομιλήσουν προφορικώς και νά μάς πείσουν. Συνυπακουσθέντες δε άπαντες μεταξύ μας και σκεφθέντες άπεφασίσαμεν νά κάμωμεν καί αυτήν τήν αύταπάρνησιν, και τήν ανάγκην φιλοτιμίαν, χάριν τής κινδυνευούσης πατρίδος, περιπλέον δέ νά δώσωμεν βαρύτητα τής πρώτης Κυβερνήσεως του Έθνους, ότι πρώτοι ημείς πειθόμεθα εις τάς αποφάσεις καί διαταγάς της, νά ένισχυθή και νά παγιωθή, νά δώσωμεν τό παράδειγμα εις όλους, καί ούτω έπροσποιήθημεν ότι τον έδέχθημεν καί άπαντήσαμεν εις τήν Κυβέρνησιν, ότι τον δεχόμεθα. Καί τότε τον έδιόρισε. Άλλα εις έκείνην τήν έποχήν, ποίος εξ ημών ή άλλος έκ τών προκρίτων τών επαρχιών έδέχετο άλλον άρχηγόν, χωρίς καμμίαν δύναμιν, χωρίς νά εχη τήν ανάγκην ή αύτού ή τής Κυβερνήσεως; Ή ποίος ήδύνατο νά υποχρεώση άλλον; Καθείς τότε ήτο ανεξάρτητος το άλλου, καθότι έκαστος είχε τούς στρατιώτας τής επαρχίας του, οίτινες συνεκινήθησαν μ' αυτόν εις τον αγώνα άπ' αρχής."

ΠΗΓΕΣ:

ΚΑΝΕΛΛΟΣ ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗΣ-ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ

ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ