"Και μείζον΄όστις αντί της αυτού πάτρας Φίλον νομίζει,τούτον ουδαμού λέγω." ΣΟΦΟΚΛΗΣ

Σάββατο 22 Αυγούστου 2009

Σπηλιάδης-Γερουσία-Κολοκοτρώνης. Πρόκριτοι-Κρεββατάς.

Στόχος του Σπηλιάδη


'Οσα δέ γράφει ό Ταρτούφος Σπηλιάδης είς την Χαλιμάν του δι' εισηγήσεων τών εντολέων του, προσπαθούντων νά διαστρέψουν τό πνεύμα τών ιστορικών συμβάντων και ανακατεύουν, ωσάν τον λαγωόν τό άχνάρι τους είς τό χιόνι, νά μην εύρουν οί κυνηγοί την φωλεάν του, τοιουτοτρόπως γράφουν και αυτοί οι άθλιοι άνθρωποι είς τάς ψευδοϊστορίας των, ώστε δσοι έκ τών επερχομένων γενεών τάς άναγνώσωσι, νά μην δύνανται νά εννοήσουν, όσα προέκυψαν είς τάς διαφόρους έποχάς και έμεσολάβησαν είς πολλάς περιστάσεις, άλλά νά πιστεύουν ότι όλα αυτά τά μεγάλα και λαμπρά κατορθώματα τά έκαμεν ό Κολοκοτρώνης μέ τους υιούς του, μέ τον έξάδελφόν του τον Τασκούλια, μέ τον άνεψιόν του Άποστόλην, μέ τον Νικηταράν, μέ τον Πλαπούταν και τους τοιούτους, οίτινες προσπαθούν διά παντοίων παραλογισμών, αντιφάσεων και ψευδολογιών νά παραμορφώσουν τάς αδιαφιλονίκητους αληθείας, ώς και αυτά τά ίδια πράγματα.
'Ερανος στην Τριπολιτζά
'Ερανος στο Μεσσολόγγι


Γράφουν επίσης ότι ή Γερουσία προσεκάλεσε τους πολίτας είς Τριπολιτσάν είς έκούσιον έρανον νά στείλη είς τάς ναυτικάς νήσους νά απέλθουν τά πλοία νά διαλύσουν την διά θαλάσσης πολιορκίαν του Μισολογγίου, και ότι ό Νικηταράς προσέφερε τό σπαθί του, καθώς και ό Υψηλάντης, ό Παπαφλέσιας και άλλοι τών Γερουσιαστών και στρατιωτικών προσέφεραν τά πολύτιμα σκεύη των. Και ότι οί Υδραίοι έστειλαν τό σπαθί του Νικήτα οπίσω κτλ. Είναι άληθινόν δτι δλοι οί ανωτέρω συνεισέφερον τότε δια τήν άναπόφευκτον έκείνην ανάγκην, άλλα μετ' ού πολύ άπεζημιώθησαν από τήν Κυβέρνησιν, άλλοι με χρήματα καί άλλοι μέ απέραντους έθνικάς γαίας. Τό δε σπαθί του Νικηταρά αξίας μόλις εκατόν γροσίων δεν έκαταδέχθηκαν νά τό κρατήσουν μεγαλόφρονες Υδραίοι δια νά μήν τους θεατρίσουν, δτι επήραν καί τά ξίφη των στρατιωτικών καί έγραψαν μάλιστα πικρώς καί μετ' οργής εις τήν Γερουσίαν, ήτις άπεπειράθη νά προσβάλη τήν άγέρωχον φιλοτιμίαν τους καί τήν έπέπληξαν όχι ολίγον καί τό υπέστρεψαν.
Καί ή μεν Γερουσία άπό τάς ρηθείσας συνεισφοράς, άπό τάς προσόδους τής Πελοποννήσου καί άπό όσα έσύναξεν άπό εν γρόσι άνά πάσαν ψυχήν τότε, έπλήρωσε του Νοεμβρίου τό μηνιαίον είς τά δέκα πλοία τά όποια άπήλθον είς τάς Πάτρας δια τήν τρομεράν έκείνην ανάγκην. Άλλ' άφού είσήλθομεν ήμείς εις τό Μεσολόγγι έτελείωσε τό μηνιαίον εκείνο καί τά εξη Ύδριώτικα άνεχώρησαν, τά δέ τέσσαρα Σπετσιώτικα ήτοιμάζοντο νά αναχωρήσουν καί αυτά, άμα τελειώση τό μηνιαίον νά μας αφήσουν άνευ τροφής καί άνευ ουδεμίας βοηθείας νά μας έλθουν άπό κανέν μέρος, ώστε ήναγκάσθημεν οί πολιορκούμενοι καί έκάμομεν μεταξύ τους έκούσιον ερανον σαράντα οκτώ χιλιάδας γρόσια καί έπληρώσαμεν τό μηνιαίον τοΰ Δεκεμβρίου καί έμειναν τά τέσσαρα Σπετσιώτικα.
Γερουσία -Σπηλιάδης-Κολοκοτρώνης
Οι Πρόκριτοι Οπλαρχηγοί
Είς τον έρανον αυτόν έδωκεν ό Ζαΐμης γρόσια 4.000, ό Πορφύριος 'Αρτης 3.000, ό Μαυροκορδάτος 2.000, οί αδελφοί Δεληγιανναίοι 6.000, ό Μακρής 8.000, ό Αθανάσιος Κότσικας 10.000, ό Μάρκος Βότσιαρης 2.000, ό Γεώργης Κίτσιος 1.000, τά δέ λοιπά οί πρόκριτοι του Μισολογγίου. Καί τό μεν εκατόν γροσίων σπαθί του Νικηταρά άφήκεν έποχήν είς τά χρονικά τής Ελλάδος, αί δέ έδικαί μας, έκούσιαι λαμπραί θυσίαι μάς αφήνουν, κατά τον Ταρτούφον Σπηλιάδην, τό όνομα ολιγαρχικοί ή αναρχικοί!
Λέγουν προς τούτοις άλλον άνούσιον παραλογισμόν, δτι ή Γερουσία σπεύδει νά στείλη έν ταυτώ καί στρατεύματα είς τό Μισολόγγι καί μέ άπαραδειγμάτιστον άναισχυντίαν καί άσυνειδησίαν εκφράζεται δτι «οί ολιγαρχικοί έμενον εις τά ίδια είς τήν έποχήν τής εισβολής του Δράμαλη δια τον φόβον του Κολοκοτρώνη» κτλ. Καί ποίους ονομάζουν αυτοί οί αναιδέστατοι καί χαμερπείς κόλακες ολιγαρχικούς! Τους Δεληγιανναίους, τον Ζαΐμην, τον Κανακάρην, τόν Σ. Χαραλάμπην, τον Φωτήλαν, τον Θεοχαρόπουλον, τον Λόντον, τόν Σισίνην, τους Βιλαέτας, τους Παπατσώνας, τόν Κρεββατάν, τόν Περούκαν, τους Βλάσηδες, τόν Κοπανίτσαν, τόν Εμμανουήλ Μελετόπουλον, τόν Ρήγαν Παλαμίδην, τόν Χριστακόπου-λον, τόν Ν. Ταμπακόπουλον, τους Καραμάνους καί τόσους άλλους προκρίτους, τους θεμελιωτάς τής Ελληνικής Παλιγγενεσίας! καί προσέτι λέγει, δτι «καί διά νά τους καταστήση καί αυτούς ωφελίμους, διά νά λείψη πάσα ενδεχομένη σύγκρουσις μεταξύ αυτών καί του Κολοκοτρώνη προσεκάλεσε τόν Μαυρομιχάλην νά τούς συμπαραλάβη άπελθών είς Καλάβρυτα καί νά μεταβή είς τό Μισολόγγι». Άναιδώς καί άσυνειδήτως ψεύδονται καί κατά τούτο οί κακοήθεις αυτοί Ταρτούφοι, καθότι δλοι οί κατ' αυτούς ολιγαρχικοί, αυτοί δλοι έν μιά ψυχή καί καρδία ελαβον τό ένεργητικώτερον μέρος είς τήν κατά του Δράμαλη έκστρατείαν. Ό Κρεββατάς ήτον μέ 1200 στρατιώτας, οί τέσσαρες αδελφοί Δεληγιανναίοι μέ 800 (καθότι έγώ ήμην τότε είς τήν Άκαρνανίαν μέ 600), οί Μαυρομιχάλαι μέ 700 Μανιάτας, ο Παπατσώνης μέ 600, ό Καραμάνος καί Κοντάκης μέ 400, ό Παναγιώτης καί Κωνσταντίνος Ζαφειρόπου-λοι μέ 300, ό Τζαννέτος Χριστόπουλος, Κανελλόπουλοι καί οί Ζαριφαίοι μέ 400, οί Άρκαδινοί καί Καλαματιανοί καί νησιώται μέ 800, οί Κορίνθιοι μέ 700. Ιδού τά 3/4 του στρατού. Έκτος τούτων οί Τριπολιτσιώται Παλαμίδης, Ν. Ταμπακόπουλος καί Χριστακόπουλος, οί Άργείοι Κακάνης, Νέζος καί Μεϊντής, ό Στάϊκος, καί άλλοι πρόκριτοι τών επαρχιών μ' άλλας δύο σχεδόν χιλιάδας ανήκοντες άπαντες είς τήν υγιά μερίδα τών προυχόντων. Δεν μάς λέγει λοιπόν πόθεν είχον αυτά τά στρατεύματα οί Κολοκοτρωναίοι, ό Πλαπούτας, ό Νικήτας, οί Πετιμεζαΐοι, μέ τά όποία ήθελον ν έκφοβίσουν τους προύχοντας; Ό Ζαΐμης, ό Σισίνης, ό Κανακάρηι ό Χαραλάμπης, ό Λόντος, ό Φωτήλας, ό Θεοχαρόπουλος καί δλο οί του νομού τής Αχαΐας εύρίσκοντο είς τήν πολιορκίαν τών Πατρών, δποο έπολέμουν μέ δέκα περίπου χιλιάδας Τούρκους, άκαταπαύστως εξερχόμενων καί λεηλατούντων τάς επαρχίας έκείνας Είς τά ίδια άνεπαύοντο αυτοί καί αδιαφορούσαν καί δέν έλαβον μέρος; Δεν ήτον αυτή ανάγκη τής πατρίδος;
Κολοκοτρώνης-Δράμαλης-Γερουσία
Λέγουν προς τούτοις, ότι διέταξεν ή Γερουσία τόν Μαυρομιχάλην νά μάς συμπαραλάβη καί νά μεταβή είς τό Μισολόγγι! Κατήντησαν οί άθλιοι, ώς έκ του ιοβόλου πάθους των, παράφρονες καί γελοιωδέστατοι νά λέγουν, δτι ή Γερουσία διέταξεν ημάς! άλλ' έν ποία δυνάμει ήδύνατο ή αυτή ή καί ή Κυβέρνησις νά μάς διατάξουν είς τοιούτον καιρόν αναρχίας, δτε τό δικαίωμα ήτον του ισχυρότερου; "Οσον διά τήν έθνικήν Κυβέρνησιν έχρεωστούσαμεν νά τήν σεβώμεθα καί νά ΰπακούωμεν είς τάς διαταγάς της, καθότι ήτον ανεπηρέαστος διά νά ύπάρχη αυτή ή σκιά διά τόν έξω κόσμον, νά λαμβάνη τό παράδειγμα μας καί ό λαός, νά ύπακούη καί δέν παρηκούσαμεν ποτέ είς τάς διαταγάς της. Μέ τήν Γερουσίαν δμως ουδέποτε είχομεν άλληλογραφίαν μήτε διαταγήν της έλάβομεν είς δλην τήν διάρκειάν της, καθότι καμμίαν δικαιοδοσίαν δέν είχε προς ημάς, μάλιστα άφου έγινεν υποχείριος τών κολάκων τής Κολοκοτρωναϊκής συμμορίας καί ήνώθη ακουσίως μέ αυτήν. Ποίος ήρώτα άν υπήρχε; Άλλ' ουδέ ή εθνική Κυβέρνησις ηθέλησε νά γνωρίση τόν Κολοκοτρώνην ώς άρχιστράτηγον, μήτε κανένας έκ τών προκρίτων ή οπλαρχηγών τής Πελοποννήσου,] παρά μόνον οί συγγενείς του, οί κόλακες του καί τίνες καπετανίσκοι χωρίων αναλφάβητοι υπέγραψαν μίαν αναφοράν χωρίς να γνωρίζουν να την αναγνώσουν ή να ηξεύρουν τι διαλαμβάνει, και ψευδώς αναφέρουν τα τυφλά όργανά των, ότι η Γερουσία διέταξε τον Κολοκοτρώνην να κινηθή κατά του Δράμαλη, καθότι και τα μικρά παιδία γνωρίζουν, δτι ό Κολοκοτρώνης δεν ευρέθη αυτοπροσώπως νά διοικήση στρατόν ή νά στρατηγήση εις ούδεμίαν κατά του Δράμαλη μάχην, άλλ' ευρίσκετο πάντοτε πέντε ώρας μακράν προφυλαγμένος είς τά όρη, ώς όπισθεν έρρέθη, και ή καταστροφή του Δράμαλη αποδίδεται αποκλειστικώς είς τους προκρίτους και οίκοκυραίους της Πελοποννήσου.
Γερουσία - Πρόκριτοι Οπλαρχηγοί
Επίσης δεν ήδύνατο ή Γερουσία νά διάταξη μήτε τον Μαυρομιχάλην νά συμπαραλάβη ημάς, καθότι έγνώριζεν δτι ημείς δεν είμεθα μήτε Μανιάται καπετανίσκοι μήτε Καλαματιανοί, άλλ' ούδ' ημάς έτολμούσε ποτέ όχι νά διάταξη ουδέ νά προτρέψη, καθότι οί Δεληγιανναίοι, ό Ζαΐμης, ό Σισίνης, ό Παπατσώνης, ό Λόντος, ό Χαραλάμπης, ό Κανακάρης, ό Κρεββατάς καί οι λοιποί πρόκριτοι δέν είμεθα μήτε της Γερουσίας μισθωτοί μήτε καπετανίσκοι του Μαυρομιχάλη μισθωτοί νά μάς διορίση ύπό την όδηγίαν του, άλλ' ούδ' αυτός ό Μαυρομιχάλης έσυλλογίσθη ποτέ δτι δύναται νά διατάξη αρχηγούς δυνατού καί εκλεκτού στρατού ωσάν ημάς, νά τον ακολουθήσουν, καθότι δέν είχε περισσοτέρους τών είχομεν αυθόρμητοι καί ανεξαρτήτως ό είς του άλλου καί φιλικώς καί άδελφικώς συνυπακουόμεθα, καθότι δλοι οί άνω είρημένοι πρόκριτοι της Πελοποννήσου έπρεσβεύαμεν τάς αύτάς αρχάς της φιλοπατρίας καί μάς συνέδεε ό αδιάρρηκτος δεσμός της ελευθερίας της πατρίδος μας καί είναι γελοιωδέστατον νά πιστεύη πώς, δτι ήδύνατο ή ό Μαυρομιχάλης ή άλλος νά διάταξη ημάς, ή ήμείς αυτόν, καί δταν άπεφασίσαμεν νά υπάγωμεν νά πολιορκηθώμεν είς τον προφανή εκείνον κίνδυνον του Μισολογγίου, νά θυσιασθώμεν, ύπήγομεν αυθόρμητοι, κινούμενοι άπό μόνον τό αίσθημα της πατρίδος, χωρίς μάλιστα νά ειδοποιήσωμεν ούδ' αυτήν τήν Κυβέρνησιν (προς την οποίαν έχρεωστούσαμεν σέβας) διά τό κατεπείγον της ανάγκης, καθώς έμπροσθεν φαίνεται αντιγραμμένη ή διαταγή της, έκ της οποίας αποδεικνύεται δτι ύπήγομεν αυθόρμητοι καί έξ οικείας προαιρέσεως είς τό Μισολόγγι νά πολιορκηθώμεν, νά πολεμήσωμεν καί νά άποθάνωμεν έκεί διά μόνην τήν σωτηρίαν της πατρίδος χωρίς νά γνωρίζη μήτε ή Γερουσία μήτε ουδείς άλλος άλλ' ουδέ και αύτη ή οικογένεια μας.
Σχέδιο δολοφονίας προκρίτων οπλαρχηγών
Δολοφονία Κρεβαβατά
Όλίγας τινάς ημέρας μετά τήν από Ναύπλιον άναχώρησίν μας δια τό Μισολόγγι άνεχώρησε και ό Κρεββατάς άπό τον Μισθράν δια νά υπάγη εις τό Κρανίδι όπου εύρίσκετο τότε ή Κυβέρνησις, έχων μεθ' έαυτού προς συνοδίαν 15 καν 20 στρατιώτας. Ό Γεωργάκης και ό Νικολάκης, αδελφοί Γιατράκηδες, γνωρίζοντες άπό τήν προτεραίαν, ότι ό Κρεββατάς ήτοιμάζετο νά αναχωρήση, έστειλαν ένα καπετανίσκον τους, Γρηγόρην λεγόμενον, διά νυκτός μέ τριάντα στρατιώτας του και ένέδρευεν εις τήν θέσιν λεγομένην του Κρεββατά τό γεφύρι, και τήν επαύριον διαβαίνων εκείθεν ό Κρεββατάς άνυπόπτως τον έπυροβόλησαν αίφνης και τον έδολοφόνησαν.
Ή στυγερά αυτή συνωμοσία έχαλκεύθη εις τό Σούλι εις τό κέντρον του στρατοπέδου της Κορίνθου κατά προτροπήν και παραγγελίαν τοΰ αιμοβόρου Όδυσσέως εις τον Νικηταράν, ότι νά είπη εις τους αρχηγούς του συστήματος τά έξής: ότι, εάν θέλουν νά υπάρξουν αυτοί και τό σύστημα τους είναι άναγκαίον νά δολοφονήσουν τους προύχοντας της Πελοποννήσου, τους δύο ή τρεις αδελφούς Δεληγιανναίους, τον Κανακάρην, τον Κρεββατάν, τον Ζαΐμην, τον Σ. Χαραλάμπην, τον Φωτήλαν, τον Παπατσώνην, τον Λόντον, τον Περούκαν, τον Σισίνην και άλλους τινάς πολιτικούς προκρίτους, οίτινες παρεμβάλουν πάντοτε προσκόμματα εις τούς σκοπούς των. Έκαμαν λοιπόν τήν άπόφασιν αυτήν και ώρκίσθησαν ότι νά εκτελέσουν αυτόν τον σκοπόν άπαραβάτως και νά διατηρηθή μεγάλη εχεμύθεια νά μήν τό μάθωμεν ήμείς και λάβωμεν προφυλακτικά μέτρα. (Τον Παναγιωτάκην Γιατράκον όμως, μή συνάδοντα ποτέ μέ τά φρονήματα των και μή εμβαίνοντα εις τοιαύτας ανόμους συνωμοσίας, δεν ενέκριναν να τον μυήσουν αυτό τό στυγερόν μυστήριον, παρά μόνον τον Γεωργάκην και Νικολάκην). Και τούς μεν Δεληγιανναίους νά τούς δολοφονήσουν ή μέρος ή όλους οι Κολοκοτρωναίοι και ό Πλαπούτας. Τον Ζαΐμην, Χαραλάμπην, Φωτήλαν και Λόντον ol Πετιμεζαίοι, έκτός του Κωνσταντή και Αναγνώστη, και ό Νικολάκης Σολιώτης. Τον Θ. Κανακάρην οί Κουμανιώται, τον Σισίνην ό Κρασάκης και ό Νάνος. Τον Παπατσώνην ο Κεφάλας και ό Πέτροβας. Τον Κρεββατάν οί Γιατρακαίοι, τον Περούκαν ό Φλέσιας και ό Τσώκρης. Και έκαστος καπετανίσκος εις την έπαρχίαν του, όποιον πολιτικόν συνάδει μέ τούς άνω είρημένους προύχοντας.
Και ατυχώς υπέστη αυτόν τον άτιμον θάνατον της δολοφονίας μόνος αυτός ό αγαθός και τω όντι φιλόπατρις άντρας ό Κρεββατάς, ένεκα της άψηφησίας του, καθότι πολλοί τών φίλων του τον ειδοποίησαν προ ολίγων ήμερών περί της στυγερός αυτής συνωμοσίας, αλλά δεν ηθέλησε νά πεισθή. Έξεφράσθη μάλιστα, ότι προσπαθούν διά τοιούτων δολίων εισηγήσεων νά ενσπείρουν την δυσπιστίαν και διαίρεσιν, νά κατασπαράξουν την πατρίδα κτλ. Και ούτως έχασεν ή πατρίς πάρωρα ένα έκ τών έξοχων ανδρών και έκ τών ίκανωτέρων προυχόντων τής Πελοποννήσου.
Τα παρεπόμενα της Δολοφονίας του Προκρίτου
Οπλαρχηγού Κρεββατά.
'Αμα ήκούσθη ή αποτρόπαιος αύτη δολοφονία του Κρεββατά, ό μεν Γεωργάκης και Νικολάκης Γιατράκοι έξήλθον προς καταδίωξιν δήθεν τών δολοφόνων και συλλαβόντες τον Γρηγόρην (εις μόνον τον όποιον είχον έμπιστευθή μέ πολλάς και μεγάλας υποσχέσεις τό άτιμον αυτό μυστήριον τής δολοφονίας και αυτός διεκοίνωσεν εις τούς συντρόφους του τον όποίον άπηγχόνισαν τήν νύκταν έκείνην τής συλλήψεως του, διά νά μήν όμολογήση αυτούς συνενόχους.
Ή δε Γερουσία έστειλε άκουσα τον άλλον συνωμότην Δ. Πλαπούταν κατ' έπίμονον διαταγήν τού αρχιστρατήγου καταδιώξη δήθεν τους δολοφόνους καί άπελθών ούτος εις το Μισθρά ήθέλησεν έκ προθέσεως να ενοχοποίηση πολλούς έκ των αθώων πολιτών ώς συνενόχους, τούς οποίους άργυρολογήσας αρκετά έξηρκέσθη έπειτα εις τήν κατά του Γρηγόρη πράξιν των Γιατράκηδων καί ύπέστρεψεν εις τήν Τριπολιτσάν. Έμπαθώς δε καί άσυνειδήτως αναφέρει αυτός ό κακοήθης καί αισχρός συκοφάντης, ό ψευδοϊστοριογράφος Σπηλιάδης, εις τήν σελίδα 148, ότι:
Ζώντος του Κρεββατά καί ηνωμένου μετά του Κολοκοτρώνη δεν ήδύνατο ό Ζαΐμης ούτε άλλοι ολιγαρχικοί νά πράξουν ό,τι ήθελον κτλ. και λέγεται, οτι ο Ζαΐμης συνεννοήθη με τον Γ. Γιατράκον νά φονευθή ό Κρεββατάς, διότι άφού είσέβαλεν ό Δράμαλης, ώρκίσθη νά συμπράττη με τον Κολοκοτρώνην κατά πάντα καί ότι ειχεν άπόφασιν νά καταστήση τί Νικηταράν άρχηγόν τών όπλων της επαρχίας του Μισθρός κτλ. κτλ. Αναιδεστέρα συκοφαντία, αισχρότερα παραμόρφωσις τής αληθείας φρονώ, ότι άπ' αυτήν δεν γίνεται άλλη μεγαλυτέρα' νά τολμά αυτός ό ασυνείδητος λιβελλογράφος να γράφη τοιαύτα ληρήματα δι' άνδρα εγνωσμένου χαρακτήρος καί μηδέποτε καν συλλογισθέντος νά βάψη χείρα δολοφόνου εις άδελφικόν αίμα, τό όποίον ούδ' αυτός ούδ' άλλος των προυχόντων συλλογίσθη ποτέ, οίτινες αν ήθελον, δεν είχον ούδεμίαν δυσκολίαν νά καταστρέψουν αυτούς τούς φερεοίκους καί λυμεώνας τής πατρίδος καί όχι τούς προμάχους αυτής.

Δεν υπάρχουν σχόλια: