Υπάρχον τό Έκτελεστικόν είς την Σαλαμίνα, ώς προείρηται, καταμεσολαβησάσης προ πολλού καιρού διά διάφορα αντικείμενα μεταξύ αύτού καί της Βουλής μεγάλη διχόνοια καί προφανής διαίρεσις καί κατεφέρετο ή Βουλή κατ' αύτού αναφανδόν είς τρόπον ώστε κατήντησαν ασυμβίβαστα αυτά τά δύο σώματα καί μή δυνάμενον τό Έκτελεστικόν νά ενεργή ουδέν άντικείμενον εκ τών χρεών του καί μή έχον ουδέν μέσον τής συντηρήσεως του έξητήσατο από τήν Βουλήν επιμόνως νά μεταβή είς τήν Πελοπόννησον, όπως ένωθέν μετ' αυτής νά συμβι βασθούν καί νά συμπράττουν είς τάς άνάγκας τής Πατρίδος. Δέν υπήρχε μάλιστα πλέον καί ανάγκη νά διαμένη είςτήν Σαλαμίναν καθότι οι εχθροί, αφού έλεηλάτησαν καί κατέστρεψαν δλας τάς επαρχίας τής Στερεάς Ελλάδος, άπεσύρθησαν άπ' δλα τά μέρη καί συνεκεντρώθηκαν είς τό Ζητούνι (Λαμίαν) καί έμειναν ολαι αι έπαρχίαι έλεύθεραι. Τότε ή Βουλή μόλις συγκατετέθη καί έπέστρεψεν τον είς Ναύπλιον έρχομόν του Εκτελεστικού ώς πρεσβεύουσα αντιθέτους αρχάς ήθελεν ν' άποφασίση μ' όλα ταύτα νά μετατεθή έκεί, άλλ' ύποπτεύουσα έτι μάλλον καί γνωρίζουσα ότι τό Ναύπλιον κατέχεται καί κατακρατείται αυθαιρέτως άπό τους Κολοκοτρωναίους καί συντροφίαν ήθελεν καταντήσει υποχείριος, καταπιεζόμενη καί παραβιαζομένη καθ' ήμέραν άπό τάς άλογους καί ανοικονόμητους απαιτήσεις των, ού μόνον του Πάνου καί του Γενναίου, αλλά καί τών εξαδέλφων τους, τών ανεψιών, τών συγγενών καί τών φίλων τους καί όλης τής συντροφιάς των. Απεφάσισε λοιπόν καί μετέβη είς τό 'Αργος, όθεν ήτον εύκολον νά συνυπακούωνται. Φθάσασα δε έκεί εδέησε νά γίνη συνέντευξις μετά του Εκτελεστικού νά δυνηθούν νά διαλύσουν τήν μεταξύ των δυσπιστίαν. Απέστειλαν τινάς τών Βουλευτών να ομιλήσουν μετ' αύτού νά εύρουν τό καταλληλότερον μέσον τής άνταμώσεώς των. Οι 'Εκτελεσταί απαιτούσαν νά εισέλθουν δλοι οι Βουλευταί εις τό Ναύπλιον. Ή πλειονοψηφία καί έγκριτώτεροι τής Βουλής απήντησαν ότι έχουν θετικάς πληροφορίας δτι ό Πάνος Κολοκοτρώνης και Πλαπούτας είναι προδιατεθειμένοι νά τους παραβιάσουν τήν θέλησιν, νά τους έχουν ύπό πολιτικήν κράτησιν, διά νά κατορθώση ή φατρία των παν ο,τι θέλει δι' αύτού τού αυθαιρέτου και αισχρού μέσου καί δτι είναι αδύνατον νά υπάγουν έκεί καί τό περισσότερον δτι ό Πάνος ήθελε νά απαιτήση άπό αυτούς υπέρ τάς πεντακόσιας χιλιάδας γρόσια διά πολύμηνους στρατιωτικούς μισθούς, υποθετικούς, καθυστε ρούμενους τής φρουράς καί ύποθετουμένων εκστρατειών. Ήναγκάσθη δέ ή Βουλή ώς έκ τών διαφόρων πληροφοριών τάς οποίας είχεν, οτι ό Πάνος, ό Γενναίος καί ό Νικηταράς είχον τήν άπόφασιν νά τήν παραβιάσουν νά πάρουν τά αρχεία καί τήν σφραγίδα καί νά τήν διαλύσουν διά τούτο άποφασίσασα έδώρισε διά φρουράν της τον Θεόδωρον Ζαχαρόπουλον μέ διακόσιους πενήντα στρατιώτας, φρούραρχον διά τήν άσφάλειάν της, νομίσασα μάλλον ότι (επειδή) είναι γυναικάδελφος του Νικήτα δέν ήθελον λάβει τήν τόλμην διά νά τον προσβάλουν.
Τό Έκτελεστικόν είχε παύσει πρό τίνων ήμερών τον Άναγνώστην Σπηλιωτάκην άπό του Μισθρά άπό τό Ύπουργείον τής Οικονομίας καί άντ' αυτού είχεν άντικαταστήση τον Χαραλάμπην Περούκαν. Έπώλησεν είς τον Νικηταράν άνευ δημοπρασίας τήν άλυκήν του Θερμησίου έπί λόγω δήθεν, δτι είχε στείλει γενήματα είς τον Όδυσσέα διά τροφάς στρατιωτών, ένώ αυτός ήτον άκτήμων καί δέν είχεν ουδέ μίαν σπιθαμήν γής καί ωσάν νά ήτον αυτός πληρεξούσιος δλου του Έθνους νά διανέμη τά δημόσια εισοδήματα είς οποίον θέλει, άνθρωπος, όστις δέν είχε πού τήν κεφαλήν κλίναι καί οχι ιδιοκτησίας νά έχη ίδια γενήματα, ή παρεχώρησεν είς τον εβδομον τής αξίας της, χωρίς νά πλήρωση ούδ' έν λεπτόν είς τό Δημόσιον, διά νά τον σύρουν είς τήν μερίδα τους, νά μεταχειρισθούν τήν κουφόνοιάν του όργανον διά τους σκοπούς τους καί έκαμαν μίαν τοιαύτην μεγάλην θυσίαν παραχωρήσαντες είς τοιούτον άνθρωπον μίαν τοιαύτην έθνικήν περιουσίαν διακοσίων χιλιάδων γροσίων, καί τήν κατεβρόχθισεν άναξίως. Έστειλε δε καί τον Μεταξάν, μέλος ών τού Εκτελεστικού, καί τον Περούκαν καί Παπαφλέσιαν, Υπουργούς καί τρεις βουλευτάς, κατ' αίτησιν τού Κολοκοτρώνη νά μεσολαβήσουν νά καταπαύσουν τάς τότε άναφυείσας ταραχάς μεταξύ του Πλαπούτα καί ημών (ώς κάτωθι ρηθήσεται τούτο) μέ τό νά έπρόβλεπον δτι ήτον επομένη ή καταστροφή του Πλαπούτα καί τών περί αυτόν, τό περισσώτερον νά προλάβουν διά νά τον σώσουν ώς σύντροφόν τους. Καί έμεινεν ατελές το σώμα του Εκτελεστικού είκοσι σχεδόν ημέρας. 'Ενεκα λοιπόν αυτί τών παρανομιών καί πολλών άλλων αυθαιρέτων πράξεων του Έκτελεστικού άνευ νόμου καί άνευ συγκαταθέσεως τής Βουλής, άναγκασθείσα αύτη, ώς έκ τών καθηκόντων τους, τούς έκήρυξεν έκπτωτοι δι' επισήμου πράξεως της, καί διά νόμου άντεκατέστησε τον μέν Σπηλιωτάκην είς τήν Οικονομίαν, ώς παρανόμως παυθέντα, άντί δέ του Μεταξά έδιόρισε τον Κωλέττην μέλος του Εκτελεστικού. Αυτό δε αψηφήσαν τήν άπόφασιν τής Βουλής δέν τήν παρεδέχθη, έπί προφάσει δτι δέν ήτον πλήρης ή Βουλή, καθότι μέλη τινά αυτής διέμενον εις τό Ναύπλιον, καί διά τούτο συνειργάζετο μετά του Μεταξά καί του Περούκα, μή δεχθέν τον Κωλέττην καί τον Σπηλιωτάκην.
Έζήτησε δέ νά έξέλθη αυτό άπό τό Ναύπλιον καί ή Βουλή άπό τό Άργος, νά ανταμώσουν εις έν χωρίον, νά δυνηθούν νά διαλύσουν διά συμβιβασμού αυτήν τήν διένεξιν. Παρεδέχθη ή Βουλή τήν αίτησιν ταύτην καί τήν επαύριον ήνταμώθησαν καί τά δύο άντιφερόμενα μέρη εις τό χωρίον Μέρμπακαν καί άρξαμένης τής συνδιαλέξεως και συζητήσεως πεισματώδους έξ αμφοτέρων τών μερών προκυψάσης δέν έστάθη δυνατόν νά συγκατατεθή τό έν σώμα είς τού άλλου τας απαιτήσεις, έρεθίσθησαν δέ έτι μάλλον καί έξέσχισαν τό προσωπείον. Καί διαχωρισθέντα δι' απειλών τό εν κατά του άλλου έπανήλθον εις τά ίδια. Ή Βουλή φθάσασα είς τό Άργος συνεδρίασεν αμέσως καί έκαμε πράξιν διεκήρυξεν είς τούς λαούς διά του Προέδρου της τά διατρέξαντα καί τούς σκοπούς του Εκτελεστικού καί συντροφιάς καί έξαπέστειλεν εγκυκλίους είς δλον τό Κράτος προσκαλούσα τούς πάντας νά προστρέξουν διά τήν στερέωσιν τών νόμων εναντίον του δεσποτισμού καί τής αυθαιρεσίας. Τούτο βεβαιωθέντα τά μέλη του 'Εκτελεστικού, συσκεφθέντα μετά τού Πάνου καί Γενναίου Κολοκοτρώνων, του Νικηταρά, του Τσιώκρη καί τίνων άποσπασθέντων έκ τής ολομελείας βουλευτών, απεφάσισε νά στείλη αίφνης τήν επαύριον τούς τεσσάρους άνω ρηθέντας μέ αρκετούς στρατιώτας νά άρπάσουν διά τής βίας τά αρχεία καί τήν σφραγίδα τής Βουλής καί νά τήν διαλύσουν καί έάν εύρουν άντίστασιν νά φονεύσουν τούς έγκριτωτέρους, νά επιφέρουν τον τρόμον νά διασκορπισθούν οί άλλοι. 'Εξεκίνησαν λοιπόν οί ρηθέντες τήν επαύριον μετά οκτακοσίων ώς έγγιστα στρατιωτών καί φθάσαντες δρομαίοι εις τό Άργος έπολιόρκησαν αίφνης τό κατάστημα τής Βουλής εις τό οποίον τήν εύρον συνεδριάζουσαν καί ένεργούν τά καθήκοντά της. Είσήλθον ώπλισμένοι καί αυτοί υπέρ τούς εκατόν άλλοι μπουλουκτζήδες καί στρατιώται καί παρουσιασθέντες αύθαδώς χωρίς νά σεβασθούν αυτό τό άπαραβίαστον σώμα, τούς αντιπροσώπους του Έθνους, τούς ήρώτησεν ό Πρόεδρος τί ζητούν! Αυτοί δέ άποτόμως λέγουν: Θέλομεν τούς μισθούς μας! Έν μιά φωνή καί άτρομήτως απήντησαν δλοι οί βουλευταί, δτι ήμείς είμεθα νομοθέται καί τό Έκτελε στικόν ή οί υπουργοί αν γνωρίζουν ότι έχετε λαμβάνειν άπό τό Δημόσιον, άποτανθήτε προς αυτούς νά σάς πληρώσουν, τί προς ημάς; Αυτοί δέ απαντούν μέ όργήν, δτι, άπό σάς τά θέλομεν καί θά σάς τά πάρωμεν! λέγοντες έν ταύτώ καί αίσχράς τινας εκφράσεις και άπειλάς κατά τών βουλευτών διά νά τούς τρομάξουν. Καί ένώ έπεκράτει αυτός ό θόρυβος καί οί φωναί έξ αμφοτέρων τών μερών, δραξάμενος τής ευκαιρίας ό Ζαχαρόπουλος άρπάξας τά αρχεία καί τήν σφραγίδα τής Βουλής ίππευσεν ένα καλόν ίππον καί τρέξας δρομαίως έφθασεν είς τούς Μύλους καί τά διέσωσεν είς εν Ύδραϊκόν πλοίον εύρεθέν έκεί καί αμέσως ύπέστρεψεν είς τό Άργος· οί δέ στρατιώται του έστάθηκαν μέ τά δπλα είς τάς χείρας λέγοντες προς τους έκ Ναυπλίου έλθόντας, δτι εάν λυθή ενός βουλευτού μύτη, είμεθα αποφασισμένοι νά άποθάνωμεν δλοι, οίτινες έδειξαν τοιούτον φιλόνομον χαρακτήρα καί άνδρι κόν, ώστε οί έλθόντες έκ Ναυπλίου αρχηγοί τά έχασαν καί ήρχισαν νά άποσύ ρωνται δι' απειλών διευθυνόμενοι είς τήν αίθουσαν του γραφείου προς τά αρχεία νά τά άρπάσουν, άλλά μέ έκπληξίν τους μαθόντες δτι έκείνην τήν στιγμήν ήτον φθασμένος ό Ζαχαρόπουλος είς τούς Μύλους, έκυψαν τάς κεφαλάς δι' αυτήν τήν άπροσδόκητον άποτυχίαν καί ύπέστρεψαν αμέσως απελπισμένοι είς τό Ναύπλιον.
Οί δέ βουλευταί τό εσπέρας τής ημέρας εκείνης άνεχώρησαν καί φθάσαντες είς τούς Μύλους καί παραλαβόντες τά αρχεία μετέβησαν τήν έπιούσαν είς τό Κρανίδι, ώς τόπον ασφαλή καί μή ύποκείμενον είς τήν αύθαιρεσίαν, όπου καί έτοποθετήθησαν, καί εκείθεν άνέφερον τά γεγονότα είς τάς ναυτικάς νήσους καί είς δλας τάς επαρχίας του Κράτους.
Είς τήν πρώτην συνεδρίασιν έδιόρισε μίαν έπιτροπήν διά νά εξετάση τάς παρανομίας τών Εκτελεστών, νά τάς άναφέρη είς τό σώμα, διά νά λάβη έν μέτρον σωστικόν διά τήν πατρίδα. Συνεδριάσασα δέ αύτη καί άναπτύξασα όλας τάς παρανομίας καθυπέβαλε είς τήν όλομέλειαν τής Βουλής τάς δεκατρείς ουσιωδεστέρας κατά το Εκτελεστικού (εξαιρουμένου του Ζαΐμη, καθότι ούτος δέν έλαβε ποτέ μέρος μέ τό Έκτελεστικόν επειδή εύρίσκετο πάντοτε εις τήν πολιορκίαν τών Πατρών).
Αι όποίαι είναι αι έξής:
Ιον. Διότι κατεχράσθησαν τά δημόσια εισοδήματα καί τά έμοίρασαν μεταξύ των καί είς τούς συγγενείς, φίλους καί συνωμότας των.
2ον. Διότι ύπέστρεψεν ό Κολοκοτρώνης άπό τήν έκστρατείαν καί διέμενεν αυθαιρέτως είς Τριπολιτσάν ενεργών καθήκοντα ώς Κυβέρνησις. 3ον. Διότι έδωκαν στρατιωτικούς βαθμούς άνευ νόμου. 4ον. Διότι έπώλησαν τά κανόνια τών φρουρίων εναντίον του νόμου, 5ον. Διότι ένωσαν τάς επαρχίας του Αγίου Πέτρου καί Πραστού άνευ νόμου.
6ον. Διότι κατέστησαν μονοπωλείον τό άλας καί παρεχώρησαν τάς έπισημοτέρας άλυκάς είς άτομα.
7ον. Διότι έδιόρισαν επάρχους εναντίον τών καθηκόντων τους.
8ον. Διότι έπώλησαν εθνικά κτήματα παρανόμως.
9ον. Διότι έστειλαν τον Μεταξάν εις ύπηρεσίαν καί έμεινεν ατελές τό σώμα του Εκτελεστικού είκοσι σχεδόν ημέρας καί ένεργούσε παρανόμως ή Κυβέρνησις ατελής ούσα.
ΙΟον. Διότι δέν άπέβαλε τον Μεταξάν, καταδικασθέντα διά βουλεύματος έκπτωτον.
llov. Διότι δέν εδέχθη τον αντικατασταθέντα μέ βούλευμα Κωλέττην.
12ον. Διότι έστειλαν τον φρούραρχον του Ναυπλίου καί άλλους οπλαρχηγούς είς τό Άργος καί παρεβίασαν τό άπαραβίαστον τής Βουλής.
13ον. Διότι έπώλησεν ό φρούραρχος του Ναυπλίου καί ό αδελφός του Γενναίος Κολοκοτρώνης, έν γνώσει αύτού, τούς τρεις αδελφούς Σιεχνετσίπηδες Σαμήν, Μπανήν, Χαηρουλάν καί τήν συνοδίαν τους παρανόμως διά εκατόν πενήντα χιλιάδες γρόσια' καί ό μέν Σαμή έφένδης άπήλθεν είς τή Αίγυπτον, οί δ' άλλοι δύο έμεναν μεχρισότου έλθουν τά χρήματα καί μ' όλας τάς προτροπάς καί παρακλήσεις τών έγκριτωτέρων βουλευτών, οίτινες ύπόσχοντο είς τούς Κολοκοτρωναίους νά τούς δώσουν αυτοί τά λύτρα καί νά μήν στείλουν είς τήν Αίγυπτον τοιούτους επικίνδυνους εχθρούς είς τάς τότε άπελπιστικάς έκείνας περιστάσεις, περιπλέον δέ διότι αυτοί έγνώριζον δλην τήν έσωτερικήν άθλί αν κατάστασιν ού μόνον τής Πελοποννήσου, άλλ' δλου του Κράτους καί έστάθη αδύνατον νά πεισθούν είς τό πείσμα όλου του κόσμου καί άπό τήν λύσσαν τής αισχροκερδείας. Τέλος απέστειλάν πρώτον τον Σαμή έφένδην εις τήν Αίγυπτον καί φθάσας έκεί έξηγήθη είς τον Ιμπραήμ πασιάν τά ένταύθα διατρέχοντα καί δτι άρμοδιωτέρα περίστασις άπό αυτήν δέν θα εύρεθή άλλη διά νά ύποτάξη τήν Πελοπόννησον. Καίτον παρεκίνησε σε καίτον ύπεσχέθη δτι άν άποτύχη νά φονεύση καί αυτόν καί τους αδελφούς του.'Ωστε τον ενεθάρρυνε καί ήλθε μαζί μέ αυτόν κατά τούς 1825 Μάρτιον καί κατέστρεψεν δλην τήν Πελοπόννησον και το Μισολόγγι καί τήν φθοράν τήν οποίαν έπροξένησε, τέσσαρα ήμισυ περίπου έτη, είναι ακαταλόγιστος.Έφονεύθηκαν δέ είς τάς διαφόρους μάχας καί έπιδρομάς καί άπέθαναν έκ τής κακοπαθείας υπέρ τάς εβδομήντα χιλιάδες 'Ελληνες καί άλλαι τόσαι ήχμαλωτίσθηκαν, άνδρες, γυναίκες καί παιδία, ένεκα εκατόν πεντήκοντα χιλιάδων γροσίων, τά όποία άπήλαυσαν οί σωτήρες τού έθνους άπό τα λύτρα τών Σιεχνετσίπηδων.
'Αναγνωσθείσης δέ τής εκθέσεως τής επιτροπής είς τήν όλομέλειαν του σώμα τος παρεδέχθη παμψηφεί καί τήν 6 Ίανουαρίου 1824 έγινεν έκπτωτον τό παρανομήσαν Έκτελεστικόν καί αντ' αυτού άντεκατέστησεν ή Βουλή νέον διά νόμου.Τον Γεώργιον Κουντουριώτην πρόεδρον, τον Παναγιώτην Μπότασην άντιπρόεδρον τον Νικόλαον Λόντον Πατραίον, τον 'Ανδρέαν Ζαΐμην, καί τόν Ιωάννην Κωλέττην μέλη. 'Αλλ' άφού καθημέθησαν τά μέλη του Έκτελεστικού [καί] άψηφήσαντα τήν καθαίρεσίν των, ώς παρανόμως δήθεν, γενομένην, έξέδωκαν εγκυκλίους είς όλον τό κράτος κατ' επίμονον αίτησιν του Κολο κοτρώνη,τών υιών του, του Νικήτα, οίτινες άντιπροσώπευον τό έθνος ώς πατρικήν τους κληρονομίαν, δι' ών έπροσκαλούσαν τάς επαρχίας είς Έθνικήν Συνέλευσιν είς Τριπολιτσάν προς θεραπείαν τών δεινών του, άλλ' ούδεμίαν εύρον παραδοχήν ούδ' είς τήν έλαχίστην έπαρχίαν. Ωστε άπελπισθέντα τα μέλη αυτά καί ή συμμορία τών Κολοκοτρωναίων, ύποπτευθέντα μάλιστα μήπως πολιορκηθούν είς τό Ναύπλιον άπό τήν νεοσυσταθείσαν Κυβέρνησιν.
Ή νέα Κυβέρνησις γνωρίζουσα έξ αξιόπιστων πηγών, δτι ή πρώτη δόσις του δια πραγματευθέντος δανείου εις τήν 'Αγγλίαν προφθάνει εντός ολίγων ήμε ρών, έγκαρδιωθίσα, δέν έδωκεν ούδεμίαν προσοχήν είς τήν έγκύκλιον τού καθαιρεθέντος Εκτελεστικού, αλλά διέταξε τον Πάνον Κολοκοτρώνην νά παραδώση τό έθνικόν φρούριον είς τήν διάθεσιν τής Κυβερνήσεως. Αυτός δέ άπήντησεν μετά του Νικηταρά καί οί δύο άποτόλμως προς αυτήν ότι, Κυβέ ρνησιν συστηθείσαν παρανόμως άπό ολίγα μέλη τής Βουλής δέν καταδέχονται νά τήν αναγνωρίσουν ώς νόμιμον, καί τά φρούρια τότε δύνανται νά τά πα ραδώσουν, όταν συγκροτηθή Εθνική Συνέλευσις καί εγκαθίδρυση νόμιμον Κυβέρνησιν, καί άφού αύτη τούς πλήρωσε πεντακόσιας άπέκεινα χιλιάδας γρόσια διά μισθούς τής φρουράς, τότε τά παραδίδουν καί άλλας τοιαύτας αυθάδεις κομπορρημοσύνας απήντησαν μέ τήν πεποίθησιν, δτι θά έκφοβίσουν τήν νέαν Κυβέρνησιν νά πέση είς συμβιβασμόν νά μοιράσουν τήν έξουσίαν.
Αυτά βλέποντα τά παύσαντα μέλη του Εκτελεστικού καί τίνες άποχωρισθέντες πρότερον βουλευταί άπό τήν όλομέλειαν τής Βουλής, απεφάσισαν καί μετά τά μέσα του Ιανουαρίου μετέβησαν είς τήν Τριπολιτσάν όπου καί ό Κολο κοτρώνης, καί συνεκεντρώθησαν έκεί ώς Βουλή καί Έκτελεστικόν καί ένερ γούσαν ώς Κυβέρνησις καί ώς κράτος έν κράτει. Ήτον δέ 18 μόνοι βουλευταί, οίτινες έχειροτόνησαν καί τον Έπίσκοπον Μοθώνης Γρηγόριον άντιπρόεδρον του Έκτελεστικού παραιτηθέντος του Κολοκοτρώνη, διά νά διευθύνη είς τό εξής τά στρατιωτικά καί μετά πέντε ημέρας τής έλεύσεως αυτών ήλθε καί ό Παπαφλέσιας, υπουργός τών Εσωτερικών καί ενεργούσε καί αυτός μέ αυτούς, άλλ'ένεκα τής ασέλγειας καί τής θηλυμανίας του κατήντησε τό κατάστημα του υπουργείου του πορνοστάσιον καί έσύναξεν δλας τάς δημοσίας καί όλους τούς άσωτους καί μπιρμπάντας καί έπραττον δι' αυτού είς τούς δυστυχείς κατοί κους τά μεγαλύτερα άνοσιουργήματα, ώστε μίαν ήμέραν έφόνευσεν είς παρά σιτός του ένα πολίτην άπανθρώπως καί άνευ αιτίας. Οί πολίται συνήχθησαν άπαντες καί ύπήγον προς αυτόν έξαιτούμενοι τον φονέα, αυτός δέ τους άπέ πεμψεν καταφρονητικώς καί άπειλητικώς. Ούτοι δέ έρεθισθέντες ώρμησαν άπαντες είς τήν οίκίαν του, ήρπασαν τον φονέα καί τον κατεκερμάτισαν άπε πειράθησαν δέ νά φονεύσουν καί αυτόν, άλλ' έφθασαν οί Μαυρομιχάλαι Κωνστα ντίνος καί Γεωργάκης μέ τον πολιτάρχην Μπηλίδαν καί μόλις του έσωσαν τήν ζωήν καί τήν αυτήν νύκταν άνεχώρησε καί έφθασε τήν επαύριον είς τό Κρανί δι (μή δυνάμενος πλέον νά σταθή είς τήν Τριπολιτσάν) καί συμφωνήσας μετά του ομοίου του, κατά τήν ψυχήν καί τήν καρδίαν, Κωλέττη ήνώθη και αυτός μέ τήν νέαν Κυβέρνησιν.
Καταντήσαντες ούν οί ανωτέρω είς τοιαύτην άπελπισίαν απεφάσισαν νά ακολουθήσουν έν στρατήγημα, νά στρατολογήση δήθεν ό Κολοκοτρώνης τάς επαρχίας Καρύταινας, Φαναριού, Αρκαδίας καί Τριπολιτσάς, νά συγκεντρώση τάχα στρατεύματα είς τήν Γαστούνην ότι θά πολιορκήση τάς Πάτρας, ό κύριος δέ σκοπός των ήτον νά έκφοβίσουν τον Ζαΐμην καί Λόντον καί τούς λοιπούς νά δώσουν άντιπερισπασμόν είς τήν πορείαν τής νέας Κυβερνήσεως. 'Εξέδωκε λοιπόν τάς εγκυκλίους διά τήν ύποθετικήν ταύτην έκστρατείαν, τάς οποίας ίδόντες οί Ζαΐμης καί Λόντος έξεκίνησαν αμέσως μέ έπέκεινα τών χιλίων πεντακοσίων καί είσέβαλον είς τήν Γαστούνην. Ό Σισίνης ήτον πρότερον συνυπακουσμένος μυστικώς μέ τον Κολοκοτρώνην διά του Παπασταθόπουλου, Πυργίου, ότι νά μένη σύμφωνος είς τό έξής είς πάν πολιτικόν επιχείρημα αλλά νά μήν πατήση κανένας άλλος είς τήν έπαρχίαν του. Βλέπων λοιπόν τούς άνω είσελθόντας είρημένους έστειλεν ευθύς είς τον Κολοκοτρώνην νά προφθά ση έκεί νά διαλύσουν αυτήν τήν σκηνήν άλλ' αυτός διά ν' άποφύγη μίαν τοι αύτην πάλην, έστειλε τον Πλαπούταν μέ 300 Ήλιοδωρήσιους καί άλλους καί άπήλθεν είς τον Πύργον. Έγραψε δέ καί τών Φαναρίτων, Άρκαδινών, Πυργιώτων καί Γαστουναίων νά υπάγουν καί αυτοί ύπό τάς διαταγάς του προς βοήθειαν του Σισίνη, άλλ' ουδείς ηθέλησε νά ακολουθήση. Τάς αυτάς διαταγάς έδωκε καί είς τάς επαρχίας Καρύταινας καί Τριπολιτσάς άλλ' οί πρόκριτοι τον απή ντησαν ότι δέν λαμβάνουν μέρος εις εμφυλίους πολέμους καί μάλιστα είς έκείνας τάς δεινάς περιστάσεις είναι αδύνατον νά κινηθούν. Διά νά άποφύγη λοιπόν πάν ένδεχόμενον καί τήν έντροπήν καί διά νά μήν ξεσκεπασθή ή αδυναμία του,εύρε τήν πρόφασιν ότι τον γράφουν οί πολιορκηταί τής Ακροκορίνθου νά ύπάγη έκεί νά παραδοθούν λείψανα τινά Τούρκων έναπο λειφθέντα, νά παραδώσουν καί τό φρούριον. Συμπεριλαβών δέ καί τον Νικη ταράν του μεθ' εαυτού καί πεντήκοντα ώς έγγιστα στρατιώτας άπήλθον είς τήν Κόρινθον διά νά απολαύσουν καί έκεί τίποτε έκ τών λαφύρων, άφήσας τά πάντα είς τήν αβεβαιότητα τής τύχης καί είς τήν φοράν τών περιστάσεων.
Ό δέ Ζαΐμης καί Λόντος συμφωνήσαντες μετά του Σισίνη καί Πυργιώτων ότι νά μήν άκολουθήση κανένας τον Κολοκοτρώνην καί τό πεπτωκός σύστημα, τό άντιποιούμενον αυθαιρέτως τήν έξουσίαν του Έθνους, άλλά νά πείθωνται καί υπακούουν είς τήν νέαν Κυβέρνησιν, καί ούτως άνεχώρησαν καί άπήλθον είς τήν πολιορκίαν τής Πάτρας.
Τό Έκτελεστικόν είχε παύσει πρό τίνων ήμερών τον Άναγνώστην Σπηλιωτάκην άπό του Μισθρά άπό τό Ύπουργείον τής Οικονομίας καί άντ' αυτού είχεν άντικαταστήση τον Χαραλάμπην Περούκαν. Έπώλησεν είς τον Νικηταράν άνευ δημοπρασίας τήν άλυκήν του Θερμησίου έπί λόγω δήθεν, δτι είχε στείλει γενήματα είς τον Όδυσσέα διά τροφάς στρατιωτών, ένώ αυτός ήτον άκτήμων καί δέν είχεν ουδέ μίαν σπιθαμήν γής καί ωσάν νά ήτον αυτός πληρεξούσιος δλου του Έθνους νά διανέμη τά δημόσια εισοδήματα είς οποίον θέλει, άνθρωπος, όστις δέν είχε πού τήν κεφαλήν κλίναι καί οχι ιδιοκτησίας νά έχη ίδια γενήματα, ή παρεχώρησεν είς τον εβδομον τής αξίας της, χωρίς νά πλήρωση ούδ' έν λεπτόν είς τό Δημόσιον, διά νά τον σύρουν είς τήν μερίδα τους, νά μεταχειρισθούν τήν κουφόνοιάν του όργανον διά τους σκοπούς τους καί έκαμαν μίαν τοιαύτην μεγάλην θυσίαν παραχωρήσαντες είς τοιούτον άνθρωπον μίαν τοιαύτην έθνικήν περιουσίαν διακοσίων χιλιάδων γροσίων, καί τήν κατεβρόχθισεν άναξίως. Έστειλε δε καί τον Μεταξάν, μέλος ών τού Εκτελεστικού, καί τον Περούκαν καί Παπαφλέσιαν, Υπουργούς καί τρεις βουλευτάς, κατ' αίτησιν τού Κολοκοτρώνη νά μεσολαβήσουν νά καταπαύσουν τάς τότε άναφυείσας ταραχάς μεταξύ του Πλαπούτα καί ημών (ώς κάτωθι ρηθήσεται τούτο) μέ τό νά έπρόβλεπον δτι ήτον επομένη ή καταστροφή του Πλαπούτα καί τών περί αυτόν, τό περισσώτερον νά προλάβουν διά νά τον σώσουν ώς σύντροφόν τους. Καί έμεινεν ατελές το σώμα του Εκτελεστικού είκοσι σχεδόν ημέρας. 'Ενεκα λοιπόν αυτί τών παρανομιών καί πολλών άλλων αυθαιρέτων πράξεων του Έκτελεστικού άνευ νόμου καί άνευ συγκαταθέσεως τής Βουλής, άναγκασθείσα αύτη, ώς έκ τών καθηκόντων τους, τούς έκήρυξεν έκπτωτοι δι' επισήμου πράξεως της, καί διά νόμου άντεκατέστησε τον μέν Σπηλιωτάκην είς τήν Οικονομίαν, ώς παρανόμως παυθέντα, άντί δέ του Μεταξά έδιόρισε τον Κωλέττην μέλος του Εκτελεστικού. Αυτό δε αψηφήσαν τήν άπόφασιν τής Βουλής δέν τήν παρεδέχθη, έπί προφάσει δτι δέν ήτον πλήρης ή Βουλή, καθότι μέλη τινά αυτής διέμενον εις τό Ναύπλιον, καί διά τούτο συνειργάζετο μετά του Μεταξά καί του Περούκα, μή δεχθέν τον Κωλέττην καί τον Σπηλιωτάκην.
Έζήτησε δέ νά έξέλθη αυτό άπό τό Ναύπλιον καί ή Βουλή άπό τό Άργος, νά ανταμώσουν εις έν χωρίον, νά δυνηθούν νά διαλύσουν διά συμβιβασμού αυτήν τήν διένεξιν. Παρεδέχθη ή Βουλή τήν αίτησιν ταύτην καί τήν επαύριον ήνταμώθησαν καί τά δύο άντιφερόμενα μέρη εις τό χωρίον Μέρμπακαν καί άρξαμένης τής συνδιαλέξεως και συζητήσεως πεισματώδους έξ αμφοτέρων τών μερών προκυψάσης δέν έστάθη δυνατόν νά συγκατατεθή τό έν σώμα είς τού άλλου τας απαιτήσεις, έρεθίσθησαν δέ έτι μάλλον καί έξέσχισαν τό προσωπείον. Καί διαχωρισθέντα δι' απειλών τό εν κατά του άλλου έπανήλθον εις τά ίδια. Ή Βουλή φθάσασα είς τό Άργος συνεδρίασεν αμέσως καί έκαμε πράξιν διεκήρυξεν είς τούς λαούς διά του Προέδρου της τά διατρέξαντα καί τούς σκοπούς του Εκτελεστικού καί συντροφιάς καί έξαπέστειλεν εγκυκλίους είς δλον τό Κράτος προσκαλούσα τούς πάντας νά προστρέξουν διά τήν στερέωσιν τών νόμων εναντίον του δεσποτισμού καί τής αυθαιρεσίας. Τούτο βεβαιωθέντα τά μέλη του 'Εκτελεστικού, συσκεφθέντα μετά τού Πάνου καί Γενναίου Κολοκοτρώνων, του Νικηταρά, του Τσιώκρη καί τίνων άποσπασθέντων έκ τής ολομελείας βουλευτών, απεφάσισε νά στείλη αίφνης τήν επαύριον τούς τεσσάρους άνω ρηθέντας μέ αρκετούς στρατιώτας νά άρπάσουν διά τής βίας τά αρχεία καί τήν σφραγίδα τής Βουλής καί νά τήν διαλύσουν καί έάν εύρουν άντίστασιν νά φονεύσουν τούς έγκριτωτέρους, νά επιφέρουν τον τρόμον νά διασκορπισθούν οί άλλοι. 'Εξεκίνησαν λοιπόν οί ρηθέντες τήν επαύριον μετά οκτακοσίων ώς έγγιστα στρατιωτών καί φθάσαντες δρομαίοι εις τό Άργος έπολιόρκησαν αίφνης τό κατάστημα τής Βουλής εις τό οποίον τήν εύρον συνεδριάζουσαν καί ένεργούν τά καθήκοντά της. Είσήλθον ώπλισμένοι καί αυτοί υπέρ τούς εκατόν άλλοι μπουλουκτζήδες καί στρατιώται καί παρουσιασθέντες αύθαδώς χωρίς νά σεβασθούν αυτό τό άπαραβίαστον σώμα, τούς αντιπροσώπους του Έθνους, τούς ήρώτησεν ό Πρόεδρος τί ζητούν! Αυτοί δέ άποτόμως λέγουν: Θέλομεν τούς μισθούς μας! Έν μιά φωνή καί άτρομήτως απήντησαν δλοι οί βουλευταί, δτι ήμείς είμεθα νομοθέται καί τό Έκτελε στικόν ή οί υπουργοί αν γνωρίζουν ότι έχετε λαμβάνειν άπό τό Δημόσιον, άποτανθήτε προς αυτούς νά σάς πληρώσουν, τί προς ημάς; Αυτοί δέ απαντούν μέ όργήν, δτι, άπό σάς τά θέλομεν καί θά σάς τά πάρωμεν! λέγοντες έν ταύτώ καί αίσχράς τινας εκφράσεις και άπειλάς κατά τών βουλευτών διά νά τούς τρομάξουν. Καί ένώ έπεκράτει αυτός ό θόρυβος καί οί φωναί έξ αμφοτέρων τών μερών, δραξάμενος τής ευκαιρίας ό Ζαχαρόπουλος άρπάξας τά αρχεία καί τήν σφραγίδα τής Βουλής ίππευσεν ένα καλόν ίππον καί τρέξας δρομαίως έφθασεν είς τούς Μύλους καί τά διέσωσεν είς εν Ύδραϊκόν πλοίον εύρεθέν έκεί καί αμέσως ύπέστρεψεν είς τό Άργος· οί δέ στρατιώται του έστάθηκαν μέ τά δπλα είς τάς χείρας λέγοντες προς τους έκ Ναυπλίου έλθόντας, δτι εάν λυθή ενός βουλευτού μύτη, είμεθα αποφασισμένοι νά άποθάνωμεν δλοι, οίτινες έδειξαν τοιούτον φιλόνομον χαρακτήρα καί άνδρι κόν, ώστε οί έλθόντες έκ Ναυπλίου αρχηγοί τά έχασαν καί ήρχισαν νά άποσύ ρωνται δι' απειλών διευθυνόμενοι είς τήν αίθουσαν του γραφείου προς τά αρχεία νά τά άρπάσουν, άλλά μέ έκπληξίν τους μαθόντες δτι έκείνην τήν στιγμήν ήτον φθασμένος ό Ζαχαρόπουλος είς τούς Μύλους, έκυψαν τάς κεφαλάς δι' αυτήν τήν άπροσδόκητον άποτυχίαν καί ύπέστρεψαν αμέσως απελπισμένοι είς τό Ναύπλιον.
Οί δέ βουλευταί τό εσπέρας τής ημέρας εκείνης άνεχώρησαν καί φθάσαντες είς τούς Μύλους καί παραλαβόντες τά αρχεία μετέβησαν τήν έπιούσαν είς τό Κρανίδι, ώς τόπον ασφαλή καί μή ύποκείμενον είς τήν αύθαιρεσίαν, όπου καί έτοποθετήθησαν, καί εκείθεν άνέφερον τά γεγονότα είς τάς ναυτικάς νήσους καί είς δλας τάς επαρχίας του Κράτους.
Είς τήν πρώτην συνεδρίασιν έδιόρισε μίαν έπιτροπήν διά νά εξετάση τάς παρανομίας τών Εκτελεστών, νά τάς άναφέρη είς τό σώμα, διά νά λάβη έν μέτρον σωστικόν διά τήν πατρίδα. Συνεδριάσασα δέ αύτη καί άναπτύξασα όλας τάς παρανομίας καθυπέβαλε είς τήν όλομέλειαν τής Βουλής τάς δεκατρείς ουσιωδεστέρας κατά το Εκτελεστικού (εξαιρουμένου του Ζαΐμη, καθότι ούτος δέν έλαβε ποτέ μέρος μέ τό Έκτελεστικόν επειδή εύρίσκετο πάντοτε εις τήν πολιορκίαν τών Πατρών).
Αι όποίαι είναι αι έξής:
Ιον. Διότι κατεχράσθησαν τά δημόσια εισοδήματα καί τά έμοίρασαν μεταξύ των καί είς τούς συγγενείς, φίλους καί συνωμότας των.
2ον. Διότι ύπέστρεψεν ό Κολοκοτρώνης άπό τήν έκστρατείαν καί διέμενεν αυθαιρέτως είς Τριπολιτσάν ενεργών καθήκοντα ώς Κυβέρνησις. 3ον. Διότι έδωκαν στρατιωτικούς βαθμούς άνευ νόμου. 4ον. Διότι έπώλησαν τά κανόνια τών φρουρίων εναντίον του νόμου, 5ον. Διότι ένωσαν τάς επαρχίας του Αγίου Πέτρου καί Πραστού άνευ νόμου.
6ον. Διότι κατέστησαν μονοπωλείον τό άλας καί παρεχώρησαν τάς έπισημοτέρας άλυκάς είς άτομα.
7ον. Διότι έδιόρισαν επάρχους εναντίον τών καθηκόντων τους.
8ον. Διότι έπώλησαν εθνικά κτήματα παρανόμως.
9ον. Διότι έστειλαν τον Μεταξάν εις ύπηρεσίαν καί έμεινεν ατελές τό σώμα του Εκτελεστικού είκοσι σχεδόν ημέρας καί ένεργούσε παρανόμως ή Κυβέρνησις ατελής ούσα.
ΙΟον. Διότι δέν άπέβαλε τον Μεταξάν, καταδικασθέντα διά βουλεύματος έκπτωτον.
llov. Διότι δέν εδέχθη τον αντικατασταθέντα μέ βούλευμα Κωλέττην.
12ον. Διότι έστειλαν τον φρούραρχον του Ναυπλίου καί άλλους οπλαρχηγούς είς τό Άργος καί παρεβίασαν τό άπαραβίαστον τής Βουλής.
13ον. Διότι έπώλησεν ό φρούραρχος του Ναυπλίου καί ό αδελφός του Γενναίος Κολοκοτρώνης, έν γνώσει αύτού, τούς τρεις αδελφούς Σιεχνετσίπηδες Σαμήν, Μπανήν, Χαηρουλάν καί τήν συνοδίαν τους παρανόμως διά εκατόν πενήντα χιλιάδες γρόσια' καί ό μέν Σαμή έφένδης άπήλθεν είς τή Αίγυπτον, οί δ' άλλοι δύο έμεναν μεχρισότου έλθουν τά χρήματα καί μ' όλας τάς προτροπάς καί παρακλήσεις τών έγκριτωτέρων βουλευτών, οίτινες ύπόσχοντο είς τούς Κολοκοτρωναίους νά τούς δώσουν αυτοί τά λύτρα καί νά μήν στείλουν είς τήν Αίγυπτον τοιούτους επικίνδυνους εχθρούς είς τάς τότε άπελπιστικάς έκείνας περιστάσεις, περιπλέον δέ διότι αυτοί έγνώριζον δλην τήν έσωτερικήν άθλί αν κατάστασιν ού μόνον τής Πελοποννήσου, άλλ' δλου του Κράτους καί έστάθη αδύνατον νά πεισθούν είς τό πείσμα όλου του κόσμου καί άπό τήν λύσσαν τής αισχροκερδείας. Τέλος απέστειλάν πρώτον τον Σαμή έφένδην εις τήν Αίγυπτον καί φθάσας έκεί έξηγήθη είς τον Ιμπραήμ πασιάν τά ένταύθα διατρέχοντα καί δτι άρμοδιωτέρα περίστασις άπό αυτήν δέν θα εύρεθή άλλη διά νά ύποτάξη τήν Πελοπόννησον. Καίτον παρεκίνησε σε καίτον ύπεσχέθη δτι άν άποτύχη νά φονεύση καί αυτόν καί τους αδελφούς του.'Ωστε τον ενεθάρρυνε καί ήλθε μαζί μέ αυτόν κατά τούς 1825 Μάρτιον καί κατέστρεψεν δλην τήν Πελοπόννησον και το Μισολόγγι καί τήν φθοράν τήν οποίαν έπροξένησε, τέσσαρα ήμισυ περίπου έτη, είναι ακαταλόγιστος.Έφονεύθηκαν δέ είς τάς διαφόρους μάχας καί έπιδρομάς καί άπέθαναν έκ τής κακοπαθείας υπέρ τάς εβδομήντα χιλιάδες 'Ελληνες καί άλλαι τόσαι ήχμαλωτίσθηκαν, άνδρες, γυναίκες καί παιδία, ένεκα εκατόν πεντήκοντα χιλιάδων γροσίων, τά όποία άπήλαυσαν οί σωτήρες τού έθνους άπό τα λύτρα τών Σιεχνετσίπηδων.
'Αναγνωσθείσης δέ τής εκθέσεως τής επιτροπής είς τήν όλομέλειαν του σώμα τος παρεδέχθη παμψηφεί καί τήν 6 Ίανουαρίου 1824 έγινεν έκπτωτον τό παρανομήσαν Έκτελεστικόν καί αντ' αυτού άντεκατέστησεν ή Βουλή νέον διά νόμου.Τον Γεώργιον Κουντουριώτην πρόεδρον, τον Παναγιώτην Μπότασην άντιπρόεδρον τον Νικόλαον Λόντον Πατραίον, τον 'Ανδρέαν Ζαΐμην, καί τόν Ιωάννην Κωλέττην μέλη. 'Αλλ' άφού καθημέθησαν τά μέλη του Έκτελεστικού [καί] άψηφήσαντα τήν καθαίρεσίν των, ώς παρανόμως δήθεν, γενομένην, έξέδωκαν εγκυκλίους είς όλον τό κράτος κατ' επίμονον αίτησιν του Κολο κοτρώνη,τών υιών του, του Νικήτα, οίτινες άντιπροσώπευον τό έθνος ώς πατρικήν τους κληρονομίαν, δι' ών έπροσκαλούσαν τάς επαρχίας είς Έθνικήν Συνέλευσιν είς Τριπολιτσάν προς θεραπείαν τών δεινών του, άλλ' ούδεμίαν εύρον παραδοχήν ούδ' είς τήν έλαχίστην έπαρχίαν. Ωστε άπελπισθέντα τα μέλη αυτά καί ή συμμορία τών Κολοκοτρωναίων, ύποπτευθέντα μάλιστα μήπως πολιορκηθούν είς τό Ναύπλιον άπό τήν νεοσυσταθείσαν Κυβέρνησιν.
Ή νέα Κυβέρνησις γνωρίζουσα έξ αξιόπιστων πηγών, δτι ή πρώτη δόσις του δια πραγματευθέντος δανείου εις τήν 'Αγγλίαν προφθάνει εντός ολίγων ήμε ρών, έγκαρδιωθίσα, δέν έδωκεν ούδεμίαν προσοχήν είς τήν έγκύκλιον τού καθαιρεθέντος Εκτελεστικού, αλλά διέταξε τον Πάνον Κολοκοτρώνην νά παραδώση τό έθνικόν φρούριον είς τήν διάθεσιν τής Κυβερνήσεως. Αυτός δέ άπήντησεν μετά του Νικηταρά καί οί δύο άποτόλμως προς αυτήν ότι, Κυβέ ρνησιν συστηθείσαν παρανόμως άπό ολίγα μέλη τής Βουλής δέν καταδέχονται νά τήν αναγνωρίσουν ώς νόμιμον, καί τά φρούρια τότε δύνανται νά τά πα ραδώσουν, όταν συγκροτηθή Εθνική Συνέλευσις καί εγκαθίδρυση νόμιμον Κυβέρνησιν, καί άφού αύτη τούς πλήρωσε πεντακόσιας άπέκεινα χιλιάδας γρόσια διά μισθούς τής φρουράς, τότε τά παραδίδουν καί άλλας τοιαύτας αυθάδεις κομπορρημοσύνας απήντησαν μέ τήν πεποίθησιν, δτι θά έκφοβίσουν τήν νέαν Κυβέρνησιν νά πέση είς συμβιβασμόν νά μοιράσουν τήν έξουσίαν.
Αυτά βλέποντα τά παύσαντα μέλη του Εκτελεστικού καί τίνες άποχωρισθέντες πρότερον βουλευταί άπό τήν όλομέλειαν τής Βουλής, απεφάσισαν καί μετά τά μέσα του Ιανουαρίου μετέβησαν είς τήν Τριπολιτσάν όπου καί ό Κολο κοτρώνης, καί συνεκεντρώθησαν έκεί ώς Βουλή καί Έκτελεστικόν καί ένερ γούσαν ώς Κυβέρνησις καί ώς κράτος έν κράτει. Ήτον δέ 18 μόνοι βουλευταί, οίτινες έχειροτόνησαν καί τον Έπίσκοπον Μοθώνης Γρηγόριον άντιπρόεδρον του Έκτελεστικού παραιτηθέντος του Κολοκοτρώνη, διά νά διευθύνη είς τό εξής τά στρατιωτικά καί μετά πέντε ημέρας τής έλεύσεως αυτών ήλθε καί ό Παπαφλέσιας, υπουργός τών Εσωτερικών καί ενεργούσε καί αυτός μέ αυτούς, άλλ'ένεκα τής ασέλγειας καί τής θηλυμανίας του κατήντησε τό κατάστημα του υπουργείου του πορνοστάσιον καί έσύναξεν δλας τάς δημοσίας καί όλους τούς άσωτους καί μπιρμπάντας καί έπραττον δι' αυτού είς τούς δυστυχείς κατοί κους τά μεγαλύτερα άνοσιουργήματα, ώστε μίαν ήμέραν έφόνευσεν είς παρά σιτός του ένα πολίτην άπανθρώπως καί άνευ αιτίας. Οί πολίται συνήχθησαν άπαντες καί ύπήγον προς αυτόν έξαιτούμενοι τον φονέα, αυτός δέ τους άπέ πεμψεν καταφρονητικώς καί άπειλητικώς. Ούτοι δέ έρεθισθέντες ώρμησαν άπαντες είς τήν οίκίαν του, ήρπασαν τον φονέα καί τον κατεκερμάτισαν άπε πειράθησαν δέ νά φονεύσουν καί αυτόν, άλλ' έφθασαν οί Μαυρομιχάλαι Κωνστα ντίνος καί Γεωργάκης μέ τον πολιτάρχην Μπηλίδαν καί μόλις του έσωσαν τήν ζωήν καί τήν αυτήν νύκταν άνεχώρησε καί έφθασε τήν επαύριον είς τό Κρανί δι (μή δυνάμενος πλέον νά σταθή είς τήν Τριπολιτσάν) καί συμφωνήσας μετά του ομοίου του, κατά τήν ψυχήν καί τήν καρδίαν, Κωλέττη ήνώθη και αυτός μέ τήν νέαν Κυβέρνησιν.
Καταντήσαντες ούν οί ανωτέρω είς τοιαύτην άπελπισίαν απεφάσισαν νά ακολουθήσουν έν στρατήγημα, νά στρατολογήση δήθεν ό Κολοκοτρώνης τάς επαρχίας Καρύταινας, Φαναριού, Αρκαδίας καί Τριπολιτσάς, νά συγκεντρώση τάχα στρατεύματα είς τήν Γαστούνην ότι θά πολιορκήση τάς Πάτρας, ό κύριος δέ σκοπός των ήτον νά έκφοβίσουν τον Ζαΐμην καί Λόντον καί τούς λοιπούς νά δώσουν άντιπερισπασμόν είς τήν πορείαν τής νέας Κυβερνήσεως. 'Εξέδωκε λοιπόν τάς εγκυκλίους διά τήν ύποθετικήν ταύτην έκστρατείαν, τάς οποίας ίδόντες οί Ζαΐμης καί Λόντος έξεκίνησαν αμέσως μέ έπέκεινα τών χιλίων πεντακοσίων καί είσέβαλον είς τήν Γαστούνην. Ό Σισίνης ήτον πρότερον συνυπακουσμένος μυστικώς μέ τον Κολοκοτρώνην διά του Παπασταθόπουλου, Πυργίου, ότι νά μένη σύμφωνος είς τό έξής είς πάν πολιτικόν επιχείρημα αλλά νά μήν πατήση κανένας άλλος είς τήν έπαρχίαν του. Βλέπων λοιπόν τούς άνω είσελθόντας είρημένους έστειλεν ευθύς είς τον Κολοκοτρώνην νά προφθά ση έκεί νά διαλύσουν αυτήν τήν σκηνήν άλλ' αυτός διά ν' άποφύγη μίαν τοι αύτην πάλην, έστειλε τον Πλαπούταν μέ 300 Ήλιοδωρήσιους καί άλλους καί άπήλθεν είς τον Πύργον. Έγραψε δέ καί τών Φαναρίτων, Άρκαδινών, Πυργιώτων καί Γαστουναίων νά υπάγουν καί αυτοί ύπό τάς διαταγάς του προς βοήθειαν του Σισίνη, άλλ' ουδείς ηθέλησε νά ακολουθήση. Τάς αυτάς διαταγάς έδωκε καί είς τάς επαρχίας Καρύταινας καί Τριπολιτσάς άλλ' οί πρόκριτοι τον απή ντησαν ότι δέν λαμβάνουν μέρος εις εμφυλίους πολέμους καί μάλιστα είς έκείνας τάς δεινάς περιστάσεις είναι αδύνατον νά κινηθούν. Διά νά άποφύγη λοιπόν πάν ένδεχόμενον καί τήν έντροπήν καί διά νά μήν ξεσκεπασθή ή αδυναμία του,εύρε τήν πρόφασιν ότι τον γράφουν οί πολιορκηταί τής Ακροκορίνθου νά ύπάγη έκεί νά παραδοθούν λείψανα τινά Τούρκων έναπο λειφθέντα, νά παραδώσουν καί τό φρούριον. Συμπεριλαβών δέ καί τον Νικη ταράν του μεθ' εαυτού καί πεντήκοντα ώς έγγιστα στρατιώτας άπήλθον είς τήν Κόρινθον διά νά απολαύσουν καί έκεί τίποτε έκ τών λαφύρων, άφήσας τά πάντα είς τήν αβεβαιότητα τής τύχης καί είς τήν φοράν τών περιστάσεων.
Ό δέ Ζαΐμης καί Λόντος συμφωνήσαντες μετά του Σισίνη καί Πυργιώτων ότι νά μήν άκολουθήση κανένας τον Κολοκοτρώνην καί τό πεπτωκός σύστημα, τό άντιποιούμενον αυθαιρέτως τήν έξουσίαν του Έθνους, άλλά νά πείθωνται καί υπακούουν είς τήν νέαν Κυβέρνησιν, καί ούτως άνεχώρησαν καί άπήλθον είς τήν πολιορκίαν τής Πάτρας.
ΠΗΓΕΣ:
ΚΑΝΕΛΛΟΣ ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗΣ
ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου