Εις τήν ψευδοχαλιμάν του γράφει ό φαυλόβιος Σπηλιάδης συν τοις άλλοις είς τήν σελ. 489-490 δτι:
«Οί ολιγαρχικοί άντενεργούσαν εις τάς επαρχίας καί διέσπειρον, ότι οί τοπικαί Διοικήσεις παρεμβάλλουν προσκόμματα είς τήν πορείαν της Κυβερνήσεως, επειδή έσκόπευον νά συγκεντρώσουν τήν έξουσίαν εις τάς οικογενείας των, νά αποκατασταθούν τιμαριώται κτλ. καί δτι ή Γερουσία της Πελοποννήσου εμπόδισε τον Κολοκοτρώνην, δστις απεφάσισε πολλάκις νά κινηθή με τα δπλα κατά των Δεληγιανναίων κτλ. καί δτι μίαν ήμέραν έξηντλήθη ή υπομονή του καί κρούει τό τύμπανον καί προσκαλεί τους στρατιώτας νά κινηθή κατ' αυτών καί ή Γερουσία τον υπεχρέωσε καί ησύχασε» κτλ.
'Οτι αί έκ της κατεπειγούσης τότε ανάγκης συστηθείσαι τοπικαί ή τμηματικαί Διοικήσεις παρενέβαλον μύρια προσκόμματα είς τήν πορείαν της Κυβερνήσεως, τούτο τό έγνώρισαν καί τό αισθάνθηκαν δλαι αί τάξεις των Ελλήνων, καθότι τό έδοκίμασαν πραγματικώς καί αυτά τά ίδια μέλη της Πελοποννησιακής Γερουσίας καί των λοιπών τμημάτων του Κράτους. Πρώτον δτι ήτον κράτος έν κράτει καί οί δυνατοί εκάστου τμήματος υπεδούλωναν, υπεχρέωναν καί κατήντησαν υποχείριους αύτάς τάς τμηματικάς διοικήσεις, καί δι' αυτών έποίουν τά μεγαλύτερα αδικήματα καί βιαιοπραγίας είς τον τόπον, ώστε άφού παρήλθεν ό κίνδυνος της πατρίδος, διελύθησαν αυθορμήτως μόνα των αυτά τά σώματα καί άπήλθεν έκαστος είς τά ίδια καί άπηλλάχθησαν από τάς άνομους παραβιάσεις της αυθαιρεσίας καί έφρόντισαν νά έγκαθιδρυθή μία μόνιμος καί ισχυρά κυβέρνησις. Τό νά συγκεντρώσωμεν ήμείς είς τάς οικογενείας μας τήν έξουσίαν καί νά γίνωμεν τιμαριώται, δλοι οί Πελοποννήσιοι γνωρίζουν, δτι τήν έξουσίαν ήμείς τήν είχομεν συγκεντρωμένην είς τάς οικογενείας μας προ αμνημονεύτων χρόνων καί υπερασπιζόμεθα τούς αδελφούς μας χριστιανούς. Καί μ' δλον, οπού ή Όθωμανική εξουσία είχε τό αύθαίρετον καί ήδύνατο νά φονεύση ένα έκ τών προυχόντων μή σύμφωνον μέ τάς θελήσεις της, καθώς τούτο ήτον άποδεδειγμένον, πραγματικώς καί είς διαφόρους έποχάς έφόνευσεν από τούς Δεληγιάννηδες, από τούς Ζαΐμηδες, άπό τούς Λόντους, άπό τούς Περούκας, άπό τούς Χαραλάμπηδες, άπό τούς Νοταράδες, άπό τούς Κρεββατάδες, άπό τούς Παλαμίδας, άπό τούς Κουγιάδες, άπό τούς Παπατσώνας, άπό τούς Γρηγόρηδες, Σισίνηδες, Βιλεάτας, Κανακάρεις καί άλλους. Ή εξουσία μ' όλα ταύτα ήτον πάντοτε συγκεντρωμένη είς τάς αύτάς οικογενείας καί μετά παρέλευσιν ενός έτους τό πολύ άντεκατεστένοντο είς τήν θέσιν του φονευθέντος πατρός ή συγγενούς των. Καί είχον τον (κατά τον αίσχρόν Σπηλιάδην) τιμαριωτισμόν, τάς μεγάλας περιουσίας των, τάς λαμπράς ιδιοκτησίας των, καί τήν άγάπην καί τό σέβας των συμπολιτών τους καί οίτινες διά τήν άπολύτρωσιν αυτής της πατρίδος έθυσίασαν αυθορμήτως καί πλούτον καί δόξαν καί ιδιοκτησίας καί οικογενείας καί νεότητα καί ζωήν, μή άποβλέψαντες ποτέ είς κανέν έκ τών όσων συκοφαντούνται άπό αυτόν τον βδελυρόν καί άπό τούς ομοίους του. Ήλπιζαν μάλιστα καί αυτοί, δτι μετά τήν άποκατάστασιν τής πατρίδος νά μήν μείνουν μήτ' αυτοί μήτε τά τέκνα των αποξενωμένοι τών πραγμάτων αυτής καί νά διευθύνωσιν οί απάτριδες καί οί τυχοδιώκται τήν τύχην της (καθώς έγινε μέχρι τούδε) οίτινες δεν έχουν ουδέν δικαίωμα είς αυτόν τον τόπον καί κατεφρόνησαν, εξευτέλισαν καί κατέστρεψαν όχι τά τέκνα τών άνω είρημένων, άλλά καί αυτούς τούς ιδίους, καί τούς άπεξένωσαν άπό τά έργα τών χειρών τους καί με στεναγμούς βλέπουν, δτι κατασπαταλώσι τούς πόνους αυτών έμπροσθεν τών οφθαλμών τους! Άλλ' είς ποίον έθνος καί είς ποίαν έποχήν δέν υπήρξαν τοιούτοι φθονεροί, εμπαθείς καί επίβουλοι προδόται, διά νά μήν έχη καί ή άναγεννηθείσα Ελλάς τούς άνω είρημένους συκοφάντας.
Ότι δέ ό Κολοκοτρώνης ήτοιμάσθη νά κινηθή με στρατεύματα κατά τών Δεληγιανναίων! αυτό είναι γελοιωδέστατον είς τήν φύσιν του' οχι νά τό γράψη τις, άλλά νά τό συλλογισθή. Καί αυτός ό Κολοκοτρώνης αν έζούσε καί ήκουε παρόμοια ξεράσματα καί βωμολοχίας, δτι ήδύνατο νά κινηθή καθ' ημών, ήθελε έντραπή καί ήθελε τά νομίση ώς προσβολήν δι' άντικείμενον, τό όποίον δέν ήδύνατο καν νά τό φαντασθή, καθότι μας έγνώριζε καί ήσθάνετο μέ ποίους είχε νά τά βάλη καί έσυμπέραινε τάς συνεπείας του κινήματος του. Καί φαίνεται δτι δσους μύθους έσυνείθιζε καί έλεγεν ό Κολοκοτρώνης καί δσες ρεπανίδες έκοπτε τάς ένόμιζαν αυτά τά μηδαμινά όντα, οί χαμερπείς κόλακές του, δτι ήτον πραγματικά καί τά μεταχειρίζονται ώς ιστορικά συμβάντα. Ή Πελοποννησιακή Γερουσία ύποχρεωθείσα άπό τον Κολοκοτρώνην προσεκάλεσεν, άκουσα, καί αυτή ιδίαν Συνέλευσιν εναντίον τών καθηκόντων της διά νά συναχθούν οί πληρεξούσιοι τής Πελοποννήσου είς τήν Τριπολιτσάν, άλλά κανένας δέν ύπήκουσεν είς τάς προσκλήσεις της, καθότι ή διάρκειά της ήτον τελειωμένη άπό τον Ίανουάριον καί τήν έθεώρουν ώς πεπαυμένην καί έβλεπον δτι ό Κολοκοτρώνης τήν έβαστούσε διά τής κτηνώδους βίας, άλλά καί τά περισσότερα τών μελών αυτής, αίσθανθέντα τήν άνομον αύθαιρεσίαν, άνεχώρησαν κρυφίως διά νυκτός ώς δραπέται καί πρώτοι πάντων ήτον οί έγκριτώτεροι, ό Παπατσώνης, ό Φωτήλας, ό Βρεσθένης, ό Νικολής Τσανέτος, ό ΄'Αχολος, ό Περούκας, ό Κωνσταντίνος 'Ακουρος, ό Κυριάκος, ό Καλόγερος, ό Καλαμαριώτης καί τήν τρίτην ήμέραν όλοι οί άλλοι καί άπήλθον είς τάς επαρχίας των καί άπηλλάχθησαν άπό τήν τοιαύτην δουλικήν κατάστασιν, οίτινες έκλέχθησαν άπό τάς επαρχίας των, άλλοι πληρεξούσιοι καί άλλοι βουλευταί, καί άπήλθον είς τήν έν Αστρει Έθνικήν Συνέλευσιν. 'Οσοι δέ άπέτυχον τής εκλογής συνήγοντο άπαντες είς τήν Τριπολιτσάν, γνωρίζοντες τήν ματαιότητα του Κολοκοτρώνη καί έλπίζοντες είς τήν στρατιωτικήν του ίσχύν καί νά αποβληθούν αί νομίμως έκλεχθέντες. Καί άφού συνήχθησαν έν μέρος άνεχώρησαν μετά του Υψηλάντη, Κολοκοτρώνη, Όδυσσέως, Παπαφλέσια, Αναγνωσταρά, Νικηταρά καί άλλων καί άπήλθον είς τό Ναύπλιον νά συγκροτήσουν έδικήν τους Συνέλευσιν.
Οί έν 'Αστρει συναθροισθέντες πληρεξούσιοι τής Πελοποννήσου, τής Στερεάς καί τών νήσων ύπερέβαινον τά πέντε έκτα του δλου, οίτινες μεταβάντες συσσωματωμένοι είς τά Αγιαννίτικα, ώς θέσιν καταλληλοτέραν διά οικήματα καί τρόφιμα, τήν έπιούσαν έκαμαν προκαταρκτικήν συνεδρίασιν, έξελέξαντο τον προσωρινόν πρόεδρον, έδιόρισαν έπιτροπάς καί επεξεργάσθηκαν τά πληρεξούσια έγγραφα, έδιόρισαν τήν φρουράν τής Συνελεύσεως, τον Γιατράκον μέ 400, τον Κανέλλον Δεληγιάννην μέ 400, τον Λόντον μέ 400, έπροσεκάλεσεν ό Πρόεδρος επισήμως τούς είς τό Ναύπλιον άπελθόντας νά έλθουν νά παρουσιάσουν τά πληρεξούσια έγγραφα τους διά νά παραδεχτούν τά έχοντα νομιμότητα.
Έπεξεργασθέντα λοιπόν ακριβώς και άπαθώς καί ευρεθέντα νόμιμα τά δύο τρίτα, εγινεν ή τακτική συνεδρίασις καί έξελέξαντο Πρόεδρον τής Συνελεύσεως τον Πέτρον Μαυρομιχάλην, άντιπρόεδρον τον Βρεσθένης και Άρχιγραμματέα τον Θ. Νέγρην καί ήρχισαν αμέσως τάς τακτικάς εργασίας. Τούτο μαθόντες οί έν Ναυπλίω αποτυχόντες άνεχώρησαν αμέσως κρυφίως ό Παπαφλέσιας, ό Αναγνωσταράς, ό Περούκας, ό Β. Πετιμεζάς, ό Καλαμαριώτης καί τίνες άλλοι καί άπήλθον είς τά Άγιαννίτικα καί έπαρουσίασαν τά πληρεξούσια έγγραφά τους καί ευρεθέντα νόμιμα παρεδέχθησαν είς τήν Συνέλευσιν. Τούτο ίδούσα ή έν Ναυπλίω συμμορία άνεχώρησε καί αυτή συσσωματωμένη 200 του Όδυσσέως καί υπέρ τούς 600 του Κολοκοτρώνη καί τών λοιπών συντρόφων τους αποτυχόντων, καί φθάσασα έκεί κατέλαβε τά Μελιγιώτικα καλύβια, θέσιν άπέχουσαν τής Συνελεύσεως ήμισείαν σχεδόν ώραν. Έπαρουσίασαν τά πληρεξούσια των δσοι είχον άπό αυτούς καί ευρέθησαν παράνομα έκτός του Κολοκοτρώνη καί έξ άλλων, τούς οποίους παρεδέχθη ή Συνέλευσις, άλλ' αυτοί δέν ηθέλησαν νά συνεδριάσουν διά νά μήν γίνη προσβολή είς τούς μή παραδεχθέντας συντρόφους των.
Εις τήν πρώτην συνεδρίασιν τής 29 Μαρτίου 1823 κατήργησε τήν άρχιστρατηγίαν του Κολοκοτρώνη, ώς παραβεβιασμένως άρπαγείσα άπό τήν Γερουσίαν καί μηδέποτε παραδεχθείσα άπό τήν Κυβέρνησιν.
Είς τήν δευτέραν κατήργησε τάς Γερουσίας, τον 'Αρειον Πάγον καί πάσαν άλλην τμηματικήν διοίκησιν καί απεφάσισε τό έπαρχιακόν σύστημα, ήτοι νά διορίζωνται παρά τής Κυβερνήσεως έπαρχοι εις πάσαν έπαρχίαν, είς δέ τήν Κρήτην νά διορισθή εις αρμοστής μέ δύο συμβούλους.
Ακολούθως άπεδοκίμασε παμψηφεί τάς πράξεις καί αυθαιρέτους παρανομίας τάς οποίας έκαμεν είς τό διάστημα τής αύτοχειροτονήτου δικτατορίας του ό Κολοκοτρώνης καί διεμαρτυρήθη επισήμως κατ' αύτού, προσκαλούσα αυτόν νά παρουσιασθή, νά δώση λόγον ενώπιον τής Συνελεύσεως διά τάς τοσαύτας βιαιοπραγίας καί καταχρήσεις του. Τούτο ακούσας αυτόν κατήντησεν άπό τον θυμόν ώς μανιακός, ώστε συσκεφθέντες μετά του Όδυσσέως, Υψηλάντη καί τίνων άλλων τής συμμορίας των έκριναν άναγκαίον νά ενεργήσουν νά γίνη μιά ταραχή, ίσως έπιφέρη τήν διάλυσιν τής Συνελεύσεως καί έν αύτώ τώ διαστήματι νά κατασφάξουν, άν δυνηθούν, τούς προύχοντας καί προκρίτους του Έθνους. Άλλ' επειδή ή στρατιωτική τους δύναμις ήτον κατωτέρα πολύ τής εδικής μας καθότι, έκτος τών 1.200 τής φρουράς, είχον ό Παπατσώνης, οί Μαυρομιχάλαι, ό Ζαΐμης, ό Σισίνης καί οί λοιποί άλλους τόσους, καί, άν άπεφάσιζαν νά κάμουν τοιαύτην άπόπειραν, έβλεπον τήν άναπόφευκτον καταστροφήν των. Έγραψαν λοιπόν τών διαφόρων είς τάς επαρχίας φίλων τους νά τούς προφθάσουν έπικουρίαν, άλλά μετά δέκα ημέρας μόλις έπρόφθασεν ό Χατζηχρίστος μέ σαράντα ιππείς Βουλγάρους καί εκατόν ώς έγγιστα πεζούς.'Ωστε έματαιώθη καί αυτό τό σχέδιόν τους. Απεφάσισαν λοιπόν νά άπεκδυθούν τήν λεοντήν καί νά ένδυθούν τήν άλωπεκήν, ίσως επιτύχουν σκοπόν μ' αυτόν τον τρόπον, νά δυνηθούν νά συστήσουν τό έπιθυμητόν τους γοβέρνο μιλιτάρε! τό όποιον κατέφλεγε πάντοτε τάς καρδίας των καί του οποίου τό έμπόδιον τό ένόμιζον άπό τούς προύχοντας καί προκρίτους τής Πελοποννήσου. Προσεκάλεσαν λοιπόν τον γέροντα Άναγνωσταράν καί τον ειπον άπειρα παράπονα καθ' ημών καί ιδίως κατά τών Δεληγιανναίων, τού Ζαϊμη καί του Παπατσώνη, δτι αυτοί παρεμβάλλουν άπ' αρχής προσκόμματος είς τούς σκοπούς των, καί νομίζοντες αυτόν ώς μέλος τού κόμματος των του εξηγήθηκαν δλα τά σχέδια των, προτρέποντες αυτόν νά μεταχειρισθή πάντα τρόπον νά μάς άπατήση καί νά μάς διαβεβαιώση, δτι αυτοί δέν έχουν καθ' ημών επίβουλους σκοπούς καί δτι έπιθυμούν τήν ενωσίν μας καί νά μάς γνωρίζουν ανωτέρους των καί άλλας τοιούτας υποσχέσεις νά μάς κάμη διά νά μάς αποκοίμιση νά είμεθα απρόσεκτοι, νά εύρουν περίστασιν άρμοδίαν νά μας στείλουν είς τήν άλλην ζωήν, ωσάν τον Κρεββατάν.
'Επιστρέψας λοιπόν ό Αναγνωσταράς, μάς έξηγήθη διά όλα δσα ώμίλησαν, άλλ' έχων έξιδιασμένην ύπόληψιν είς τον Ζαΐμην καί άγάπην καί υποχρεώσεις είς ημάς, δέν τον έβάσταξεν ή ψυχή του καί ή συνείδησίς του νά μήν μάς είπή τήν άλήθειαν υπό έμπιστοσύνην καί μάς λέγει δτι ό Θεοδωράκης, έχων άδιάλλακτον πάθος καί μίσος προς εσάς τους Δεληγιανναίους καί είς τον Ζα'ί'μην, ώς τά μόνα προσκόμματα είς τους φιλόδοξους σκοπούς του, εύρών δέ σύμφωνους καί τον Ύψηλάντην, Όδυσσέα, Πλαπούταν, Νικήταν, Φλέσιαν, Πετιμεζαίους καί άλλους, έχουν συνωμοσίαν μ' οποιαδήποτε μέσα δυνηθούν νά σας δολοφονήσουν καί λάβετε μέτρα διά τήν διατήρησιν τής ζωής σας, προσθέσας, προσέτι, δτι ό Θεοδωράκης είναι κακής ψυχής άνθρωπος, μάταιος καί φιλόδοξος, καί αυτός θά γίνη αιτία πρώτα υστέρα νά χαθή αυτή ή πατρίς καί έγώ τον γνωρίζω άπό μικρόν παιδί καλύτερα άπό κάθε άλλον καί άλλα πολλά είπε κατ' αύτού.
Είς τήν άκόλουθον συνεδρίασιν άπεφάσισεν ή Συνέλευσις νά παραδώση τά αυθαιρέτως κατακρατούμενα παρ' αύτού φρούρια του Ναυπλίου, άλλ' αυτός διά νά δώση μάκρος του καιρού, άπήντησεν δτι άμα συστηθείσης τής νέας Κυβερνήσεως καί τον διατάξη είναι έτοιμος νά τά παραδώση.
«Οί ολιγαρχικοί άντενεργούσαν εις τάς επαρχίας καί διέσπειρον, ότι οί τοπικαί Διοικήσεις παρεμβάλλουν προσκόμματα είς τήν πορείαν της Κυβερνήσεως, επειδή έσκόπευον νά συγκεντρώσουν τήν έξουσίαν εις τάς οικογενείας των, νά αποκατασταθούν τιμαριώται κτλ. καί δτι ή Γερουσία της Πελοποννήσου εμπόδισε τον Κολοκοτρώνην, δστις απεφάσισε πολλάκις νά κινηθή με τα δπλα κατά των Δεληγιανναίων κτλ. καί δτι μίαν ήμέραν έξηντλήθη ή υπομονή του καί κρούει τό τύμπανον καί προσκαλεί τους στρατιώτας νά κινηθή κατ' αυτών καί ή Γερουσία τον υπεχρέωσε καί ησύχασε» κτλ.
'Οτι αί έκ της κατεπειγούσης τότε ανάγκης συστηθείσαι τοπικαί ή τμηματικαί Διοικήσεις παρενέβαλον μύρια προσκόμματα είς τήν πορείαν της Κυβερνήσεως, τούτο τό έγνώρισαν καί τό αισθάνθηκαν δλαι αί τάξεις των Ελλήνων, καθότι τό έδοκίμασαν πραγματικώς καί αυτά τά ίδια μέλη της Πελοποννησιακής Γερουσίας καί των λοιπών τμημάτων του Κράτους. Πρώτον δτι ήτον κράτος έν κράτει καί οί δυνατοί εκάστου τμήματος υπεδούλωναν, υπεχρέωναν καί κατήντησαν υποχείριους αύτάς τάς τμηματικάς διοικήσεις, καί δι' αυτών έποίουν τά μεγαλύτερα αδικήματα καί βιαιοπραγίας είς τον τόπον, ώστε άφού παρήλθεν ό κίνδυνος της πατρίδος, διελύθησαν αυθορμήτως μόνα των αυτά τά σώματα καί άπήλθεν έκαστος είς τά ίδια καί άπηλλάχθησαν από τάς άνομους παραβιάσεις της αυθαιρεσίας καί έφρόντισαν νά έγκαθιδρυθή μία μόνιμος καί ισχυρά κυβέρνησις. Τό νά συγκεντρώσωμεν ήμείς είς τάς οικογενείας μας τήν έξουσίαν καί νά γίνωμεν τιμαριώται, δλοι οί Πελοποννήσιοι γνωρίζουν, δτι τήν έξουσίαν ήμείς τήν είχομεν συγκεντρωμένην είς τάς οικογενείας μας προ αμνημονεύτων χρόνων καί υπερασπιζόμεθα τούς αδελφούς μας χριστιανούς. Καί μ' δλον, οπού ή Όθωμανική εξουσία είχε τό αύθαίρετον καί ήδύνατο νά φονεύση ένα έκ τών προυχόντων μή σύμφωνον μέ τάς θελήσεις της, καθώς τούτο ήτον άποδεδειγμένον, πραγματικώς καί είς διαφόρους έποχάς έφόνευσεν από τούς Δεληγιάννηδες, από τούς Ζαΐμηδες, άπό τούς Λόντους, άπό τούς Περούκας, άπό τούς Χαραλάμπηδες, άπό τούς Νοταράδες, άπό τούς Κρεββατάδες, άπό τούς Παλαμίδας, άπό τούς Κουγιάδες, άπό τούς Παπατσώνας, άπό τούς Γρηγόρηδες, Σισίνηδες, Βιλεάτας, Κανακάρεις καί άλλους. Ή εξουσία μ' όλα ταύτα ήτον πάντοτε συγκεντρωμένη είς τάς αύτάς οικογενείας καί μετά παρέλευσιν ενός έτους τό πολύ άντεκατεστένοντο είς τήν θέσιν του φονευθέντος πατρός ή συγγενούς των. Καί είχον τον (κατά τον αίσχρόν Σπηλιάδην) τιμαριωτισμόν, τάς μεγάλας περιουσίας των, τάς λαμπράς ιδιοκτησίας των, καί τήν άγάπην καί τό σέβας των συμπολιτών τους καί οίτινες διά τήν άπολύτρωσιν αυτής της πατρίδος έθυσίασαν αυθορμήτως καί πλούτον καί δόξαν καί ιδιοκτησίας καί οικογενείας καί νεότητα καί ζωήν, μή άποβλέψαντες ποτέ είς κανέν έκ τών όσων συκοφαντούνται άπό αυτόν τον βδελυρόν καί άπό τούς ομοίους του. Ήλπιζαν μάλιστα καί αυτοί, δτι μετά τήν άποκατάστασιν τής πατρίδος νά μήν μείνουν μήτ' αυτοί μήτε τά τέκνα των αποξενωμένοι τών πραγμάτων αυτής καί νά διευθύνωσιν οί απάτριδες καί οί τυχοδιώκται τήν τύχην της (καθώς έγινε μέχρι τούδε) οίτινες δεν έχουν ουδέν δικαίωμα είς αυτόν τον τόπον καί κατεφρόνησαν, εξευτέλισαν καί κατέστρεψαν όχι τά τέκνα τών άνω είρημένων, άλλά καί αυτούς τούς ιδίους, καί τούς άπεξένωσαν άπό τά έργα τών χειρών τους καί με στεναγμούς βλέπουν, δτι κατασπαταλώσι τούς πόνους αυτών έμπροσθεν τών οφθαλμών τους! Άλλ' είς ποίον έθνος καί είς ποίαν έποχήν δέν υπήρξαν τοιούτοι φθονεροί, εμπαθείς καί επίβουλοι προδόται, διά νά μήν έχη καί ή άναγεννηθείσα Ελλάς τούς άνω είρημένους συκοφάντας.
Ότι δέ ό Κολοκοτρώνης ήτοιμάσθη νά κινηθή με στρατεύματα κατά τών Δεληγιανναίων! αυτό είναι γελοιωδέστατον είς τήν φύσιν του' οχι νά τό γράψη τις, άλλά νά τό συλλογισθή. Καί αυτός ό Κολοκοτρώνης αν έζούσε καί ήκουε παρόμοια ξεράσματα καί βωμολοχίας, δτι ήδύνατο νά κινηθή καθ' ημών, ήθελε έντραπή καί ήθελε τά νομίση ώς προσβολήν δι' άντικείμενον, τό όποίον δέν ήδύνατο καν νά τό φαντασθή, καθότι μας έγνώριζε καί ήσθάνετο μέ ποίους είχε νά τά βάλη καί έσυμπέραινε τάς συνεπείας του κινήματος του. Καί φαίνεται δτι δσους μύθους έσυνείθιζε καί έλεγεν ό Κολοκοτρώνης καί δσες ρεπανίδες έκοπτε τάς ένόμιζαν αυτά τά μηδαμινά όντα, οί χαμερπείς κόλακές του, δτι ήτον πραγματικά καί τά μεταχειρίζονται ώς ιστορικά συμβάντα. Ή Πελοποννησιακή Γερουσία ύποχρεωθείσα άπό τον Κολοκοτρώνην προσεκάλεσεν, άκουσα, καί αυτή ιδίαν Συνέλευσιν εναντίον τών καθηκόντων της διά νά συναχθούν οί πληρεξούσιοι τής Πελοποννήσου είς τήν Τριπολιτσάν, άλλά κανένας δέν ύπήκουσεν είς τάς προσκλήσεις της, καθότι ή διάρκειά της ήτον τελειωμένη άπό τον Ίανουάριον καί τήν έθεώρουν ώς πεπαυμένην καί έβλεπον δτι ό Κολοκοτρώνης τήν έβαστούσε διά τής κτηνώδους βίας, άλλά καί τά περισσότερα τών μελών αυτής, αίσθανθέντα τήν άνομον αύθαιρεσίαν, άνεχώρησαν κρυφίως διά νυκτός ώς δραπέται καί πρώτοι πάντων ήτον οί έγκριτώτεροι, ό Παπατσώνης, ό Φωτήλας, ό Βρεσθένης, ό Νικολής Τσανέτος, ό ΄'Αχολος, ό Περούκας, ό Κωνσταντίνος 'Ακουρος, ό Κυριάκος, ό Καλόγερος, ό Καλαμαριώτης καί τήν τρίτην ήμέραν όλοι οί άλλοι καί άπήλθον είς τάς επαρχίας των καί άπηλλάχθησαν άπό τήν τοιαύτην δουλικήν κατάστασιν, οίτινες έκλέχθησαν άπό τάς επαρχίας των, άλλοι πληρεξούσιοι καί άλλοι βουλευταί, καί άπήλθον είς τήν έν Αστρει Έθνικήν Συνέλευσιν. 'Οσοι δέ άπέτυχον τής εκλογής συνήγοντο άπαντες είς τήν Τριπολιτσάν, γνωρίζοντες τήν ματαιότητα του Κολοκοτρώνη καί έλπίζοντες είς τήν στρατιωτικήν του ίσχύν καί νά αποβληθούν αί νομίμως έκλεχθέντες. Καί άφού συνήχθησαν έν μέρος άνεχώρησαν μετά του Υψηλάντη, Κολοκοτρώνη, Όδυσσέως, Παπαφλέσια, Αναγνωσταρά, Νικηταρά καί άλλων καί άπήλθον είς τό Ναύπλιον νά συγκροτήσουν έδικήν τους Συνέλευσιν.
Οί έν 'Αστρει συναθροισθέντες πληρεξούσιοι τής Πελοποννήσου, τής Στερεάς καί τών νήσων ύπερέβαινον τά πέντε έκτα του δλου, οίτινες μεταβάντες συσσωματωμένοι είς τά Αγιαννίτικα, ώς θέσιν καταλληλοτέραν διά οικήματα καί τρόφιμα, τήν έπιούσαν έκαμαν προκαταρκτικήν συνεδρίασιν, έξελέξαντο τον προσωρινόν πρόεδρον, έδιόρισαν έπιτροπάς καί επεξεργάσθηκαν τά πληρεξούσια έγγραφα, έδιόρισαν τήν φρουράν τής Συνελεύσεως, τον Γιατράκον μέ 400, τον Κανέλλον Δεληγιάννην μέ 400, τον Λόντον μέ 400, έπροσεκάλεσεν ό Πρόεδρος επισήμως τούς είς τό Ναύπλιον άπελθόντας νά έλθουν νά παρουσιάσουν τά πληρεξούσια έγγραφα τους διά νά παραδεχτούν τά έχοντα νομιμότητα.
Έπεξεργασθέντα λοιπόν ακριβώς και άπαθώς καί ευρεθέντα νόμιμα τά δύο τρίτα, εγινεν ή τακτική συνεδρίασις καί έξελέξαντο Πρόεδρον τής Συνελεύσεως τον Πέτρον Μαυρομιχάλην, άντιπρόεδρον τον Βρεσθένης και Άρχιγραμματέα τον Θ. Νέγρην καί ήρχισαν αμέσως τάς τακτικάς εργασίας. Τούτο μαθόντες οί έν Ναυπλίω αποτυχόντες άνεχώρησαν αμέσως κρυφίως ό Παπαφλέσιας, ό Αναγνωσταράς, ό Περούκας, ό Β. Πετιμεζάς, ό Καλαμαριώτης καί τίνες άλλοι καί άπήλθον είς τά Άγιαννίτικα καί έπαρουσίασαν τά πληρεξούσια έγγραφά τους καί ευρεθέντα νόμιμα παρεδέχθησαν είς τήν Συνέλευσιν. Τούτο ίδούσα ή έν Ναυπλίω συμμορία άνεχώρησε καί αυτή συσσωματωμένη 200 του Όδυσσέως καί υπέρ τούς 600 του Κολοκοτρώνη καί τών λοιπών συντρόφων τους αποτυχόντων, καί φθάσασα έκεί κατέλαβε τά Μελιγιώτικα καλύβια, θέσιν άπέχουσαν τής Συνελεύσεως ήμισείαν σχεδόν ώραν. Έπαρουσίασαν τά πληρεξούσια των δσοι είχον άπό αυτούς καί ευρέθησαν παράνομα έκτός του Κολοκοτρώνη καί έξ άλλων, τούς οποίους παρεδέχθη ή Συνέλευσις, άλλ' αυτοί δέν ηθέλησαν νά συνεδριάσουν διά νά μήν γίνη προσβολή είς τούς μή παραδεχθέντας συντρόφους των.
Εις τήν πρώτην συνεδρίασιν τής 29 Μαρτίου 1823 κατήργησε τήν άρχιστρατηγίαν του Κολοκοτρώνη, ώς παραβεβιασμένως άρπαγείσα άπό τήν Γερουσίαν καί μηδέποτε παραδεχθείσα άπό τήν Κυβέρνησιν.
Είς τήν δευτέραν κατήργησε τάς Γερουσίας, τον 'Αρειον Πάγον καί πάσαν άλλην τμηματικήν διοίκησιν καί απεφάσισε τό έπαρχιακόν σύστημα, ήτοι νά διορίζωνται παρά τής Κυβερνήσεως έπαρχοι εις πάσαν έπαρχίαν, είς δέ τήν Κρήτην νά διορισθή εις αρμοστής μέ δύο συμβούλους.
Ακολούθως άπεδοκίμασε παμψηφεί τάς πράξεις καί αυθαιρέτους παρανομίας τάς οποίας έκαμεν είς τό διάστημα τής αύτοχειροτονήτου δικτατορίας του ό Κολοκοτρώνης καί διεμαρτυρήθη επισήμως κατ' αύτού, προσκαλούσα αυτόν νά παρουσιασθή, νά δώση λόγον ενώπιον τής Συνελεύσεως διά τάς τοσαύτας βιαιοπραγίας καί καταχρήσεις του. Τούτο ακούσας αυτόν κατήντησεν άπό τον θυμόν ώς μανιακός, ώστε συσκεφθέντες μετά του Όδυσσέως, Υψηλάντη καί τίνων άλλων τής συμμορίας των έκριναν άναγκαίον νά ενεργήσουν νά γίνη μιά ταραχή, ίσως έπιφέρη τήν διάλυσιν τής Συνελεύσεως καί έν αύτώ τώ διαστήματι νά κατασφάξουν, άν δυνηθούν, τούς προύχοντας καί προκρίτους του Έθνους. Άλλ' επειδή ή στρατιωτική τους δύναμις ήτον κατωτέρα πολύ τής εδικής μας καθότι, έκτος τών 1.200 τής φρουράς, είχον ό Παπατσώνης, οί Μαυρομιχάλαι, ό Ζαΐμης, ό Σισίνης καί οί λοιποί άλλους τόσους, καί, άν άπεφάσιζαν νά κάμουν τοιαύτην άπόπειραν, έβλεπον τήν άναπόφευκτον καταστροφήν των. Έγραψαν λοιπόν τών διαφόρων είς τάς επαρχίας φίλων τους νά τούς προφθάσουν έπικουρίαν, άλλά μετά δέκα ημέρας μόλις έπρόφθασεν ό Χατζηχρίστος μέ σαράντα ιππείς Βουλγάρους καί εκατόν ώς έγγιστα πεζούς.'Ωστε έματαιώθη καί αυτό τό σχέδιόν τους. Απεφάσισαν λοιπόν νά άπεκδυθούν τήν λεοντήν καί νά ένδυθούν τήν άλωπεκήν, ίσως επιτύχουν σκοπόν μ' αυτόν τον τρόπον, νά δυνηθούν νά συστήσουν τό έπιθυμητόν τους γοβέρνο μιλιτάρε! τό όποιον κατέφλεγε πάντοτε τάς καρδίας των καί του οποίου τό έμπόδιον τό ένόμιζον άπό τούς προύχοντας καί προκρίτους τής Πελοποννήσου. Προσεκάλεσαν λοιπόν τον γέροντα Άναγνωσταράν καί τον ειπον άπειρα παράπονα καθ' ημών καί ιδίως κατά τών Δεληγιανναίων, τού Ζαϊμη καί του Παπατσώνη, δτι αυτοί παρεμβάλλουν άπ' αρχής προσκόμματος είς τούς σκοπούς των, καί νομίζοντες αυτόν ώς μέλος τού κόμματος των του εξηγήθηκαν δλα τά σχέδια των, προτρέποντες αυτόν νά μεταχειρισθή πάντα τρόπον νά μάς άπατήση καί νά μάς διαβεβαιώση, δτι αυτοί δέν έχουν καθ' ημών επίβουλους σκοπούς καί δτι έπιθυμούν τήν ενωσίν μας καί νά μάς γνωρίζουν ανωτέρους των καί άλλας τοιούτας υποσχέσεις νά μάς κάμη διά νά μάς αποκοίμιση νά είμεθα απρόσεκτοι, νά εύρουν περίστασιν άρμοδίαν νά μας στείλουν είς τήν άλλην ζωήν, ωσάν τον Κρεββατάν.
'Επιστρέψας λοιπόν ό Αναγνωσταράς, μάς έξηγήθη διά όλα δσα ώμίλησαν, άλλ' έχων έξιδιασμένην ύπόληψιν είς τον Ζαΐμην καί άγάπην καί υποχρεώσεις είς ημάς, δέν τον έβάσταξεν ή ψυχή του καί ή συνείδησίς του νά μήν μάς είπή τήν άλήθειαν υπό έμπιστοσύνην καί μάς λέγει δτι ό Θεοδωράκης, έχων άδιάλλακτον πάθος καί μίσος προς εσάς τους Δεληγιανναίους καί είς τον Ζα'ί'μην, ώς τά μόνα προσκόμματα είς τους φιλόδοξους σκοπούς του, εύρών δέ σύμφωνους καί τον Ύψηλάντην, Όδυσσέα, Πλαπούταν, Νικήταν, Φλέσιαν, Πετιμεζαίους καί άλλους, έχουν συνωμοσίαν μ' οποιαδήποτε μέσα δυνηθούν νά σας δολοφονήσουν καί λάβετε μέτρα διά τήν διατήρησιν τής ζωής σας, προσθέσας, προσέτι, δτι ό Θεοδωράκης είναι κακής ψυχής άνθρωπος, μάταιος καί φιλόδοξος, καί αυτός θά γίνη αιτία πρώτα υστέρα νά χαθή αυτή ή πατρίς καί έγώ τον γνωρίζω άπό μικρόν παιδί καλύτερα άπό κάθε άλλον καί άλλα πολλά είπε κατ' αύτού.
Είς τήν άκόλουθον συνεδρίασιν άπεφάσισεν ή Συνέλευσις νά παραδώση τά αυθαιρέτως κατακρατούμενα παρ' αύτού φρούρια του Ναυπλίου, άλλ' αυτός διά νά δώση μάκρος του καιρού, άπήντησεν δτι άμα συστηθείσης τής νέας Κυβερνήσεως καί τον διατάξη είναι έτοιμος νά τά παραδώση.
ΠΗΓΕΣ:
ΚΑΝΕΛΛΟΣ ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗΣ-ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ
ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου